Να μη λείψει κανείς!
Η απεργία που έχει κηρύξει το ΠΑΜΕ έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γενικευμένης αντιπαράθεσης των εργατών με τους κεφαλαιοκράτες, τα κόμματά τους, την κυβέρνησή τους και τους εργατοπατέρες, που επιδιώκουν να εμφανίσουν τον αγώνα των εργατών σαν μια εκδήλωση υπεράσπισης της πολιτικής που εφαρμόζεται. Είναι συνέχεια των απεργιών που κήρυξε το ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη του 2009 και στις 10 Φλεβάρη του 2010. Κόντρα σε όλο το μηχανισμό που θέλει στα γόνατα την εργατική τάξη, για να εξασφαλιστούν προϋποθέσεις υψηλότερης κερδοφορίας στα αμύθητα συσσωρευμένα κεφάλαια που έχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες.
Να μη λείψει κανείς!
Η απεργία που έχει κηρύξει το ΠΑΜΕ έχει όλα τα χαρακτηριστικά της γενικευμένης αντιπαράθεσης των εργατών με τους κεφαλαιοκράτες, τα κόμματά τους, την κυβέρνησή τους και τους εργατοπατέρες, που επιδιώκουν να εμφανίσουν τον αγώνα των εργατών σαν μια εκδήλωση υπεράσπισης της πολιτικής που εφαρμόζεται. Είναι συνέχεια των απεργιών που κήρυξε το ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη του 2009 και στις 10 Φλεβάρη του 2010. Κόντρα σε όλο το μηχανισμό που θέλει στα γόνατα την εργατική τάξη, για να εξασφαλιστούν προϋποθέσεις υψηλότερης κερδοφορίας στα αμύθητα συσσωρευμένα κεφάλαια που έχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες.
Η απεργία χαρακτηρίστηκε ήδη από τα κύρια άρθρα του αστικού Τύπου «άκαιρη» και «άσκοπη». Είναι ακριβώς το αντίθετο. Και γίνεται κόντρα σε μια απύθμενου θράσους επιχείρηση χειραγώγησης των συνειδήσεων, στη διάρκεια της οποίας η αστική τάξη προσπάθησε ξανά και ξανά μέσα από «γκάλοπ» να εμφανίσει τα θύματά της σαν υποστηρικτές των δικών της συμφερόντων. Απέναντι στα δημοσκοπικά δείγματα των «1.000 ερωτωμένων», πρέπει και θα ορθωθεί η πράξη των χιλιάδων και χιλιάδων απεργών, που διαδηλώνουν τόσο τη κάθετη διαφωνία τους με την εφαρμοζόμενη πολιτική, όσο και ένα πλατύ πλαίσιο διεκδικήσεων που αρχίζει από την αύξηση στο μεροκάματο και τις συντάξεις, ακουμπά σε θέματα προστασίας των ανέργων και προβάλλει τις λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, σε μια διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που επιδιώκει το κεφάλαιο.
Oι εργάτες κατεβαίνουν στην απεργία με συσσωρευμένη εμπειρία ότι μετά από τόσες και τόσες θυσίες που επέβαλαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για «την ισχυρή Ελλάδα», για την ΟΝΕ και την ΕΕ, αυτό που μένει είναι το διαρκές πάγωμα των μισθών, οι αντιασφαλιστικοί νόμοι (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά), η υπονόμευση του οχτάωρου και της σταθερής δουλειάς, προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα της πλουτοκρατίας. Με τόσα, ήδη, στην πλάτη τους, οι απεργοί αρνούνται να πληρώσουν και την κρίση, γνωρίζοντας ότι ακόμα κι αν ανακάμψουν τα κέρδη, πάλι οι εργάτες θα 'ναι χαμένοι, ενώ η κρίση θα έρθει ξανά.
Mε την απεργία και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ απαντούν ειδικά και στη ΓΣΕΕ, που τους καλεί να βάλουν πλάτη στην κυβερνητική προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν οι κερδοσκόποι. Οι απεργοί δε διεκδικούν «ένα διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής». Δεν απεργούν για να ενισχυθούν οι επιχειρηματίες (αυτό είναι η ανάπτυξη που στηρίζει η ΓΣΕΕ), δε στηρίζουν τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση από κοινού με την ΕΕ. Αντίθετα, με τη μαζική τους συμμετοχή στην απεργία και τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, δίνουν απάντηση σε όσους μιλούν για λαϊκή συναίνεση. Ετσι εκπληρώνουν το δικό τους ταξικό καθήκον που είναι ο παλλαϊκός ξεσηκωμός για να αποκρουστούν τα αντιδραστικά σχέδια για το Ασφαλιστικό, το Εργασιακό, τους μισθούς και τους φόρους. Κι έτσι αφιερώνουν κάθε λεπτό πλέον για την επιτυχία της απεργίας.
Πηγή:Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου