Εξωτερική πολιτική προς όφελος του Ελληνικού λαού, των γειτονικών και των άλλων λαών μπορεί να ασκηθεί από μια εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, έχει τελειώσει με τα μονοπώλια, διαχειρίζεται κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής και η ανάπτυξη έχει κριτήριο της λαϊκές ανάγκες υπογράμμισε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας σε εκδήλωση για τις εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, που διοργάνωσε η Οργάνωση Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Όπως υπογράμμισε: «Είναι γνωστό πως για να γνωρίσεις καλά ένα φαινόμενο απαιτείται μελέτη, γνώση των αιτίων που το γεννούν, των νόμων που το διέπουν, των σχέσεων που αναπτύσσει με το περιβάλλον του, με το ευρύτερο περιβάλλον, τις αντιθέσεις που το κινούν.
Αυτό ισχύει και στην πολιτική, η οποία εκφράζει τα συμφέροντα και την πάλη που διεξάγεται ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και δεν περιορίζεται στο εθνικό πεδίο, αλλά έχει περιφερειακές και διεθνείς διαστάσεις.
Συνεπώς, για να είναι ολοκληρωμένη η παρακολούθηση των πολιτικών εξελίξεων δεν αρκεί η συγκέντρωση της προσοχής στο εσωτερικό της χώρας, αλλά είναι απαραίτητη η παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων, η παρακολούθηση της εξωτερικής πολιτικής κάθε κόμματος, η στάση κάθε κοινωνικής τάξης η στρώματος απέναντι σ' αυτά τα σοβαρά ζητήματα. Δεν είναι μόνο θέμα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων.
Είναι θέμα πρόσληψης της συνολικής πραγματικότητας ώστε να μελετήσεις καλύτερα τα μέρη, τα στοιχεία που την απαρτίζουν και να βγάλεις τα συμπεράσματα που κατά το δυνατόν εκφράζουν την αντικειμενική κατάσταση».
Οι εξελίξεις στην Συρία, είναι υπόθεση του λαού της
Αναφερόμενος στις εξελίξεις στην Συρία, ο Γιώργος Μαρίνος σημείωσε: «Επί της ουσίας στη Συρία εκδηλώθηκε επέμβαση από το εξωτερικό, χρησιμοποιώντας ως μοχλό ομάδες αντικαθεστωτικών, με πυρήνα, κυρίως τους "Αδελφούς Μουσουλμάνους" αλλά και εισαγόμενες οπλισμένες δυνάμεις. Πρόκειται για επέμβαση των ΗΠΑ , του ΝΑΤΟ , της ΕΕ, αλλά και της Τουρκίας, του Κατάρ , της Σαουδικής Αραβίας για να ανατραπεί η Συριακή κυβέρνηση, η οποία στέκεται στο πλευρό των Παλαιστινίων, αντιτίθεται σε ορισμένους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει πως ανεξάρτητα από την κριτική στάση που κρατάει απέναντι στην πολιτική της Συριακής κυβέρνησης και της κυβέρνησης του Ιράν, εναντιώνεται σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική επέμβαση και απειλή, και υποστηρίζει πως οι εξελίξεις στη Συρία, στο Ιράν και στις άλλες χώρες της περιοχής είναι υπόθεση των λαών τους.
Το Κόμμα μας έχει καταγγείλει τεκμηριωμένα την Ελληνική κυβέρνηση, όπως και τις προηγούμενες κυβερνήσεις γιατί μέσω της συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υπηρετώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, εμπλέκουν τη χώρα μας σε όλους του ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων χρόνων και τώρα εμπλέκουν τη χώρα σε νέους πολέμους, με τη χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας και άλλων διευκολύνσεων, με την υλοποίηση πολύ επικίνδυνων πολιτικο-στρατιωτικών συμφωνιών με το Ισραήλ».
Η «Αραβική Άνοιξη» διαιωνίζει το καθεστώς της εκμετάλλευσης
Όσον αφορά, την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, με την λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, ο Γιώργος Μαρίνος υπογράμμισε: «Το κόμμα μας πριν ακόμα τις εξελίξεις στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη και τις άλλες χώρες που έγιναν κινητοποιήσεις, μίλησε για το ιμπεριαλιστικό σχέδιο "ΝΕΑ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ". Αυτό το σχέδιο επεξεργάστηκαν τα ΑμερικανοΝατοικά επιτελεία από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 με στόχο την δρομολόγηση αλλαγών που αποσκοπούν στην αναχαίτιση και ακύρωση τάσεων που εκδηλώθηκαν σε βάρος των οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων όπως η Γαλλία, αφού κράτη της περιοχής έκαναν άλλες επιλογές κοιτώντας προς την πλευρά της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας, που βελτίωσαν τη θέση τους στον ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Το ΚΚΕ χαιρέτισε τις λαικές κινητοποιήσεις στην Τυνησία και στην Αίγυπτο. Το κόμμα μας ξεκαθάρισε από την αρχή ότι οι εξελίξεις είναι πιο σύνθετες και αντιπαρατέθηκε με το ΣΥΡΙΖΑ και άλλες οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που υμνούν ακόμα τη λεγόμενη "Αραβική Άνοιξη".
Τώρα που έχουν –σχετικά – ξεκαθαρίσει οι εξελίξεις στην Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη μπορούμε να πούμε πως δεν πρόκειται για πολιτική άνοιξη, για το λαό, αλλά για διαιώνιση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης.
Πολύ περισσότερο, είναι φανερό ότι δεν πρόκειται για επανάσταση.
Επανάσταση σημαίνει άλμα, αλλαγή τάξης στην εξουσία, σημαίνει ανατροπή του καπιταλισμού κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη.
Στις χώρες αυτές η εξουσία και τα μέσα παραγωγής παραμένουν στα χέρια της αστικής τάξης, οι κυβερνήσεις που ελέγχονται από του "Αδελφούς Μουσουλμάνους" ακολουθούν αντιλαϊκή πολιτική».
Οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων, της Ανατ. Μεσογείου βάζουν σε κίνδυνο τους λαούς
Ο Γιώργος Μαρίνος, αναφερόμενος στην εστία αντιπαραθέσεων στο υπόλοιπο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου και το Αιγαίο, στην οποία εμπλέκεται η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος , το Ισραήλ, ο Λίβανος και η Αίγυπτος, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Συνολικά, ο ανταγωνισμός στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αποκτά στις μέρες μας νέα χαρακτηριστικά λόγω των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που ανιχνεύονται στην περιοχή, τη διαπάλη για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) και Υφαλοκρηπίδων.
Το Κόμμα μας αντιτίθεται στον ΑμερικανοΝατοικό σχεδιασμό για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και αντιμετωπίζει το θέμα του ορυκτού, του ενεργειακού πλούτου από τη σκοπιά της προοπτικής της εργατικής εξουσίας και της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής που είναι βασική προϋπόθεση για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας προς όφελος του λαού.
Από αυτή τη σκοπιά αντιτασσόμαστε στην πολιτική των Ελληνικών κυβερνήσεων ,στην πολιτική των υποχωρήσεων από αυτά που προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις και ιδιαίτερα η Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982 η οποία καταγράφει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και καθορίζει τα Χωρικά Ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια , ζήτημα το οποίο η Τουρκία αντιμετωπίζει ως αιτία πολέμου.
Υπάρχουν ορισμένες πολύ ανησυχητικές εξελίξεις τις οποίες επιβάλλεται να παρακολουθούμε σταθερά.
Για παράδειγμα. Οι θέσεις της Τουρκίας για το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη, η προσπάθεια να υποβαθμισθεί ο ρόλος τους στον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ και η θέση για ΤουρκοΑιγυπτιακή ΑΟΖ μπορεί να εξελιχθεί σε αιτία πολύ επικίνδυνης έντασης στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Το ΚΚΕ είναι σταθερά προσανατολισμένο στην ανάπτυξη της φιλίας, της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στην εργατική τάξη και στους λαούς Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου, η στάση του καθορίζεται από την αρχή του Προλεταριακού διεθνισμού.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η τοποθέτηση του ΚΚΕ ενάντια στις στρατιωτικές συμφωνίες που υπέγραψαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις με το Ισραήλ αλλά και η απομυθοποίηση του ρόλου που μπορεί να εκπληρώσει ο άξονας Ισραήλ –Κύπρος –Ελλάδα. Το επαναλαμβάνουμε. Αυτό που κρίνει σχετικά με τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων είναι ποια τάξη θα έχει στα χέρια της την εξουσία, τα μέσα παραγωγής, τις ενεργειακές πηγές. Τα μεγάλα λόγια των αστικών κομμάτων δεν λύνουν κανένα πρόβλημα για το λαό μας και τους άλλους λαούς. Σε δεκάδες χώρες σε όλη την υδρόγειο πλουτίζουν οι επιχειρήσεις, πλουτίζουν μεγάλοι οικονομικοί όμιλοι από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και οι λαοί υποφέρουν».
Οι λαοί των Βαλκανίων, πρέπει να καταδικάσουν τον εθνικισμό
Σχετικά με τα Βαλκάνια, το μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε ότι: «Πολύ κοντά στην εστία της Ανατολική Μεσογείου βρίσκεται η εστία των Βαλκανίων που παραμένει ενεργή και συνδέεται με τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, τον εθνικισμό που είναι στην υπηρεσία τους κατά των λαών και την παρουσία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που παρεμβαίνουν στην περιοχή για τα δικά τους συμφέροντα.
Ζητήματα που προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία είναι η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου και η αλλαγή των συνόρων που άρχισε μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, η διαιώνιση των προβλημάτων ανάμεσα στην Ελλάδα και στη FYROM για την ονομασία, αλλά και η αλλυτρωτική προπαγάνδα που αναπτύσσεται και δηλητηριάζει τις σχέσεις των δύο λαών. Ενώ , φαίνεται πως κλιμακώνεται η εθνικιστική στάση της Αλβανική κυβέρνησης για τη "Μεγάλη Αλβανία".
Η εργατική τάξη , τα λαικά στρώματα των βαλκανικών κρατών έχουν συμφέρον να καταδικάσουν τον εθνικισμό να ενδυναμώσουν την διεθνιστική τους στάση και να συντονίσουν την πάλη τους κατά των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων , τη παρουσία ξένων στρατευμάτων και στρατιωτικών βάσεων. Σ αυτήν την κατεύθυνση αγωνίζεται το ΚΚΕ σε συνεργασία με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα της περιοχής».
Ο λαός μας δεν πρέπει να αποδεχτεί να δώσει τη ζωή του, να θυσιάσει τα παιδιά του και το μέλλον του στο βωμό των συμφερόντων της αστικής τάξης.
Όσο αφορά τον ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ο Γιώργος Μαρίνος, υπογράμμισε: «Η πείρα πολλών χρόνων αποδεικνύει τον εχθρικό ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κατά των λαών. Η πείρα καταρρίπτει το μύθο που πλασάρουν τα αστικά κόμματα πως στα πλαίσια αυτών των οργανισμών θα επιλυθεί το Κυπριακό πρόβλημα και θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα στις ΕλληνοΤουρκικές σχέσεις. Στην πράξη έχουμε επιδείνωση, πιο σύνθετη και επικίνδυνη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μέσω της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας- παρά τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις- ακολουθούν τα τελευταία χρόνια κοινή πορεία.
Η αντιλαική πολιτική που ακολουθείται στο εσωτερικό της χώρας μας εκφράζεται και στην εξωτερική πολιτική.
Η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ στηρίζουν το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Έχουν συμφωνήσει και εμπλέξει την Ελλάδα σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις κατά κρατών και λαών. Η εξωτερική πολιτική που υποστηρίζουν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Όλα αυτά είναι στον αέρα, είναι απάτη κατά του λαού γιατί αυτό που κρίνει είναι τα οικονομικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, τα συμφέροντα των καπιταλιστών που θα ζούνε και θα βασιλεύουν καθορίζοντας το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό τόσο της εσωτερικής όσο και της εξωτερικής πολιτικής.
Το τι σημαίνει η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για «απεμπλοκή» από το ΝΑΤΟ, θέση που είναι βεβαίως διαφορετική από τη θέση για αποδέσμευση θα διευκρινιστεί στην πορεία. Θα θέλαμε όμως να σημειώσουμε πως από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε, αποδέχεται και τους στόχους της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας που είναι εξ ίσου επικίνδυνοι με του ΝΑΤΟ.
Ο ιμπεριαλισμός, ως μονοπωλιακός καπιταλισμός, ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού αποτελεί κοινωνικοοικονομικό σύστημα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα κράτη που η οικονομική τους βάση στηρίζεται στα μονοπώλια. Βεβαίως τα κράτη συμμετέχουν στο σύστημα με διαφορετικούς όρους. Με ανισότιμους όρους γιατί χαρακτηριστικό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι η ανισομετρία που χαρακτηρίζει ένα ολόκληρο φάσμα εξαρτήσεων και αλληλοεξαρτήσεων ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη.
Επομένως έχει μεγάλη σημασία να απορριφθεί η προσέγγιση που παρουσιάζει τον ιμπεριαλισμό (όχι ως σύστημα) αλλά απλά ως εξωτερική πολιτική, ως επιθετική εξωτερική πολιτική που είναι μόνο μια από τις πολλές ιδιότητες του συστήματος.
Η αναφορά μας στις τρεις εστίες στις οποίες μπορεί να ανάψει πολεμική φωτιά, τονίζει πως οι εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής , η γενικότερη περιοχή που περιλαμβάνει τον Περσικό κόλπο, τα Βαλκάνια , την Κασπία , είναι περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Διαθέτει μεγάλα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου , περιλαμβάνει σημαντικούς ενεργειακούς δρόμους και βασικούς θαλάσσιους διαύλους.
Εδώ αλλά και σε άλλες περιοχές, οι ενδοιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται χωρίς παύση. Εκδηλώνονται σε συνθήκες ανόδου της καπιταλιστικής οικονομίας και κλιμακώνονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Αυτό ζούμε σήμερα.
Τα υπερσσυσσωρευμένα κεφάλαια αναζητούν επενδυτικούς δρόμους, καλύτερους όρους αξιοποίησης. Τα μονοπώλια και τα κράτη που τα εκπροσωπούν γίνονται συνεχώς πιο επιθετικά, ορέγονται περιοχές με πλούσιες πηγές φυσικού αερίου, πετρελαίου, νερού, συμμετέχουν στον ανταγωνισμό για τον έλεγχο των αγωγών μεταφοράς τους.
Ο ενδοιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται και αυτή είναι η βάση που γεννάει τον πόλεμο.
Οι κομμουνιστές έχουν υποχρέωση να ξεδιαλύνουν συγχύσεις.
Ο ΛΕΝΙΝ τονίζει : "Δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε τον πόλεμο από την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων, των αντίστοιχων τάξεων. Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε τον πόλεμο σαν απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη και σαν αποκατάσταση, ύστερα, αυτής της παραβίασης της ειρήνης. "Τσακώθηκαν και συμφιλιώθηκαν" ! Αυτή είναι μια πρωτόγονη και απλοϊκή αντίληψη που διαψεύδεται από κάθε, κάπως προσεκτική, ανάλυση οποιασδήποτε εποχής της ιστορίας των πολέμων».
Η Λενινιστική αυτή παρατήρηση έχει μεγάλη σημασία και αναδεικνύει το κρίσιμο ζήτημα. Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα –βίαια –μέσα και συνεπώς είναι ανάγκη να μελετιέται, να αναλύεται ο ταξικός χαρακτήρας του πολέμου, σε ποιες ιστορικό –οικονομικές συνθήκες ξεσπάει, ποια είναι η αιτία που τον προκαλεί.
Οι κομμουνιστές είναι αποφασιστικοί αντίπαλοι των ιμπεριαλιστικών πολέμων, είναι αντίπαλοι της αστικής τάξης που τους προκαλεί ανεξάρτητα αν στη μια η την άλλη περίπτωση βρίσκεται σε θέση άμυνας η επίθεσης.
Ο λαός μας δεν πρέπει να αποδεχτεί να δώσει τη ζωή του, να θυσιάσει τα παιδιά του και το μέλλον του στο βωμό των συμφερόντων της αστικής τάξης, του αστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Το ΚΚΕ τονίζει την αναγκαιότητα σύνδεσης της αντιπολεμικής πάλης, της πάλης ενάντια σε κάθε επίδοξο εισβολέα, για την υπεράσπιση των συνόρων με την αυτοτελή πάλη που θα βλέπει μπροστά και θα διεκδικεί την εργατική εξουσία.
Οι κομμουνιστές υποστηρίζουν τους δίκαιους, τους επαναστατικούς πολέμους, αυτούς που απελευθερώνουν την εργατική τάξη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης».
Πηγή: www.902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου