ΓΕΝΙΚΕΥΕΤΑΙ Η «ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ» ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ : Σκληρή δουλειά όλο το καλοκαίρι για μερικά ψίχουλα.

Την ώρα που έμπειροι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους, εκατοντάδες νέα παιδιά   γίνονται λίπασμα στην «ανταγωνιστικότητα» των ξενοδόχων.

Κάτω από τη «σιδερένια φτέρνα» του σκληρού ανταγωνισμού των μεγαλοξενοδόχων βρίσκονται τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο του τουρισμού. Διπλή και τριπλή είναι η πίεση που ασκείται στους νέους και τις νέες που εργάζονται κάτω από το καθεστώς της μαθητείας ή της πρακτικής άσκησης. Εκατοντάδες σπουδαστές, αλλά και απόφοιτοι δημόσιων ή ιδιωτικών σχολών κατάρτισης εργάζονται στα ξενοδοχεία με μισθούς ψίχουλα, ενώ ασφαλίζονται μόνο για την περίπτωση εργατικού «ατυχήματος» και όχι με κανονικό ένσημο.
Δίπλα σε αυτούς υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός νέων από άλλες χώρες που φτάνουν στην Ελλάδα για να δουλέψουν μέσω προγραμμάτων μαθητείας, με ακόμα χειρότερες συνθήκες.

Με το πρόσχημα της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης οι μεγαλοεργοδότες στην πραγματικότητα μετατρέπουν τους νέους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους και αντικαθιστούν με αυτούς ένα μέρος των εργαζομένων, ξεμπερδεύοντας με τα μισθολογικά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Φροντίζουν να εξασφαλίσουν «καραβιές» μαθητευόμενων, φθηνού δηλαδή εργατικού δυναμικού προς εκμετάλλευση, με μόνο περιορισμό (τυπικά...) το ποσοστό των ασκούμενων σε κάθε ξενοδοχείο να μην υπερβαίνει το 17% του τακτικού προσωπικού του και σε κάθε περίπτωση να μην ξεπερνά τα 40 άτομα, όπως ορίζει Κοινή Υπουργική Απόφαση του 2010.

Οι νέοι αυτοί δουλεύουν με βάρδιες που ξεπερνούν το 8ωρο, με υπερωρίες που δεν πρόκειται να πληρωθούν και πολλές φορές περιμένοντας ακόμα και έναν ολόκληρο μήνα για να πάρουν ρεπό. Η δουλειά σε εξοντωτικές συνθήκες, η έλλειψη μέτρων ασφάλειας και η απειρία των νέων κάνει συχνά τα μικροατυχήματα και αυξάνει τους κινδύνους για την υγεία τους, ενώ άσχημες είναι και οι συνθήκες στις οποίες στεγάζονται.

«Καμιά πρακτική - μόνο σκληρή δουλειά...»

«Εκμετάλλευση» είναι η πρώτη λέξη με την οποία ο Βασίλης, σπουδαστής ιδιωτικού ΙΕΚ, περιγράφει την εμπειρία του από την πρακτική του άσκηση. Εργάζεται στην κουζίνα ενός ξενοδοχείου, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, στο οποίο οι πελάτες κυμαίνονται από 800 έως και 1.000 άτομα. Οπως λέει «η κουζίνα είναι σαν ένα εργοστάσιο». Στην πραγματικότητα η πρακτική δεν έχει καμία σχέση με τη μόρφωση, είναι κανονική δουλειά και μάλιστα σκληρή, από την οποία πηγάζει πολλαπλάσιο κέρδος για τον εργοδότη. «Μπορεί να μη βγάζουμε τη δουλειά του Α' Μάγειρα αλλά βγάζουμε σίγουρα τη δουλειά του Γ' Μάγειρα, ο οποίος πληρώνεται 900-1.000 ευρώ». Για τους ίδιους όμως τα μεροκάματα είναι υποτριπλάσια. «Δουλεύουμε για 300 ευρώ 8 και 9 ώρες», λέει ο Βασίλης.

Ο Θανάσης, επίσης σπουδαστής ιδιωτικού ΙΕΚ, εργάζεται στην κουζίνα πεντάστερου ξενοδοχείου στη Ρόδο. Η πολυτέλεια βέβαια δεν αφορά και τη στέγαση που τους παρέχεται, καθώς οι συνθήκες είναι υποτυπώδεις. Στα δωμάτια που μένουν ανά δύο υπάρχουν μόνο τα κρεβάτια τους, δεν υπάρχει κανονική ντουζιέρα, ούτε λόγος φυσικά για κλιματισμό. Από τους 30 πρακτικά ασκούμενους στο ξενοδοχείο, πάνω από τους 20 είναι Σλοβάκοι. «Ηταν στο ξενοδοχείο ένα μήνα πριν από εμάς», λέει ο Θανάσης, «αλλά θα αρχίσουν να πληρώνονται τώρα». Ενας μήνας δηλαδή απλήρωτης δουλειά. Οσο για τους μισθούς τους, οι Ελληνες πρακτικάριοι έχουν υπογράψει για 330 ευρώ, ενώ για τους Σλοβάκους το ποσό με το οποίο θα αμείβονται θα είναι λιγότερο από 300 ευρώ. Κι αυτό σε ένα ξενοδοχείο στο οποίο 20 ευρώ δεν φτάνουν για να πληρώσεις την πιο απλή πίτσα που σερβίρει. Το ίδιο ποσό όμως είναι αρκετό για να πληρώσει ο ξενοδόχος δύο σχεδόν μεροκάματα των νέων που εργάζονται στα πλαίσια της πρακτικής τους άσκησης...

Πηγή:www.rizospastis.gr

Ε. Χ.