Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Το χρέος τους και το Xρέος μας.'Αρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου.

Μας λένε ότι πρέπει να μείνουμε στα γόνατα, να είμαστε φρόνιμοι, υπάκουοι, να εισπνέουμε αιθαλομίχλη και να τρώμε ληγμένα τρόφιμα διότι «έχουμε χρέος».

    Ως προς το τελευταίο συμφωνούμε απολύτως. Πράγματι έχουμε χρέος. Μόνο που το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να επιβάλει μονομερώς -πως αλλιώς;- εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαγράψουν το χρέος. Εξηγούμαστε:

***
    Παρατήρηση πρώτη: Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. ευρώ. Σήμερα (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακας 4.2, σελ 139) μετά από πέντε χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο Μνημόνια, χαράτσια και «κουρέματα», το χρέος εκτινάχτηκε στο 175% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη πάνω από 320 δις.
    Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή όχι μόνο δε μειώνει το χρέος αλλά το μεγαλώνει, το διογκώνει, το εκτινάσσει. Το χρέος είναι κατά 50 μονάδες μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ από τη στιγμή που υποτίθεται ότι άρχισαν να το μειώνουν!
***
    Παρατήρηση δεύτερη: Λένε ότι παίρνουν δάνεια για να ενισχύσουν το κράτος και το λαό. Ψέματα! Μέχρι τώρα από το πρώτο και δεύτερο Μνημόνιο τα συνολικά δάνεια που έχουν εκταμιευτεί ανέρχονται σε 225 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο σύμφωνα με τα στοιχεία τόσο του κ.Σταϊκούρα που κατατέθηκαν στη Βουλή μετά από ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, όσο και της Τράπεζας της Ελλάδας, οι τράπεζες με τη μορφή πακέτων και ενισχύσεων έχουν λάβει πάνω από 250 δισ. ευρώ.
    Συμπέρασμα δεύτερο: Τα δάνεια, που αυξάνουν και δεν μειώνουν το χρέος,  όχι μόνο δεν πάνε στον λαό και στην ενίσχυση της οικονομίας, αλλά στο σύνολό τους και ακόμα περισσότερα πάνε στους τραπεζίτες και κανείς άλλος δεν τα έχει δει. Τι τα κάνουν οι τραπεζίτες καλό θα ήταν να μας το εξηγήσουν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τους τα δίνουν.   
***
    Παρατήρηση τρίτη: Λένε ότι παίρνουν δάνεια για να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις. Ψέματα. Την ίδια περίοδο που οι κυβερνήσεις δανείστηκαν τα 225 δισ. ευρώ της τρόικας, ο ελληνικός λαός, για το διάστημα 2010 – 2014 σε τόκους, σε χρεολύσια, σε δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους έχει καταβάλει 164,5 δισ. ευρώ και για  εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει επιβαρυνθεί με δαπάνες ύψους 267,7 δισ. ευρώ! Δηλαδή 200 δισ. ευρώ παραπάνω (Προϋπολογισμός 2015, Πίνακες 4.6 και 4.7 σελ 178).
    Συμπέρασμα τρίτο: Με τα δάνεια δεν πληρώνουν μισθούς και συντάξεις.  Αντίθετα: Είναι οι κομμένοι μισθοί, είναι οι κομμένες συντάξεις, είναι η δυστυχία και η καταστροφή του ελληνικού λαού μέσω των οποίων πληρώνονται τα δάνεια.Συνάπτουν δάνεια για να πληρώνουν με τόκο τα προηγούμενα δάνεια και κόβουν μισθούς και συντάξεις υποβάλλοντας τον λαό να πληρώνει με το αίμα του και τα παλιά και τα νέα δάνεια.
***
    Παρατήρηση τέταρτη: Λένε ότι η Ελλάδα παίρνει δάνεια γιατί έχει χρέη. Ψέματα! Ισχύει ακριβώς το αντίστροφο: Η Ελλάδα – και κάθε κράτος – έχει χρέη επειδή ακριβώς παίρνει δάνεια τα οποία άλλοι τα ξεκοκαλίζουν και άλλοι τα πληρώνουν. Υπενθυμίζουμε: Στην Ελλάδα είχαμε χρέος πριν ακόμα δημιουργηθεί ελληνικό κράτος, ως απόρροια των λεγόμενων «δανείων της ανεξαρτησίας» που φυσικά δεν έφτασαν ποτέ στον ελληνικό λαό. Σημειώστε: ΟΨυρούκης, ο ιστορικός Καρολίδης καθώς και ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» έχουν καταγράψει ότι από την Επανάσταση του 1821 μέχρι την χρεοκοπία του 1932 επί Βενιζέλου, η Ελλάδα είχε δανειστεί 2 δισ. φράγκα, είχε καταβάλει στους δανειστές 2,4 δισ. φράγκα κι όμως τους χρωστούσε ακόμα 2 δισ. φράγκα, όσα δηλαδή είχε δανειστεί εξ αρχής!  Σημειώστε επίσης: Από το 1992 μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για αποπληρωμές δανείων (Εισηγητική Έκθεση Προϋπολογισμού 2015, σελ. 178) το αστρονομικό ποσό του 1,027 τρισ. ευρώ!Το ποσό είναι αδιανόητο. Ακόμα όμως πιο αδιανόητο είναι το γεγονός ότι ενώ ο λαός έχει πληρώσει ένα σκασμό σε τοκογλυφικά, οι σωτήρες, εντός και εκτός Ελλάδας του λένε ότι τους χρωστάει κι άλλα 320 δισ. ευρώ, που αφού τους τα πληρώσει κι αυτά τότε το 2020 θα χρωστάει κι άλλα 300 κοκ.
    Συμπέρασμα τέταρτο: Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τον σταματήσουν ούτε τα Μνημόνια που τώρα θα τα βαφτίσουν «πιστοληπτική γραμμή», ούτε οι επιμηκύνσεις, ούτε οι «αναδιαρθρώσεις», ούτε οι τρόικες που τώρα τους ψάχνουν άλλο όνομα, μπορεί να τις πούνε ακόμα και… «περεστρόικες». Με αυτές τις «τεχνικές», το αποτέλεσμα είναι σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών να επέρχεται - όπως περιέγραφε οΛένιν - ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε».
***
    Παρατήρηση πέμπτη: Λένε ότι τα χρέη και τα ελλείμματα οφείλονται στο ότι«όλοι μαζί τα φάγαμε», ότι οφείλονται στην αμεριμνησία του λαού, στην ευμάρεια, στο γεγονός ότι - κατά ορισμένους – ο λαός είναι τεμπελχανάς και κοπρίτης. Ότι οφείλονται στους μισθούς και τις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται για άθλιο ψέμα. Σημειώστε: Οι φόροι που θα πληρώσει ο λαός το 2015 ανέρχονται στα 50,3 δισ. ευρώ (Προϋπολογισμός 2015, Πίνακας 3.6, σελ 106). Οι μισθοί και οι συντάξεις μετά βίας φτάνουν στα 18 δισ. ευρώ(Πίνακας 3.10, σελ. 113). Συνολικά, δε, ο λαός έχει πληρώσει σε φόρους από το 2005 μέχρι το 2015 το ποσό των 563,7 δισ. ευρώ (Πίνακας 3.6, σελ. 106). Δηλαδή και οι μισθοί και οι συντάξεις, ό,τι έχει απομείνει δηλαδή,πληρώνονται από τους φόρους του λαού, και όλοι οι υπόλοιποι φόροι αντί να γυρίζουν στο λαό, πάνε κατά δεκάδες δισ. ευρώ σε τοκογλύφους σε δανειστές και πιστωτές.
    Συμπέρασμα πέμπτο: Όσοι τα λένε αυτά λοιπόν περί «κοπρίτη» λαού είναι οι πραγματικοί πολιτικοί κοπρίτες. Τα χρέη, τα ελλείμματα αλλά και τα πλεονάσματα είναι κομμάτια του συνολικού δημόσιου πλούτου που κάποιοι λίγοι κηφήνες τον υπεξαιρούν διαχρονικά. Τα δάνεια που προκαλούν τα χρέη δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) σε μισθούς και συντάξεις εργαζομένων, όπως με θρασύτητα ισχυρίζονται οι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Επιστρέφουν σχεδόν στο σύνολό τους σε δανειστές και τοκογλύφους! Τα δάνεια δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) στην Υγεία και την Παιδεία. Πάνε στους τραπεζίτες, στους κεφαλαιοκράτες που τα απομυζούν για να χρηματοδοτούν τις μπίζνες και τιςανακεφαλαιώσεις τους. Τα δάνεια δεν πάνε (ποτέ δεν πήγαιναν) στο ανύπαρκτο κράτος Πρόνοιας. Πάνε για να καλύπτονται οι τρύπες από τις φοροαπαλλαγές, τις φοροελαφρύνσεις, τα «πακέτα» ενισχύσεων, τις επιχορηγήσεις προς την ολιγαρχία. Πάνε για το μεγάλο φαγοπότι που άλλοτε λέγεται Ολυμπιάδα, άλλοτε λέγεται υποβρύχια που γέρνουν και  μονίμως λέγεται «ΝΑΤΟικοί εξοπλισμοί».
***
    Παρατήρηση έκτη: Για να βρούμε τι είδους είναι το χρέος δεν έχουμε παρά να κάνουμε το εξής: Παίρνουμε τις διαρκείς φοροαπαλλαγές, τα θαλασσοδάνεια, τις χαριστικές ρυθμίσεις προς μονοπώλια, πολυεθνικές, εργολάβους και τραπεζίτες,  προσθέτουμε τις ΝΑΤΟικές δαπάνες στις οποίες οφείλεται τουλάχιστον το ¼ του χρέους, σε αυτά προσθέτουμε την υπέροχη Ολυμπιάδαπου ακόμα δεν ξέρουμε πόσο κόστισε, πάνω σε αυτά βάζουμε τις διαρκείςυπερκοστολογήσεις των δημόσιων έργων, προσθέτουμε τις ολέθριες συνέπειες της ένταξης στην ΕΕ με την καταβαράθρωση της παραγωγικής βάσης, προσθέτουμε τις επίσης ολέθριες συνέπειες της λεγόμενης «απελευθέρωσης της αγοράς» ειδικά στον τομέα της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό,βάζουμε ως κερασάκι στην τούρτα την πολιτική της υπονόμευσης και της διαφθοράς στις κρατικές επιχειρήσεις, και θα έχουμε βρει και το μέγεθος και τα αίτια του χρέους.
    Συμπέρασμα έκτο (και βασικό): Αυτό το χρέος είναι όλο ειδεχθές, είναι όλο επαχθές, είναι όλο ληστρικό, και είναι όλο παράνομο. Και δεν εννοούμε παράνομο με την «στενή» νομική έννοια. Εννοούμε ότι είναι πολιτικά παράνομο. Η αντιμετώπισή του, επομένως, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Που σημαίνει: Άλλη πολιτική λύση, προς όφελος του λαού, από την άρνηση πληρωμής ενός χρέους που ο λαός και δεν το χρωστάει και το έχει πληρώσει (!) δεν υπάρχει.
***
    Αν κάτι απορρέει ως πολιτικό συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι η λύση σε αυτή την ατέλειωτη φρίκη δεν θα έρθει ούτε με την «επιμήκυνση» του χρέους, ούτε με τα «κουρέματα», ούτε με λογιστικούς προσδιορισμούς για το ποιο είναι το «καλό» και ποιο είναι το «κακό» χρέος, ποιο είναι «επονείδιστο» χρέος και ποιο όχι. Το χρέος είναι όλο επονείδιστο και κυρίως είναι όλο πληρωμένο από έναν λαό που δεν είχε καμία οφειλή, αλλά το πλήρωσε. Εναπόκειται, τελικά, στον ίδιο τον λαό να επιβάλει εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα καταστήσουν το πληρωμένο χρέος και διαγραμμένο.
    Με άλλα λόγια: Μιλάμε για πλήρη, ολική και οριστική διαγραφή του χρέους. Και εδώ έρχεται η ερώτηση: Και πώς θα γίνει αυτό; Μονομερώς; Απάντηση: Μα φυσικά μονομερώς! Τι περιμένετε; Να τείνουν ευήκοον ους, μέσα από διαπραγματεύσεις και επαναδιαπραγματεύσεις, ποιοι; Οι κερδοσκόποι; Οι τοκογλύφοι; Το πιστεύει κανείς στ’ αλήθεια αυτό;
    Εμείς, αντιθέτως, πιστεύουμε αυτό που έλεγε ο Άνταμ ΣμιθΚανείς εκτός από κάποιον ζητιάνο δεν επιλέγει να εξαρτάται από την γενναιοδωρία των συμπολιτών του.
    Αυτό που έλεγε ο Άνταμ Σμιθ για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, στις σχέσεις μεταξύ κρατών και διεθνών οργανισμών ισχύει 1.000 φορές. Και να το ξεκαθαρίσουμε: Ο Άνταμ Σμιθ δεν ήταν κομμουνιστής. Πατέρας του καπιταλισμού θεωρείται.

Πηγή : enikos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: