Κάτω η κρατική τρομοκρατία

Να παύσουν όλες οι διώξεις

Κάτω τα χέρια από το άσυλο

Με αφορμή τις κινητοποιήσεις για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ζήσαμε μια ποιοτική κλιμάκωση της κρατικής καταστολής. Ετσι, είχαμε:

- Τις περίπου χίλιες τετρακόσιες «προληπτικές»(!) προσαγωγές που συνοδεύτηκαν από εξευτελισμούς και ξυλοδαρμούς.
- Τη δολοφονική επίθεση (που αποτελεί νέο «επιχειρησιακό σχέδιο» αντιμετώπισης διαδηλωτών) αστυνομικής μοτοσικλέτας στη διαδήλωση της 6/12, που είχε αποτέλεσμα το σοβαρότατο τραυματισμό της αγωνίστριας Αγγ. Κουτσουμπού.
- Την προληπτική έφοδο στο πολιτικό στέκι Ρεσάλτο στο Κερατσίνι και κατόπιν στο κατειλημμένο Δημαρχείο Κερατσινίου και την προσπάθεια να φορτωθούν στους συλληφθέντες τα πιο απίθανα κακουργήματα.
- Τις απανωτές καταπατήσεις του πανεπιστημιακού ασύλου στα Προπύλαια, στη Νομική και στο ΑΠΘ και -ασφαλώς- το εκ νέου άνοιγμα της συζήτησης για ουσιαστική κατάργηση του Ασύλου.
- Το «στήσιμο» ενόχων με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα της σύλληψης νέου που κατέβασε τα σκουπίδια και του «φορτώθηκε» μια τσάντα μολότοφ και σωρεία κατηγοριών που αποσύρθηκαν όταν δόθηκε στη δημοσιότητα βίντεο που έδειχνε τους αστυνομικούς να σκηνοθετούν το γεγονός.

Και όλα αυτά, βέβαια, με την πλήρη παραμορφωτική κάλυψη των Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης.
Σε αυτό το κλίμα οι δεκάδες χιλιάδες που συμμετείχαν στις –ουσιαστικά απαγορευμένες- διαδηλώσεις της 6 και 7 Δεκέμβρη ήταν ένα χαστούκι για το σύστημα, την κυβέρνηση αλλά και όλους όσους ένιωθαν άβολα ή και αντιστρατεύτηκαν ανοιχτά τις κινητοποιήσεις αυτές.

Η κλιμάκωση της κρατικής καταστολής θα είναι συνεχής. Για να αντιμετωπίσει η άρχουσα τάξη τις δίκαιες λαϊκές αντιστάσεις στο μαύρο μέλλον που της επιφυλάσσουν. Για να αντιμετωπίσει την οργή της νεολαίας που δεν της υπόσχονται τίποτα και την πυροβολούν και από πάνω.

Με αυτή την έννοια, η πλατιά καταδίκη της κρατικής καταστολής δεν αφορά μόνο τα θύματα της «στιγμής». Αφορά όλους τους εργαζόμενους, όλους τους νέους που εν δυνάμει θα βρεθούν σε θέση αμφισβήτησης, αντίστασης, αγώνα.
Η καταδίκη της πολιτικής των συλλήψεων, η υπεράσπιση του ασύλου, η διεκδίκηση για πολιτικές, συνδικαλιστικές και ατομικές ελευθερίες είναι καθήκοντα πρώτης γραμμής!


Σημ: Θέσαμε δύο φορές στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά ψήφισμα καταγγελίας των εφόδων στο Ρεσάλτο και στο Δημαρχείο Κερατσινίου και των συλλήψεων που ακολούθησαν. Και τις δύο φορές ήρθαμε αντιμέτωποι με τα ΟΧΙ των ΠΑΣΚ-ΕΣΑΚ-ΔΑΚΕ. Θεωρούμε ότι αποτελεί τεράστο πισωγύρισμα για τα «κεκτημένα» του συνδικαλιστικού κινήματος η δυσκολία υπεράσπισης στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και ενημερώνουμε του συναδέλφους των παραπάνω παρατάξεων ότι η ανάγκη υπεράσπισης των δικαιωμάτων αυτών δε σχετίζεται με το αν τα θύματα της κρατικής καταστολής είναι «δικοί μας»… Όταν χτυπιέται το δικαίωμα της πολιτικής δράσης, αυτό μας αφορά όλους…

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ