Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι πασίγνωστο, κοινός τόπος, ότι στις 17 Ιουνίου η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ψήφισε την πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι όχι μόνο στη ζώνη του ευρώ και ψήφισε επίσης την αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Έκανε ένα βήμα πίσω, δυστυχώς, -αλλά αυτό το βήμα οπωσδήποτε έγινε - σε σχέση με την ψήφο της 6ης Μαΐου. Και αυτό το βήμα πίσω δεν έγινε τυχαία, αλλά αφού εξαπολύθηκαν τρομοκρατικά διλήμματα απέξω και από μέσα, σε συνδυασμό με την ευελιξία που επέδειξαν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να υιοθετήσουν τον όρο της αναδιαπραγμάτευσης, της επαναδιαπραγμάτευσης, και ύστερα από τον απροκάλυπτο ενδοτισμό του ΣΥΡΙΖΑ που εγκατέλειψε τη θέση για κατάργηση εδώ και τώρα του Μνημονίου.
Παρά το αποτέλεσμα, εμείς θεωρούμε ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να πει στο λαό «Έτσι ψήφισες καλά να πάθεις» και να αδιαφορήσει για τη στήριξη των αγώνων και τη μέχρι αυτοθυσίας υποστήριξη των δικαιωμάτων του, όπως βεβαίως κι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να σκέφτεται ότι είναι συνένοχος σε μία τέτοια κατάληξη. Η επαναδιαπραγμάτευση, η οποία κλίνεται σήμερα σε όλες τις πτώσεις, και μάλιστα όπως προσδιορίστηκε τώρα, μετά την 19η Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και εάν οδηγήσει στο μαλάκωμα κάποιων στοιχείων του Μνημονίου - που κι αυτό υποθετικό το θεωρούμε, αλλά δεν μπορεί κανείς να το αποκλείσει θεωρητικά, κι εάν υπάρχουν μεγάλοι αγώνες στον τόπο μας- ή και των γενικότερων πολιτικών με επίκεντρο την ακραία φτώχεια και τα ψίχουλα που πρόκειται να της δώσουν, ακόμη λοιπόν κι αν μαλακώσει ορισμένα ζητήματα, έστω και αναφορικά με τα θέματα των συμβάσεων, τη μετενέργεια κ.λπ., δεν μπορεί να αποτρέψει τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, γιατί οι όποιες οριακές αλλαγές γίνουν θα έχουν εξουδετερωθεί από τα μέτρα που εφαρμόζονται κι από τα καινούργια που δυστυχώς και αναπόφευκτα θα έρθουν.
Θέλω με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε το εξής ζήτημα για άλλη μία φορά, αν και θεωρούμε ότι αυτό το ξεκαθαρίσαμε και προεκλογικά. Εμείς θεωρούμε ότι το αίτημα για κατάργηση του Μνημονίου, παρά το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, αντικειμενικά είναι ένα αίτημα δίκαιο και δεν πρέπει να φύγει από τις «σημαίες» ή από τον προβληματισμό έστω των εργαζομένων, όπως και η μη αναγνώριση του χρέους και επομένως η διαγραφή του, καθώς επίσης - θα το πούμε και μπορεί να φανεί περίεργο, παρά το συσχετισμό που υπάρχει- και το αίτημα της αποδέσμευσης. Βεβαίως εμείς το συνδέουμε με αγώνες για γενικότερη πολιτική ανατροπή. Ωστόσο θεωρούμε ότι αυτά τα τρία αιτήματα, μαζί βεβαίως με όλα τα άλλα που μπορούν να αναλυθούν, είναι πολιτικά αιτήματα-κρίκοι για να μπορέσει ο λαός να αναπτύξει ένα κίνημα επιθετικό. Διαφορετικά, θα είναι συνεχώς κολλημένος στον τοίχο και θα επηρεάζεται πολύ εύκολα από τα διάφορα επιχειρήματα που μπορεί να επιστρατεύσει η Κυβέρνηση ή άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης, τα οποία υποστηρίζουν τον ευρωμονόδρομο κ.λπ. Και αν θέλετε αυτή είναι και η γραμμή πάλης, υπεράσπισης των συμφερόντων των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολουμένων και της φτωχής αγροτιάς. Όσο για όλα τα άλλα, όπως το να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων στα Ναυπηγεία, στον ΟΣΕ, στη Χαλυβουργία, εδώ κι εκεί, θα πω ότι μπορεί να υπερασπίζεσαι ένα σωρό τέτοια αιτήματα αλλά όταν η γενική γραμμή του μαζικού λαϊκού κινήματος δεν είναι όχι κομματικοποιημένη αλλά τουλάχιστον πολιτικοποιημένη στον αναγκαίο βαθμό, τότε είναι πολύ δύσκολο κανείς να έχει και οριακές και μερικού χαρακτήρα κατακτήσεις.
Θέλω ιδιαίτερα να ξεκαθαρίσω το ζήτημα με το Μνημόνιο. Αναμφισβήτητα μπορεί φιλολογικά κανείς να αποδώσει στο Μνημόνιο τα πάντα. Είναι ένα «τέρας» κυριολεκτικά. Δεν το συζητάμε. Όμως δεν συμφωνούμε καθόλου με τη θέση που διατυπώνεται, ότι το Μνημόνιο γέννησε την κρίση ή έφερε την ύφεση. Η κρίση έφερε το Μνημόνιο. Κι εμείς, όταν λέμε «όχι» στο Μνημόνιο, έχουμε πολύ καθαρό το ότι σε μια σειρά από χώρες, κράτη-μέλη, και χωρίς Μνημόνιο τα μέτρα πάρθηκαν και μάλιστα προ κρίσης, πριν να ξεσπάσει η κρίση το 2008, σε μία ή δυο χώρες της Ευρώπης. Αυτό που περιλαμβάνει το Μνημόνιο είναι ακριβώς μία συγκροτημένη πολιτική απαξίωσης της αξίας της εργατικής δύναμης κι αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο, δεν θα υπήρχε ούτε το «κούρεμα» 21% ούτε το 50% «κούρεμα», με τα οποία βεβαίως εμείς διαφωνούμε. Έτσι γίνεται στο έδαφος του καπιταλισμού η διέξοδος από την κρίση, που ταυτίζεται με την ανάκαμψη της κερδοφορίας. Πρώτα θα απαξιωθεί η εργατική δύναμη και μετά θα καταστραφεί κι ένα μέρος του κεφαλαίου. Και καταστρέφεται κι ένα μέρος του κεφαλαίου και καπιταλιστικές επιχειρήσεις κλείνουν και θα κλείσουν κι άλλες.
Εξηγούμαστε γιατί είμαστε εναντίον του Μνημονίου. Διότι καλλιεργείται και η αντίληψη ότι αν φύγει από τη μέση το Μνημόνιο, τελειώσαμε. Πολύ περισσότερο που στο Μνημόνιο εντάχθηκαν μια σειρά από μέτρα που στην Ελλάδα ήταν προγραμματισμένα κι από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να παρθούν και δεν πάρθηκαν. Αφήνω την κριτική που γίνεται μεταξύ τους για φόβο πολιτικού κόστους ή για ανικανότητα. Αυτά μπορεί να τα συζητάνε μεταξύ τους στο ίδιο γήπεδο, αλλά ένας παράγοντας που δεν πάρθηκαν όλα τα μέτρα πριν από την κρίση -γιατί πολλά πάρθηκαν- είναι γιατί υπήρχαν αντιστάσεις μέσα στο κίνημα. Δεν πάρθηκαν τα μέτρα και χώθηκαν όλα μέσα στο Μνημόνιο. Επομένως, με αυτή την έννοια, όπως μπορώ σ' αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα να εξηγήσω, για μας Μνημόνιο, χρέος και διαγραφή του, και αποδέσμευση, είναι πολιτικά αιτήματα τα οποία μπορεί να υιοθετήσουν, εφόσον το αποφασίσουν φυσικά, ευρύτερες δυνάμεις εργαζομένων, χωρίς απαραιτήτως να ταυτίζονται με τη θέση του ενός ή του άλλου κόμματος.
Εμείς δεν θα ονοματίσουμε την Κυβέρνηση «μνημονιακή». Είναι μία κυβέρνηση η οποία σαφώς θα εφαρμόσει το Μνημόνιο - δεν το συζητάμε - αλλά είναι μια κυβέρνηση η οποία θα συνεχίσει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Δεν πρόκειται να αλλάξει πάνω στη γραμμή πλεύσης απολύτως τίποτε. Και μάλιστα αυτό θα γίνει με ακόμα περισσότερο νόμο και τάξη. Ο κ. Σαμαράς άλλωστε μίλησε στις προγραμματικές δηλώσεις και η ομιλία του περιείχε και αυτή την απειλή: «ο νόμος και η τάξη». Και δεν είναι τώρα για την κοινωνική εγκληματικότητα -που κανείς δεν τη χειροκροτεί και κανείς δεν λέει ότι πρέπει να υπάρχει ανοχή- αλλά για νόμο και τάξη απέναντι στους εργαζόμενους.
Θα θυμίσω τα εξής πράγματα. Λέει ο κύριος Πρωθυπουργός: Αποκρατικοποιήσεις. Εννοείται ότι για μας θα είναι βασικό μέτωπο πάλης, όχι βεβαίως και το μοναδικό ή το αποκλειστικό. Αποκρατικοποιήσεις μερικές, μερική αποκρατικοποίηση, σταδιακή, - γιατί εδώ που τα λέμε δεν ήταν και εύκολο να γίνει και 100% - έχουν γίνει τώρα εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Θα ήθελα η σημερινή Κυβέρνηση, εκτός από το έργο το οποίο έχει κάνει, να μας φέρει και μία αποτίμηση, σε τι ωφέλησαν τον ελληνικό λαό αυτές οι αποκρατικοποιήσεις. Για τον Ο.Τ.Ε., για παράδειγμα, να μας πει τι ωφελήθηκε ο λαός από την είσοδο της Deutsche Telekom, όπως και στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά με τους Άραβες, στην Εθνική Τράπεζα, στα ΕΛΠΕ, στην Cosco. Ο κύριος Πρωθυπουργός έχει πει ότι η Cosco δημιούργησε θέσεις εργασίας. Δημιούργησε όχι χίλιες πεντακόσιες θέσεις εργασίας που λέει, αλλά πολύ λιγότερες, τις μισές τουλάχιστον. Ο κατώτατος μισθός ξεκινάει από τα 800 ευρώ. Οι εργασιακές σχέσεις είναι απαράδεκτες. Ο συνδικαλισμός απαγορεύεται από τους Κινέζους και το κυριότερο είναι ότι χάνονται τριάντα χιλιάδες θέσεις εργασίας σε ναυτιλιακές εταιρείες που έκλεισαν ύστερα από τον ερχομό της Cosco, σε μικρές μεταφορικές εταιρείες, συσκευαστήρια κ.λπ, στην περιοχή του Θριασίου. Οι αποκρατικοποιήσεις και δημιουργούν νέα κέρδη και συνοδεύονται και από καταστροφές. Βεβαίως εδώ στη Βουλή συζητάμε για τα δήθεν κέρδη, που είναι βεβαίως κέρδη των λίγων. Αυτά τα στοιχεία που σας λέω τώρα είναι στοιχεία των επιμελητηρίων. Δεν πρόκειται για στοιχεία ούτε του συνδικαλιστικού κινήματος ούτε βεβαίως του Κ.Κ.Ε. Το γεγονός ότι η κυριότητα των υποδομών θα μείνει ενδεχομένως στα χέρια του Δημοσίου δεν μας λέει απολύτως τίποτα. Διότι όταν νοικιάσουν τις υποδομές, πάρουν τις υποδομές και τις εκμεταλλεύονται για τριάντα ή σαράντα χρόνια, ακόμη και αν βάλουν οι ιδιώτες έργα στον εκσυγχρονισμό των υποδομών -και βεβαίως τα χρήματα θα τα πάρουν είτε με αναπτυξιακά κίνητρα είτε από κοινοτικές επιδοτήσεις κ.λπ.- αφού βγάλουν το παραδάκι που θα βγάλουν ύστερα από τριάντα ή σαράντα χρόνια κι όταν οι υποδομές θα έχουν παλιώσει -και ξέρουμε τώρα ότι πολύ πιο γρήγορα παλιώνουν οι υποδομές σε σχέση με το παρελθόν- το πολύ πολύ να φύγουν -τις παλιές υποδομές θα τις αφήσουν στο κράτος- ή να ζητήσουν νέο εκσυγχρονισμό των υποδομών για να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Άλλωστε ξέρετε ότι νοικιάζονται υποδομές από είκοσι μέχρι ενενήντα εννέα χρόνια.
Έτσι ξεκίνησε η Κίνα τις ειδικές οικονομικές ζώνες, με ενενήντα εννιά χρόνια ενοικίαση. Υπάρχει κι ένας λόγος που δεν γίνεται στρογγυλά εκατό χρόνια.
Επομένως, όλα αυτά τα οποία ακούγονται ότι θα παρθούν τώρα, έχουν ξαναγίνει και έχουν γίνει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι αποκρατικοποιήσεις και στις χώρες αυτές που χτυπήθηκαν από την κρίση και που θα χτυπηθούν και στην πορεία. Βεβαίως, δεν πρόκειται για καμία καινοτόμα πολιτική.
Δυστυχώς, εδώ μέσα στη Βουλή υπάρχει ένα αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο το οποίο ανεξάρτητα του τι σημαίνει μέσα στη Βουλή -δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία- σημασία έχει τι σημαίνει μέσα στο λαό. Και αναφέρομαι στο αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο, το ένα με κορμό τη Νέα Δημοκρατία και το άλλο με το ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δυσκολεύει το ριζοσπαστισμό ή την σταθεροποίηση του ριζοσπαστισμού του λαού και αυτό είναι που μας απασχολεί. Παραδείγματος χάρη, η ιστορία που έγινε μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αναδιαπραγμάτευση έτσι ή αλλιώς είναι ένα δίπολο με διαφορές μεταξύ τους που το ένα, όμως, τροφοδοτεί το άλλο.
Ένα παράδειγμα αυτού του δίπολου, που έγινε και φασαρία ανάμεσά τους, είναι ότι από τη μια μεριά χαιρέτησαν όλα τα κόμματα με διαφορετική διαβάθμιση τη 19η Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μάλιστα δίνει τώρα και τη γραμμή της αναδιαπραγμάτευσης. Θα αξιοποιήσουμε τη συμφωνία που έγινε για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών και ιταλικών τραπεζών και ενδεχομένως και της Κύπρου ή θα μείνουμε στα παλιά; Γι' αυτό λέω ότι είναι αλληλοτροφοδοτούμενο δίπολο. Η Κυβέρνηση λέει «άνοιξε ένα παράθυρο», ο άλλος λέει «μια πόρτα», «λίγα βήματα» λέει ο τρίτος, «απούσα η Κυβέρνηση» λέει ο άλλος. Γι' αυτό είναι αλληλοτροφοδοτούμενο αυτό το δίπολο.
Να ξεκαθαρίσουμε το εξής ζήτημα: Θεωρούμε ότι η 19η Σύνοδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέδειξε το εξής πράγμα που έχει σημασία και για μέσα στην Ελλάδα: Πρώτον, ότι τα οικονομικά και πολιτικά όπλα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης γίνονται όλο και πιο χλωμά, όλο και πιο αδύναμα. Και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία.
Δεύτερον, ότι διέπονται από προσωρινούς συμβιβασμούς. Έτσι είναι. Όπως και στην Ευρώπη έχουμε διάφορα στρατόπεδα, έχουμε και στην Ελλάδα στρατόπεδα διαχείρισης. Και ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την αντιπαράθεση και τελικά την αλληλοτροφοδότηση των δύο στρατοπέδων διαχείρισης, αλλά και εδώ και μέσα στη Βουλή και έξω από τη Βουλή υπάρχουν επίσης τα στρατόπεδα διαχείρισης της κρίσης του καπιταλισμού, που έτσι μπορεί και αποκαθιστά και μια ορισμένη ενότητα και κυρίως πειθάρχηση του λαού.
Για μας το σύνθημα «περισσότερη Ευρώπη» εγκυμονεί σοβαρά πολιτικά προβλήματα. Ας πάρουμε αυτό που αποφασίστηκε στις τράπεζες, οι οποίες εντωμεταξύ στην Ευρώπη έχουν πάρει 4 τρισεκατομμύρια από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση. Σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποφασίζει ποιες τράπεζες θα κλείσουν, ποιες θα συγχωνευτούν, ποιες θα εξαγοραστούν και βεβαίως πάμε για λίγους χρηματοπιστωτικούς ομίλους. Από την πλευρά της εξέλιξης των εργαζομένων βεβαίως το ζήτημα μας απασχολεί.
Αυτό δεν ήταν υποχώρηση της Μέρκελ. Από πού και ως πού υποχώρησε η Μέρκελ και νίκησαν ο Ολάντ και ο εκατομμυριούχος Μόντι της Goldman Sachs τη Μέρκελ; Είναι αστεία πράγματα.
Δεύτερον, σχετικά με το Ταμείο για την επαναγορά του χρέους, τα ομόλογα χρέους, προχωρώντας σε αυτό, ταυτόχρονα εκχωρείτε το δικαίωμα κατάρτισης των εθνικών προϋπολογισμών των κρατών-μελών στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι είναι. Ένα βήμα για τα ομόλογα έργων κι ένα βήμα για καινούριες εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων. Όχι ότι τώρα δεν υπάρχουν.
Τρίτον, ακούσαμε - αυτό ήταν η μεγάλη νίκη - το σύμφωνο για την ανάπτυξη, που έφτασαν να πουν ότι θα φέρει 180 δισεκατομμύρια. Ξεκίνησαν με 120 δισεκατομμύρια και έγιναν 130 δισεκατομμύρια για έργα σε όλη την Ευρώπη. Στην πραγματικότητα η μεγάλη πλειοψηφία των 120 δισεκατομμυρίων ήταν αποφάσεις να εκταμιευθούν. Πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτά; Με καλύτερη εφαρμογή, δηλαδή αγριότερη της αντεργατικής οδηγίας Μπολγκενστάϊν, για την οποία καταναλώθηκε πολύ συζήτηση παλαιότερα στη Βουλή.
Τελειώνω.
Θα φέρω ένα παράδειγμα: Μέσω ΕΣΠΑ θα δοθούν χρήματα, βεβαίως, σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Από το 2007 ως το 2013 το ΕΣΠΑ περιλαμβάνει ποσά 24 δισεκατομμυρίων, ενώ για το 2011 το κράτος κατέβαλε από τις τσέπες βεβαίως των εργαζομένων 45 δισεκατομμύρια. Αυτό για να δούμε στο δούναι και λαβείν, αν το πάρουμε ταμειακά, το μεγάλο κέρδος που έχουμε από το ΕΣΠΑ. Και μάλιστα τώρα θα πάνε με πρόβλεψη μείωσης κονδυλίων.
Ένα τελευταίο παράδειγμα για να ξεκαθαρίσουμε. Πόσες θέσεις εργασίας θα γίνουν; Βεβαίως κάποιες θέσεις εργασίας θα γίνουν, αλλά πόσες χάνονται; Στους 1.200.000 ανέργους πόσες θέσεις εργασίας θα προστεθούν; Να σας πω. Σας έφερα το παράδειγμα της COSCO, πόσες έγιναν και πόσες χάθηκαν, με επίσημα στοιχεία δημοσιευμένα. Τετρακόσιες έξι αποφάσεις έχουμε με υπαγωγή στον αναπτυξιακό νόμο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και για να γίνουν αυτά τα 406 έργα στον τομέα της αιολικής ενέργειας -εδώ υπάγεται και το ΗΛΙΟΣ κλπ. που συζητούνται - θα επενδυθούν 224 εκατομμύρια ευρώ. Πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν; Ογδόντα τέσσερις. Δηλαδή για κάθε 2,7 εκατομμύρια ευρώ επένδυση θα γίνει μία θέση εργασίας.
Σε ποιους τομείς θα γίνουν οι επενδύσεις; Στα δίκτυα ενέργειας, μεταφορών, πράσινης τεχνολογίας, ψηφιακής τεχνολογίας και περιβαλλοντικής βιομηχανίας που εδώ είναι το μεγάλο φαγοπότι και θα πέσει μεγάλο μαχαίρωμα ποιοι όμιλοι θα τα πάρουν αυτά.
Μα, η Ελλάδα αντικειμενικά, ανεξάρτητα από το κοινωνικό σύστημα που ζούμε, έχει δυνατότητες ανάπτυξης τουλάχιστον σε τριάντα κλάδους βιομηχανίας. Αγροτική παραγωγή που συνδέεται και με τη βιομηχανία. Εδώ πουλάτε τα εργοστάσια της ζάχαρης στους Πολωνούς, οι οποίοι θα αγοράσουν το δικαίωμα των επιδοτήσεων και το δικαίωμα των ποσοστώσεων. Επειδή ακριβώς και αυτοί έχουν ποσόστωση και δεν τους φτάνει η ζάχαρη που παράγουν, θα πάρουν το δικαίωμα ποσόστωσης από την Ελλάδα και θα το μεταφέρουν στην Πολωνία και θα κάνουμε εισαγωγή περισσότερης πολωνικής ζάχαρης.
Αυτή η θάλασσα των εισαγωγών που συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με το Μάαστριχτ, με την ελευθερία κίνησης κεφαλαίου και με τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών στην Ελλάδα δεν δημιουργούν ένα παθητικό ισοζύγιο; Αυτήν την ανάπτυξη πάει να φέρει η Κυβέρνηση.
Μια κουβέντα ακόμα.
Εμείς θα ασχοληθούμε με πολλά μέτωπα πάλης και με την εξωτερική πολιτική, που δεν έχω την ευχέρεια να αναπτύξω.
Υπάρχει, όμως, ένα σοβαρό ζήτημα, αυτό που λέμε ότι θα ενταθεί η κρατική βία και καταστολή κατά των εργαζομένων. Κι εδώ υπάρχει ένα ιδιαίτερο πρόβλημα για προβληματισμό στην Κυβέρνηση, που συνδέεται και με το μεταναστευτικό.
Έχουμε εδώ τη Χρυσή Αυγή η οποία πέρα από τη λεκτική βία ασκεί και σωματική βία κατά των μεταναστών. Δεν βλέπω να ανησυχεί κανέναν και πρέπει να ανησυχεί γιατί και δικαστικά πρέπει να αντιμετωπιστεί, εφόσον πιάνονται οι ένοχοι, αλλά και ουσιαστικά.
Εμείς προειδοποιούμε για το εξής: Τώρα γυμνάζονται οι Χρυσαυγίτες - όχι μόνο κακώς, αλλά απαράδεκτα - πάνω στα σώματα των μεταναστών, αλλά αύριο θα γυμναστούν πάνω στα σώματα των Ελλήνων εργαζομένων. Δεν είναι θέμα αν είναι Έλληνες, μετανάστες, ξένοι ή μη ξένοι κλπ.. Είναι όλοι εργαζόμενοι και κάτω από το δέρμα τους το αίμα είναι κόκκινο για όλους και στους μαύρους και στους κίτρινους και σε όποιους να είναι. Επομένως, έχετε πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σε αυτό που λέμε Χρυσή Αυγή. Καθαρά πράγματα.
Άκουσα μάλιστα και τον Υπουργό να λέει: «Χαιρετίζω όλους τους εκπροσώπους». Βεβαίως, ο λαός τους έστειλε, δεν λέμε, πάντως εγώ δεν τους χαιρετίζω. Το ΚΚΕ δεν τους χαιρετίζει. Βεβαίως τους ψήφισε ο λαός, δεν τα βάζουμε με τους ανθρώπους που τους ψήφισαν, αλλά δεν τους χαιρετίζουμε. Τι να κάνουμε δηλαδή; Για να επιδείξουμε δημοκρατία, θα χαιρετίζουμε τους Χρυσαυγίτες που αυτήν τη στιγμή κάνουν λεκτική και σωματική βία, που απειλούν;
Εν πάση περιπτώσει, είναι άλλο πράγμα και η ταξική πάλη έχει και αυτή τους όρους της. Ναι, βεβαίως, μην εξισώνετε - γιατί θα πλήξετε ολόκληρο τον ελληνικό λαό - τη βία της Χρυσής Αυγής και την όποια βία αναγκάζονται να ασκήσουν οι εργαζόμενοι για να υπερασπίσουν το δικαίωμά τους. Και εξίσωση κομμουνισμού και φασισμού μην δοκιμάσετε να διευρύνετε στην Ελλάδα, όπως έχει γίνει επίσημη κρατική ιδεολογία στην Ευρώπη.
Εμείς δεν φοβόμαστε, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν αφορά άλλωστε το ΚΚΕ.
Η δευτερολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Όντως χρειάζεται πολύ θάρρος και θράσος -με συγχωρείτε που θα σας πω- για να μιλήσετε όπως μιλάτε για τον ΟΣΕ. Θα είμαι πολύ συγκεκριμένη.
Οι πολιτικές έχουν συνέχεια. Οι κυβερνήσεις, η μία διαδέχεται την άλλη και πατάνε στο προηγούμενο έργο, το ανατρέπουν ή δεν το ανατρέπουν -συνήθως δεν το ανατρέπουν- και το συνεχίζουν.
Βεβαίως, είμαστε αντίθετοι με οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ. Μάλιστα, ο σιδηρόδρομος σήμερα είναι το πιο σύγχρονο φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μεταφοράς που μπορεί να αντιμετωπίσει και τη χρήση του ΙΧ και τα αεροπορικά δρομολόγια. Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα και στο ηπειρωτικό πεδίο δεν χρειάζεται να πηγαίνεις Αθήνα-Θεσσαλονίκη με το αεροπλάνο. Αλλά ας το αφήσω αυτό.
Πρέπει να τοποθετηθείτε στο εξής ζήτημα: Είκοσι χρόνια τώρα δεν υπάρχει κυβέρνηση που δεν έχει πάρει μέτρα για τον ΟΣΕ, για εξυγίανση, εκσυγχρονισμό κ.λπ. Τον ΟΣΕ τον κάνατε ΕΡΓΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Ένα αυτό.
Δεύτερον, πήρατε γαλλικές μελετητικές εταιρείες. Ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια ξαναήρθε στην Ελλάδα η γαλλική μελετητική εταιρεία που έφερε η χούντα. Όσον αφορά στις μελετητικές εταιρείες όλα τα μέτρα τα έχετε πάρει, διαχωρισμό, εκείνο, το άλλο, έρευνες έχετε κάνει για ατασθαλίες. Μπορείτε, λοιπόν, να μας απαντήσετε εν πάση περιπτώσει γιατί είκοσι χρόνια παίρνετε μέτρα για τον ΟΣΕ και τώρα ανακαλύψατε ότι πρέπει να τον πουλήσετε;
Και θα πουλήσετε, βεβαίως, το έργο μεταφοράς και το επιβατικό. Την υποδομή θα την αφήσετε στο κράτος. Δεν έχει εκσυγχρονιστεί όσο πρέπει, ουσιαστικά, θα βάλει ο λαός - γιατί από το λαό βγαίνουν τα χρήματα - για την υποδομή και βεβαίως το μεταφορικό και το επιβατικό έργο θα το αναλάβουν οι ιδιώτες.
Θα έλεγα ότι ο κ. Στουρνάρας όταν γυρίσει από το ταξίδι ότι πρέπει να δώσει συγκεκριμένη απάντηση, βεβαίως μαζί με τα συναρμόδια Υπουργεία, για το τι θα γίνει με το «τρίγωνο των Βερμούδων». Και τρίγωνο των Βερμούδων μπορούμε να εννοήσουμε αυτήν τη σχέση που υπάρχει ΙΚΑ-ΕΟΠΠΥ-ΟΑΕΔ και μέσα εκεί είναι και ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων και ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας.
Με τα στοιχεία τα οποία έχουν δημοσιευθεί πάρα πολλές φορές και κανείς δεν τα έχει αμφισβητήσει, βγαίνει το εξής πράγμα: Ότι ο ΟΑΕΔ, ο οποίος βεβαίως απευθύνεται στο ένα τρίτο των ανέργων και όχι σε όλους τους ανέργους, έχει αποθεματικά μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη για να δώσει τα επιδόματα ανεργίας χωρίς να έχουν υπολογιστεί αυτοί που έχουν πέσει κάτω από τις συμβάσεις και πώς θα συμπληρώνονται κ.λπ. οι νέοι και τέτοια ζητήματα, που όμως του φτάνουν μέχρι τα τέλη Δεκέμβρη να δώσει τα επιδόματα ανεργίας στο βαθμό που το ΙΚΑ δώσει αυτά που χρωστάει. Το ΙΚΑ, όμως, δεν έχει να δώσει αυτά που χρωστάει στον ΟΑΕΔ. Άρα σημαίνει ότι πριν το τέλος του Δεκέμβρη θα έχουμε προβλήματα παροχής αυτού του εξευτελιστικού επιδόματος ανεργίας.
Παραπλήσια είναι αυτά τα κόλπα που κάνετε τώρα, κόλπα κυριολεκτικά -τα κάνει η εργοδοσία, βολεύουν όμως και την κυβέρνηση, την προηγούμενη, τη σημερινή κ.λπ.- με τις δίμηνες συμβάσεις που παίρνετε τους ανέργους. Τους προσλαμβάνετε για δύο μήνες, κόβεται το ταμείο ανεργίας, μετά από δύο μήνες τους απολύετε και χάνουν το δικαίωμα να έχουν όλο το χρόνο το ταμείο ανεργίας. Γιατί παραμένουν άνεργοι και έτσι μειώνεται ο αριθμός των δικαιούχων του ΟΑΕΔ, διακόπτοντας την ανεργία για δύο μήνες. Σίγουρα είναι κόλπο αυτό, αλλιώς δεν μπορείτε να μειώσετε τον αριθμό των δικαιούχων του ΟΑΕΔ που είναι πολύ λιγότερος από τους πραγματικά δικαιούχους.
Όσον αφορά στο ΙΚΑ υπάρχουν αποθεματικά μέχρι τέλη του Δεκέμβρη. Για να υπάρξουν, όμως, τα αποθεματικά μέχρι τέλη του Δεκέμβρη, να καταβληθούν οι συντάξεις κ.λπ., σημαίνει ότι το ΙΚΑ εισπράττει το 1.400.000.000 και το κράτος του καταβάλει το μερίδιο του 1.492.000.000, που σημαίνει ότι αν δεν καταβληθούν από το κράτος αυτά, το Δεκέμβρη δεν θα μπορούν να καταβληθούν οι συντάξεις. Εμείς θέλουμε απάντηση. Και ξέρετε το θέμα δεν είναι αν το ΚΚΕ ζητάει απάντηση. Απάντηση ζητούν οι συνταξιούχοι.
Καλά όλα αυτά, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, όλα αυτά τα περίφημα ηλεκτρονικά που ακούμε, μέσα είμαστε κι εμείς σε αυτά και ποιος δεν τα θέλει, αλλά αυτά δίνουν χρήμα; Θα μας δώσουν τις συντάξεις;
Θα βγάλετε, λέει, τη σύνταξη fast track ή θα έχουμε το παρατηρητήριο των τιμών. Κοιτάξτε να δείτε, αν δεν έχουμε λεφτά, δεν μπορούμε να κάνουμε και σύγκριση τιμών. Πρέπει να έχεις.
Φορολογικό. Πραγματικά όλα τα κόμματα συζητάνε «φόρος στον πλούτο, στους πλούσιους, βοήθεια στη φτώχεια» και αρχίζει η «ακραία φτώχεια», η «μεσαία φτώχεια» κ.λπ.. Τώρα άλλοι περιορίζονται στην ακραία φτώχεια, άλλοι στη φτώχεια.
Κοιτάξτε να δείτε, πλούσιος και φτωχός είναι έννοιες που και εμείς τις χρησιμοποιούμε, μόνο που είναι για την ποίηση και τη λογοτεχνία. Εμείς θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Ποιος θεωρείται φτωχός; Βεβαίως υπάρχει διαβάθμιση στη φτώχεια. Ποιος θεωρείται φτωχός; Από εκεί αρχίζει το αφορολόγητο. Εμείς θεωρούμε ότι σήμερα -όχι όπως θα θέλαμε εμείς- τουλάχιστον για το κάθε άτομο 20.000 το χρόνο πρέπει να είναι αφορολόγητο, για το ζευγάρι με δύο παιδιά, για μία τετραμελή οικογένεια 40.000. Είμαστε στις 5.000, λέγατε ότι θα το πάτε στις 8.000, το πάτε στο τέλος της τετραετίας.
Επομένως, στην ακραία φτώχεια και μισή κονσέρβα να της δώσεις θα σε χειροκροτήσει. Και όλα αυτά τα υποκατάστατα που γίνονται, τα κοινωνικά παντοπωλεία και το ένα και το άλλο, όλα αυτά δεν μπορεί να αποτελούν απάντηση στον άνεργο και στη φτωχή οικογένεια, για να μην σας πω ότι είναι οι νέοι μηχανισμοί της κομματικής ρουσφετολογίας. Δεν χρειάζεται να έχεις τους παλιούς. Εν πάση περιπτώσει, για εμάς ισχύει το αφορολόγητο, οι 40.000 ευρώ για την τετραμελή οικογένεια.
Φόρος ΦΠΑ. Ωραία, λέει ότι πέφτει ο φόρος στην εστίαση. Τι θα γίνει με τα σχολικά είδη και τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης; Θα κάνετε, λέει, εννέα δόσεις. Ε, λοιπόν, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι φοροφυγάδες θα είμαστε κι εμείς που τυπικά δεν είμαστε φτωχοί. Όταν στις 20 του μήνα τελειώνουν τα λεφτά του μήνα και δώδεκα δόσεις να βάλετε, δεν θα μπορεί ο κόσμος να τα πληρώσει. Θα γίνουμε οι περισσότεροι φοροφυγάδες. Δεν γίνεται να πληρωθούν. Καταργείτε τον ένα φόρο και κάνετε έναν ενιαίο φόρο. Και το φόρο αλληλεγγύης πρέπει να τον καταργήσετε. Τι είναι αυτά τα πράγματα;
Και εν πάση περιπτώσει, εμείς λέμε αφορολόγητο τις 40.000 ευρώ για την τετραμελή οικογένεια και στην ουσία είναι πολύ μειωμένο, γιατί τις 40.000 τις λέγαμε προ κρίσης, όχι τώρα με όλα αυτά τα χαράτσια κ.λπ.. Και τι υπολογίζετε, αυτό που παίρνουμε τυπικά ή αυτό που πάει στα χέρια μας; Τις συντάξεις πώς τις υπολογίζετε; Σε αυτό το ποσό που βγήκα στη σύνταξη ή αυτό που παίρνω στο χέρι; Γιατί αυτό που παίρνω στο χέρι είναι πολύ λιγότερο. Κι όμως εξακολουθείτε και λέτε «τόση είναι η σύνταξη». Πώς τόση είναι η σύνταξη; Αφού αφαιρείτε έναν φόρο αλληλεγγύης και άλλο φόρο αλληλεγγύη βάσει του νόμου τάδε.
Ε, λοιπόν, θα είμαστε οι περισσότεροι φοροφυγάδες για εσάς, δικαιολογημένοι φοροφυγάδες όμως για εμάς. Δεν πρόκειται να εισπράξετε αυτά που θέλετε, διότι δεν μπορεί ο κόσμος να πληρώνει. Δεν μπορεί να παίρνεις 500 ευρώ το μήνα και να πληρώνεις και φόρο. Δεν πάτε να κάνετε και είκοσι δόσεις;
Έχετε καταλάβει ότι υπάρχει οικογένεια πουγια δέκα μέρες μπορεί να έχει 50 ευρώ να περάσει; Φόρο μπορεί να πληρώσει; Δεν μπορεί! Κόψτε τις φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, βάλτε αυξημένο φόρο σε αυτούς που έχουν κέρδη, ανεξαρτήτως αν τα επενδύουν, αν τα επανεπενδύουν κ.λπ..
Τι θα πει πλούσιος; Μάλιστα με την ευκαιρία ρωτάμε και το ΣΥΡΙΖΑ: Τι θα πει πλούσιος; Να φορολογηθούν, λέει, οι πλούσιοι. Ποιος θεωρείται πλούσιος; Γιατί με τα δικά σας δεδομένα μια οικογένεια τετραμελής που έχει 40.000 ευρώ το χρόνο είναι πλούσια, μπορεί να φορολογείται άνετα και ένας που έχει 20.000 ευρώ το χρόνο πάμπλουτος κι αυτός. Να ξεκαθαρίσουμε τι είναι η φτώχεια. Ας αφήσουμε τα ρομαντικά για τη φτωχολογιά και να ξεκαθαρίσουμε τι είναι πλούτος και τι είναι φτώχεια, αλλιώς δεν πρόκειται να βρούμε άκρη. Φοροφυγάδες θα είμαστε όχι από ιδεολογία αλλά από αδυναμία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου