Της Λιάνας Κανέλλη
Για όσους δεν θυμούνται και δη τους νεότερους, που ονειρεύονται ένα γκουβέρνο σαν πομάδα στις πληγές που το ίδιο άνοιξε στα όνειρα και τα σχέδιά τους για ζωή, το Κωσταλέξι ήταν ένα χωριό σαν όλα τ' άλλα ελληνικά χωριά, που συκοφαντήθηκε και στιγματίστηκε από τον τρόμο μιας οικογένειας μπροστά στην «ατυχία» να αποκτήσει ένα κορίτσι με νοητική υστέρηση.
Το παιδί μεγάλωσε χωρίς να μάθει ποτέ κανείς ότι γεννήθηκε, έγκλειστο σ' ένα υπόγειο, ώσπου κάποιος έσπασε το τείχος της σιωπής, άνοιξε η κρύπτη του μυστικού αργού φόνου από προκατάληψη και κοινωνική φοβία, τα μαζικά μέσα κατασπάραξαν εν ονόματι του κοινωνικού κράτους και του Δικαίου - η Λέρος επέζησε δεκαετιών ως οργανωμένο αντίστοιχο έγκλημα και μάλιστα «κρατικόν» κι «επιστημονικόν» - και το Κωσταλέξι έμεινε στη νεότερη κοινωνική Ιστορία της Ελλάδας ως συνώνυμο του βάρβαρου εγκλεισμού και της κοινωνικής αποκτήνωσης των «νοικοκυραίων» πίσω απ' τις κλειστές πόρτες τους.
Η γενικευμένη και καλλιεργημένη απορία πώς τόσα χρόνια κανείς δεν είχε ακούσει και δεν είχε καταλάβει την ανάσα και το μαρτύριο του άτυχου πλάσματος, δεν απαντήθηκε ποτέ...
Στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Ενωση, η Εργασία είναι μια νεαρά σχετικώς ιδέα, μαρξιστογενής σφυροδρεπανοστεφανωμένη και εκ του χυμένου αίματος πορφυρογέννητη συνάμα. Συνεπάγεται βαριά προσβολή για το οικογενειακό και κορπορατικό κεφάλαιο που συσσωρεύεται από την εκμετάλλευσή της. Είναι διεθνής ντροπή. Κάτι σαν κορίτσι της κοινωνίας με νοητική υστέρηση αντίληψης της μοιραίας κυριαρχίας του Κεφαλαίου, που παραμένει ο κινητήριος μοχλός της καλής ζωής των αφεντικών και των υπαλλήλων τους. Αυτοί, μαντρώνουν τους δούλους, σερνικούς και θηλυκούς νωρίς νωρίς πριν μεγαλώσουν και δει ο κόσμος τι δικαιώματα μπορεί να αποκτήσουν. Το Ευρωκωσταλέξι όμως δεν είναι χωριό. Είναι τεράστιος οικονομικός χώρος. Και η μεγάλη καπιταλιστική οικογένεια δεν αντέχει την ξεφτίλα. Ούτε τα έξοδα διατήρησης στη ζωή τόσων εργαζομένων. Τόσα καθυστερημένα μυαλά να απαιτούν να εισπράττουν τον πλούτο που παράγουν για λογαριασμό των αφεντάδων, των γαλαζοαίματων του κέρδους δε γίνεται. Ούτε και τα στρατόπεδα χωράνε τους αναρίθμητους μετανάστες που ζουν στο Ευρωκωσταλέξι 2, το σχετικώς προβεβλημένο, ώστε να μη φαίνεται και πολύ το άλλο το ευρωντόπιο, το γηγενές έγκλημα της οικογένειας των τρομοκρατημένων κεφαλαιοκρατών.
Στο Ευρωκωσταλέξι τα γενέθλια είναι αμαρτία. Τα κορίτσια και τ' αγόρια πρέπει για να διατηρήσουν την όποια δουλειά τους να κρύβουν χρόνια. Δεν πρέπει να γίνονται ποτέ 25 χρόνων. Ούτε με ψαρά μαλλιά. Γιατί τότε απολύονται ως ακριβά εργατικά χέρια και πιθανόν υποψήφιοι κλέφτες κερδών. Φτιάξανε και νόμο στο Ευρωκωσταλέξι, μια πράσινη βίβλο για την εργασία, το 2006. Που σε κάθε γωνιά και δη στη δική μας, εφαρμόζεται ταχύρρυθμα. ΄Η μένεις στο υπόγειο μπουντρούμι της φτώχειας ή κλείνεσαι στο γιγάντιο κλουβί της ασφυκτικής ανεργίας και αλυσοδένεσαι με ψίχουλα και στατιστικές μέχρι να πεθάνεις από φυσικά αίτια...
Στο ελληνικό Ευρωκωσταλέξι, λαμπρό χωριό και με παράδοση στους καιάδες, το πρόγραμμα εξωραϊσμού της γενοκτονίας της εργασίας και της υβριδικής ανάπτυξης υποκαταστάτων της όπως η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής απασχόληση, η εναλλακτική απασχόληση κ.λπ. έρχονται και εκλογές. Κι άλλες εκλογές. Με καμουτσίκια και φίμωτρα, με προσταγές και τρομοντελάληδες, με φασουλήδες και γελωτοποιούς οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να κρυφτούν. Εχουν το σημάδι του σφυροδρέπανου από κούνια στο πετσί τους και στο μυαλό άμα δουλεύει με την πείρα του. Αμόλησαν τροβαδούρους που λένε πως άμα βγάλεις το σημάδι κι άμα το μακιγιάρεις έστω, μπορούν να σε κυκλοφορήσουν στην πλατεία και τις αγορές, στα σκλαβοπάζαρα της ατομικής σύμβασης εργασίας σαν απελευθερωμένα, από μια αειφόρο ανάπτυξη του κεφαλαίου, όντα.
Οταν βρυχώνται τα σφυροδρέπανα τρομάζουν τα πουλιά, τρομάζουν και τα παραπούλια στον κολασμένο ουρανό των θεόρατων κερδών. Αμα σπάσουν και τις αλυσίδες της ντροπής και της σιωπής, τότε τ' αφεντικά φοράνε τις στολές της ...δημοκρατικής παραλλαγής. Σε προσκαλούνε στο τραπέζι τους. Σε θέλουν στο γκουβέρνο τους. Σαν στο Κωσταλέξι. Για να μην απαντηθεί ποτέ πώς και γιατί τόσοι πολλοί δεν είδαν και δεν άκουσαν το έγκλημα που συντελείται σε βάρος του λαού της εργασίας.
Με το ΚΚΕ, το έγκλημα δε θα μείνει ούτε στο σκοτάδι ούτε ατιμώρητο... Με σημαίες και με ταμπούρλα θα το λέμε, ώσπου ο ύπνος των εγκλείστων να μυρίσει πυρκαγιά.
Πηγή: Κυριακάτικος Ριζοσπάστης
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
2 σχόλια:
Ωραία όλα αυτά που λες αγαπητή Λιάνα.Όλοι συμφωνούμε με τον καυστικό σου λόγο. Μήπως όμως και το ΚΚΕ ζει το δικό του Κωσταλέξι. Αληθεια τι κρύβει από το λαό αυτό το καλά προστατευμένο μέγαρο του Περισσού; Γιατί το κόμμα του λαού δεν ενημέρωσε ποτέ το λαό για το χρέος που συσσωρεύονταν τόσα χρόνια; Γιατί απαιτούσε αυξήσεις με χρήματα που ήξερε ότι ήταν δανεικά; Πόσα εργοστάσια έκλεισαν με τις διαρκές απεργίες και άφησαν έναν ολόκληρο λαό στο έλεος της ανεργίας και της ελαστικής εργασίας; Υπάρχει ποτέ η πιθανότητα να γίνουν επενδύσεις και να υπάρχει ανάπτυξη σε ένα κράτος που όλα τα κόμματα βολεύονταν με το έναν ή τον άλλον τρόπο τόσα χρόνια;
Τώρα τελευταία γεμίσαμε από οψιμους και ανημερωτους αγωνιστές που παπαγαλίζουν ότι ακούνε στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Δεν εξηγείται αλλιώς η άγνοια των θέσεων και πράξεων του ΚΚΕ από μέρους τους . Το ΚΚΕ προειδοποιούσε σε κλειστά ώτα όμως .μιας και όπως αποδεικνύεται η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ζούσε κάτι παραπλήσιο με το ( αμερικανικό όνειρο ) στο ψεύτικο παράδεισο με το πλαστικό χρήμα και τα εορτοδανεια που του είχαν δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ζει στη χώρα της ευδαιμονίας.. Όσο για τις απεργίες που αναφέρεις πρέπει να αναθεωρήσεις τις απόψεις σου γιατί αν σαν εργαζόμενη βρισκόσουν στη θέση αυτών που απεργούσαν για τα δικαιώματα το μισθό και τις κατακτήσεις τους αλλά θα έλεγες . Μόνο αν δεν ανήκεις στο παραγωγικό τομέα θα σε καταλάβαινα για τις απόψεις σου φίλη Βάσω.
Δημοσίευση σχολίου