- Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου επέλεξε να είναι η γραμμή του πυρός για λογαριασμό των δυνάμεων του κεφαλαίου. Είναι πρόθυμη να εφαρμόσει ό,τι της ζητήσουν τα διεθνή και ευρωπαϊκά νεοφιλελεύθερα κέντρα
- Βασική στρατηγική μας είναι η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα εκφράζει τα στρώματα εκείνα που σήμερα συμπιέζονται, θα συμπυκνώνει το σύνολο, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις, των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων που μάχονται τη λαίλαπα του μνημονίου και θα εκφράζει την πλειοψηφία του λαού
- 5 ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ
- Η Ε.Ε, με ηγεσίες πολύ κατώτερες των περιστάσεων και δέσμιες των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών, όχι μόνο αδυνατεί να παίξει ρόλο μιας δύναμης σταθερότητας, αλλά βυθίζει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην κρίση
- Η κρίση αυτή σηματοδοτεί το τέλος μίας ολόκληρης εποχής, σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας
- Ο ελληνικός λαός είναι στη θέση του πειραματόζωου, σε ένα παγκόσμιο πείραμα εφαρμογής προγραμμάτων σοκ, το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνει και την εξάπλωση αυτού του μοντέλου σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν οι κοινωνικές αντιδράσεις ακυρώσουν αυτό το πείραμα, θα δημιουργηθούν σημαντικές προϋποθέσεις για να ανατραπεί αυτή η πολιτική
ΤΡΙΤΗ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας ευχαριστήσω όλες και όλους τους Δημοσιογράφους που βρίσκεστε εδώ σήμερα.
Να ευχαριστήσω τον τηλεοπτικό σταθμό της ΕΤ1 που μεταδίδει απευθείας αυτή τη συνέντευξη τύπου, που ίσως για τελευταία φορά μεταδίδει απευθείας συνέντευξη τύπου, της δικής μας και των άλλων κομμάτων από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, διότι η Κυβέρνηση έχει αποφασίσει να κλείσει αυτό το σταθμό και να πετάξει στο δρόμο δεκάδες εργαζόμενους.
Θα ήθελα να μπω στην ουσία της εισαγωγικής μου τοποθέτησης και θα μου επιτρέψετε σε αυτή την εισαγωγική τοποθέτηση να μην ασχοληθώ με πράγματα αυταπόδεικτα. Δε νομίζω ότι χρειάζεται πια να σπαταλήσω χρόνο για να πείσω κανέναν ότι η πολιτική της Κυβέρνησης και της τρόικα, η πολιτική του μνημονίου, έχει πια αποτύχει.
Δε χρειάζεται να σπαταλήσω χρόνο για να πείσω κανέναν για το πόσο δίκιο είχαμε, όλοι όσοι λέγαμε από την πρώτη στιγμή, ότι η συνταγή του μνημονίου θα φέρει δυστυχία, οδύνη κι έναν φαύλο κύκλο καταστροφής και εντέλει θα επιδεινώσει τη δημοσιονομική κρίση. Όλα αυτά είναι πλέον δεδομένα.
Αυτό που δεν είναι δεδομένο, φίλες και φίλοι και είναι το ερώτημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή σχεδόν σε κάθε Έλληνα και σε κάθε Ελληνίδα, είναι που πάει το πράγμα; Είναι αν υπάρχει, όπως αρέσκεται ο Υπουργός των Οικονομικών να λέει, πάτος στο βαρέλι.
Αυτό που δεν είναι δεδομένο είναι που μας οδηγεί τελικά η Κυβέρνηση Παπανδρέου με την επιμονή της σε αυτή την καταστροφική πολιτική, είναι που το πάει η Γερμανία και η ευρωπαϊκή ελίτ της Ευρώπης, ποιες εναλλακτικές επιλογές έχουμε, τι πρέπει να κάνουμε για να ξαναδώσουμε ελπίδα σωτηρίας και ανασυγκρότησης της χώρας; Θα ήθελα λοιπόν να επιχειρήσω να δώσω ορισμένες απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα.
Για μας είναι πλέον φανερό ότι βρισκόμαστε σε μία νέα ιστορική φάση, σε μία ιστορική τομή σε παγκόσμια κλίμακα. Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 αλλάζει τις παγκόσμιες ισορροπίες, επανακαθορίζει το ρόλο των παγκόσμιων δυνάμεων.
Η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δεν μπορεί πλέον να παίζει το ρόλο της μαύρης τρύπας κεφαλαίων σε παγκόσμιο επίπεδο και η ηγεμονία της έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα, νέες δυνάμεις αναδεικνύονται στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με ηγεσίες πολύ κατώτερες των περιστάσεων και δέσμιες των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων και πολιτικών, όχι μόνο αδυνατεί να παίξει ρόλο μιας δύναμης σταθερότητας, αλλά βυθίζει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες στην κρίση, με αλλεπάλληλα προγράμματα λιτότητας.
Η κεντρική επιλογή των ακριβών δανείων που διασώζουν χρεοκοπημένους τραπεζίτες και προγραμμάτων λιτότητας που διαλύουν τις κοινωνίες, απειλεί πλέον όχι μόνο να διαλύσει την κοινωνική συνοχή, αλλά και την ίδια την Ευρωζώνη. Κανείς πλέον δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η κρίση μπορεί να αντιμετωπισθεί με την υφιστάμενη αρχιτεκτονική του ευρώ και ιδίως με λογικές κατευνασμού των αγορών μέσα από μνημόνια σκληρής λιτότητας.
Αυτές οι επιλογές λιτότητας μπορεί σε πρώτη φάση να πέτυχαν σε διεθνές επίπεδο ορισμένους από τους στόχους του κεφαλαίου, όπως για παράδειγμα την κρατικοποίηση των ζημιών των τραπεζών ή την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τη μείωση των μισθών που οδήγησε σε μια πρόσκαιρη ανάκαμψη της κερδοφορίας μερίδας κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, όμως δημιούργησαν ανεργία και ανεξέλεγκτη ύφεση, που σε συνδυασμό με την επιδεινούμενη κρίση δημόσιου χρέους προκαλούν πλέον μία δευτερογενή κρίση του τραπεζικού τομέα, των τραπεζών δηλαδή, που αποτελούν πλέον τις μαύρες τρύπες της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτός ο φαύλος κύκλος δεν σταματά και δεν πρόκειται να υπάρξει πάτος στο βαρέλι, όσο οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν αντιμετωπίζουν τις θεμελιώδεις αιτίες της κρίσης:
- Την υπερσυσώρρευση κεφαλαίου και πλούτου
- Τις μεγάλες κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες
- Την υπερμεγέθυνση των άυλων χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, έναντι του παραγόμενου πλούτου
- Και φυσικά την ολοένα και εντεινόμενη άδικη και άνιση διανομή του πλούτου
Η κρίση αυτή, όπως από την αρχή είπαμε, δεν είναι ούτε πρόσκαιρη, ούτε εφήμερη. Είναι κρίση συστημική, είναι κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού, σηματοδοτεί το τέλος μίας ολόκληρης εποχής, σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας.
Η χώρα μας βέβαια βρέθηκε και βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα αυτής της κρίσης και κατά την άποψή μας όχι κατά τύχη, αλλά εξαιτίας των διαχρονικών ανισοτήτων και στρεβλώσεων του παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου.
Και, φυσικά, εξαιτίας των αδιανόητα καταστροφικών και απαράδεκτων χειρισμών της Κυβέρνησης Παπανδρέου, που άνοιξε εν κρυπτώ από τον ελληνικό λαό την πόρτα της Ευρώπης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στα καταστροφικά του προγράμματα, βάζοντας έτσι τον ελληνικό λαό στη θέση του πειραματόζωου, σε ένα παγκόσμιο πείραμα εφαρμογής προγραμμάτων σοκ, το αποτέλεσμα του οποίου θα κρίνει και την εξάπλωση αυτού του μοντέλου σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτή όμως η κακή εξέλιξη, η κακή τύχη, η κακή συγκυρία για τη χώρα μας, την καθιστά ταυτόχρονα και οδηγό των εξελίξεων, υπό την έννοια ότι αν το πειραματόζωο αντιδράσει, αν το πείραμα δεν πετύχει, αν οι κοινωνικές αντιδράσεις ακυρώσουν αυτό το πείραμα, θα δημιουργηθούν σημαντικές προϋποθέσεις για να ανατραπεί αυτή η πολιτική όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, σήμερα όχι μόνο δε βρισκόμαστε κοντά στον πάτο του βαρελιού ή κοντά στην έξοδο της κρίσης, όχι μόνο δε βρισκόμαστε στο τέλος της κρίσης, εγώ θα έλεγα ότι βρισκόμαστε στο τέλος της αρχής της κρίσης, με την έννοια ότι οι μέχρι στιγμής δοκιμασμένες λύσεις φτάνουν στα εσωτερικά τους αδιέξοδα.
Πρόκειται για μία εξέλιξη, πρόκειται για εξελίξεις τις οποίες τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, αλλά και άλλες δυνάμεις είχαμε προβλέψει πολύ καιρό πριν το ξέσπασμα της κρίσης και δυστυχώς δικαιωθήκαμε.
Δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό, τη στιγμή που η Ελληνική Κυβέρνηση μίλαγε για λαμόγια, για κοπρίτες και διεφθαρμένους Έλληνες.
Δικαιωθήκαμε όταν προτείναμε ευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του, τη στιγμή που η Κυβέρνηση έλεγε ότι αναδιάρθρωση σημαίνει χρεοκοπία και μόνο η βάρβαρη λιτότητα θα μας ξαναβγάλει στις αγορές.
Δικαιωθήκαμε όταν από το 2008 σας θυμίζω η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει πρόταση που έλεγε ότι αν κάποιοι μέτοχοι τραπεζών ιδιοκτήτες δεν μπορούν να επανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζές τους τότε αυτές να περνάνε υπό δημόσιο έλεγχο.
Δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε ότι όσο πιο πολλά είναι τα εισπρακτικά μέτρα, τόσο χειρότερα θα πηγαίνει η οικονομία και η κοινωνία. Όταν λέγαμε ότι νομισματική ένωση χωρίς δανειστή τελευταίας καταφυγής δεν μπορεί να υπάρξει και ζητάγαμε την αναθεώρηση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών.
Όταν προτείναμε σειρά μέτρων για να αποφύγουμε τη λιτότητα, όπως απευθείας δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έκδοση ευρωομολόγου ή φορολόγηση των μεγάλων περιουσιών και των εισοδημάτων του κεφαλαίου.
Λύσεις επομένως υπάρχουν, ο κόσμος και οι κοινωνίες δε βρίσκονται μπροστά σε ένα απόλυτο αδιέξοδο, σε απόλυτο αδιέξοδο βρίσκεται το κυρίαρχο μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού καπιταλισμού. Λύσεις υπάρχουν, αλλά αυτές οι λύσεις δε βρίσκονται στο σημερινό πλαίσιο, βρίσκονται στα αριστερά του αξιακού και ιδεολογικού φάσματος.
Λύσεις υπάρχουν, αλλά προϋποθέτουν τη ριζική ανατροπή του σημερινού παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου. Αυτό το μοντέλο έχει φάει τα ψωμιά του, τώρα πια μόνο καταστροφή και βαρβαρότητα έχει να προσφέρει στους λαούς, γι΄ αυτό άλλωστε και το βλέπουμε να καταρρέει.
Όταν λοιπόν εμείς εδώ στην Ελλάδα καλούμε όλους να αγωνιστούμε σε έναν ανένδοτο αγώνα, ενάντια στο μνημόνιο για την υπέρβαση της κρίσης, ταυτόχρονα καλούμε σε έναν αγώνα για τη συνολική υπέρβαση του καταρρέοντος μοντέλου ανάπτυξης, του πελατειακού και αντιπαραγωγικού κράτους, των παραγωγικών προτύπων στην οικονομία και στην κοινωνία.
Αγωνιζόμαστε για τα αλλάξουμε όλα και όχι για να επιστρέψουμε στα χρεοκοπημένα πρότυπα του παρελθόντος. Για να τα αλλάξουμε όλα στη χώρα μας και για να πετύχουμε μία σημαντική μεγάλη νίκη στην πρώτη γραμμή του μετώπου που έλαχε να είναι στη χώρα μας για λογαριασμό όχι μόνον των Ελλήνων, αλλά και όλων των λαών της Ευρώπης.
Γιατί, επαναλαμβάνω, στη χώρα μας σήμερα βρίσκεται η πρώτη γραμμή του μετώπου ενός πανευρωπαϊκού και ίσως παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, που από τη μία μεριά έχει τους λαούς και τους εργαζόμενους και από την άλλη μεριά έχει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τους τραπεζίτες.
Σ’ αυτό τον πόλεμο η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου επέλεξε να είναι η γραμμή του πυρός για λογαριασμό των δυνάμεων του κεφαλαίου. Είναι πρόθυμη να εφαρμόσει ό,τι της ζητήσουν τα διεθνή και ευρωπαϊκά νεοφιλελεύθερα κέντρα.
Γι’ αυτό και αυτή η Κυβέρνηση πρέπει το συντομότερο δυνατόν να ανατραπεί. Εμείς, προσέξτε, δεν λέμε απλά να φύγει, δεν λέμε απλά να επιλέξει μία ευνοϊκή γι’ αυτή ημερομηνία εκλογών. Λέμε να ανατραπεί υπό το βάρος των κοινωνικών αντιδράσεων, να ανατραπεί υπό το βάρος της αφόρητης πίεσης του λαϊκού ξεσηκωμού, που θα αποτελέσει το έναυσμα και για τον ξεσηκωμό των υπόλοιπων λαών της Ευρώπης.
Η Κυβέρνηση που εθελόδουλα παρέδωσε τα κλειδιά στην Τρόικα και υποθήκευσε το μέλλον των επόμενων γενεών πρέπει να λογοδοτήσει ενώπιον του ελληνικού λαού. Του ελληνικού λαού που έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέξει ο ίδιος για το μέλλον του, να επιλέξει ανάμεσα στις δυνάμεις των δύο παραδοσιακών κομμάτων του κράτους και των παραφυάδων τους, που του ετοιμάζουν μία κόλαση δίχως τέλος ή στις δυνάμεις που επιδιώκουν την ανατροπή αυτής της πορείας, την ανατροπή του μνημονίου.
Εμείς λοιπόν εκτιμάμε , ότι η πλειοψηφία του λαού μας έχει πλέον συνειδητοποιήσει ότι δεν έχουμε άλλο δρόμο διεξόδου, πέραν του να απαλλαγούμε απ’ αυτή τη δυσβάστακτη θηλιά των μνημονίων.
Η δική μας πρόταση, λοιπόν, είναι βασισμένη στην ανάγκη να στραφούμε σε μία εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε ως βασική στρατηγική τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας. Ένας συνασπισμός πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα εκφράζει κοινωνικές ανάγκες και θα εκπροσωπεί τις κοινωνικές δυνάμεις, τα στρώματα εκείνα που σήμερα συμπιέζονται, που θα συμπυκνώνει το σύνολο χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου που μάχονται τη λαίλαπα του μνημονίου και που θα εκφράζει την πλειοψηφία του λαού μας, του λαού μας που έχει ήδη μιλήσει.
Μίλησε ο λαός στις πλατείες, στους δρόμους, 2,5 εκατομμύρια πολίτες με βάση τις δημοσκοπήσεις έλαβαν μέρος στις συγκεντρώσεις αγανάκτησης του Ιουνίου. Ο λαός μίλησε και είπε, ότι δεν θέλει την Κυβέρνηση, δεν θέλει το μνημόνιο, θέλει δημοκρατία.
Συντελείται αυτή τη στιγμή μια μεγάλη αλλαγή συσχετισμών, τα δυο κόμματα του κράτους που γνωρίσαμε και που έφτιαξαν όπως ήθελα αυτά, τα δυο κόμματα τα πρώην μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι ήδη στο μισό της εκλογικής τους δύναμης.
Οι πολιτικές δυνάμεις που αντιμάχονται το μνημόνιο, έχουμε χρέος να κάνουμε τα πάντα, ώστε η εκφρασμένη βούληση του λαού να τελεσφορήσει. Έχουμε όλοι μας ευθύνη ιστορική όχι να ενδιαφερθούμε για την επιβίωσή μας, για το μαγαζάκι μας, αλλά να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις μιας νέας πλειοψηφίας που θα προωθήσει μια εναλλακτική λύση.
5 ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ
Επιτρέψτε μου μέσα σε δυο λεπτά να περιγράψω τους βασικούς άξονες αυτής της εναλλακτικής λύσης, ποια μπορεί να είναι η εναλλακτική λύση.
1) Πρώτον, και είμαι κατηγορηματικός, η άρνηση εφαρμογής των μνημονίων και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και των σκληρών αυτών μέτρων και η αντικατάστασή τους από ένα πρόγραμμα ριζικής αναδιανομής του πλούτου.
Να φτάσουμε βεβαίως σε πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά φορολογώντας τους πλούσιους και όχι ξεζουμίζοντας τους μη έχοντες. Να αντιστρέψουμε αυτή την άδικη σχέση έμμεσων – άμεσων φόρων που έχει φτάσει στο 60 προς 40 σήμερα. Να μειώσουμε το φόρο προστιθέμενης αξίας για τα είδη πρώτης ανάγκης μαζικής κατανάλωσης και εστίασης. Το 23% στην εστίαση είναι εγκληματικό, παράλογο και φυσικά αναποτελεσματικό.
Να αυξήσουμε τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και του μεγάλου πλούτου και κυρίως να καταργήσουμε επιτέλους τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές τους. Να προχωρήσουμε σε γενναία φορολόγηση όλων των χρηματιστικών συναλλαγών.
Να φορολογήσουμε την εκκλησιαστική περιουσία. Να προχωρήσουμε στη δημιουργία πλήρους περιουσιολόγιου για όλους τους Έλληνες όπου θα καταγράφεται υποχρεωτικά όλη η κινητή και ακίνητη περιουσία τόσο εντός της Ελλάδας, όσο και στο εξωτερικό, ώστε όλοι να συμβάλλουμε ανάλογα με τις πραγματικές μας οικονομικές δυνατότητες.
Το νέο οριζόντιο χαράτσι στα ακίνητα είναι απαράδεκτο και πρέπει άμεσα να ανακληθεί. Να πληρώσουν αυτοί που έχουν, αυτοί που με βάση δημοσιεύματα έχουν πάνω από 600 δις καταθέσεις στην Ελβετία, όχι οι μικροϊδιοκτήτες.
2) Δεύτερος άξονας, να προχωρήσουμε άμεσα σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο αξιοποιώντας όλα τα όπλα που μπορούμε να έχουμε στη φαρέτρα μας για την επιλεκτική διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και την εξασφάλιση ευνοϊκών όρων αποπληρωμής του υπόλοιπου ανάλογα και με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
3) Τρίτος άξονας, να κοινωνικοποιήσουμε άμεσα τον χρηματοπιστωτικό τομέα, το τραπεζικό σύστημα. Ήδη έχουμε δώσει πάρα πολλά, 108 δις σε ρευστό και εγγυήσεις στις τράπεζες και έχουν το θράσος να μας λένε, ότι δεν κλείνουν τις κάνουλες, αλλά δεν υπάρχει νερό.
Όσοι ιδιώτες μέτοχοι δεν δύνανται να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες τους να παραδίδουν τα κλειδιά στο δημόσιο. Και ταυτόχρονα να δημιουργήσουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού για τη στήριξη της ανάπτυξης, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, της αγροτοκτηνοτρικής οικονομίας.
4) Τέταρτος άξονας, ανάπτυξη. Να σχεδιάσουμε την ανάπτυξη, αλλά όχι με επίκεντρο τα κέρδη των ισχυρών, αλλά με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες. Να χρηματοδοτήσουμε στοχευμένα παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας που χρίζουν ανασυγκρότησης και περικλείουν αξιόλογες αναπτυξιακές δυνατότητες. Να αποκτήσουμε εθνική στρατηγική για την ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής οικονομίας, με στόχο η χώρα μας να έχει σε ένα βάθος χρόνο, μεσομακροπρόθεσμα διατροφική επάρκεια, αλλά και να αναπτύξουμε τις εξαγωγές μας.
Να κοινωνικοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε τους σημαντικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας μας ενισχύοντας και τις αντίστοιχες βιομηχανίες. Να ενισχύσουμε την ανάπτυξη εφαρμογών στις νέες τεχνολογίες και ιδιαίτερα σε τομείς όπως είναι η νανοτεχνολογία, αξιοποιώντας τις σημαντικές ερευνητικές δυνατότητες των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που λοιδορεί η Κυβέρνηση Παπανδρέου.
Να αξιοποιήσουμε τη γεωγραφική θέση της χώρας, όχι για να εκχωρήσουμε τα κέρδη από την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, να τα εκχωρήσουμε αυτά στην εγχώρια διαπλοκή και στην ξένη τοκογλυφία, αλλά να τα αξιοποιήσουμε προς όφελος της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνικής ανταποδοτικότητας.
5) Και τέλος, πέμπτον, να προχωρήσουμε άμεσα σε μία ασπίδα αλληλεγγύης και κοινωνικής προστασίας για όσες και όσους πλήττονται περισσότερο απ’ αυτή την κρίση. Να θεσπίσουμε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, καθώς και εγγυημένη πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και βασικές υπηρεσίες.
Να καταπολεμήσουμε την ανεργία με στοχευμένους πόρους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την κάλυψη των κατεπειγουσών αναγκών του δημόσιου τομέα: Βρεφονηπιακοί σταθμοί, σχολεία, νοσοκομεία αξιοποιώντας βέβαια και τους πόρους του ΕΣΠΑ που οι ανίκανες κυβερνήσεις δεν έχουν αξιοποιήσει.
Να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, αυτός πρέπει να είναι ένας από τους σημαντικότερους στόχους. Αυτό θα πει χρεοκοπία. Όχι αν κλείσουν κάποιες Τράπεζες, αλλά αν δεν έχουν τα ασφαλιστικά Ταμεία να δώσουν συντάξεις.
Πώς; Καταργώντας τους αντιασφαλιστικούς νόμους και αξιοποιώντας, όχι εκποιώντας, τις κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις, οι οποίες πρέπει να παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο, μεταφέροντας τις μετοχές τους για τη στήριξη των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων.
Να εξασφαλίσουμε, τέλος, ότι κανένας άνεργος δεν θα είναι χωρίς αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας και χωρίς δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Στους επιδοτούμενους ανέργους πρέπει να συμπεριλαμβάνονται και οι αυτοαπασχολούμενοι με μπλοκάκι, που χάνουν τη δουλειά τους, καθώς και οι μικροεπιχειρηματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους, έχουμε πάνω από 120.000 λουκέτα, οι οποίοι δεν καταγράφονται στους ανέργους, δεν παίρνουν επίδομα ανεργίας.
Σε όλα τα παραπάνω, αγαπητές φίλοι και αγαπητοί φίλοι, μπορούμε και οφείλουμε να βρούμε κοινό βηματισμό όλες οι δυνάμεις που εννοούμε ότι είμαστε ενάντια στο μνημόνιο και υπέρ της κοινωνίας. Να δημιουργήσουμε -εμείς αυτό προτείνουμε- ένα νέο συνασπισμό εξουσίας, που θα κάνει τη βούληση του λαού ενάντια στο μνημόνιο πραγματικότητα.
Σας ευχαριστώ και είμαι στη διάθεση σας.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Να περάσουμε στις ερωτήσεις σας. Ο κ. Δεργιαδές από την εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ».
Φ. ΔΕΡΓΙΑΔΕΣ («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Κύριε Πρόεδρε, μιλήσατε νωρίτερα για την εθελόδουλη κυβέρνηση Παπανδρέου και για ένα μοντέλο το οποίο καταρρέει και χρειάζεται ανατροπή και προτείνατε ότι οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν.
Χθες ρώτησα τον κ. Κουβέλη γι' αυτά τα έκτακτα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση και ρώτησα το εξής: Πώς πρέπει να αντιδράσουν οι πολίτες οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν το νέο χαράτσι για τα ακίνητα; Εσείς προτείνετε κάποιο είδος ανυπακοής, απειθαρχίας, παύσης πληρωμών; Γιατί οι πολίτες πρέπει να ξέρουν τουλάχιστον τις θέσεις των κομμάτων.
Και ένα δεύτερο. Επειδή μιλήσατε για την ανατροπή αυτού του μοντέλου. Κάποιοι προτείνουν έναν δρόμο ο οποίος οδηγεί εκτός ευρώ στην άρνηση του χρέους και εκτός Ε.Ε. Εσείς τι λέτε; Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ακούστε. Το μέτρο αυτό, το χαράτσι αυτό, δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Και πρέπει να ενταθεί η πίεση των κοινωνικών δυνάμεων, των λαϊκών αντιδράσεων, των οργανωμένων λαϊκών αντιδράσεων για να μην εφαρμοστεί αυτό το άδικο μέτρο, αυτό το άδικο χαράτσι. Με οργανωμένο τρόπο.
Κοιτάξτε να δείτε, είναι προφανές, δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς, όταν ένας άνεργος μικροϊδιοκτήτης, που μένει σε ένα σπίτι 80 τ.μ., αλλά έχει χάσει τη δουλειά του και έχει και το σπίτι σε υποθήκη ενδεχομένως για να πάρει δάνειο για τη μικρή του επιχείρηση η οποία έχει κλείσει, πού θα βρει να πληρώσει αυτός ο άνθρωπος; Τι θα γίνει, θα γίνει κλέφτης;
Συνεπώς δεν είναι ανάγκη να το πούμε εμείς. Οι μη έχοντες δεν θα πληρώσουν. Είναι πολύ απλό. Το ζήτημα είναι αυτό να το κατανοήσει και η κυβέρνηση και να μη δημιουργήσει μηχανισμούς χειραγώγησης, να μην προχωρήσει σε ανάλγητες επιλογές, όπως το να κόψει το ρεύμα σε αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι αδιανόητο εκτός από τη μιζέρια, τη φτώχεια, μια μεγάλη μερίδα των ελληνικών νοικοκυριών να αντιμετωπίζουν και πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας, να μην έχουν δηλαδή φως, ηλεκτρικό, εν έτει 2011. Άρα λοιπόν δεν είναι το τι θα πούμε εμείς. Εμείς αυτό που λέμε είναι οργανωμένος αγώνας τώρα, άμεσα, για να ανατραπεί αυτή η κυβέρνηση και να ανατραπεί το σύνολο των μέτρων που είναι άδικα, αντικοινωνικά και αναποτελεσματικά.
Γιατί αυτά τα μέτρα δεν θα αποδώσουν κάτι όπως δεν απέδωσαν όλα τα προηγούμενα. Δεν μπορεί κανέναν να πείσει ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός των Οικονομικών ότι δεν θα εξαγγείλει καινούρια σε 15 μέρες.
Διότι τα μέτρα αυτά μειώνουν την κατανάλωση. Όταν μειώνεται η κατανάλωση, το κλάσμα που έχει στον αριθμητή το δημόσιο έλλειμμα και στον παρονομαστή το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν εφ' όσον μειώνεται ο παρονομαστής μεγαλώνει, ακόμα και αν το έλλειμμα μένει σταθερό και συνεχίζεται αυτός ο φαύλος κύκλος. Λιτότητα, ύφεση, χρέη, νέα μέτρα.
Σε σχέση με το δεύτερο ερώτημα σας, ακούστε, το δίλημμα που θέτει ο κ. Παπανδρέου δεν είναι η πρώτη φορά που θέτει εκβιαστικά διλήμματα στον ελληνικό λαό. Πορεύεται 2 χρόνια θέτοντας εκβιαστικά διλήμματα, πλαστά. Τι μας έλεγε; Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Λέγαμε ότι δεν υπάρχει διάζευξη, υπάρχει σύζευξη. Το μνημόνιο μας οδηγεί στην χρεοκοπία. Αποδείχτηκε.
Τώρα τι λέει; Λέει Ευρώ ή φτώχεια. Λέει Ευρώ ή χρεοκοπία. Είναι ψευδές δίλημμα. Είναι ένα εύρημα επικοινωνιακής διευκόλυνσης της κυβέρνησης, που χρησιμεύει ως μοχλός εκβιασμού, πίεσης, τρομοκρατίας απέναντι στον ελληνικό λαό, για να περάσουν τα νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Εμείς λέμε ότι αυτό που οδηγεί στη φτώχεια, αυτό που οδηγεί στη χρεοκοπία είναι η εφαρμογή της πολιτικής λιτότητας. Είτε με τη μορφή της εσωτερικής υποτίμησης, είτε με τη μορφή της νομισματικής υποτίμησης.
Λιτότητα, μνημονιακές πολιτικές, έχουμε και με το Ευρώ, έχουμε και σε άλλα νομίσματα. Δείτε τι γίνεται στις γειτονικές μας χώρες. Συνεπώς το δίλημμα και το ερώτημα για εμάς είναι ή πολιτική η αντικοινωνική των μνημονίων ή η πολιτική της κοινωνικής προστασίας και της ανάπτυξης; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα, αυτό είναι το βασικό δίλημμα.
Όπως επίσης πρέπει να σας πω ότι και το δίλημμα μνημόνιο ή δραχμή είναι ψευδές. Κι εδώ δεν υπάρχει διάζευξη, υπάρχει σύζευξη, υπάρχει συμπληρωματικότητα, υπάρχει διαδοχή. Διότι αυτή η πολιτική που ακολουθεί τώρα η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αν είναι να οδηγηθούμε στη δραχμή θα μας οδηγήσει. Διότι μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία.
Ι. ΤΣΩΧΟΣ («ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε, μιλήσατε για την ανάγκη σύμπηξης ενός ευρύτερου συνασπισμού εξουσίας, που θα περιλαμβάνει όλες τις δυνάμεις οι οποίες αντιμάχονται στην πράξη και όχι στα λόγια όπως υπονοήσατε το μνημόνιο. Θα αναφερθώ κι εγώ στη χθεσινή συνέντευξη του κ. Κουβέλη, στο ερώτημα που του έθεσα εγώ για το θέμα των σχέσεων Συνασπισμού, ΣΥΡΙΖΑ μάλλον και Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ο κ. Κουβέλης απάντησε ότι ούτε ο ΣΥΝ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρίνονται στα κριτήρια τα οποία έχουμε θέσει. Τα προβλήματα είναι βαθύτατα πολιτικά, υπάρχουν πολιτικές διαφορές έως και αντίπαλες θέσεις ανάμεσα στην Δημοκρατική Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ήθελα ένα σχόλιο επ' αυτού και γενικότερα μια τοποθέτηση γύρω από το πώς θα μπορούσαν πραγματικά να υπερκεραστούν οι επιμέρους διαφορές και οι διαφορετικές θεωρήσεις σε ζητήματα που υπάρχουν στα κόμματα της Αριστεράς.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κατ' αρχάς κ. Τσώχο να σας πω ότι κατανοώ τους λόγους για τους οποίους ο Φώτης Κουβέλης προέβη χθες σ’ αυτές τις δηλώσεις, διαφοροποιήσεις, από τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως πιστεύω ότι όλοι μας αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε να προσδιορίσουμε τις θέσεις, το στίγμα και τους στόχους μας, με βάση τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Τα διλήμματα δεν τα βάζουμε πάντοτε εμείς. Τα βάζει η συγκυρία. Και όταν οι κοινωνικές ανάγκες και οι κοινωνικές αντιθέσεις γίνονται αδυσώπητες, τότε μας αναγκάζει όλους να επανατοποθετηθούμε, να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας.
Και είμαστε βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα όλοι, όλες οι δυνάμεις, θα κληθούν να απαντήσουν στο καίριο και στο κύριο ερώτημα που δεν είναι η επιβίωση της κομματικής μας συλλογικότητας, αλλά είναι η επιβίωση της κοινωνίας. Είναι η νέα μεγάλη διαχωριστική γραμμή που θέτει η συγκυρία και το μνημόνιο και οι πολιτικές της καταστροφής. Σε αυτό θα κληθούμε αργά ή γρήγορα όλοι να απαντήσουμε και όλοι να τοποθετηθούμε.
Εγώ κ. Τσώχο δεν αντιλέγω ότι σε όλο αυτό το φάσμα των ευρύτερων προοδευτικών αριστερών δυνάμεων που τοποθετούνται ενάντια στο μνημόνιο υπάρχουν πολύ σημαντικές διαφορές. Υπάρχουν όμως και ομοιότητες, υπάρχουν όμως και ταυτίσεις, τις οποίες οφείλουμε χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες και αν θέλετε χωρίς σεχταρισμούς να προσεγγίσουμε το γρηγορότερο δυνατόν. Διότι ζητούμενο είναι η σωτηρία της κοινωνίας και όχι η δική μας επιβίωση.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Η κα Πλήκα από την εφημερίδα «ΑΥΓΗ».
Μ. ΠΛΗΚΑ («ΑΥΓΗ»): Κύριε Πρόεδρε μιλάτε για την ανάγκη ανατροπής αυτού του συστήματος και είπατε και πώς. Όλες οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, ναι μεν χάνουν, τα κόμματα εξουσίας χάνουν σε δύναμη, συνεχίζουν όμως να προηγούνται των μικροτέρων κομμάτων. Και η αίσθηση που δημιουργείται στον ελληνικό λαό, είναι ότι αν θα πάμε τώρα σε εκλογές, στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε είτε συγκυβέρνηση των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων είτε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αυτή τη στιγμή φαίνεται ή και του ΠΑΣΟΚ εάν έχουμε κάποια έκπληξη άλλου τύπου.
Θεωρείτε ότι μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει ανάσα στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Πλήκα θεωρώ ότι μια τέτοια εξέλιξη θα είναι καταστροφική για τη χώρα διότι θα διαιωνίσει τη σημερινή καταστροφική πολιτική που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και αύριο θα την εφαρμόζει μια συγκυβέρνηση των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων.
Το ζητούμενο είναι να σταματήσει η εφαρμογή αυτής της πολιτικής και σε αυτό εμείς ψάχνουμε να βρούμε απάντηση, σε αυτό το μεγάλο ερώτημα, το αμείλικτο αυτό ερώτημα.
Κυρία Πλήκα διάβαζα προχτές την Κυριακή μιας και αναφερθήκατε στις δημοσκοπήσεις σε μια έγκυρη κυριακάτικη εφημερίδα στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» μια δημοσκόπηση. Τι έλεγε αυτή η δημοσκόπηση; Έλεγε ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν φτάσει σε ιστορικό χαμηλό και την ίδια στιγμή σε όλο το φάσμα των δυνάμεων που βρίσκονται στα αριστερά του πολιτικού χάρτη από τις δυνάμεις που αποστασιοποιούνται από το ΠΑΣΟΚ σήμερα έως τις δυνάμεις της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, υπάρχουν και καταγράφονται ξεχωριστά σημαντικότατα ποσοστά. 10,5 το Κομμουνιστικό Κόμμα, 9% ο ΣΥΡΙΖΑ, 4% οι Οικολόγοι Πράσινοι, 3% η Δημοκρατική Αριστερά, 1,5% η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλο τόσο το «Άρμα Πολιτών» του κ. Δημαρά.
Αν αθροίσουμε τα δημοσκοπικά ποσοστά που έδειχνε αυτή η δημοσκόπηση σε αυτή την έγκυρη εφημερίδα, στα αριστερά του πολιτικού χάρτη σε όλο αυτό το φάσμα αυτή τη στιγμή καταγράφεται ένα ποσοστό 30%, ισόποσο δηλαδή με το ποσοστό που έχουν τα δύο μεγάλα κόμματα και μεγαλύτερο ακόμα. Και φανταστείτε εσείς τη δυναμική που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια συνεργασία που θα έχει ως μοναδικό στόχο αν θέλετε, ως μέγιστο στόχο να βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο και από αυτή τη λαίλαπα. Και φανταστείτε τις τεκτονικές δονήσεις σε όλη την Ευρώπη. Θα ήταν η πρώτη μεγάλη ήττα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού μετά τον πόλεμο σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αν αυτό συνέβαινε στην Ελλάδα που είναι το πειραματόζωο, που εφαρμόζονται οι πολιτικές σοκ για να μεταφερθούν και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.
Εμείς μόνο αυτό προτείνουμε απέναντι στο σχέδιο που έχουν ήδη ετοιμάσει να διαδεχτεί την κυβέρνηση Παπανδρέου μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων. Και γι΄ αυτό επιμένουμε, θεωρούμε ότι η πρότασή μας έχει δυναμική, διότι απαντάει στο κρίσιμο ερώτημα της κοινωνίας, την αγωνία της κοινωνίας και θα επιμένουμε, σας ενημερώνω ότι θα επιμένουμε μέχρι την τελευταία στιγμή σε αυτή μας την πρόταση.
Και ταυτόχρονα όμως εμείς σε αυτό το νέο συνασπισμό εξουσίας, σε αυτό το μπλοκ των δυνάμεων που θέλουμε να συνασπιστούν, να συνεργαστούν, δεν βλέπουμε μόνο τις ηγεσίες των κομμάτων, βλέπουμε την κοινωνική τους βάση, βλέπουμε την κοινωνική βάση συνολικά που ετεροπροσδιορίζεται από τα κόμματα που παραδοσιακά υποστήριζε όλο το προηγούμενο διάστημα.
Βλέπουμε τις κοινωνικές δυνάμεις που αντιδρούν. Βλέπουμε την Κοινωνία των Πολιτών των Αγανακτισμένων όπως λέγονται αλλά κατά την εκτίμησή μας είναι ένας αδόκιμος όρος, των συνειδητοποιημένων πολιτών που παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους και γι΄ αυτό πιστεύουμε ότι αυτή η πρόταση έχει δυναμική και αυτή η στρατηγική έχει μέλλον και θα επιμείνουμε σε αυτή.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Η κα Γεωργάκη Λευκή από το MEGA.
Λ. ΓΕΩΡΓΑΚΗ («MEGA»): Κύριε Πρόεδρε, προηγουμένως αναφερθήκατε και είπατε χαρακτηριστικά «η κυβέρνηση πρέπει να ανατραπεί υπό το βάρος κοινωνικών αντιδράσεων, όχι να ορίσει μια βολική ημερομηνία αλλά λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων», το τονίσατε και το επισημάνατε. Δεν φοβάστε ότι μια τέτοια φράση μπορεί να παρερμηνευτεί ή ακόμη να την ερμηνεύσουν όπως θέλουν κάποιες κοινωνικές ομάδες που περιμένουν στην άκρη, προκειμένου να δημιουργήσουν, εντός εισαγωγικών, αυτό που ζήσαμε πριν λίγα χρόνια, τον Δεκέμβρη του ΄08 ένα είδος κοινωνικό χάος; Τη στιγμή μάλιστα που πολιτικά πρόσωπα δέχονται επιθέσεις από πολίτες αδιακρίτως είτε ανήκουν στο αριστερό φάσμα είτε όχι.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Γεωργάκη οι τελευταίες εξελίξεις του Ιούνη με τη μαζική παλλαϊκή και ειρηνική παρουσία του λαού μας στις κινητοποιήσεις έδειξε ότι η παρουσία του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις αποτελεί εγγύηση ομαλότητας και σταθερότητας και για τις κοινωνικές και για τις πολιτικές και για τις οικονομικές εξελίξεις.
Σας θυμίζω ότι η μόνη στιγμή κατά την οποία η περιβόητη τότε πέμπτη δόση, τώρα έχουμε φτάσει στην έκτη, είχε εξασφαλιστεί, ήταν όταν υπό το βάρος της παρουσίας του λαϊκού παράγοντα στις μεγάλες πλατείες της χώρας μας, ο Πρωθυπουργός τελούσε υπό παραίτηση. Και ο εκπρόσωπος της τρόικα έβγαινε να κάνει δηλώσεις, ο κ. Αλταφάζ λέγοντας ότι μην ανησυχείτε είναι εξασφαλισμένη η πέμπτη δόση. Μόλις αποκαταστάθηκε την επόμενη μέρα η αστάθεια του πολιτικού συστήματος και ξεπαραιτήθηκε ο Πρωθυπουργός, πάλι άλλαξε το τροπάρι και ξεκίνησε ο ίδιος εκβιασμός.
Εμείς δεν θεωρούμε ότι η μαζική, η ειρηνική παρουσία του λαού μας στους δρόμους, στις πλατείες, στις κινητοποιήσεις, στους τόπους δουλειάς είναι παράγοντας αστάθειας και ανωμαλίας. Αντιθέτως θεωρούμε ότι είναι παράγοντας σταθεροποίησης.
Αυτές οι μεγάλες οι κομβικές επιλογές για το μέλλον της χώρας και του λαού μας δεν μπορεί να γίνονται ερήμην του ελληνικού λαού. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι θέλουμε η κυβέρνηση να αναγκαστεί να πάει άμεσα σε εκλογές και όχι να επιλέξει μια βολική ημερομηνία. Όχι να προσπαθήσει με επικοινωνιακά κόλπα να κατευνάσει τη λαϊκή οργή, όχι να προσπαθήσει για άλλη μια φορά με επικοινωνιακά κόλπα να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για νέα εκβιαστικά διλήμματα.
Αυτό εννοούσα και είμαι σαφής. Και θέλω να σας κάνω και μια πρόβλεψη. Η κυβέρνηση αυτή, η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου έχει ημερομηνία λήξης ήδη. Ο κ. Παπανδρέου είναι ήδη σε εφεδρεία Πρωθυπουργός και έχουν ήδη ετοιμάσει τα διάδοχα σχήματα. Δεν πρόκειται να ψηφίσει προϋπολογισμό αυτή η κυβέρνηση.
Δεν πρέπει όμως και εμείς να την αφήσουμε και να τους αφήσουμε να προχωρήσουν σε αυτά τα σχέδιά τους. Πρέπει να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη αλλαγή στον τόπο, προκειμένου να μην εφαρμοστούν αυτές οι σκληρές ανάλγητες πολιτικές που μας οδηγούν σε μια κόλαση δίχως τέλος.
Γιατί επαναλαμβάνω, δεν έχει πάτο το βαρέλι. Δεν θα σταματήσουν εδώ. Θα συνεχίσουν με νέα πιο σκληρά μέτρα και με στόχο βεβαίως όχι μόνο να απορυθμίσουν την κοινωνία και τις εργασιακές σχέσεις αλλά να πάρουν και τα μεγάλα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας.
Λ. ΓΕΩΡΓΑΚΗ («MEGA»): Για τις επιθέσεις που γίνονται αδιακρίτως πλέον σε όλους τους πολιτικούς όπου και αν ανήκουν.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Γεωργάκη εμείς από την πρώτη στιγμή τοποθετηθήκαμε απέναντι σε αυτό το φαινόμενο και είπαμε ότι η εκτόνωση των πολιτών σε φραστικές επιθέσεις απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα δεν δίνει κανένα αποτέλεσμα. Και είπαμε επίσης ότι μετατρέπει τους θύτες σε θύματα. Δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που έχουν οδηγήσει το λαό μας, σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα να εμφανίζονται ως θύματα επιθέσεων κάποιων που δεν θέλουν τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου.
Εγώ πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας και αυτοί που βρέθηκαν στους δρόμους και στις πλατείες δημοκρατία διεκδικούσαν πάνω από όλα. Και είναι και οξύμωρο βεβαίως να μας λένε κάποιοι, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να βρίσκονται από το πρωί μέχρι το βράδυ στα κανάλια και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ιδίως αυτά της διαπλοκής, να μας λένε ότι φιμώνεται η ελευθερία του λόγου τους.
Παρόλα αυτά θέλω να είμαι καθαρός. Δεν επιδοκιμάζουμε, δεν επικροτούμε, δεν ενισχύουμε τέτοιες πρακτικές.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο κ. Παπαδανιήλ από τον «ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Δ. ΠΑΠΑΔΑΝΙΗΛ («ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»:) Θα ήθελα συμπληρωματικά να πείτε κάποια επιπλέον πράγματα σε αυτό που ρώτησε προηγουμένως ο κ. Τσώχος νομίζω και έχετε δηλώσει και στο πρόσφατο παρελθόν, εννοώ το μπλοκ δυνάμεων το συνασπισμό κομμάτων και προηγουμένως στην αρχική τοποθέτησή σας είχατε πει ότι μπορούμε και οφείλουμε να βρούμε ένα βηματισμό όλες οι προοδευτικές δυνάμεις.
Εγώ θα ρωτούσα, να το προχωρήσουμε λιγάκι παραπάνω, πόσο ρεαλιστική είναι αυτή η θέση σας σήμερα, όπως διαμορφώνονται τα πράγματα; Μήπως εντέλει ναι μεν καλώς αλλά είναι κάτι ουτοπικό; Ένα αυτό.
Και αν θέλετε και ένα δεύτερο, μιας και είμαστε και στους χώρους της ΔΕΘ και μου επιτρέπεται, όπως έχει διαμορφωθεί η σύγχρονη πραγματικότητα στον κόσμο, στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη ιδιαίτερα, πιστεύετε ότι είναι χρήσιμο και αναγκαίο να υφίσταται η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης με τη σημερινή της μορφή; Παρακάμπτω λίγο όλα αυτά που έχουν ειπωθεί στο παρελθόν για μετεγκατάσταση κλπ. Ας θεωρήσουμε ότι μένει εδώ. Μήπως θα έπρεπε να εστιάσουμε σε κλαδικές εκθέσεις να έρθει το βάρος εκεί και κατ’ επέκταση να σταματήσουν όλα αυτά οι συγκεντρώσεις, οι πορείες και οι βιαιότητες που συμβαίνουν σε κάθε εγκαίνια της ΔΕΘ; Ευχαριστώ πολύ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Παπαδανιήλ η πρόταση την οποία καταθέτουμε σήμερα είναι περισσότερο ρεαλιστική από ποτέ και περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Πιο πριν έκανα και μια ανάλυση, αυθαίρετη βεβαίως αλλά με βάση έγκυρες δημοσκοπήσεις, μεταφέροντάς σας το κλίμα ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή μια κοινωνική πλειοψηφία που ζητάει μια μεγάλη αλλαγή και οι πολιτικές δυνάμεις που την προσδοκούμε ή τουλάχιστον λεκτικά ομνύουμε σ’ αυτήν, οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα, ώστε να μετατρέψουμε αυτή την κοινωνική πλειοψηφία και σε πολιτική πλειοψηφία, ώστε να κάνουμε πράξη αυτή τη μεγάλη πολιτική αλλαγή. Αλλιώς δεν έχουμε λόγο ύπαρξης να σας το πω καθαρά, δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.
Είμαστε σε μία φάση ιστορικής τομής, όπως δυνάμεις μετά την μεταπολίτευση έπαυσαν να έχουν λόγο ύπαρξης και εξαφανίστηκαν, έτσι και τώρα σ’ αυτή την τομή οικονομική, κοινωνική, πολιτική τομή στην ιστορία εάν δεν τοποθετηθούμε στο αιτούμενο δεν θα έχουμε λόγο ύπαρξης.
Και βεβαίως θα είναι κρίμα και άδικο να υποστεί ο ελληνικός λαός θυσίες μιας ακόμα δεκαετίας και δεν ξέρω εγώ πόσο ακόμα ίσως, επειδή δεν είχαμε την ιστορική ευθύνη να προχωρήσουμε σε μια υπέρβαση της σημερινής πραγματικότητας.
Σε αντίστοιχες εποχές η Αριστερά αυτό το έκανε πράξη, αντίστοιχες εποχές ήταν σκληρές, όταν την περίοδο του πολέμου και της κατοχής είπε Δημοκρατική Ενότητα και Δημοκρατικό Μέτωπο για την αντίσταση, για την εθνική ανεξαρτησία, για τη λαϊκή κυριαρχία και έφτιαξε το ΕΑΜ.
Σήμερα δεν μπορώ να διανοηθώ, δεν συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε σε αντίστοιχης σημασίας ιστορικής εξελίξεις;
Στο δεύτερο ερώτημά σας για τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ακούστε, υπάρχει Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης; Εγώ δεν είδα. Έχει σταματήσει να υπάρχει η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Συνεπώς εδώ πρέπει να δούμε την ουσία του προβλήματος. Υπάρχουν προτάσεις που κατατίθενται για κλαδικές εκθέσεις.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το κρίσιμο για την τοπική οικονομία είναι να αναβαθμιστεί ο χαρακτήρας, να γίνει πραγματικά διεθνής η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, είναι να δούμε την ανάγκη όχι μίας παρουσίας «πανηγυριού» σε μία εβδομάδα, αλλά την διαρκή ετήσια παρουσία της έκθεσης. Είναι να προσελκύσουμε επισκέπτες, εκθέτες και πόρους σ’ αυτή την πόλη. Είναι να αλλάξουμε ριζικά αυτό το θεσμό.
Έχουμε καταθέσει προτάσεις, οι προτάσεις αυτές όμως βεβαίως υπάρχει και η δικαιολογία της οικονομικής κρίσης, αναμφίβολα. Αλλά και πριν την οικονομική κρίση ήταν φθίνουσα η πορεία. Τώρα σε σχέση με το ζήτημα που θέσατε εμείς δεν θεωρούμε επαναλαμβάνω ότι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι οι αντιδράσεις, οι πορείες οι διαδηλώσεις. Το πρόβλημα είναι η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, το πρόβλημα είναι η Κυβέρνηση και η Τρόικα και αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο κ. Σιχλετίδης από την Εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»
Θ. ΣΙΧΛΕΤΙΔΗΣ («ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»): Τις τελευταίες μέρες ο Πρωθυπουργός κάνει συχνά αναφορές με θετικά σχόλια στην περίπτωση της Χιλής. Και απ’ ότι φαίνεται από το μεσοπρόθεσμο, αλλά και από το ίδιο το μνημόνιο οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη για να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη βάζουν σαν όρο το να γίνουμε περίπου σαν την Χιλή. Δηλαδή οι κατώτεροι μισθοί να είναι κάτω από τα 400,00 €, ο μέσος μισθός κάτω από τα 800,00 €, να υπάρχει ιδιωτικό σύστημα ασφαλίσεων, να υπάρχουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια, να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, η ενέργεια και οι φυσικοί πόροι.
Αυτό που θέλω να σας ρωτήσω είναι ότι μιλάτε έναν νέο συνασπισμό εξουσίας. Είπατε προηγουμένως ότι το δίλημμα ευρώ ή δραχμή είναι ψευδές. Αυτός ο νέος συνασπισμός εξουσίας ίσως και όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση να κληθεί να απαντήσει μ’ αυτούς τους όρους, με όρους Χιλής θα αποδεχτεί το να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Σιχλετίδη, οι αναφορές του Πρωθυπουργού στη Χιλή με σκανδαλίζουν. Διότι ήμουνα αυτός ο οποίος είπα κάτι το οποίο παρεξηγήθηκε. Επαναλαμβάνω όμως αυτό που είπα, επιμένω σ’ αυτό που είπα, ότι τέτοιο πρόγραμμα σοκ ιδιωτικοποιήσεων και νεοφιλελεύθερων επιλογών, συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους σε παγκόσμιο επίπεδο εφαρμόστηκε στη Χιλή του Πινοσέτ και στην Ελλάδα του κ. Παπανδρέου.
Δεν είπα ο κ. Παπανδρέου είναι Πινοσέτ. Είπα όμως ότι τέτοιο πρόγραμμα νεοφιλελεύθερου σοκ έχει εφαρμοστεί στη Χιλή, απέτυχε, οδηγήθηκε μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στη φτώχεια και βεβαίως αμέσως μετά αναγκάστηκαν σε επανακρατικοποιήσεις.
Προσέξτε τώρα μου δίνετε την αφορμή να τοποθετηθώ σε ένα καίριο ζήτημα, το θέμα της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Αυτό θα είναι μεγαλύτερο έγκλημα από το έγκλημα του μνημονίου σε σχέση με ό,τι έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα.
Και θα είναι μεγαλύτερο έγκλημα, διότι αν μιλήσουμε θεωρητικά μια άλλη διακυβέρνηση έτσι όπως εμείς την οραματιζόμαστε αύριο το πρωί θα ασκήσει μια άλλη πολιτική που σταδιακά θα επαναφέρει κοινωνικό κράτος, κοινωνική προστασία, μισθούς, συντάξεις, όλα αυτά τα οποία έχουν περικοπεί.
Τις δημόσιες περιουσίες όμως που θα έχουν εκποιηθεί έναντι πινακίου φακής στις σημερινές μάλιστα ευτελείς χρηματιστηριακές τιμές, δεν είναι εύκολο μια νέα διακυβέρνηση να τις επαναφέρει.
Όταν πάνε να ξεπουλήσουν τον ΟΠΑΠ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, κερδοφόρες επιχειρήσεις και μάλιστα άλλες στρατηγικής σημασίας, όπως τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, που έχει περιουσία μόνο από τη γη που κατέχει πάνω από 1,5 δις και πάνε να την πουλήσουν για 500 εκατομμύρια ή για πιο κάτω. Καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ένα οικονομικό έγκλημα που μόνο οικονομικοί δολοφόνοι θα μπορούσαν να προχωρήσουν;
Και εμείς προειδοποιούμε και τη σημερινή Κυβέρνηση να μην προχωρήσει, διότι τις επόμενες δεκαετίες θα στηθούν ποινικά και ειδικά δικαστήρια για αυτές τις επιλογές, αλλά προειδοποιούμε και τους επενδυτές, προειδοποιούμε τους επενδυτές ότι θα χάσουν τα χρήματά τους, διότι αυτές οι αγοραπωλησίες θα κηρυχθούν άγονες, διότι θα είναι αντισυνταγματικές, διότι θα είναι εγκληματικές για το δημόσιο συμφέρον, από το νέο Συνασπισμό Εξουσίας που προσδοκούμε να σχηματιστεί για να αποτρέψει αυτό το έγκλημα.
Επανέρχομαι τώρα στο θέμα που με ρωτήσατε, τοποθετήθηκα σ την αρχή για τα εκβιαστικά διλήμματα, για το ευρώ. Κύριε Σιχλετίδη εμείς λέμε ένα πολύ απλό πράγμα, ότι η χώρα μας ως μέλος της Ευρωζώνης που δεν είναι φιλοξενούμενη στην Ευρωζώνη, δεν μας καλέσανε κάποιοι οι οποίοι τώρα μπορούν να μας δείξουν το δρόμο της εξόδου, έχει ισότιμα δικαιώματα από τη συμμετοχή της εκεί, τα οποία δεν ασκεί.
Πριν, λοιπόν, συζητήσουμε για το ποιες εναλλακτικές επιλογές έχουμε ή μπορεί να έχουμε, πρέπει η χώρα μας να διεκδικήσει τις δυνατότητες που μπορεί να έχει εντός της Ευρωζώνης. Έχει πράγματι απολέσει ένα εργαλείο που ήταν το εθνικό νόμισμα για να καθορίζει την δημοσιονομική και οικονομική πολιτική, έναντι αυτού όμως οφείλει να έχεις ως απολαβή τη δυνατότητα να μπορεί να δανείζεται με χαμηλό επιτόκιο όταν υπάρχει κρίση στην αγορά, τη δυνατότητα να έχει ενισχύσεις, τη δυνατότητα να μπορεί να προχωρά σε πολιτικές ανάπτυξης. Αν δεν έχει ούτε αυτό, τι νόημα έχει η παρουσία της.
Επειδή, λοιπόν, εμείς θεωρούμε ότι καμιά κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν άσκησε αυτά τα δικαιώματα και επειδή ακριβώς επαναλαμβάνω, θεωρούμε ότι τούτη την ώρα εκβιασμός προς τους εταίρους είναι η αποχώρηση της Ελλάδας και όχι προς τον Ελληνικό λαό, αντιστρέφω δηλαδή το εκβιαστικό αυτό εργαλείο. Διότι θα δημιουργούσε ανεπανόρθωτες συστημικές αναταραχές εντός της Ευρωζώνης η έξοδος της Ελλάδας, θα ανάγκαζε τη Γερμανία και την ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πληρώσει πολύ περισσότερα απ’ ότι με την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
Εμείς, λοιπόν, αυτό που λέμε, ότι η χώρα πρέπει να διαπραγματευτεί ισχυρά τη διαγραφή του χρέους της, μεγάλου μέρους του χρέους της, τη δυνατότητα απευθείας δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χωρίς μνημόνια, χωρίς αυτές τις καταστροφικές επιλογές.
Και βεβαίως εάν αυτό από την πλευρά των εταίρων δεν γίνει αποδεκτό, να είστε σίγουρος κ. Σιχλετίδη θα είναι μία επιλογή που δεν θα αφορά μονάχα την Ελλάδα, θα είναι μία επιλογή διάλυσης της Ευρωζώνης. Αν αυτή η επιλογή υπάρχει τότε ούτως ή άλλως είναι αναπόφευκτη.
Όμως εμείς οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα που έχει αυτή τη στιγμή η θέση μας και η παρουσία μας στις χώρες της Ευρωζώνης.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο κ. Ρούμπος από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ».
Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Είπατε πριν, ότι ο Πρωθυπουργός είναι σε εφεδρεία και ετοιμάζονται διάδοχα σχήματα. Θέλω κάποια περισσότερα στοιχεία γι’ αυτά τα διάδοχα σχήματα και τι ρόλο θα έχουν οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς;
Και επειδή είπατε ότι δεν θα ψηφιστεί ο προϋπολογισμός και ο σχεδιασμός είναι να ψηφιστεί μέχρι 31 Οκτωβρίου, βλέπετε εκλογές μέσα στον Οκτώβριο;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Ρούμπο, δεν είμαι ο καταλληλότερος εγώ για να μιλήσω γι’ αυτά τα σχήματα. Πάντως είναι εμφανές σε όλους, ότι οι δυνάμεις της εγχώριας διαπλοκής σε συνεργασία, βεβαίως, με τις δυνάμεις της διεθνούς τοκογλυφίας και της τρόικας ψάχνουν να βρουν τρόπους για να συνεχίσει η εφαρμογή αυτής της εγκληματικής πολιτικής. Και κανένα πολιτικό σχέδιο δεν βγαίνει με τους σημερινούς συσχετισμούς και με μια κυβέρνηση που έχει χάσει κάθε αξιοπιστία.
Συνεπώς, εάν θέλετε να ανακαλύψετε τα σχέδια αυτά, δεν έχετε παρά να διαβάσετε πίσω από τις γραμμές των κεντρικών άρθρων στις μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες. Δεν έχετε παρά να διαβάσετε πίσω από τους λεκτικούς εκβιασμούς των εκπροσώπων της Τρόικας. Δεν έχετε παρά να αναγνώσετε, να προσπαθήσετε να διαγνώσετε μάλλον, τι κρύβεται πίσω απ’ όλο αυτό το εκβιαστικό παίγνιο με τις δόσεις των δανείων.
Είναι προφανές, ότι ακριβώς επειδή δεν βγαίνει το πολιτικό τους σχέδιο πιστεύουν, ότι μία Κυβέρνηση που ενδεχομένως θα έχει το μανδύα της συνεννόησης και της συναίνεσης θα μπορέσει να προχωρήσει αυτή την πολιτική , ματαιοπονούν.
Κοιτάξτε το νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή για τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα από την πλειοψηφία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, λογαριάζουν και εκεί χωρίς τον ξενοδόχο. Δεν αρκεί η συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων όταν η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι απέναντι. Δεν μπορούν να εφαρμοστούν νόμοι και πολιτικές που έχουν αντίθετους αυτούς τους οποίους πρωτίστως αφορούν.
Τώρα σε σχέση με το ερώτημά σας για εκλογές, εγώ έκανα μια εκτίμηση, ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει και ζήτησα όχι να βρει τον κατάλληλο χρόνο για να πέσει στα μαλακά, αλλά η παρουσία των πολιτών με ειρηνικό τρόπο, με μαζικές διαδηλώσεις, με μαζικούς αγώνες να αποτελέσει την αιτία της ανατροπής αυτής της Κυβέρνησης και να ανοίξει ορίζοντες και για την ανατροπή της υφιστάμενης πολιτικής.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο κ. Λαουτάρης από το «ΠΡΙΝ»
Γ. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ («ΠΡΙΝ»): Κύριε Πρόεδρε η λέξη «εκλογές» και η λέξη «εξουσία» έχουν πυκνώσει πάρα πολύ στις ομιλίες και στις συνεντεύξεις σας τον τελευταίο καιρό.
Όπως είπατε, πριν από λίγο, εκατομμύρια πολίτες συγκρότησαν τους τελευταίους μήνες ένα πρωτόγνωρο κίνημα στις πλατείες, όπου καταδικαζόταν μεταξύ άλλων και ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός, όπως χαρακτηριστικά λεγόταν τότε, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Αυτή η ρητορική των εκλογών και της κυβερνητικής εξουσίας, δεν σας θέτει απέναντι από τα αιτήματα αυτά της πλατείας;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Λαουτάρη, ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει όπως ο ίδιος επιθυμεί τα αιτήματα των πλατειών, των πολιτών, του ελληνικού λαού που σηκώνεται από τον καναπέ, αν θέλετε, για να πάρει ενεργό μέρος στις εξελίξεις.
Εμείς δυο πράγματα καταλάβαμε από το σύνθετο αυτό μωσαϊκό των συνθημάτων, των αιτημάτων, των διεκδικήσεων, των λεγόμενων αγανακτισμένων πολιτών, που επαναλαμβάνω είναι αδόκιμος ο όρος, δεν είναι αγανακτισμένοι, είναι ενεργοί πολίτες, είναι συνειδητοποιημένοι πολίτες.
Δυο πράγματα εμείς καταλάβαμε: Το αίτημα για δημοκρατία και το αίτημα να σταματήσει η πολιτική του μνημονίου. Το αίτημα δηλαδή για κοινωνική δικαιοσύνη, αυτά τα δύο εμείς καταλάβαμε κ. Λαουτάρη.
Και στο αίτημα για δημοκρατία βεβαίως υπάρχουν πολλές σκέψεις, πολλές μορφές, πολλές ιδέες. Εγώ αυτή τη στιγμή δε βρίσκω άλλον προσφορότερο τρόπο να εκφραστεί η βούληση του ελληνικού λαού απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική, από την άμεση προσφυγή στις κάλπες, ώστε να κριθούν οι πολιτικές δυνάμεις.
Από κει και πέρα, η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά δρώμενα και η παρουσία του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις, προφανώς και δεν εξαντλείται σε μια εκλογική διαδικασία.
Και μου δίνετε την ευκαιρία να σας πω ότι ακόμα κι αν πλειοψηφήσει σε εκλογικό επίπεδο αυτός ο συνασπισμός με προοπτική μια άλλη εξουσία για να ανατρέψει το μνημόνιο, ακόμα κι αν πλειοψηφήσει αυτό δεν αρκεί. Θα απαιτείται η διαρκής παρουσία του λαϊκού παράγοντα, προκειμένου να εκπονηθεί μία εντελώς διαφορετική πολιτική, από τη σήμερα εφαρμοζόμενη.
Δείτε για παράδειγμα τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, που Κυβερνήσεις προοδευτικές-δημοκρατικές ανέβηκαν στην εξουσία, μέσα από εκλογική διαδικασία, αυτό δεν ήταν αρκετό όμως, ήταν αναγκαία και απαραίτητη η μαζική συμμετοχή του λαού και των κινημάτων στην πρώτη γραμμή, για να υποστηριχθεί το ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό έργο αυτών των Κυβερνήσεων.
Α. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ («ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΤΟΥΜΠΑΣ - ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 105,5»): Κύριε Πρόεδρε, από την ημέρα που γίνατε Πρόεδρος βλέπω ένα μεγάλο μίσος εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Και δεν το καταλαβαίνω αυτό ειλικρινά, διότι ένα αριστερό κόμμα θα πρέπει να φαντάζεται ότι η κολυμπήθρα του να πάρει ψηφοφόρους είναι αυτός ο χώρος και αυτό το χώρο από ότι καταλαβαίνω δεν τον θέλετε.
Επίσης στις τελευταίες εκλογές το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 44% και συνταγματικά θα πρέπει να βγάλει τετραετία. Γιατί επιμένετε εσείς να πάμε σε εκλογές; Επειδή τάχα δεν πάει πολιτικά καλά; Αλλά όλα τα γκάλοπ δείχνουν ότι ο κόσμος δε θέλει εκλογές. Εκείνος που θέλει εκλογές μόνον είστε εσείς.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Αναστασιάδη, επιτρέψτε μου να σας πω ότι εγώ δεν μισώ το ΠΑΣΟΚ, ίσα-ίσα το νοσταλγώ, αλλά δεν υπάρχει πια ΠΑΣΟΚ, διότι η Ηγεσία του δεν είναι ΠΑΣΟΚ.
Τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ που γνωρίσαμε κάποτε, με τις διαφορές που είχαμε, με τις μεγάλες διαφορές που είχαμε, αλλά που έκφραζε και εκπροσωπούσε κάποιες κοινωνικές κατηγορίες και μπορούσε δικαιωματικά να συγκαταλέγεται στις δυνάμεις του ευρύτερου δημοκρατικού προοδευτικού χώρου, με το σημερινό κόμμα του μνημονίου;
Σήμερα δεν έχουμε ΠΑΣΟΚ, έχουμε το κόμμα του μνημονίου, στο οποίο συγκαταλέγεται και η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά και το κόμμα της κας Μπακογιάννη και το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, ενδεχομένως αύριο και η Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά, εκεί γίνεται το συνοικέσιο, ανάμεσα στο σημερινό κόμμα του μνημονίου και στον κ. Σαμαρά.
Λοιπόν, αυτό που εμείς προσδοκούμε είναι η συνάντηση, η συνεργασία, αυτό που εμείς ονομάζουμε Ριζοσπαστική Αριστερά, με τη μεταρρυθμιστική Αριστερά, με τους ανθρώπους και τις δυνάμεις εκείνες που νοσταλγούν το παλιό ΠΑΣΟΚ και είναι έτοιμοι και ήδη έχουν κάνει την υπέρβασή τους κατανοώντας ότι δεν μπορούν πια να χωρέσουν στο κόμμα του μνημονίου.
Και ζητάμε αν θέλετε και τη μετατόπιση του λεγόμενου δημοκρατικού χώρου στα αριστερά του πολιτικού φάσματος και αυτή θα είναι μία εξέλιξη που θα δώσει μία απίστευτη δυναμική, θα αποτελέσει σεισμική δόνηση πρώτου μεγέθους στα πολιτικά πράγματα της χώρας και θα δώσει τη δυνατότητα ώστε να μετατραπεί η νέα κοινωνική πλειοψηφία και σε πολιτική πλειοψηφία.
Βεβαίως, αυτή τη συνάντηση εμείς δεν τη θέλουμε σε λευκό χαρτί, θέλουμε αυτή η συνάντηση να έχει προγραμματικό περιεχόμενο, να έχει κοινωνικούς στόχους, να προσδοκά στη χειραφέτηση των λαϊκών δυνάμεων που σήμερα βρίσκονται στο δρόμο και αντιστέκονται. Θέλουμε να έχει τη σφραγίδα της Αριστεράς, των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων του τόπου. Αυτή είναι η απάντηση που σας δίνω σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ.
Σε σχέση με τις εκλογές, κ. Αναστασιάδη, ακούστε, είναι κρίσιμο αυτό που θα σας πω, το πρώτο θύμα αυτής της λαίλαπας του μνημονίου δεν ήταν η κοινωνία και η οικονομία, ήταν η δημοκρατία, υπάρχει κρίση δημοκρατίας στον τόπο.
Υπάρχει κρίση δημοκρατίας όταν εκλέγεται μία Κυβέρνηση σε συνθήκες Οκτώβρη 2009 λέγοντας «λεφτά υπάρχουν» και λέγοντας ότι «θα στηρίξουμε την κοινωνία, διότι το δίλημμα είναι σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και μόλις υφαρπάζει τη λαϊκή εντολή μας οδηγεί στη βαρβαρότητα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Υπάρχει κρίση δημοκρατίας όταν πρωτοκλασάτα στελέχη, ο κ. Λοβέρδος βγαίνει και λέει ότι «θα γυρίσουμε σε καθεστώς μετεμφυλιακό για τις δυνάμεις που αντιδρούν» για την Αριστερά, για τις δυνάμεις που αντιστέκονται.
Και είναι έτοιμος να μας πει χωρίς αιδώ ότι πρέπει το Σύνταγμα της χώρας, ο υπέρτατος νόμος όλων των νόμων, το Σύνταγμα που οφείλουμε όλοι να υπερασπιζόμαστε και να τηρούμε, πρέπει να καταργηθεί και να αφήνει και υπονοούμενα ότι θα καταργηθεί με διαδικασίες που θα υπερβαίνουν και τα όσα το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει.
Υπάρχει λοιπόν κρίση δημοκρατίας, εμείς είμαστε εδώ πρωτίστως για να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα και τη δημοκρατία, να υπερασπιστούμε τη νομιμότητα, για να σας θυμίσω μια φράση του αείμνηστου Ηλία Ηλιού σε άλλες δύσκολες εποχές «είμαστε εδώ για να τους ταράξουμε στη νομιμότητα». Έτσι δεν είναι Τριαντάφυλλε, έτσι δεν έλεγε ο Ηλιού;
Χ. ΓΙΑΣΚΟΥΛΙΔΗΣ («ΒΕΡΓΙΝΑ TV»): Κύριε Πρόεδρε, επειδή το τελευταίο διάστημα αυξάνονται οι φωνές και εντός και εκτός Κοινοβουλίου για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ο Πρωθυπουργός το έχει κατ΄ επανάληψη τονίσει δηλώνοντας ρητά ότι «οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας», κάτι το οποίο φαίνεται να συμμερίζεται σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις και η μεγαλύτερη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, οι οποίοι δε βρίσκουν ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να πάμε σε εκλογές.
Μία εκλογική αναμέτρηση έκτακτη θα σήμαινε κι ένα δυσβάσταχτο κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό, που δεν ξέρω αν μπορούμε να το αντέξουμε αυτό ως χώρα. Θα ήθελα λοιπόν ευθέως να μας πείτε αν επιμένετε σε εκλογές για ουσιαστικούς ή για επικοινωνιακούς λόγους, εάν πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι αν πάμε σε εκλογές κι έρθει πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία ή εάν παραμείνει το ΠΑΣΟΚ.
Κι ένα τρίτο και βασικό, σε περίπτωση που πάμε σε εκλογές και δεν έχουμε αυτοδύναμη Κυβέρνηση, εσείς ως ΣΥΡΙΖΑ είστε διατεθειμένοι να καθίσετε στο τραπέζι και να συνεργαστείτε με κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα ή αναπόφευκτα θα πάμε σε μία συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, το οποίο δε θέλετε προφανώς κι εσείς;
Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Γιασκουλίδη, επιτρέψτε μου να σας πω η δημοκρατία δεν έχει κόστος. Η δημοκρατία είναι αξία και είμαστε υποχρεωμένοι να την υπηρετήσουμε, εκτός αν γνωρίζετε κάποιο άλλο καθεστώς προσφορότερο απ΄ αυτήν.
Δεν μπορώ να δεχθώ την άποψη σε μια Ελλάδα που καταρρέει και που είναι αναγκαίο τις κρίσιμες αυτές αποφάσεις για το μέλλον να τις λάβουν οι Έλληνες πολίτες, να τίθεται -δε λέω για σας- να τίθεται το ερώτημα ότι αν θα γίνουν εκλογές θα έχουμε κόστος, αν επιλέξουν οι πολίτες το μέλλον τους θα έχουμε κόστος.
Εμείς αυτό που λέμε είναι ότι καμία Κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να ξεπουλήσει τη χώρα, να απολέσει την κυριαρχία την εθνική και τη λαϊκή, δίχως να ρωτήσει τους καθ΄ ύλην αρμόδιους, δίχως να ρωτήσει το λαό. Καμία Κυβέρνηση δεν έχει αυτό το δικαίωμα.
Και θα θυμάστε τι είπα βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου στην τελευταία συνάντηση που είχα με τον Πρωθυπουργό, όταν ανακοίνωνε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ότι αν είναι να ξεπουλήσουμε τη μισή Ελλάδα, αν είναι να ξεπουλήσουμε μέχρι και την Ακρόπολη, τότε αρμόδιοι αυτό να το αποφασίσουν είναι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες και όχι ο Πρωθυπουργός με τους συνεργάτες του, ούτε καν θα προσέθετα μία κοινοβουλευτική σύνθεση η οποία εξελέγη σε άλλες συνθήκες τον Οκτώβρη του ’09, την οποία εμείς σήμερα αμφισβητούμε. Αμφισβητούμε τη νομιμοποίηση του Εθνικού Κοινοβουλίου να αποφασίζει ερήμην του λαού για τόσο σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα.
Τώρα σε σχέση με το ζήτημα του ουσιαστικού λόγου, αλίμονο, προφανώς και υπάρχει ουσιαστικός λόγος να σταματήσει αυτή η πολιτική. Βρίσκετε εσείς άλλο τρόπο να σταματήσει, εκτός από εκλογές; Δεν ξέρω αν προσφορότερο να διεκδικήσουμε την κατάληψη των χειμερινών ή των θερινών ανακτόρων που δεν υπάρχουν ούτως ή άλλως, οι εκλογές είναι ο τρόπος, η αλλαγή των συσχετισμών.
Χ. ΓΙΑΣΚΟΥΛΙΔΗΣ («ΒΕΡΓΙΝΑ TV»): Για συνεργασία;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ναι, ήταν πολλά τα ερωτήματά σας και ξέχασα το τελευταίο. Κοιτάξτε, ήμουνα νομίζω σαφής, οριοθέτησα με σαφήνεια τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που μπορεί να συμπεριληφθούν σε έναν συνασπισμό εξουσίας που θα βγάλει τη χώρα μας από το μνημόνιο και α’ αυτή την πολιτική.
Με τα δυο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να υπάρξει καμιά τέτοια συνάντηση. Διότι το μεν ΠΑΣΟΚ είναι ήδη το κόμμα του μνημονίου, η δε Νέα Δημοκρατία έχει συμφωνήσει στην ουσία, στον πυρήνα του μνημονίου, στα πιο σκληρά μέτρα, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, απλά έχει μία ρητορεία επικοινωνιακή αντιμνημονιακή για να μπορεί να κερδίζει δυσαρεστημένους πολίτες. Το έχουμε ξαναδεί αυτό το έργο.
Και κάτι τελευταίο, επειδή θα μου πείτε, μπορεί να επαναπροσδιοριστούν, να αλλάξουν άποψη. Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι θέμα ότι δεν συνειδητοποιούν την κρισιμότητα των στιγμών, είναι ότι έχουν δεσμεύσεις ανυπέρβλητες με κέντρα εξουσίας ντόπια και ξένα, συμφέροντα εξυπηρετούν. Και γι’ αυτό το λόγο δεν πρόκειται να αλλάξουν άποψη σε σχέση με τις επιδιώξεις αυτών των κέντρων για να συνεχιστεί αυτό το πείραμα σοκ στη χώρα μας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Η κα Μαγκλάρη από το «TV ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ»
κα ΜΑΓΚΛΑΡΗ («TV ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ»): Κύριε Τσίπρα μιλήσατε για αγροτική και κτηνοτροφική ανάπτυξη και διατροφική επάρκεια. Πώς θα μπορέσει, λοιπόν, να επιτευχθεί κάτι τέτοιο όταν λόγω της κρίσης η μικρομεσαία αγροτική τάξη, κυρίως από την περιφέρεια σχεδόν έχει εξαφανιστεί. Και κατά δεύτερο λόγο όταν οι αγρότες μας έχουν κακομάθει πάρα πολύ με τις επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Μαγκλάρη είναι πολύ ενδιαφέρον το ερώτημά σας. Να σας πω τα τελευταία στοιχεία, αναδεικνύουν μια επιστροφή ενεργού πληθυσμού στην αγροτική και κτηνοτροφική οικονομία, πράγμα το οποίο το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό τη στιγμή που η ανεργία στα μεγάλα αστικά κέντρα έχει υπερβεί κάθε προηγούμενο.
Χρειάζονται όμως πολύ σημαντικές τομές και αποφασιστικότητα, βούληση ενίσχυσης της μικρομεσαία αγροτιάς, των κτηνοτρόφων, χρειάζεται πολιτική βούληση να σπάσουν τα καρτέλ που απομυζούν τον ιδρώτα του κτηνοτροφικού και αγροτικού κόσμου. Χρειάζεται ένα συντονισμένος σχεδιασμός για δημιουργία δημόσιας τράπεζας ειδικού σκοπού ή αν θέλετε αυτό τον ρόλο θα μπορούσε να τον παίξει και η Αγροτική Τράπεζα, αν περάσει η πλειοψηφία στο δημόσιο έλεγχο, ώστε να ενισχυθεί ο κτηνοτρόφος και ο αγρότης.
Να φτιαχτούν υποδομές, να ενισχυθούν και να κατευθυνθούν οι αγρότες σε ανταγωνιστικές καλλιέργειες. Να δοθεί η δυνατότητα να αξιοποιήσουμε ως χώρα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της γεωγραφικής μας θέσης. Να σταματήσει αυτή η ιστορία με τους συνεταιρισμούς οι οποίοι ως κρατικοδίαιτα και κομματικοτραφεί συμπλέγματα δεν βοηθάνε σήμερα τον αγρότη, αλλά παίρνουν μέρος των επιδοτήσεων και τα βάζουν στην τσέπη τους κάποιοι ‘υμέτεροι’.
Και ακόμα και ο τελευταίος νόμος του Σκανδαλίδη τη στιγμή που μας μιλάμε για διαφάνεια, τη στιγμή που βάλλουν εναντίον του δημοσίου και λένε ότι θα καταργήσουν το κομματικό κράτος, δίνει χρηματοδοτήσεις σε οργανισμούς και σε συνεταιρισμούς ουσιαστικά ελεγχόμενους απολύτως από τα δυο κόμματα.
Λοιπόν, χρειάζονται ριζικές τομές στην αγροτική οικονομία στην κτηνοτροφική οικονομία και μια στροφή της ασκούμενης πολιτικής και με αξιοποίηση βεβαίως των ενισχύσεων, των πόρων του ΕΣΠΑ προκειμένου να μπορέσει η χώρα μας, έχει αυτές τις δυνατότητες, να φτάσει σε σημείο διατροφικής αυτάρκειας και να κάνει και εξαγωγές σε αγροτικά προϊόντα, σε κτηνοτροφικά προϊόντα.
Και να σας πω και κάτι ακόμα. Οφείλουμε κάποια στιγμή να μελετήσουμε ποιοι τομείς της οικονομίας μπορούν να δώσουν προσδοκώμενα οφέλη. Και όταν σε παγκόσμιο επίπεδο οι τιμές των προϊόντων διατροφής αυξάνονται διότι μπαίνουν στο παιχνίδι νέες μεγάλες, τεράστιες δυνάμεις στην αγορά, όπως οι νέες αναδυόμενες χώρες, αυξάνεται δηλαδή ο καταναλωτικός πληθυσμός και με μαθηματική ακρίβεια οι τιμές θα ανέβουν, είναι έγκλημα η χώρα μας να αφήνει την αγροτική παραγωγή σ’ αυτά τα χάλια που είναι σήμερα ή να κλείνει για παράδειγμα την εθνική βιομηχανία ζάχαρης.
Λοιπόν, εδώ χρειάζονται ριζικές τομές και ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει μια ολοκληρωμένη πρόταση για την ανασυγκρότηση της αγροτικής οικονομίας, για μια νέα εθνική στρατηγική για την κτηνοτροφία και την γεωργία στη χώρα μας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο κ. Κυρσανίδης από την «ΕΠΟΧΗ»
Α. ΚΕΡΣΑΝΙΔΗΣ («ΕΠΟΧΗ»): Κύριε Πρόεδρε θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση σχετικά με τα του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από μία δύσκολη περίοδο που όλοι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά και γνωρίζουμε, την Άνοιξη ξεκίνησε αυτό που ονομάσαμε επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, καταφέραμε κάναμε μία πετυχημένη συνδιάσκεψη, ψηφιστήκανε τα όργανα και όλα αυτά.
Θα ήθελα να μου κάνετε μια εκτίμηση σχετικά με το πώς βλέπετε το μέλλον του ενωτικού εγχειρήματος, αν πάρουμε μάλιστα υπόψη τις σημερινές δύσκολες συνθήκες που υπάρχουν;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Κερσανίδη, είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από τις εξελίξεις το τελευταίο διάστημα στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, από την ικανότητα που είχαμε όλες οι δυνάμεις που συναποτελούμε αυτό το συμμαχικό σχήμα να υπερβούμε μία εσωτερική κρίση και να συνειδητοποιήσουμε ότι το πιο σημαντικό που έχουμε να προσφέρουμε είναι να παραμερίσουμε διαφορές και να ενώσουμε δυνάμεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σημαντικά βήματα, όπως η Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη που προχώρησε και σε βήματα σημαντικών δημοκρατικών τομών στην εσωτερική του λειτουργία. Ο ΣΥΡΙΖΑ για μας αποτελεί, αν θέλετε, ένα καταλύτη ενότητας, ένα καταλύτη ενότητας που δε αφορά μόνον τις δυνάμεις που τον συναποτελούν.
Όσο πιο ισχυρός είναι ο καταλύτης, τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσει το εγχείρημα, το πείραμα αν θέλετε της ενότητας των δυνάμεων της Αριστεράς. Και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ και να τον κάνουμε ακόμα πιο δυνατόν.
Επιτρέψτε μου όμως να σας δώσει ένα μέρος απάντησης στο ερώτημά σας και ο νεοεκλεγείς συντονιστής της Γραμματείας της Πανελλαδικής Συντονιστικής του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέχθηκε στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Ιουλίου ο Κώστας ο Αθανασίου.
Κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Είναι αλήθεια πως πέρσι ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε μια κρίση. Αυτό δεν είναι μυστικό, το ξέρουν όλοι, το ξέρουν όλες, άλλωστε γράφτηκαν τόσα πολλά γι’ αυτή την κρίση, θα έλεγα αν μου επιτρέπετε, ότι μακάρι για οτιδήποτε καλό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να γράφονταν τα μισά απ’ όσα γράφτηκαν για την κρίση την οποία περάσαμε πέρσι.
Ωστόσο, όλα δείχνουν πως αυτή η φάση είναι μια φάση του παρελθόντος, ανήκει στο παρελθόν. Η επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει με τους καλύτερους οιωνούς, με τους καλύτερους όρους, αυτό αφορά όλες τις δυνάμεις που υπήρχαν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και νέες, άλλωστε αποδεικνύεται από τις δεκάδες πραγματικά συνελεύσεις τοπικών επιτροπών που γίνανε σε όλη την Ελλάδα ενόψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης.
Και πιστεύουμε πως το στοίχημα του ΣΥΡΥΖΑ κερδίζεται κάθε μέρα και θα κερδηθεί. Δηλαδή το στοίχημα ότι τους επόμενους λίγους μήνες θα ολοκληρωθεί η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τους επόμενους λίγους μήνες θα υπάρχουν πια παντού, όλες οι τοπικές επιτροπές σε όλη την Ελλάδα θα λειτουργούν και θα είναι ζωντανά κύτταρα διαλόγου και δράσης.
Και τον ΣΥΡΙΖΑ μ’ αυτό τον τρόπο θα πρωταγωνιστεί στα κινήματα τα οποία αναπτύσσονται και θα αναπτύσσονται σε αυτή τη φάση του πολέμου που έχει κηρύξει η Κυβέρνηση κατά της κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι αυτό το στοίχημα κερδίζεται κάθε μέρα και θα κερδηθεί και πρέπει να σας πω, ότι υπάρχει πολύ μεγάλη αισιοδοξία στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Η κα Πουλημένη από τον «105,5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ» της Αθήνας.
κα ΠΟΥΛΗΜΕΝΗ («ΚΟΚΚΙΝΟ»): Κύριε Τσίπρα ας πάρουμε το σενάριο ότι γίνονται εκλογές και ο νέος Συνασπισμός εξουσίας που προτείνετε κερδίζει. Τι θα κάνετε με το τραπεζικό σύστημα που σήμερα λειτουργεί στη βάση του ιδιωτικού συμφέροντος;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω ότι η απάντηση στο ερώτημά σας είχε δοθεί και στην εισαγωγική μου τοποθέτηση. Είναι αδιανόητο, επαναλαμβάνω, 108 δισεκατομμύρια σε ρευστό και σε εγγυήσεις έχουν δοθεί τα τελευταία τρία χρόνια στις Τράπεζες και έχουν το θράσος να μας λένε ότι δεν είναι αυτοί που κλείνουν τις κάνουλες, αλλά δεν υπάρχει νερό στις δεξαμενές.
Είναι αδιανόητο να πανηγυρίζουν τώρα οι εκπρόσωποι της ALPHA και της EUROBANK για μία συνένωση που καθιστά το νέο αυτό τραπεζικό όμιλο έναν από τους μεγαλύτερους της Ν.Α. Μεσογείου τουλάχιστον και την ίδια στιγμή να μην μας λένε, ότι αυτή η συνένωση γίνεται για να δώσει κίνητρα ανάπτυξης στην οικονομία, διότι βεβαίως επαναλαμβάνουν ότι δεν έχουν νερό στις δεξαμενές, άρα θα συνεχίσουν την πολιτική της πιστωτικής καταστολής και δεν μας λένε όμως ότι τα 3 τελευταία χρόνια αυτοί οι δυο που τώρα συνενώνονται έχουν πάρει 40 δις. Σαράντα δις σε ρευστό και σε εγγυήσεις.
Εμείς λοιπόν είμαστε σαφείς και το επαναλαμβάνω. Όποιοι μέτοχοι ιδιώτες δεν έχουν τη δυνατότητα να επανακεφαλαιοποιήσουν τις Τράπεζες τους, να παραδίδουν τα κλειδιά στο δημόσιο έλεγχο. Και ταυτόχρονα θα πρέπει να γίνουν και διορθωτικές κινήσεις σε ότι αφορά τη στρατηγική του Δημοσίου στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Όχι μονάχα όσοι δεν έχουν, αλλά και Τράπεζες οι οποίες σήμερα μπορούν να παίξουν έναν στρατηγικό ρόλο, έναν πρώτο βασικό πυλώνα για την ανάπτυξη. Η Εθνική Τράπεζα, η Αγροτική Τράπεζα. Νέες Τράπεζες πρέπει να δημιουργηθούν ειδικού σκοπού, για τη στήριξη των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων, για τη στήριξη της απασχόλησης, για τη στήριξη της αγροτικής οικονομίας.
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, η Τράπεζα Αττικής, το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Οφείλει να αποκτήσει πλειοψηφικό ρόλο το Δημόσιο και να παίξουν το ρόλο ενός στρατηγικού πυλώνα, για την ανάπτυξη της οικονομίας. Με δυο λόγια εμείς λέμε ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν μπορεί να αναγεννηθεί και να ανασυγκροτηθεί η οικονομία χωρίς να υπάρξει ο έλεγχος των Τραπεζών από την πλευρά του Δημοσίου, χωρίς να υπάρξει κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.
Βεβαίως, αυτή η κοινωνικοποίηση δεν έχει καμία σχέση με κρατικοποιήσεις που μπορεί να δούμε κι εδώ να συμβούν, αντίστοιχες αυτών που γίνανε και σε άλλες χώρες, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου στόχο είχαν να περάσουν τις ζημιές στο Δημόσιο και να καθαρίσουν το πεδίο για να ξαναδώσουν τις Τράπεζες σε ιδιώτες.
Εμείς λέμε κοινωνικοποίηση και δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος και νομίζω ότι αυτό αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες της εναλλακτικής μας πρότασης για την ανόρθωση, την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, με γνώμονα το κοινωνικό και το δημόσιο συμφέρον.
Κ. ΓΙΑΝΝΑΚΑΡΙΤΟΥ (“VORIA.GR”): Κύριε Τσίπρα, αν και νωρίτερα μιλήσατε για εκβιαστικά διλήμματα προκειμένου να περνάει η κυβέρνηση τα νέα μέτρα, αν εσείς σήμερα ήσασταν Υπουργός Οικονομικών και διαπραγματευόσασταν με την τρόικα και σας έλεγε «ή θα πάρετε αυτά τα μέτρα ή δεν αποδεσμεύουμε τα χρήματα», τι θα κάνατε;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κυρία Γιαννακαρίτου, κατ' αρχάς δεν θα μπορούσα να είμαι εγώ ο Υπουργός των Οικονομικών σε μια κυβέρνηση η οποία ανέχεται και δέχεται να μπαίνει σε τέτοια εκβιαστικά διλήμματα. Εγώ σε μια παρόμοια απάντηση συναδέλφου σας πριν από λίγο χρονικό διάστημα, λίγο πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου, είχα απαντήσει το εξής.
Ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, των προοδευτικών, των δημοκρατικών δυνάμεων, που έχει στόχο τη σωτηρία τις κοινωνίας θα πήγαινε σε αυτή τη Σύνοδο με όποιον εκπρόσωπο της, Πρωθυπουργό, Υπουργό των Οικονομικών και θα τους έλεγε «ακούστε να δείτε, εμείς τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα που καταστρέφουν την οικονομία και τη βυθίζουν στο σπιράλ της θανατηφόρου αυτής ύφεσης δεν θα τα εφαρμόσουμε. Κατεβάστε τα χαρτιά και βρείτε λύση μέχρι να τελειώσει η Σύνοδος. Αν δεν βρείτε, τη Δευτέρα το πρωί έχει καταρρεύσει η Ευρωζώνη και ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους».
Επαναλαμβάνω λοιπόν αυτό που είπα. Δεν υπάρχει δυνατότητα αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Δεν υπάρχει, το λέω μετά λόγου γνώσεως, σχέδιο χρεοκοπίας που αφορά μονάχα την Ελλάδα.
Εάν η δόση δεν δοθεί, πράγμα το οποίο, για να καταλάβει και ο κόσμος, οι δόσεις δεν δίνονται για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, για να πληρώνουμε τους πιστωτές μας δίνονται, για να πληρώνουμε τα προηγούμενα δάνεια δίνονται οι δόσεις, το μεγαλύτερο μέρος τους εν πάση περιπτώσει, αν η δόση δεν δοθεί δεν θα πληρωθούν οι πιστωτές. Ποιος έχει μεγαλύτερη ζημιά από αυτό; Θα κρατηθεί η Ευρωζώνη αν δεν δοθεί η δόση;
Εγώ δεν απορρίπτω την πιθανότητα το επόμενο διάστημα να περάσουμε και σε ένα δεύτερο στάδιο του εκβιασμού για να περάσουν τα μέτρα, ιδίως τα μέτρα της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Όχι το να μη δοθεί η δόση, αλλά να δίνεται κομμάτι – κομμάτι. Να δημιουργούνται τεχνητά μεγάλες περίοδοι, όπου θα υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το αν θα δοθεί.
Ο εκβιασμός μπορεί να ενταθεί. Όμως, επαναλαμβάνω, δεν έχει κανένα συμφέρον στάσης πληρωμών προς τους πιστωτές σήμερα, η Γερμανία και οι πιστωτές μας, εκτός κι αν έχουν σχέδιο διάλυσης της Ευρωζώνης.
Εάν όμως έχουν σχέδιο διάλυσης της Ευρωζώνης και θα πάνε εκεί ούτως ή άλλως, τότε εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε ότι μπορούμε να κρατήσουμε, όχι να τα διαλύσουμε όλα. Τότε εμείς οφείλουμε να διακόψουμε άμεσα το μεσοπρόθεσμο, να διακόψουμε άμεσα αυτά τα εισπρακτικά μέτρα και να μην ενδώσουμε σ’ αυτούς τους εκβιασμούς.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ και για την παρουσία σας και για τις ερωτήσεις σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου