Εχθροί και «φίλοι» - 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Αγαπητοί Σύντροφοι,

όχι μόνο συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο, αλλά αισθάνομαι την προσωπική ευθύνη και την υποχρέωση να τις υπερασπιστώ δημόσια, από κάθε λογής εχθρούς και «φίλους», γράφοντας τη γνώμη μου και συμμετέχοντας στον προσυνεδριακό διάλογο.

Στην 20ετία που μεσολάβησε, από την κορύφωση της αντεπαναστατικής διαδικασίας στην ΕΣΣΔ, το ΚΚΕ ερεύνησε και μελέτησε την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα και γενικότερα την πείρα της ταξικής πάλης. Σταδιακά υπέβαλε, σε συλλογικές εσωκομματικές συζητήσεις και σε δημόσιο διάλογο, τα συμπεράσματά του.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία διαμορφώθηκαν οι απόψεις του ΚΚΕ, τόσο για ζητήματα της σοσιαλιστικής οικονομίας, όσο και για ζητήματα της σοσιαλιστικής εξουσίας, το χαρακτήρα της, ως επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης, τη σχέση αυτής της εξουσίας με την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό. Πρόκειται δηλαδή για ανάπτυξη των προγραμματικών θέσεων του ΚΚΕ.

Η ανάγκη για αλλαγές στο πρόγραμμα του Κόμματος ωρίμασε μέσα από τις κοινωνικές πολιτικές εξελίξεις, που μεσολάβησαν μετά το 15οΣυνέδριο του ΚΚΕ το 1996, αλλά και από τη συνεχή ιδεολογική - πολιτική ωρίμανση του Κόμματος, όπως αποτυπώθηκε στα επόμενα συνέδριά του (16ο και 17ο) τη μελέτη της Ιστορίας του Κόμματος (με την πανελλαδική Συνδιάσκεψή του το 2011) και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης της ΕΣΣΔ (Απόφαση του 18ουΣυνεδρίου για το Σοσιαλισμό).

Στο σχέδιο προγράμματος διατηρούνται βασικά και θεμελιακά στοιχεία του προγράμματος που είχε διαμορφωθεί στο 15ο Συνέδριο:

Ο χαρακτήρας της εποχής, ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, ανεξάρτητα από τον αρνητικό συσχετισμό και τη νίκη της αντεπανάστασης.

Ο προσδιορισμός της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικής.

Ο απεγκλωβισμός από οποιαδήποτε μορφή ενσωμάτωσης σε αστική διακυβέρνηση.

Η συνειδητή απόρριψη οποιουδήποτε σκαλοπατιού «ενδιάμεσης» εξουσίας ανάμεσα στην αστική και την εργατική.

Αναπτύσσεται καλύτερα η στρατηγική αντίληψη του Κόμματος, ιδιαίτερα στον ακριβέστερο προσδιορισμό των σύμμαχων προς την εργατική τάξη κοινωνικών δυνάμεων, στο χαρακτήρα της Λαϊκής Συμμαχίας, στη σχέση του Κόμματος με τις μορφές οργάνωσης της Λαϊκής Συμμαχίας.

Στο σχέδιο προγράμματος κωδικοποιούνται καλύτερα τα καθήκοντα του ΚΚΕ για τη σοσιαλιστική επανάσταση, προσδιορίζεται με πιο ακριβή επιστημονικό τρόπο, το ζήτημα της ωριμότητας των αντικειμενικών προϋποθέσεων για τη σοσιαλιστική επανάσταση (επαναστατική κατάσταση). Αναλύεται ο ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα για τη νικηφόρα εκδήλωση της επανάστασης.

Ταυτόχρονα, δίνεται πιο ολοκληρωμένα η προγραμματική αντίληψη του Κόμματος για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.

Οι Θέσεις της ΚΕ επισημαίνουν τις καθυστερήσεις του Κόμματος στο ζήτημα της αναδιάταξης των κομματικών δυνάμεων για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση του Κόμματος. Επικεντρώνονται στις προϋποθέσεις ώστε το ΚΚΕ να αναπτύξει την οργανωτική του ικανότητα με βασικό στοιχείο το ανέβασμα της στάθμης όλων των κομματικών και κνίτικων δυνάμεων, της βελτίωσης της εργατικής σύνθεσης του κόμματος και την κομματική οικοδόμηση σε μεγάλους εργασιακούς χώρους.

Θεωρώ, ότι με τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο ισχυροποιείται παραπέρα ο επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος, που είναι προϋπόθεση για να φέρει σε πέρας την ιστορική αποστολή του, την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Υπάρχει μία πίεση - επίθεση από διάφορους εχθρούς και «φίλους» επικαλούμενοι μάλιστα το πρόγραμμα του Κόμματος, ότι έχουμε καταργήσει την τακτική και την έχουμε αντικαταστήσει με τον στρατηγικό μας στόχο την Λαϊκή Εξουσία - Σοσιαλισμό με αποτέλεσμα, κατ' αυτούς, να μην συγκεντρώνουμε δυνάμεις, να μην συνεργαζόμαστε με άλλες πολιτικές δυνάμεις μέσα στο κίνημα, να μην ενδιαφερόμαστε για τα άμεσα προβλήματα των εργαζομένων, να μεταφέρουμε τη λύση τους στο σοσιαλισμό και με το προτεινόμενο σχέδιο προγράμματος να ρέπουμε προς το σεχταρισμό με καταστροφικά αποτελέσματα για το Κόμμα.

Εδώ σύντροφοι πιστεύω πως πρέπει να αναφερθούμε πιο αναλυτικά στο χρονικό διάστημα από το 18ο Συνέδριο και μετά και να αξιολογήσουμε τη δράση και την προσφορά του Κόμματος στο κίνημα. Εν μέσω μάλιστα και της πιο βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που γνωρίσαμε από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Το Κόμμα μας:

• Προσδιόρισε την κρίση σαν καπιταλιστική, δηλαδή κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, που εδράζεται στο DNA του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ότι είναι βαθιά και η όποια ανάκαμψη θα είναι αναιμική, όταν όλα τα υπόλοιπα κόμματα του λεγόμενο Ευρωμονόδρομου μίλαγαν για καζινοκαπιταλισμό, για κρίση χρέους και πολλά άλλα.
• Προειδοποίησε ότι σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης συνυπάρχουν και οι δύο εκδοχές μέσα στο εργατικό κίνημα, η μία της ριζοσπαστικοποίησης των δυνάμεων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και η άλλη της οπισθοχώρησης και της αναδίπλωσης.
• Κάλεσε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να κατανοήσουν το χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, να μην εγκλωβιστούν στις μνημονιακές και αντιμνημονιακές επιλογές και να αποφύγουν τα διαφορετικά μείγματα πολιτικής που δεν τους βγάζουν έξω από το έδαφος του συστήματος.
• Μπόλιασε μεγάλο αριθμό εργαζομένων με τα συνθήματα της ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ και της ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ απέναντι στη λαίλαπα της αντιλαϊκής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
• Εβαλε για ζύμωση μέσα στο εργατικό κίνημα τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με την έξοδο της χώρας μας από την ΕΕ, την μονομερή διαγραφή του χρέους με Λαϊκή Εξουσία - Οικονομία και κεντρικό σχεδιασμό.
• Πρωτοστάτησε μαζί με το ΠΑΜΕ σε πρωτοφανέρωτους αγώνες για την εποχή μας, περισσότερους από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, που δεν έχουν «σεχταριστικά» κομμουνιστικά κόμματα!! Αλήθεια αγώνες όπως της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ, των Ναυτεργατών, των αγροτών, το σύρσιμο της ΓΣΕΕ από το ΠΑΜΕ σε απεργίες έγιναν με πλαίσιο πάλης το Σοσιαλισμό;;!!

Οσον αφορά τη μη συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να προκύψουν στο επίπεδο συγκέντρωσης δυνάμεων, δηλαδή στη Λαϊκή Συμμαχία, οι θέσεις αναφέρουν ότι το ΚΚΕ διατηρώντας την αυτοτέλειά του θα επιδιώξει την κοινή δράση με αυτές τις δυνάμεις, στη στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας και όχι η συνεργασία να διαμορφώνεται σε ενιαίο όργανο Συμμαχίας με κόμματα συστατικά μέλη. Εν ολίγοις όχι άλλη ΕΔΑ και όχι άλλο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ.

Ζήτω το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

ΠΗΓΗ - ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αντώνης Παληκύρας
ΚΟΒ Καματερού