Η Γερμανία λαγοκοιμάται σε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

Η Γερμανία λαγοκοιμάται σε ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί

Με άρθρο του στο περιοδικό Spiegel, ο Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, Γιούργκεν Χάμπερμας - ο οποίος βρέθηκε προ ολίγων ημερών στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του 23ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Φιλοσοφίας - κατακεραυνώνει την πολιτική που ακολουθεί η Γερμανίδα Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ στην Ευρώπη, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνησή της επιμένει για μεταρρυθμίσεις στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου τη στιγμή που η ίδια αρνείται να αναλάβει την ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών της στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Υπό τον τίτλο «Εμείς οι Γερμανοί δεν θέλουμε μια γερμανική Ευρώπη», ο  Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αρνήθηκε πρόσφατα σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε ταυτόχρονα σε εφημερίδες στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Πολωνία, την Ιταλία και την Ισπανία, ότι η Γερμανία επιδιώκει έναν πολιτικό ηγετικό ρόλο στην ΕΕ. Ο Σόιμπλε, ο οποίος μαζί με την Υπουργό Εργασίας Ούρσουλα φον ντερ Λέγιεν, είναι το μόνο μέλος του υπουργικού συμβουλίου της Καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ που έχει απομείνει και μπορεί να χαρακτηριστεί ως «Ευρωπαίος» στη μούχλα της Δυτικής Γερμανίας, ξέρει καλά τι λέει. Δεν είναι σίγουρα ένας ρεβιζιονιστής που επιδιώκει να αντιστρέψει την ενσωμάτωση της Γερμανίας στην Ευρώπη, καταστρέφοντας έτσι τη βάση για τη σταθερότητα της μεταπολεμικής τάξης» γράφει ο Χάμπερμας.

Και συνεχίζει: «Μετά την ίδρυση της γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871, η Γερμανία ανέλαβε μια ολέθρια και εν μέρει ηγεμονική θέση, η οποία, σύμφωνα με τα λόγια Γερμανού ιστορικού, ήταν «πολύ αδύναμη για να κυριαρχήσει στην ήπειρο, αλλά πολύ ισχυρή για να ακολουθήσει». Αυτό συνέβαλε στο να ανοίξει ο δρόμος για τις καταστροφές του 20ού αιώνα. Χάρη στην επιτυχημένη μεταπολεμική ευρωπαϊκή ενοποίηση, τόσο η διαιρεμένη Γερμανία όσο και η ενωμένη Γερμανία δεν βρέθηκαν ενώπιον του ίδιου, παλαιού διλήμματος. Είναι σαφώς προς το συμφέρον της Γερμανίας το ότι η κατάσταση παραμένει ως έχει. Αλλά δεν έχει αλλάξει η κατάσταση;» διερωτάται ο Χάμπερμας.

«Ο Σόιμπλε αντιδρά σε μια τρέχουσα απειλή. Είναι αυτός που μπορεί να αισθάνεται τις ρωγμές που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στη διάλυση του πυρήνα της Ευρώπης. Είναι αυτός που, όταν συναντάται με τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ενωσης, αντιμετωπίζει την αντίσταση των δανειζόμενων χωρών κάθε φορά που εμποδίζει τις εκ νέου προσπάθειες για αλλαγή της πολιτικής. Η παρεμπόδιση της τραπεζικής ένωσης, η οποία θα αμοιβαιοποιούσε το κόστος που συνδέεται με την εκκαθάριση προβληματικών τραπεζών, είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα» γράφει. Ο Γερμανός διανοητής υποστηρίζει ότι η Γερμανία αρνείται πεισματικά να αναλάβει την ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες του Νότου και συνεχίζει να επιβάλλει ένα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα λιτότητας.

«Υπό αυτό το πρίσμα, το μήνυμα "δεν θέλουμε μια γερμανική Ευρώπη" μπορεί επίσης να ερμηνευθεί με έναν όχι τόσο θετικό τρόπο, δηλαδή ότι η Γερμανία επιδιώκει να περιορίσει την ευθύνη της. Θεωρητικά, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο λαμβάνει αποφάσεις ομόφωνα. Ως μόλις ένα από τα 18 μέλη της Νομισματικής Ενωσης, η Μέρκελ μπορεί να εξυπηρετήσει χωρίς αναστολή τα εθνικά συμφέροντα της Γερμανίας, ή τουλάχιστον αυτά που πιστεύει ότι είναι εθνικά συμφέροντα. Η γερμανική κυβέρνηση αντλεί όφελος από την οικονομική κυριαρχία της χώρας, και μάλιστα ένα δυσανάλογα μεγάλο όφελος, για όσο διάστημα οι εταίροι της δεν αρχίσουν να αμφισβητούν την πίστη των Γερμανών στην Ευρώπη(...) Μου φαίνεται ότι το άρθρο του Σόιμπλε απευθύνεται στους απογοητευμένους από το διπρόσωπο παιχνίδι του Βερολίνου ηγέτες των άλλων κρατών της ευρωζώνης» γράφει χαρακτηριστικά ο Χάμπερμας.

Για τον ίδιο, οι συνθήκες μέσα στις οποίες υφίσταται και λειτουργεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αποτέλεσμα ενός ελαττωματικού σχεδιασμού, μίας πολιτικής ένωσης που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η επιβολή των πολιτικών λιτότητας είναι λανθασμένη και δεν μπορεί να διορθώσει τις υφιστάμενες οικονομικές ανισορροπίες στη ζώνη του ευρώ. «Η εξομοίωση των διαφορετικών επιπέδων παραγωγικότητας μεσοπρόθεσμα θα μπορούσε μόνο να αναμένεται από μια κοινή, ή τουλάχιστον στενά συντονισμένη, δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική πολιτική» υποστηρίζει. Και σε όλα αυτά, συνεχίζει ο Γερμανός φιλόσοφος, η απάντηση της Μέρκελ περιορίζεται σε μία «νυσταλέα φλυαρία».

«Η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η πολιτική εξουσία πηγαίνει σε όποιον αποφασίζει σχετικά με την αποδοχή των θεμάτων που θα συζητηθούν από το λαό. Η Γερμανία δεν χορεύει. Εχει πάρει έναν υπνάκο επάνω σε ένα ηφαίστειο. Αποτυγχάνουν οι ελίτ; Κάθε δημοκρατική χώρα έχει τους πολιτικούς που της αξίζει. Και υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο να αναμένουμε μια συμπεριφορά πέρα από τη ρουτίνα από τους εκλεγμένους πολιτικούς. Είμαι ευτυχισμένος που ζω σε μια χώρα η οποία, από το 1945, δεν είχε καμία ανάγκη για ήρωες. Επίσης, δεν πιστεύω στη δήλωση ότι τα άτομα κάνουν την ιστορία, τουλάχιστον όχι εν γένει. Ομως συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν έκτακτες καταστάσεις στις οποίες η γνωστική ευαισθησία, η φαντασία, το θάρρος και η προθυμία να αναλάβουν την ευθύνη αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία έχει αντίκτυπο στην εξέλιξη των πραγμάτων» καταλήγει ο Χάμπερμας.

Πηγή : Χαραυγή