Το πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου εκτιμά: «Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα». «Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα».
Ηταν σωστές αυτές οι εκτιμήσεις; Αναμφισβήτητα ναι. Εγιναν αλλαγές από τότε; Ασφαλώς έγιναν. Ας δούμε τις κυριότερες.
1] Ενταξη της χώρας στο ευρώ με αποτέλεσμα την κατάργηση του εθνικού νομίσματος, αύξηση εισαγωγών και τιμών, ακρίβεια.
2] Σύνοδος του ΝΑΤΟ το 1999 και απόφαση να παρεμβαίνει «όπου θίγονται τα συμφέροντα της συμμαχίας», συγκρότηση του ευρωστρατού, επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν. Αμερικανικές βάσεις στα Βαλκάνια, συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ, με τις οποίες παραχωρούνται η ελληνική επικράτεια και επίλεκτες μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ.
- Οι οικονομικές εξελίξεις στη χώρα:
Ετος 2004: Εισαγωγές 38 δισ. ευρώ, Εξαγωγές 12,6 δισ. ευρώ, Ελλειμμα Ισοζ. 10,7 δισ. ευρώ, Τρεχ. Συναλ. 5,8 δισ. ευρώ.
Ετος 2008: Εισαγωγές 63,8 δισ. ευρώ, Εξαγωγές 19,8 δισ. ευρώ, Ελλειμμα Ισοζ. 34,7 δισ. ευρώ, Τρεχ. Συναλ. 14,5 δισ. ευρώ.
Ετος 2012: Εισαγωγές 46 δισ. ευρώ, Εξαγωγές 21,94 δισ. ευρώ, Ελλειμμα Ισοζ. 15,2 δισ. ευρώ, Τρεχ. Συναλ. 7,5 δισ. ευρώ.
Ο βιομηχανικός τομέας από 21% έπεσε στο 17% του ΑΕΠ. Οι υπηρεσίες από 75% ανέβηκαν στο 79%.
- Τρόικα: Με τον πιο ωμό τρόπο επιβάλλει τους προϋπολογισμούς, καθορίζει αλλαγές των εργασιακών σχέσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, επιβάλει τα προγράμματα εξαθλίωσης του λαού μας. Τοποθετεί τοποτηρητές στο Γενικό Λογιστήριο, στα υπουργεία σε κάθε κρίκο της κρατικής δομής.
Εκτιμώντας αυτές τις εξελίξεις, φαίνεται καθαρά ότι η εξάρτηση μεγάλωσε, βάθυνε, έγινε πιο άμεση. Ομως, σε αντίθεση με την πραγματικότητα, οι θέσεις διαπιστώνουν ότι η χώρα «παραμένει σε ενδιάμεση θέση στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με εξαρτήσεις από ΗΠΑ και την ΕΕ».
Ο Λένιν μιλώντας για τον ιμπεριαλισμό αναφερόταν σε αναπτυγμένο βιομηχανικό και χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό με χαρακτηριστικά την εξαγωγή κεφαλαίων και το μοίρασμα του κόσμου. Πιο συγκεκριμένα, μίλαγε για μια χούφτα μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία) που καταδυναστεύουν χώρες και λαούς με πολλαπλάσιο πληθυσμό και έκταση.
Θεωρώ ότι είναι σοβαρό λάθος της ΚΕ η έμμεση αλλά σαφής προσπάθεια ταύτισης του καπιταλιστικού συστήματος με τον ιμπεριαλισμό, πως κάθε καπιταλιστική χώρα είναι λίγο - πολύ ιμπεριαλιστική.
Μια τέτοια εκτίμηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μια ιμπεριαλιστική χώρα έχει αναπτυγμένη οικονομία, εξαγωγή κεφαλαίων, πολεμική και πολιτική μηχανή επιβολής σε άλλες χώρες, ηγεμονεύει σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
- Παγκόσμια οικονομία - ΑΕΠ
Οι 67 χώρες κατέχουν το 43% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Οι 5 χώρες BRICS κατέχουν το 18%. Οι ΗΠΑ το 23% και οι χώρες της ευρωζώνης 14%.
Από τα παραπάνω στοιχεία φαίνεται ότι 12 χώρες κατέχουν πάνω από το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Οι ΗΠΑ έχουν με απόσταση την ισχυρότερη οικονομία και πολεμική μηχανή. Η Γερμανία ηγείται στην ΕΕ. Ενώ οι 5 (BRICS) με 13,7% τρισ. ΑΕΠ, με πληθυσμό 3 δισ. κατοίκους και 4 τρισ. εκατ. δολάρια συναλλαγματικά αποθέματα συμπληρώνουν το καρέ των ισχυρών σήμερα.
Είναι φανερό ότι η χώρα μας με βάση τους οικονομικούς δείκτες που αναφέρθηκαν, με βιομηχανικό τομέα 17% και 78% τον τριτογενή, τόσο με αυτοτελή αξιολόγηση όσο και συγκριτικά με άλλες χώρες δε μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί εξαρτημένη.
Εκτιμήσεις ότι υπάρχει συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ότι μ' αυτή την πολιτική συμφωνεί η άρχουσα τάξη ή για «ανισότιμη αλληλεξάρτηση» δεν αλλάζουν την ουσία, ότι αντικειμενικά η χώρα είναι εξαρτημένη οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά.
Η ΚΔ για να βοηθήσει τα ΚΚ να καθορίσουν πολιτικές σε κάθε χώρα τις είχε κατατάξει σε κατηγορίες με βάση το επίπεδο ανάπτυξής τους. Με βάση το επίπεδο ανάπτυξης και τους υποκειμενικούς παράγοντες καθόριζαν το χαρακτήρα της επανάστασης και τους τακτικούς στόχους στη χώρα τους.
Αναφερόμενος σ' αυτό ο Στάλιν έλεγε ότι η στρατηγική και τακτική αποτελούν «την επιστήμη της διεύθυνσης της ταξικής πάλης του προλεταριάτου». Σε αντίθεση με τα παραπάνω, την πείρα του διεθνούς κινήματος και του ΚΚΕ που πάντα έβαζε τακτικούς στόχους, παρά την έκφραση διαφορετικών εκτιμήσεων εσωοργανωτικά και δημόσια ακόμη από το 17ο και το 18ο, η ΚΕ προβάλλει σαν άμεση μοναδική λύση την εξουσία της εργατικής τάξης όπως γίνεται και με τις θέσεις για το 19ο Συνέδριο.
Με βάση αυτή την εκτίμηση, αγνοώντας την πείρα που διδάσκει ότι οι εκλογές έχουν τη δική τους «λογική», πως λειτουργούν και επιδρούν «ειδικοί κανόνες» οργανώθηκαν οι δύο αναμετρήσεις με κύριο περιεχόμενο το στρατηγικό στόχο και το πρόγραμμά του.
Αναφορές για σχέδια ενάντια στο ΚΚΕ από το 2007 περιορίζουν και αποπροσανατολίζουν. Είναι γνωστό ότι η άρχουσα τάξη και οι ξένοι, είχαν και έχουν σχέδια τόσο για ενσωμάτωση όσο και συρρίκνωσης και περιθωριοποίησης του κόμματος. Αυτό ισχύει. Ομως ο κύριος παράγοντας που καθόρισε το εκλογικό αποτέλεσμα είναι η πολιτική γραμμή, ότι πήγαμε στις εκλογές με το στρατηγικό στόχο, για το σοσιαλισμό.
Ταυτόχρονα, υπήρχαν λαθεμένες εκτιμήσεις και αντιφατικές παρεμβάσεις που μπέρδεψαν και στοίχισαν. Φαίνεται ότι στο ΠΓ και την ΚΕ υπήρχε βεβαιότητα ότι το κόμμα θα εξασφαλίσει μεγάλο ποσοστό και την τρίτη θέση. Γι' αυτό παρά τις τοποθετήσεις «οι εκλογές δε δίνουν λύση» ζητάμε εκλογές από το Δεκέμβριο του 2011, γίνεται και η δήλωση «δε θα πάρουμε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης».
- Ακόμη:
Επιμονή μεγάλη «Το ΚΚΕ δεν είναι αριστερά». Αρθρα επί άρθρων για τον οπορτουνισμό χωρίς καμία πολιτική - τακτική κίνηση αντιμετώπισής του. Αντίληψη παντογνώστη και κριτή των πάντων, όλοι και όλα να κρίνονται στη δική μας λογική, άστοχες τοποθετήσεις για το «κίνημα της πλατείας», «της πατάτας», «ο λαός να αλλάξει την ψήφο του». Ελλειψη πρόβλεψης αλλά και σχέδιο αντιμετώπισης του ΣΥΡΙΖΑ για τη συσπείρωση και τα ποσοστά του.
Και τώρα τι κάνουμε; Τι χρειάζεται;
Επανεκτίμηση της κατάστασης, να συνειδητοποιηθεί ότι δε βρισκόμαστε στο 1917. Η Ελλάδα δεν είναι Ρωσία των 150 εκατ. κατοίκων και της τεράστιας έκτασης. Χρειάζεται όχι αντιγραφή αλλά δημιουργική αφομοίωση της πείρας του παγκόσμιου κινήματος. Ο Λένιν άλλαζε κατ' επανάληψη τακτικές χωρίς να χάνει το στόχο, ακολουθούσε πολιτική συσπείρωσης στο κόμμα. Δέχτηκε τον Τρότσκι στο μπολσεβίκικο κόμμα, αξιοποιούσε τους διαφωνούντες, επεδίωκε συνεργασίες με μικροαστικά κόμματα και στο μαζικό κίνημα και σε πολιτικό επίπεδο. Αξιοποιούσε τις εκλογές από το 1905 μέχρι και το Σεπτέμβρη του 1917. Αν μετά την επανάσταση στην κυβέρνηση και την πολιτική ζωή της Ρωσίας ήταν μόνο οι μπολσεβίκοι δεν ήταν επιδίωξη του Λένιν, διαμορφώθηκε από τη στάση των αριστερών εσέρων, των μενσεβίκων και άλλων ομάδων.
Επόμενα η επανεκκίνηση, επανατοποθέτηση της πολιτικής του κόμματος, με αφετηρία και βάση τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ είναι όρος για την αποφασιστική και ολόπλευρη ανάπτυξη και ισχυροποίηση του ΚΚΕ.
Βασίλης Καλαματιανός
ΚΟΒ Ευαγγελισμού
ΚΟΒ Ευαγγελισμού
ΠΗΓΗ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου