Σε μια εποχή γενικής κάμψης της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρώπη, αρνητικών προοπτικών για το άμεσο μέλλον όπως τις εξέφρασε χθες ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ντράγκι, βαθιάς ύφεσης στις περιφερειακές χώρες και αλματώδους ανάπτυξης της ανεργίας, θα περίμενε κανείς ότι ο κοινοτικός προϋπολογισμός, που θα αποφάσιζε το Συμβούλιο Κορυφής της Ευρ. Ένωσης, θα χρησιμοποιούνταν ως ένας μοχλός για την αναζωπύρωση των ευρωπαϊκών οικονομιών και τη δημιουργία μεγάλου αριθμού θέσεων εργασίας.
Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Συμφώνησαν σε ένα επταετές δημοσιονομικό χρονοδιάγραμμα 2014 – 2020 ύψους 960 δις ευρώ (η Κομισιόν είχε προτείνει 1,033 τρις ευρώ). Για πρώτη φορά στα χρονικά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχουμε μείωση αντί για αύξηση του προϋπολογισμού. Οι ετήσιοι προϋπολογισμοί των επόμενων επτά ετών θα είναι μειωμένοι κατά 3% σε σχέση με τον τρέχοντα προϋπολογισμό του 2013. Οι μεγαλύτερες μειώσεις έγιναν σε διασυνοριακά έργα αναπτυξιακών υποδομών, που είχαν πριν λίγο καιρό παρουσιασθεί ως η μεγάλη δυνατότητα ενάντια στην κάμψη και την ανεργία.
Με την ευκαιρία των αγροτικών κινητοποιήσεων να σημειώσουμε ότι οι αγροτικές δαπάνες θα είναι επί επτά χρόνια σε ετήσια βάση μειωμένες κατά 10%. Αυτό θα έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις και στην Ελλάδα, δεδομένου ότι οι χρηματοδοτήσεις προς την αγροτική οικονομία στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής προέρχονται από τον κοινοτικό προϋπολογισμό.
Έχουμε μπροστά μας, λοιπόν, ένα ασφυκτικό πλαίσιο άγριας λιτότητας σε κοινοτικό επίπεδο, μέσα στο οποίο θα κινηθεί η Ελλάδα της βαθιάς ύφεσης την επόμενη επταετία, ήδη αποφασισμένο. Ακόμα κι αν υπάρξει απόρριψη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – που δεν είναι καθόλου σίγουρο - είναι γνωστό από όλες τις διαδικασίες προϋπολογισμού ότι τυχόν μεταβολές θα είναι συμβολικού μόνο χαρακτήρα.
Σε αυτό το καθορισμένο επταετές πλαίσιο καλό είναι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να κόψουν πια τα παραμύθια που λένε κατ΄ επανάληψη στον ελληνικό λαό. Για αναπτυξιακές παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για έργα που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Για ευρωομόλογα. Μέχρι και για Σχέδιο Μάρσαλ μιλάνε. Ας σταματήσουν πια το κουτόχορτο. Τα σχέδια Μάρσαλ ας τα βλέπουν στο όνειρό τους. Ας μη αποπροσανατολίζουν όμως τους Έλληνες εργαζόμενους από μια στυγνή πραγματικότητα κι επτάχρονη προοπτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε την κυβέρνηση ως κομπάρσο. Είναι γνωστό, όπως και σε άλλα ακόμα πιο σημαντικά θέματα όπως των δανείων και των όρων της τρόικα. Κομπάρσος όμως είναι επίσης όποιος αυτοευνουχίζει τη διαπραγματευτική του θέση μέσα στα ευρωπαϊκά όρια, δίνοντας εκ των προτέρων διαβεβαιώσεις ότι η ρήξη ακόμα και με την Ευρωζώνη είναι «εθνική καταστροφή». Με αυτή την έννοια η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης πολιτική κομπάρσου.
Είναι όμως σκόπιμο λάθος ότι το όλο πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που πηγάζει από τα δομικά χαρακτηριστικά και τις επιλογές της για σκληρή λιτότητα και σκληρό ευρώ, περιορίζεται και να εστιάζεται σε επίπεδο διαπραγματευτικών χειρισμών. Σα να αρκούσε απλά τσαμπουκάς για να λυθούν τα προβλήματα.
H κομματική αντιπαράθεση με τέτοιες συνθήκες, όπως ποιος είναι ο πιο «μάγκας» διαπραγματευτής με την Ευρ. Ένωση, δημιουργεί παραμορφωτικούς καθρέπτες που εμποδίζουν τον λαό να κατανοήσει μια πραγματικότητα στυγνή. Όπως, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια επταετία σκληρής λιτότητας, δημοσιονομικής στενότητας, έλλειψης αλληλεγγύης και στήριξης στην περιφέρεια, μαζικής ανεργίας. Θανατηφόρα συνταγή για μια οικονομία σε ύφεση, όπως η ελληνική.
Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να επιλέξει. Είτε το Σχέδιο Α, ότι «η έξοδος από΄το ευρώ είναι εθνική καταστροφή» με τίμημα τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους. Είτε το Σχέδιο Β, ότι «οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι είναι εθνική καταστροφή» και για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα είμαστε έτοιμοι για την αποχώρηση από την Ευρωζώνη.
Αθήνα 8.2.2013
ΠΗΓΗ - ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου