Χρυσή Αυγή. Αιτίες και στόχοι της έξαρσης μιας επικίνδυνης για τον λαό φασιστικής δράσης

Σε ιδιαίτερη έξαρση βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η δράση της φασιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Μια δράση βαθιά αντιλαϊκή, που χαρακτηρίζεται από πολλές, έως και δολοφονικές, επιθέσεις, τόσο σε βάρος μεταναστών εργατών όσο και σε βάρος Ελλήνων αγωνιστών, ή από τη διοργάνωση συγκεντρώσεων με εθνικιστικό και φιλοναζιστικό χαρακτήρα, δράση που αποτελεί πρόκληση στην ίδια την ιστορία του λαού μας, αλλά που ταυτόχρονα εγκυμονεί και σοβαρούς κινδύνους γι' αυτόν και το μέλλον του.
Παρ' όλο που το εγχώριο σύστημα, και τα ξένα αφεντικά του, δεν έχει επιλέξει στη σημερινή φάση μια καθαρά φασιστικού τύπου εκτροπή, αλλά εξακολουθεί να πορεύεται στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, παρά τη σοβαρή όξυνση, ένταση και αναβάθμιση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής σε άλλα επίπεδα, παρά και τις «κοινοβουλευτικές του εκτροπές» ακόμα, εφεδρείες σαν τη Χρυσή Αυγή χρησιμοποιούνται για την τρομοκράτηση του λαϊκού παράγοντα και του κινήματός του, για τη διασπορά του εθνικιστικού δηλητηρίου και του μίσους ανάμεσα στους λαούς, θολώνοντας τα νερά σχετικά με το ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι των δεινών του λαού, για τη διάσπαση της εργατικής τάξης της χώρας (της οποίας οι μετανάστες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι), ενώ δεν αποκλείεται και στο μέλλον, να αναλάβουν πιο «αναβαθμισμένο» ρόλο, απέναντι στο ανερχόμενο λαϊκό κίνημα.

Η έξαρση της δράσης της, στη σημερινή φάση, πατάει καταρχήν πάνω στην ίδια την πολιτική της εξαθλίωσης και της μαζικής ανεργίας, στην όξυνση της κρίσης του συστήματος και στην απόγνωση που αυτή παράγει, απουσία μάλιστα ενός συγκροτημένου, μαζικού, ταξικού κινήματος. Έτσι, η φασιστική προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής απευθύνεται στα φτωχά λαϊκά στρώματα, για να καταδείξει ως υπαίτιους της κατάστασής τους, όχι το εξαρτημένο καπιταλιστικό σύστημα, της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, όχι την αστική τάξη και το σάπιο πολιτικό της προσωπικό, αλλά είτε τους «μετανάστες, που τους παίρνουν τις δουλειές», είτε τους «πολιτικούς» γενικώς –που δεν εκφράζουν και δεν υπηρετούν τάξεις και ταξικά συμφέροντα– αλλά είναι «από μόνοι τους» κλέφτες και προδότες (σε αντίθεση με ποιους άλλους «θεσμούς», άραγε;) – είτε, βέβαια, την Αριστερά είτε και διεθνείς κύκλους(sic), που «συνωμοτούν» και «επιθυμούν το κακό της χώρας», θεωρίες διανθισμένες και με μπόλικο εθνικισμό και φυλετισμό. Το δηλητήριο της προπαγάνδας αυτής η άρχουσα τάξη επιθυμεί και επιδιώκει να το διοχετεύσει στον ταξικό της αντίπαλο. Και εδώ βρίσκεται ο ρόλος τέτοιων μορφωμάτων. Και ούτε είναι, βέβαια, «τυχαίο» το γεγονός πως αναπτύσσουν τη δράση τους σε φτωχογειτονιές. Πως έφτασαν να εμφανιστούν μέχρι και στην Κοκκινιά.
Μια άλλη πλευρά έχει να κάνει με τη διαδικασία «ενσωμάτωσης» του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, τη συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, μέχρι και την υπουργοποίησή στελεχών του. Η διαδικασία αυτή, ταυτόχρονα με την αποδοχή από το ΛΑΟΣ της μνημονιακής πολιτικής και των απαιτήσεων των ξένων αφεντικών, της τρόικας και του ΔΝΤ, τόσο στο πρόσφατο παρελθόν, με τη στήριξη των μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όσο, και πολύ περισσότερο, συμμετέχοντας στη νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, ξεσκίζει την υποκριτική «πατριωτική ρητορεία» του και αφήνει ένα κενό που επιχειρούν να καλύψουν μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής. Και όχι μόνο εκλογικά, αλλά σ’ ένα ευρύτερο πεδίο δράσης. Βέβαια, οι φασίστες κάθε απόχρωσης ποτέ δεν χαρακτηρίστηκαν για τον «πατριωτισμό» τους –ούτε στο παρελθόν ούτε τώρα–, ήταν πάντα υπόδουλοι στα μεγάλα ξένα ιμπεριαλιστικά αφεντικά, στους ισχυρούς της Γης, την ίδια στιγμή που καλλιεργούσαν το μίσος απέναντι στους ξένους… λαούς, γειτονικούς ή μη, απέναντι στους «ξένους» μεροκαματιάρηδες ή εξαθλιωμένους μετανάστες. Η ίδια η Χρυσή Αυγή υμνεί τους κατακτητές της χώρας μας.
Όμως και η αντιδραστικοποίηση του κλίματος, τόσο με την έννοια της έντασης της κρατικής τρομοκρατίας, της αστυνομοκρατίας, της δημιουργίας μιας σειράς φανερών και κρυφών μηχανισμών καταστολής, των αυθαιρεσιών των πραιτωριανών του συστήματος και της κρατικής βίας απέναντι σε μετανάστες, φοιτητές, απεργούς, διαδηλωτές, αριστερούς αγωνιστές, όσο και με την εμφάνιση πλευρών, στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού συστήματος –με τη δημιουργία νέων φορέων ή με δραστηριότητες γνωστών «προσωπικοτήτων»–, που επικαλούνται μια «εθνικοπατριωτική» κατεύθυνση (αποκόπτοντάς τη βέβαια από κάθε ταξική, αντιιμπεριαλιστική και αριστερή χροιά) δημιουργούν ευνοϊκό έδαφος για τη δράση των «καθαρών εθνικιστών».
Για να αντιμετωπίσει κανείς το «αυγό του φιδιού» πρέπει παράλληλα να αντιπαλέψει την κυρίαρχη πολιτική του συστήματος που γεννά, εκτρέφει, αναπτύσσει και χρησιμοποιεί τέτοια φαινόμενα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συγκρότηση ενός μαζικού κινήματος το οποίο θα αναδεικνύει στην πράξη τα πραγματικά υλικά, ταξικά συμφέροντα και δίκαια της εργατικής τάξης, του λαού, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, εργαζόμενων και ανέργων, τους πραγματικούς φίλους και συμμάχους του, τους πραγματικούς υπαίτιους της κατάστασής του και αντιπάλους.

Πληθαίνουν οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής
Με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη Νίκαια, όπου, το Σάββατο 12/11 έγινε προκλητική συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, υπό την προστασία των αστυνομικών δυνάμεων, ενόψει και της αντιφασιστικής πορείας που καλούνταν, μια σειρά από επιθέσεις της εν λόγω ομάδας, βλέπουν, ολοένα και πιο συχνά, το φως της δημοσιότητας.
Στις 8/9 πολυμελής ομάδα της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε σε Πακιστανούς μετανάστες, στην περιοχή του Village Park, στου Ρέντη. Στις 4.30 μ.μ. εισέβαλαν μέσα σε αστικό λεωφορείο, κατέβασαν τους Πακιστανούς επιβάτες και τους ξυλοκόπησαν σε όλο τους το σώμα, μέχρι και στο κεφάλι. Έσπασαν μάλιστα τα δόντια ενός 60χρονου απ’ αυτούς, του Ουμάντ Ουλά. Άλλες επιθέσεις τους, στην ίδια περιοχή, δεν έλειψαν, το προηγούμενο διάστημα.
Στον Ασπρόπυργο στις 10/9, κατά τις εισβολές τους σε σπίτια Πακιστανών μεταναστών, τραυμάτισαν 17 μετανάστες.
Στις 18/9, στις 9.30 μμ, στην οδό Περγάμου, κοντά στην οδό Μιχαήλ Βόδα της Αθήνας, ομάδα φασιστών κυνήγησε μετανάστες οι οποίοι κατέφυγαν σε πολυκατοικία. Εκεί μαχαίρωσαν έναν Αφγανό κοντά στην καρδιά και στο στομάχι. Ο δράστης συνελήφθη στη συνέχεια, αλλά το μαχαίρι, δεν βρέθηκε ποτέ…
Τον Ιούλη είχαν πραγματοποιήσει επιθέσεις εναντίον των τσιγγάνων στον Ασπρόπυργο, τόσο μέσα στην πόλη όσο και στα Νεόκτιστα. Ενώ στις 26/8, ύστερα από πορεία 40 ατόμων στο Περιστέρι, που συνοδεύτηκε από προκλήσεις προς όποιον αντιδρούσε στην παρουσία και στα συνθήματά τους, μαχαίρωσαν σοβαρά, έναν νεολαίο αντιφασίστα. Παρουσία και επιθέσεις τους παρουσιάστηκαν την ίδια περίοδο και στην περιοχή του Ιλίου. Για να μη μιλήσουμε για τον Άγιο Παντελεήμονα…
Πρόσφατα στην Πετρούπολη, το μεσημέρι του Σαββάτου 8/10, μέλη της Χρυσής Αυγής που φορούσαν κράνη και κρατούσαν ρόπαλα επιτέθηκαν, πορευόμενοι σε κεντρικό δρόμο και στη λαϊκή αγορά, σε Έλληνες νεολαίους που διακινούσαν την εφημερίδα «Εργατική Αλληλεγγύη» του ΣΕΚ, και καλούσαν σε συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της 19/10, στην Κατερίνα Πατρικίου, δημοτική σύμβουλο με τον συνδυασμό «Ανυπότακτη Πετρούπολη», και σε μία δασκάλα που καλούσε σε συμμετοχή σε εκπαιδευτική κινητοποίηση. Η αντιλαϊκή και δολοφονική δράση τέτοιων ομάδων γεννάται, τροφοδοτείται και χρησιμοποιείται από την κυρίαρχη πολιτική του συστήματος της εκμετάλλευσης, ειδικά σε συνθήκες όξυνσης της κρίσης.
Ρέντης, Περιστέρι, Ίλιον, Ασπρόπυργος, Πετρούπολη, κέντρο Αθήνας, Νίκαια… «Τυχαία» είναι άραγε, η χωροταξία της δράσης της;

Φασιστικές προκλήσεις και αντιφασιστική πορεία στη Νίκαια
Τη γειτονιά της Κοκκινιάς επέλεξαν οι νοσταλγοί των ναζιστών της «Χρυσής Αυγής» για να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση το Σάββατο 12/11, έχοντας την κάλυψη της νέας κυβέρνησης, της λυκοσυμμαχίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Ν.Δ. – ΛΑ.Ο.Σ. και των οργάνων καταστολής της. Λίγες δεκάδες απ' αυτούς συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αγίου Νικολάου, πολύ κοντά στο σημείο του μπλόκου της Κοκκινιάς του 1944, ενώ την ίδια στιγμή σωματεία εργαζομένων, δημοτικές κινήσεις, αντιφασιστικές συλλογικότητες και κοινότητες μεταναστών καλούσαν σε συγκέντρωση στην Πλατεία Περιβολάκι και διαδήλωση στους δρόμους της Νίκαιας απέναντι στην πρόκληση αυτή.
Η συγκέντρωση είχε στόχο να διαδηλώσει στους δρόμους της Νίκαιας και να καταδικάσει τη φασιστική συγκέντρωση καθώς και κάθε είδους φασιστικά και εθνικιστικά ιδεολογήματα που ενισχύονται στην περίοδο που ζούμε. Η αντιφασιστική πάλη όμως μάλλον είναι κάτι που ενοχλεί πολύ το σύστημα στις μέρες μας, το οποίο αναγκάστηκε επί της ουσίας να απαγορέψει στη συγκέντρωση να πορευτεί στους δρόμους της πόλης, με τη «συνεπικουρία» αρκετών διμοιριών ΜΑΤ. Από την αρχή της διαδήλωσης, με εντολή της αστυνομίας αποκλείστηκε η Πέτρου Ράλλη όπου θα συνέχιζε η πορεία και όταν οι διαδηλωτές αναγκάστηκαν να πορευτούν μέσα στα στενά της πόλης, η αστυνομία και τα ΜΑΤ ακολούθησαν επιδεικνύοντας το πρόσωπο της ωμής τρομοκρατίας. Η αστυνομία για άλλη μια φορά επιδόθηκε σε χρήση χημικών και ξύλου για να διαλύσει τη διαδήλωση και να προστατέψει τη συγκέντρωση των φασιστών. Παρ' όλη την καταστολή, όμως, η διαδήλωση συνέχισε μέσα στα στενά φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα, σπάζοντας την κρατική τρομοκρατία και καταστολή.
Φαίνεται ότι η νέα κυβέρνηση, με τα ακροδεξιά κιόλας στοιχεία της, δεν είναι διατεθειμένη να ανεχτεί την πάλη του λαού ενάντια στο δηλητήριο που χύνουν οι φασιστικές ομάδες πάνω στην όλο εντονότερη και μεγαλύτερη εξαθλίωσή του. Οσο αυξάνει το ρατσιστικό μίσος που σπέρνουν τόσο θα οργανώνεται ο λαός απέναντι στα ξενόφοβα και φασιστικά τους ιδεολογήματα. ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΛΑΪΚΟΙ!