Μπαγκλαντές: Ζωή εν τάφω για εκατομμύρια εργάτες στη βιομηχανία ενδύματος. Ξεπέρασαν τους 324 οι νεκροί από την κατάρρευση του κτιρίου.

Ξεπέρασαν τους 324 οι νεκροί 

 Το τραγικό κτίριο - Φωτογραφία AP- Επεξεργασία  photo Red Star

«Η εκμετάλλευση πρέπει να σταματήσει! Οι θάνατοι δεκάδων εργατών και εργατριών θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν οι πολυεθνικές εταιρείες, οι κυβερνήσεις και οι βιομήχανοι της παραγωγής ενδυμάτων είχαν πάρει σοβαρά μέτρα για την προστασία των εργαζομένων», δήλωσε την Παρασκευή στο πρακτορείο «Ρόιτερς» ο πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας Εργατών Ενδύματος (NGWF) του Μπαγκλαντές, Αμιρούλ Χακ Άμιν, αναφερόμενος στην εγκληματική κατάρρευση του επταώροφου κτιρίου, την περασμένη Τρίτη, στην πόλη Σαβάρ (30 χλμ από την πρωτεύουσα, Ντάκα).

Οι νεκροί σε αυτό το εκ προμελέτης έγκλημα με συνένοχους την αστική τάξη του Μπαγκλαντές, κολοσσιαίες πολυεθνικές εταιρείες, διεθνείς εταιρείες λιανικής και μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ (WalMart, Benetton, Mango, Saddlebred, Easycare Oxford, Next, Tweeti.com, LcWaikiki) ξεπέρασαν πλέον τους 324, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται σε πάνω από 1.000. Όσο περνούν οι ώρες, τα σωστικά συνεργεία βγάζουν περισσότερους νεκρούς παρά ζωντανούς, ενώ αναπόφευκτα ο φακός μεγάλων ειδησεογραφικών δικτύων κρυφοκοιτάζει, έστω και φευγαλέα, τα πάνω από 4.800 εργοστάσια - κάτεργα και τους περίπου 4.000.000 Μπαγκλαντεσιανούς εργάτες και εργάτριες που όπως παραδέχονται παράγουν ετησίως έναν εξαγώγιμο πλούτο ύψους 24 δισ. δολαρίων. Απ’ αυτόν τον πακτωλό δισ. δολαρίων, η μερίδα του λέοντος πάει στις τσέπες των βιομηχάνων, των εξαγωγέων και των πολυεθνικών εταιρειών που μεταπωλούν τα φθηνά ενδύματα, φτιαγμένα κυριολεκτικά με τον ιδρώτα και το αίμα των Μπαγκλαντεσιανών εργατών, στην εργατική τάξη της Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης.

Στην «τσέπη» των εργατριών (που αποτελούν και  το 85% του προσωπικού της βιομηχανίας ενδύματος στο Μπαγκλαντές) μπαίνουν ψίχουλα, αφού για καθημερινή δουλειά τουλάχιστον 16 ωρών, επτά μέρες τη βδομάδα, σε άθλιες συνθήκες που θυμίζουν ρωμαϊκές γαλέρες, αμείβονται το μήνα με λιγότερα από 35 δολάρια (περίπου 3.000 τάκα). Ανασφάλιστες. Δίχως την παραμικρή δικλείδα ασφαλείας για τη ζωή τους που κινδυνεύει από ακρωτηριασμούς, σοβαρές ασθένειες ή και το θάνατο από τρομερές πυρκαγιές που ξεσπούν, κάθε τόσο, μέσα στα εργοστάσια - τραπουλόχαρτα, λόγω της πλημμελούς τήρησης στοιχειωδών κανονισμών όχι μόνο λειτουργίας αλλά και οικοδόμησης καθώς οι βιομηχανίες ενδύματος φτιάχνονται με ευτελή υλικά πάνω σε σεισμογόνους ή ακατάλληλες περιοχές.

Όπως μαρτυρούν πλέον ακόμη και οι ανταποκρίσεις μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων, πολλοί από τους εργάτες που ουσιαστικά δολοφονήθηκαν την Τρίτη κατά την κατάρρευση του κτιρίου «Ράνα Πλάζα» στην πόλη Σαβάρ ζούσαν κυριολεκτικά ζωή εν τάφω. Η βάρδια πολλών εξ αυτών τελείωνε στις 3.00 π.μ. και ξανάρχιζε στις 7.30 π.μ. της ίδιας μέρας, επτά μέρες τη βδομάδα, 30 μέρες το μήνα, 12 μήνες το χρόνο. Εφιάλτη που ζουν άλλοι 4.000.000 εργάτες σε μία χώρα που είναι η δεύτερη (μετά την Κίνα) σε εξαγωγές ενδυμάτων παγκοσμίως και που δεν θα σταματήσει δίχως κλιμάκωση του εργατικού, συνδικαλιστικού αγώνα όχι μόνο στο Μπαγκλαντές, αλλά και παγκοσμίως.

Πηγή : 902.gr