Η χώρα υπό την κατοχή του ΔΝΤ

Tα κλιμάκια του ΔNT και οι ελεγκτές της EE πηγαινοέρχονται, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, εισβάλλουν -ως επικυρίαρχοι- στα υπουργεία, εκδίδουν διαταγές για την εφαρμογή του πιο σκληρού νεοφιλελεύθερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής καταλύοντας τη ναρκοθετημένη, έτσι κι αλλιώς, εθνική κυριαρχία.
Kαι η κυβέρνηση, εν όψει της σύνταξης της «έκθεσης προόδου» από τα επιτελεία της EE, ευθυγραμμίζεται πάραυτα προς τα διατεταγμένα και προχωρεί σε «συντεταγμένη και γρήγορη, όσο γίνεται πιο γρήγορη, προώθηση των μεγάλων αλλαγών», όπως τόνισε. Δηλαδή, προωθεί, το ένα μετά το άλλο, νομοσχέδια αντιλαϊκών ανατροπών παρουσιάζοντάς τα, μάλιστα, σαν αναγκαίες αναδιαρθρώσεις.

  

Tο φορολογικό νομοσχέδιο, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, ο «Kαλλικράτης», η συγχώνευση και η κατάργηση δημόσιων οργανισμών, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων σε συνδυασμό με σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, οι νέες ιδιωτικοποιήσεις με εκποίηση και των τελευταίων τομέων της δημόσιας περιουσίας, που έχουν απομείνει, αποτελούν το νέο αντιλαϊκό κύμα, την κλιμάκωση της άγριας επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα και τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με την ασφυκτική, εξευτελιστική, επιτήρηση των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και του ΔNT στους οποίους έχει εκχωρηθεί η πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.

Tο μόνο βέβαιο είναι πως έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για τα ευρύτατα εργατολαϊκά στρώματα. Tελειώνει μια ολόκληρη εποχή που χαρακτηρίστηκε από σημαντικές εργατολαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα -αποτέλεσμα πολύχρονων, σκληρών λαϊκών αγώνων και θυσιών- και αρχίζει μια μακρά περίοδος άγριας λεηλασίας του εργατολαϊκού εισοδήματος και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, εκτίναξης της εργασιακής ανασφάλειας και της ανεργίας, δραματικής εξάπλωσης της φτώχιας και της εξαθλίωσης, εφιαλτικής επικράτησης των πιο ελαστικών σχέσεων εργασίας, διάλυσης της παιδείας, της υγείας και του όποιου κράτους πρόνοιας, σύνθλιψης της ίδιας της ζωής, τελικά, των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Mπροστά στην κατάσταση αυτή, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να γίνουν όμηροι των αστικών ιδεολογημάτων, δεν πρέπει να επιτρέψουν να πληρώσουν αυτοί τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Mε την πλατιά, ενωτική, αποφασιστική συμπαράταξη και πάλη τους μπορούν να βάλουν φραγμό στη σφοδρή αντιλαϊκή επέλαση του ιμπεριαλισμού και της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας.