Τη γενικευμένη αποδοκιμασία του ελληνικού λαού συναντά το κυβερνητικό τερατούργημα κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης και η αχαλίνωτη επιχείρηση βίαιων ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣOK. Η κυβέρνηση για να επιβάλλει τα εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα, κάνει ό,τι μπορεί για να κατακερματίσει τις λαϊκές αντιστάσεις, να κερδίσει χρόνο και να αποσυντονίσει τη λαϊκή πίεση. Καταφεύγει για το σκοπό αυτό σε κάθε πρόσφορο γι' αυτήν μέσο, από τη θρασύτατη δημαγωγία ως την ασύστολα κλιμακούμενη αντεργατική τρομοκρατία. Ενώ η κοινωνική ασφάλιση διαλύεται και τα εργασιακά δικαιώματα σαρώνονται, η οικονομία της χώρας βουλιάζει όλο και βαθύτερα στην ύφεση και κάθε μέρα που περνάει η κατάσταση γίνεται όλο και πιο αφόρητη για τον εργαζόμενο λαό.
Oι αυξημένοι πλέον από 1ης Ιουλίου συντελεστές του ΦΠΑ, εντείνοντας τη φοροεπιδρομή, αδειάζουν γρηγορότερα τις τσέπες των εργαζομένων, τινάζοντας τον πληθωρισμό, τις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών στα ύψη, στενεύοντας προσχεδιασμένα στην αγορά, τη λαϊκή κατανάλωση. Χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις κλείνουν ή απειλούνται ήδη άμεσα με λουκέτο, ενώ το νομοσχέδιο για την υποτιθέμενη ευνοϊκή ρύθμιση οφειλών των υπερχρεωμένων στις τράπεζες, αποδεικνύεται, ύστερα από κοιλοπόνημα 9 μηνών, ότι τίποτε στην ουσία δεν αλλάζει για δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες που το ανέμεναν σαν σανίδα σωτηρίας, καθώς αφορά τελικά έναν ελάχιστο συγκριτικά αριθμό νοικοκυριών και αυτούς υπό πολλές αμφίβολες και δυσεκπλήρωτες προϋποθέσεις.
Oι εργαζόμενοι στα λεωφορεία της πρωτεύουσας βρέθηκαν ξαφνικά απλήρωτοι, αντιμέτωποι με μια καθόλου τυχαία στάση... πληρωμών του υπουργείου Oικονομικών, που προϊδεάζει για τα μελλούμενα, ο OΣΕ και άλλες πρώην ΔΕΚO οδηγούνται συστηματικά στην απαξίωση, για να ξεπουληθούν όπως-όπως, χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της απόλυσης, η ανεργία πολλαπλασιάζεται, η κατάσταση επιδεινώνεται δραματικά για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ο λαός σπρώχνεται όλο και εντονότερα στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση.
Η λαϊκή ανησυχία για το προδιαγραφόμενο ζοφερό μέλλον, είναι καθολική, διαποτίζει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και αναδύεται από παντού τώρα στην ελληνική κοινωνία. Oι πανελλαδικές-πανεργατικές απεργιακές κινητοποιήσεις του τελευταίου ιδιαίτερα διμήνου, έφεραν αγωνιστικά στο προσκήνιο σημαντικές μάζες του ανυπόταχτου ελληνικού λαού. Αν και οι κινητοποιήσεις αυτές υπήρξαν και στις πιο σημαντικές στιγμές τους αναντίστοιχες τελικά προς το μέγεθος της αντιλαϊκής επίθεσης, έδειξαν ωστόσο το δρόμο, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στην πάλη του λαού και επιβεβαιώσαν τη σημασία και τη δύναμη του μαζικού λαϊκού αγώνα, για την απόκρουση και ανατροπή των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Ωστόσο, για έναν τέτοιο σκοπό, θα απαιτούνταν η αποφασιστική κλιμάκωση των πανελλαδικών πανεργατικών απεργιακών κινητοποιήσεων, το κατέβασμα στους δρόμους εκατοντάδων χιλιάδων και ακόμα εκατομμυρίων του εργαζόμενου λαού, σε όλη τη χώρα. Έναν τέτοιο αγώνα, ούτε θέλουν ούτε και μπορούν να διεξάγουν οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οι οποίες περισσότερο φοβούνται παρά επιδιώκουν μια τέτοια έκβαση των απεργιακών κινητοποιήσεων που οι ίδιες αναγκάζονται να προκηρύξουν. Το ξεδίπλωμα ενός μεγάλου, ενιαίου πανεργατικού και παλλαϊκού αγώνα, είναι ο μόνος δρόμος που ανταποκρίνεται στα πραγματικά συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της για να αποκρουστούν τα εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα και για να ανατραπεί η πολιτική της υποδούλωσης, της πείνας, της ανεργίας και της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου