Ανεξάρτητα από την τελική μορφή της συμφωνίας, το βέβαιο είναι ότι αυτή θα εμπεριέχει το σπέρμα νέων εντάσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Η υπόθεση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και οι δρομολογημένες, με Νατοϊκή βούλα, διευθετήσεις, αποτυπώνουν τις στρατηγικές επιλογές της ελληνικής άρχουσας τάξης, άμεσα συνδεδεμένες με τη θέση της στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και την ενσωμάτωσή της στους κεντρικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Οσα τις τελευταίες ημέρες βλέπουν το φως της δημοσιότητας για διευθετήσεις στο Αιγαίο, εντάσσονται στο παραπάνω πλαίσιο και συνδέονται με την ενιαία στρατηγική της εξελισσόμενης επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, από τη μια, και της ακόμα πιο οργανικής ενσωμάτωσης της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, από την άλλη.
Ταυτόχρονα, δε λείπουν τα παιχνίδια και οι ανταγωνισμοί που ορίζονται από την ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού και την υποδεέστερη θέση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Σ' αυτή τη επιχείρηση εξασφάλισης πολιτικής στήριξης από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες στην αντιλαϊκή επίθεση, η χώρα μπαίνει πιο βαθιά στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνικό και τους άλλου λαούς της περιοχής.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο από τη διαφαινόμενη ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, τα οποία εποφθαλμιούν μεγάλες πολυεθνικές, σε συνδυασμό με τους αγωγούς της ενέργειας που διασταυρώνονται στην ευρύτερη περιοχή και τα Βαλκάνια.
ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου
Δεν αποτελούν λοιπόν καθόλου «κεραυνό εν αιθρία» τα όσα βγαίνουν στο φως τις τελευταίες ημέρες για διευθετήσεις στο Αιγαίο, τόσο στο στρατιωτικό πεδίο, όσο και στο πεδίο της οικονομικής εκμετάλλευσης. Ουσιαστικά, αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι προχωράει η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, με εργαλεία τη διχοτόμηση και την ελληνοτουρκική συνδιαχείριση.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, η διευθέτηση που κυοφορείται προβλέπει ότι το ανατολικό Αιγαίο, από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, δηλαδή το μισό του FIR Αθηνών στο Αιγαίο, θα μετατραπεί σε «περιοχή αποφυγής έντασης» ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, με απαγόρευση πτήσεων ελληνικών και τουρκικών μαχητικών, με εξαίρεση των αεροσκαφών των χωρών του ΝΑΤΟ και τρίτων χωρών, καθώς και εξαίρεση των ασκήσεων και της εξυπηρέτησης των σκοπών αεράμυνας.
Οπως εκτιμάται, η πρόταση αυτή αποτελεί τη βάση της διαπραγμάτευσης που γίνεται με ορίζοντα την επίσκεψη στην Αθήνα το Μάη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Τ. Ερντογάν.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι το μισό Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένων και των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που θα αποκοπούν στρατιωτικά από την ηπειρωτική Ελλάδα, θα μετατραπεί σε «γκρίζα ζώνη». Μ' αυτόν τον τρόπο μεθοδεύεται και η «αποστρατιωτικοποίηση» του μισού Αιγαίου, αφού θα χαρακτηριστεί ως «περιοχή αποφυγής έντασης» ανάμεσα στις δύο χώρες.
Καλύτερη ικανοποίηση των τουρκικών διεκδικήσεων δε θα μπορούσε να υπάρξει, αφού από το 1974 και μετά επιμένουν σταθερά στην αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου (Λήμνος, Σαμοθράκη, Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία, Δωδεκάνησα), όπου άλλωστε η εκεί στρατιωτική παρουσία έχει αμυντικό χαρακτήρα.
Οπως επίσης επιμένουν και στον 25ο Μεσημβρινό ως γραμμή διχοτόμησης του Αιγαίου, διεκδικώντας για το θαλάσσιο χώρο ανατολικά από αυτή τη νοητή γραμμή τον έλεγχο του FIR (έλεγχος εναέριας κυκλοφορίας σε εθνικό και παρακείμενο διεθνή εναέριο χώρο), την επιχειρησιακή ευθύνη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης αλλά και την οικονομική εκμετάλλευση (υφαλοκρηπίδα).
Δρομολογημένη η διχοτόμηση
Εξάλλου, υπάρχει η αναγγελία της κυβέρνησης ότι θα δώσει συνέχεια στη διαδικασία των διμερών διαπραγματεύσεων που το 2004 είχε οδηγήσει στη διαμόρφωση συμφωνίας - συνυποσχετικού ανάμεσα στις δυο χώρες, για παραπομπή στη Χάγη.
Με δεδομένες τις διεκδικήσεις της Τουρκίας και την επίκληση των «γκρίζων ζωνών», το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας γίνεται το όχημα για τη συνολική διευθέτηση του καθεστώτος στο Αιγαίο. Επίσης, δεδομένο είναι ότι κριτήριο αυτών των διευθετήσεων δε θα είναι τα κυριαρχικά συμφέροντα του ελληνικού λαού ή τα γενικότερα, η διασφάλιση της ειρήνης της ευρύτερης περιοχής, αλλά η απαίτηση του ΝΑΤΟ να παραμεριστούν τα εμπόδια στην ομαλή λειτουργία της Νοτιανατολικής τους πτέρυγας, στην οποία περιλαμβάνεται και το Αιγαίο.
Τα κομμάτια του παζλ για τα όσα έχουν δρομολογηθεί για το Αιγαίο έρχονται το ένα να κολλήσει δίπλα στο άλλο.
Το Δεκέμβρη του 1999, με την περιβόητη «Συμφωνία του Ελσίνκι», η Ελλάδα αναγνώρισε για πρώτη φορά «συνοριακές διαφορές» με την Τουρκία. Είχε προηγηθεί τον Ιούλη του 1997, η Συμφωνία της Μαδρίτης που άνοιγε το δρόμο για μια «εφ' όλης της ύλης» διαπραγμάτευση, αφού η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε τα «ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο».
Μ' αυτό το στόχο έχει ήδη προχωρήσει σε ουσιαστικές κινήσεις και συνεννοήσεις με την Αγκυρα, όπως επιβεβαιώνεται και από το περιεχόμενο των επιστολών που αντάλλαξαν Τ. Ερντογάν - Γ. Παπανδρέου.
Την ίδια ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη εντός του ΝΑΤΟ μια διαπραγμάτευση επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στη βάση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο. Η ελληνική πλευρά έχει αποδεχθεί την κατάργηση των εθνικών ορίων ευθύνης και την ελληνοτουρκική συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική εποπτεία.
Πηγή:Κυριακάτικος Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου