ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-Ένα ακόμα δεκανίκι του συστήματος

Θέλουμε να εκφράσουμε την αριστερά της ευθύνης», δήλωσε πριν από λίγες μέρες ο Φ. Κουβέλης,άτυπος επικεφαλής της «Δημοκρατικής Αριστεράς», του κόμματος που ίδρυσαν οι «ανανεωτές» που αποχώρησαν απ' τον ΣΥΝ στο πρόσφατο συνέδριό του. Αν και για τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» ήταν γνωστό το είδος της «ευθύνης» που συναισθάνονται συνολικά οι δυνάμεις που συναθροίζονται στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν άργησαν οι ίδιοι να δώσουν το στίγμα τους, ως «αυτόνομη» πλέον δύναμη - υποστύλωμα του συστήματος, στις δύσκολες στιγμές που αυτό διανύει.

Ενα από τα πολλά ασφαλή κριτήρια για το τι κόμμα είναι η νεοσύστατη «Δημοκρατική Αριστερά», είναι η υποδοχή που της επιφύλαξαν τα αστικά ΜΜΕ. Ο Φ. Κουβέλης αγκαλιάστηκε μονομιάς από τα κανάλια κα τα έντυπα Μέσα των μεγαλοεφοπλιστών και εργολάβων, σαν μια «αριστερή» (!) πολιτική δύναμη «που έχει λόγο και δε λέει "όχι" σε όλα». Σαν ένας ευπρόσδεκτος συνομιλητής των άλλων αστικών κομμάτων, σε μια στιγμή, μάλιστα, που εντείνονται ο προβληματισμός και τα σενάρια για τα ζόρια που τραβάει το αστικό πολιτικό σύστημα και για τις βαλβίδες εκτόνωσης που αναζητά, προκειμένου να βγει με τη μικρότερη φθορά από την κρίση.

Από αυτήν τη σκοπιά, καμιά εντύπωση δεν προκαλεί το γεγονός ότι όλοι είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για το «νέο» κόμμα, όπως άλλωστε έκαναν πριν από δυο περίπου χρόνια για τον ΣΥΝ και τον νεοεκλεγέντα τότε πρόεδρό του.

Σαν αυτονόητη συνέχεια, με ευθύνη απέναντι στο σύστημα, ο Φ. Κουβέλης και η ομάδα του κάνουν τώρα πιο απροκάλυπτα αυτό που έκαναν και μέχρι τώρα με την πλήρη στήριξη του ΣΥΝ, του οποίου αποτελούσαν βασική συνιστώσα. Από τη μια, αθροίζουν τις πενιχρές δυνάμεις τους στη μάχη διάσωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και, από την άλλη, επιτίθενται μαζί με όλους τους άλλους στις κινητοποιήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, εκφράζοντας αποστροφή απέναντι στο ΚΚΕ και στη θέση του για «απειθαρχία» και «ανυπακοή».

Καθόλου τυχαία, μια από τις πρώτες δηλώσεις του Φ. Κουβέλη αφορούσε τους ναυτεργάτες και τον αγώνα τους, για τον οποίο είπε:

«Οι κινητοποιήσεις αυτές, όσο κι αν εκφράζουν ένα κλάδο χειμαζόμενο, τον κλάδο των ναυτικών και ναυτεργατών γενικότερα, οφείλουν να συνυπολογίζουν και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Υπήρξε μία δικαστική απόφαση, η οποία έκρινε καταχρηστική τη συγκεκριμένη απεργιακή κινητοποίηση και η γενικότητα της αναφοράς σε μία ανυπακοή, όπως λέει το ΚΚΕ, φοβάμαι ότι τεμαχίζει περισσότερο την κοινωνία. Βεβαίως, και η κυβέρνηση έχει τις δικές της ευθύνες. Δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας της ως άλλος Πόντιος Πιλάτος». Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι ο Αλ. Τσίπρας είχε ονοματίσει «εξαλλοσύνες» την απεργιακή περιφρούρηση των ναυτεργατών στο λιμάνι.

Μίσος για τους εργάτες

Τη «γραμμή» Κουβέλη ανέλαβε να εκλαϊκεύσει ένας άλλος «ανανεωτής», ο Α. Νεφελούδης, ο οποίος ανάρτησε στον ιστοτόπο του κόμματός τους ένα λιβελογράφημα που διεκδικεί επάξια την εύφημη μνεία των εφοπλιστών. Επιτίθεται στις απεργίες, στους απεργούς, σε όποια συνείδηση έχει κάνει ένα βήμα μπροστά, στο ΠΑΜΕ και φυσικά στο ΚΚΕ.

Το άρθρο του είναι μια συρραφή συκοφαντίας για το «φασισμό του ΠΑΜΕ» και τον«ολοκληρωτισμό του ΚΚΕ», για απεργούς που δε διαφέρουν απ' τους ΜΑΤατζήδες, και προβοκάτσιας για το ΚΚΕ που στη Ζώνη είναι «κάτι σαν σκοτεινός μηχανισμός, στοά ή και κάτι χειρότερο που καθορίζει ποιοι δουλεύουν, πόσες μέρες, σε ποιο συνεργείο κ.λπ. Να θυμηθούμε τον πιο βάρβαρο καπιταλισμό που προωθούν οι συνδικαλιστικές εξαρτήσεις στον τομέα της φορτοεκφόρτωσης στα λιμάνια; Να δούμε τέλος τι θα αποκαλυφθεί όταν κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του Καλλικράτη θα αποκαλυφθεί η καταχρέωση δήμων όπου ήταν πλειοψηφία το ΚΚΕ και για ποιους λόγους;».

Είναι φανερό ότι ο Α. Νεφελούδης αντέγραψε το σκονάκι που διακινούν τα κέντρα που επεξεργάζονται την προπαγάνδα σε βάρος ανθρώπων του μόχθου που αγωνίζονται για το δικαίωμά τους και ανοίγουν με την πάλη τους δρόμους επικίνδυνους για τα συμφέροντα που ο ίδιος και ο χώρος του υπηρετούν.

Σαν επιστέγασμα των παραπάνω, ήρθε η δήλωση υποστήριξης του νέου κόμματος και ανάληψης ευθύνης στήριξης του συστήματος, από τον Λ. Κύρκο, ο οποίος αποσαφήνισε ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» θα αγωνιστεί «για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων». Οτι θα δώσει «νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό», σε «ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού», όπου βεβαίως εντάσσουν και τους αγώνες του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Θρασύτατα έφτασε να ζητήσει ενεργοποίηση υπέρ του κόμματος αυτού «των μεγάλων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκαν τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης»! Ουσιαστικά, ο Λ. Κύρκος ζήτησε από το λαό να βάλει τα δυνατά του ώστε το σύστημα να ξεπεράσει την κρίση, καθώς προέτρεψε να αναληφθεί «το μερτικό της ευθύνης μας» για την κρίση, διαμηνύοντας συγχρόνως τη διαθεσιμότητα του χώρου που εκφράζει «να προσφέρει την πείρα, την έμπνευση και το πάθος» για το ξεπέρασμά της.

Διαπιστευτήρια με πολλούς αποδέκτες

Τα διαπιστευτήριά τους στο σύστημα δεν περιελάμβαναν μόνο την αποκήρυξη της εργατικής λαϊκής πάλης και τη φανατική αναπαραγωγή των συκοφαντιών της άρχουσας τάξης εναντίον της. Συνοδεύτηκαν από ύμνους στην ευρωένωση των μονοπωλίων και ωδές υπέρ της αυταπάτης της μεταρρύθμισης του καπιταλισμού σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Ο Φ. Κουβέλης ξεκάθαρα διακήρυξε: «Σταθερό χωρίς ταλαντεύσεις είναι το "ναι" μας στην Ευρώπη», αξιώνοντας μάλιστα παραπέρα ισχυροποίησή της με την πολιτική ενοποίησή της, κι αυτό όταν είναι τοις πάσι γνωστό πως όποια επιπρόσθετη ισχύ αποκτά η ΕΕ θα τη στρέφει με μανία κατά των λαών των χωρών - μελών της.

Το αίτημα για «πολιτική ενοποίηση» της ΕΕ συνοδεύτηκε από τα γνωστά αποπροσανατολιστικά φληναφήματα περί «εξισορρόπησης της κυριαρχίας των ΗΠΑ». Οι λαοί, όμως, όχι μόνο δεν έχουν κανένα λόγο να κόπτονται για το ποιο ιμπεριαλιστικό κέντρο θα έχει την πρωτοκαθεδρία. Αντίθετα, έχουν κάθε συμφέρον να εντείνουν την αντιιμπεριαλιστική τους πάλη, αξιοποιώντας και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αντιθέσεις.

Ενδεικτικό του ρόλου, υπέρ του συστήματος, που ευελπιστεί να παίξει το νεοσύστατο κόμμα, ήταν και το γεγονός ότι ο επικεφαλής του, Φ. Κουβέλης, προσπάθησε να δηλητηριάσει τις λαϊκές συνειδήσεις με τα εκβιαστικά διλήμματα που θέτουν το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι ώστε να εκβιάσουν τη συναίνεση στην αντιλαϊκή πολιτική, ισχυριζόμενος: «Το πανύψηλο διψήφιο έλλειμμα και το υπέρογκο τριψήφιο χρέος δεν είναι ψέματα. Η απειλή αδυναμίας δανεισμού είναι παρούσα. Ούτε ο τιμάριθμος του 6% είναι ψεύτικος. Πρέπει να αντιμετωπιστούν».

Οσο, βέβαια, κι αν ψάχνει κανείς σημεία ουσιαστικής και στρατηγικής διαφοροποίησής τους από το χώρο απ' όπου αποσπάστηκαν, δε θα τα καταφέρει. Αλλωστε, όπως αμφότεροι δήλωσαν, παρά την κόντρα για τις βουλευτικές καρέκλες, φιλοδοξούν να συνεργαστούν σε διάφορα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, καθώς τίποτα ουσιαστικό δεν τους χωρίζει, όπως διατεινόταν ο Αλ. Τσίπρας πριν αποχωρήσουν οι «ανανεωτικοί» από τον ΣΥΝ.

Γι' αυτό και ο Φ. Κουβέλης, στις παρεμβάσεις του αυτές τις μέρες, επιβεβαίωσε τους δεσμούς «αίματος» που συνδέουν και το δικό του νεοσύστατο κόμμα με τους άλλους φορείς του οπορτουνισμού, εισηγούμενος ό,τι και αυτοί:

«Ομοσπονδιακή δημοκρατική ενοποίηση» της ΕΕ, «έλεγχο της ΕΚΤ, του τραπεζικού συστήματος και των χρηματαγορών από πολιτικούς θεσμούς, την απεμπλοκή από τους ασφυκτικούς δημοσιονομικούς κανόνες, τη στήριξη του ευρώ με ισχυρό κοινοτικό προϋπολογισμό, τη στήριξη χωρών όταν δέχονται τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, δηλαδή κοινή οικονομική πολιτική». Ακόμα, «αποκατάσταση του κύρους των δημοκρατικών θεσμών», «αναδιανομή», «επανακαθορισμό του μοντέλου ανάπτυξης» και «δομικές μεταρρυθμίσεις»...

Ενα επιδερμικό μερεμέτισμα του συστήματος δηλαδή, που θα του επιτρέψει να εμφανιστεί ενώπιον του λαού «ανανεωμένο», για να χειραγωγήσει ξανά συνειδήσεις που ριζοσπαστικοποιούνται, να αμβλύνει τη δυσαρέσκεια και την οργή ώστε να μη μετουσιωθούν σε υλική δύναμη ανατροπής του. Για τους «ανανεωτές» είναι φανερό πως η «καρδιά» αυτού του συστήματος, όχι μόνο πρέπει να μείνει αλώβητη, αλλά να θωρακιστεί. Αυτή που αιμοδοτείται απ' το μόχθο του λαού και αιμοδοτεί τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

ΠΗΓΗ: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ - Βάσω ΝΙΕΡΡΗ