Δου Νου φΤου σας!

Πρόκειται για τους πολιτικούς κληρονόμους του καραμανλικού «ανήκομεν εις την Δύσιν» και του γερο-παπανδρεϊκού «η Ελλάδα αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον μεν έναν αμερικανικόν, τον δε άλλον βρετανικόν».

*

Είναι εκείνοι που η σχέση τους με το «εθνικό φιλότιμο» - το οποίο επικαλέστηκε χτες ο πρωθυπουργός - μεσουράνησε την περίοδο Οτσαλάν.

*

Που η άποψή τους περί «εθνικής κυριαρχίας» αρχίζει και τελειώνει στα «Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και στα «συγνώμη» προς τους Γερμανούς.

*

Είναι οι ίδιοι που δήλωναν πρόθυμοι να παραχωρήσουν κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ μέσω του Μάαστριχτ και του μεταβαπτισθέντος σε Ευρωσυνθήκη «ευρωσυντάγματος».

*

Που περηφανεύονταν ότι «δεν έχουν ταμπού στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων» στην Κομισιόν και που λοιδορούσαν όσους δυσανασχετούσαν με την αμφισβήτηση «μερικών βραχονησίδων».

*

Ελεγαν πως «πατριωτικό» είναι ό,τι φέρνει «πρόοδο» στην Ελλάδα,

όπου «πρόοδος» γι' αυτούς είναι

• το «λιτότης» του «εθνάρχη», το '75
• η επιβολή «σταθεροποιητικού προγράμματος», το '85,
• η καθήλωση των μεροκάματων στο «0+0=14%» (!!!), το 1990,
• η προώθηση «μέτρων - σοκ», το '93,
• οι θυσίες στο όνομα του «εκσυγχρονισμού» και της ένταξης στην ΟΝΕ, το '96,
• οι νέες θυσίες αυτή τη φορά «για να παραμείνουμε στην ΟΝΕ», το 2000,
• το φόρτωμα στις πλάτες του λαού του «εθνικού ιδεώδους» και μαζί των δισεκατομμυρίων της Ολυμπιάδας, το 2004,
• το κουστούμι της «απογραφής», της «ήπιας προσαρμογής» και τώρα της «καταγραφής».

Ολα αυτά τα χρόνια εκποίησαν ό,τι βρήκαν στο δρόμο τους:

Λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες, γέφυρες, τράπεζες, ναυπηγεία, αερομεταφορές, δρόμοι,

όλα βγήκαν στο σφυρί, όλα κομματιάστηκαν και παραδόθηκαν φέτες σε Ελληνες και ξένους ιδιώτες «επενδυτές».

*

Τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατήθηκαν,

ό,τι οικογενειακό κομπόδεμα υπήρχε το ξάφρισαν στο «ριφιφί» του Χρηματιστηρίου,

το «εθνικό τους νόμισμα», το ευρώ, έγινε το συνώνυμο της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας,

προσέφεραν προσάναμμα σε παλιά και νέα «τζάκια» ό,τι με κόπο δημιούργησαν δεκαετίες δουλειάς του ελληνικού λαού.

*

Ολα αυτά τα χρόνια

όταν ο εργάτης έπαιρνε ένα ευρώ «αύξηση»,

όταν έκαναν μπαλάκι οι «πράσινοι» στους «γαλάζιους» το 22% του λαού που ζει στη φτώχεια,

όταν πουλούσαν στους ιθαγενείς τον ευρωπαϊκό αέρα της «ευελφάλειας»,

όλο δηλαδή το προηγούμενο διάστημα που ξεθεμελίωναν τα δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου για να εκτινάσσουν τα κέρδη των χρυσοκάνθαρων, να θησαυρίζουν οι κηφήνες, να πλέουν στον αμύθητο πλούτο και την ξιπασιά βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβοι,

το πολιτικό απαράτ του δικομματισμού

μιλούσε για «εθνική ανάπτυξη»!

*

Κι όμως!

Μετά από τις τόσες και τόσες «εθνικές επιτυχίες» τους, μετά τα κλέη και τα δαφνοστεφανώματα, τις ουρανομήκεις ιαχές περί των «εθνικών νικών» που κατήγαγαν, τα «εθνικά κατορθώματα», την «ισχυρή Ελλάδα», την «Ελλάδα της ΟΝΕ» και την «Ελλάδα της πρώτης ταχύτητας»,

ήρθε η κρίση και η... χρεοκοπία!

Πού να πήγαν, αλήθεια, τόσες λαμπρές «νίκες»;

*

Μετά την τόση και πολύχρονη λαμπρή τους «καθοδήγηση»,

πώς έφτασαν να ζητούν από την ΕΚΤ, την Κομισιόν και το... ΔΝΤ (!)

να τους παράσχουν «τεχνική υποστήριξη»;

*

Η αλήθεια είναι άλλη:

Για τον πλήρη εξανδραποδισμό του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του άνεργου

δε χρειάζονται καμία «τεχνική υποστήριξη», καμία «κηδεμονία», καμία «επιτήρηση».

Μπορούν - αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε - και μόνοι τους!

*

Είναι, όμως, τέτοιο το κοινωνικό απαρτχάιντ που ετοιμάζουν, είναι τέτοια η ταξική στυγνότητα με την οποία έχουν προαποφασίσει να επιτεθούν κατά των λαϊκών στρωμάτων,

που έχουν απόλυτη ανάγκη να στήσουν μια παράσταση «έκτακτης ανάγκης», ένα θέατρο «καταστροφής», ένα σκηνικό «έξωθεν απειλής»,

ώστε μετά να παραδίδουν μαθήματα «αυτοθυσίας» και «πατριωτικού καθήκοντος» (ρήσεις του Παπανδρέου)

σύμφωνα με τα οποία ο λαός θα «πρέπει» να προσέλθει - και μάλιστα οικειοθελώς - για να πληρώσει τα χρέη... της ολιγαρχίας!

*

Ναι, λοιπόν, το κήρυγμά τους είναι κήρυγμα χρεοκοπίας, έσχατης κατάπτωσης και απόλυτης κατάντιας!

Η χρεοκοπία είναι ολόδική τους!

Χρεοκοπία του κοινωνικού και οικονομικού τους συστήματος, χρεοκοπία του κυρίαρχου πολιτικού σκηνικού, το απαρτιζόμενο από τους «Μεσσίες», τους «Κολοσσούς», τους «σωτήρες» του δικομματισμού και των δορυφόρων του,

που δεν είναι παρά υπάλληλοι του «έθνους» των πλουτοκρατών,

και που τολμούν να πιάνουν στο στόμα τους λέξεις όπως «λαός», «φιλότιμο», «πατρίδα»,

θυμίζοντας το ιστορικό δεδικασμένο:

Κάθε φορά που η τάξη τους κατέφυγε σ' αυτές τις έννοιες ήταν για να τις ανασκολοπίσει, να τις ξεπουλήσει και να τις εξευτελίσει.

Πηγή:Ριζοσπάστης