Συνέντευξή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλη, στο ρ/σ «Flash 96» (Β.Koκορίκος).

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, σε συνέντευξή του στο ρ/σ «Flash 96» (Β.Koκορίκος), είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

Για τη συνάντηση Μέρκελ Σαρκοζί και την ευρωπαϊκή κρίση χρέους

Αν υπάρχει κάτι που είναι κραυγαλέα αντιδημοκρατικό και δείχνει σε τι κρίση είναι η Ευρώπη , είναι να συναντώνται οι ηγέτες  των δυο κρατών και να αποφασίζουν τι θα γίνει και μετά να λένε ότι θα το αναθέσουμε στον κ Ρομπάι, ο οποίος είναι πρόεδρος της Ε.Ε. Η κρίση χρέους σ’ αυτά που αποφάσισαν δεν είναι σχεδόν τίποτα ως περιεχόμενο. Η κρίση μεγαλώνει, αυξάνεται και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μια πολιτική απόφαση η οποία να διαφοροποιεί αποφασιστικά τον ρόλο της ΕΚΤ στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, με «κοινωτικοποίηση» ενός μεγάλου μέρους του χρέους των εθνικών κρατών.

Παρά το ότι καλπάζει η ύφεση και πιάνει πια και τη Γερμανία, επιμένουν σε μια πολιτική η οποία είναι υφεσιακή.

Το περίφημο ευρωομόλογο, ενώ κερδίζει έδαφος στους ειδικούς, τους βουλευτές, τους επιχειρηματίες, τους οικονομολόγους, επιμένουν να το αρνούνται και ως ύστατη υποχώρηση είπαν ότι μπορεί να έρθει στο τέλος. Έχουμε δύο ηγέτες οι οποίοι είναι δογματικά νεοφιλελεύθεροι, είναι λιποβαρείς και επιμένουν να αρνούνται όσα επιβάλλουν οι καιροί, με αποτέλεσμα να εκτίθεται σε βαρύτατο κοινωνικό και οικονομικό κίνδυνο η ευρωζώνη. Πρέπει να γίνουν τώρα αποφασιστικά βήματα για μια ευρωπαϊκή ρύθμιση του χρέους και για μια γενναία στροφή ανάπτυξης στην Ε.Ε., αλλιώς η αποσυνθετική διαδικασία θα ενισχυθεί περεταίρω.

Θέλουν, χωρίς να αγγίζουν τις σταθερές αυτής της λανθασμένης οικονομικής πολιτικής, απλώς περισσότερες εξουσίες για τον εαυτό τους. Θέλουν εκχώρηση αρμοδιοτήτων από τα εθνικά κοινοβούλια σε υπερεθνικούς θεσμούς οι οποίοι όμως - όπως είπαμε και πριν - δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε να λειτουργούν. Υποκαθίστανται από το διευθυντήριο Μέρκελ –Σαρκοζί.

Ενώ προαναγγελλόταν με τυμπανοκρουσίες αυτή η συνάντηση της Τρίτης, ο τρόπος που υποδέχτηκαν τη συνάντηση τα διεθνή ΜΜΕ, οι ειδικοί και οι αγορές  δείχνει ότι η συνάντηση ήταν κάτι πολύ κοντά στο «μια τρύπα στο νερό». Η ευρωπαϊκή ηγεσία κάνει πολύ λίγα και πολύ αργά και επιμένει σε μία λανθασμένη πολιτική η οποία φουσκώνει την ύφεση, μεγαλώνει το χρέος και μεγαλώνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Νεοφιλελεύθερες ηγεσίες που στηρίζονται από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα  αξιοποιούν την κρίση χρέους για μια γιγάντια αναδιανομή σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ελλάδα είναι απλώς το πειραματόζωο όπου τα πράγματα γίνονται πιο έντονα και σίγουρα πιο φανερά με σκοπό να πάρουν πίσω οι οικονομικές ελίτ ό,τι κέρδισαν για δεκαετίες οι λαοί και οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη με τη δημιουργία του κοινωνικού κράτους απ’ τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά.

Απαιτείται άλλη αρχιτεκτονική στην Ε.Ε.

 Είναι η ώρα όχι απλώς για ευρωομόλογο ,που είναι ένα χρήσιμο εργαλείο αλλά από μόνο του δεν αρκεί πια αφού έχει φουντώσει η κρίση, αλλά για ένα διαφορετικό σχέδιο επανίδρυσης της Ευρώπης, με ισχυρή δημοκρατική κεντρική πολιτική εξουσία, ισχυρή κεντρική τράπεζα, ισχυρό κοινό προϋπολογισμό και ισχυρές πολιτικές ανάπτυξης, αναδιανομής και συνοχής. Αν βουλιάξει στα χρέη η Ελλάδα και ευρωπαϊκός νότος, τότε το κόστος που θα πληρώσουν και οι πλούσιοι και οι ισχυροί θα είναι πολλαπλάσιο απ όσα θα χρειαστεί να δώσει στην κοινή ευρωπαϊκή υπόθεση μέσα από ένα ευρωομόλογο ή μέσα από ισχυροποίηση της ΕΚΤ.

Πρέπει να αποκτήσουμε ισχυρή κεντρική τράπεζα, ικανή να τυπώνει νόμισμα και να ροκανίζει σιγά-σιγά το χρέος με έναν ελεγχόμενο αλλά υψηλότερο πληθωρισμό, να είναι ικανή να αγοράσει ένα μέρος του χρέους και να το διαχειριστεί με κοινοτικές νόρμες, ικανή να δανείζει απευθείας τα κράτη-μέλη ώστε να σταματήσει ο παραλογισμός να δανείζεται μια ιδιωτική τράπεζα με 1,5%, βάζοντας για ενέχυρο τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, και το κράτος να δανείζεται με 5-6%. Αυτά είναι τρελά πράγματα. Αν αυτά δεν αλλάξουν, τότε η ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει διαλυτικά φαινόμενα και χρειάζεται ένα εναλλακτικό προοδευτικό σχέδιο για διαφορετική και περισσότερη Ευρώπη που δεν θα εκχωρεί εξουσίες στα διευθυντήρια χωρίς νομιμοποίηση όπως η Μέρκελ και ο Σαρκοζί αλλά σε εκλεγμένους ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς.

Πιθανός ένας νέος κυβερνητικός εκβιασμός πριν από την επόμενη δόση

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, όταν θα φτάσει η ώρα της 6ης δόσης, να μην έχει ολοκληρωθεί η υλοποίηση , η  έγκριση των αποφάσεων της συνόδου κορυφής  της  21ης Ιουλίου και έτσι να δοθεί η δόση αυτή με τους χειρότερους όρους της 6ης δόσης του παλαιού δανείου και όχι της πρώτης δόσης του νέου.

Με την πολιτική που ακολουθείται, η οποία δημιουργεί τεράστια ύφεση και εκρηκτική ανεργία πάνω από τις προβλέψεις ,συνεχίζεται και μια τρομακτική υστέρηση στα έσοδα και υπέρβαση στις δαπάνες στην υλοποίηση του προϋπολογισμού, με αποτέλεσμα το επτάμηνο να κλείνει με μια μαύρη τρύπα περίπου 4,5 δις ευρώ.

Η κυβέρνηση προετοιμάζει τον επόμενο εκβιασμό. Το επόμενο πακέτο μέτρων εν όψει της επόμενης δόσης του δανείου, λέγοντας το ίδιο ακριβώς επιχείρημα, ότι δηλαδή πέσαμε έξω και για να πάρουμε τη δόση, χρειάζονται νέα μέτρα γιατί αλλιώς θα χρεοκοπήσουμε. Αυτό τινάζει στον αέρα τους πανηγυρισμούς ότι μπήκε πάτος στο βαρέλι του χρέους. Αναδεικνύει ένα τεράστιο γεγονός, ότι και λόγω πολιτικής βούλησης και λόγω διαχειριστικής ανεπάρκειας, αυτή η κυβέρνηση αφήνει τους πλούσιους και τους φοροφυγάδες να κάνουν πάρτι  χωρίς τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και της φορολογικής ασυλίας των υψηλών εισοδημάτων.  Ενώ οι θυσίες των φτωχότερων στρωμάτων, με περικοπές μισθών, συντάξεων, κοινωνικού κράτους , εκρηκτική ανεργία ιδιαίτερα στους νέους και στις γυναίκες δεν φέρνουν αποτελέσματα. Έχει προκληθεί με αυτήν την επικίνδυνη και λανθασμένη πολιτική ένα υφεσιακό σοκ στην ελληνική οικονομία. Χωρίς θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και στοιχειωδώς  δίκαιη κατανομή των βαρών, ούτε διαχείριση και αντιμετώπιση του χρέους μπορεί να υπάρξει, ούτε ελπίδα και φώς στο βάθος του τούνελ.

«Στην Ελλάδα το φορολογικό σύστημα, αν εξαιρέσει κανείς μισθωτούς και συνταξιούχους και φόρους που μπαίνουν στην κατανάλωση, έμμεσους φόρους δηλαδή,  για τους υπόλοιπους, από τα μεσαία μέχρι τα πολύ ψηλά εισοδήματα, είναι σαν τον δίσκο της εκκλησίας, βάζει ο καθένας ό,τι θέλει μέσα.» Έγραφαν οι Financial Times πριν καιρό και το προσυπογράφω: Οι αρχές έχουν επιδείξει μια τρομακτική αδράνεια και καθυστέρηση και επομένως έλλειψη βούλησης να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες.

Η κυβερνητική πολιτική στην οικονομία έχει αποτύχει και με τον Βενιζέλο

Έχουμε μια κυβερνητική πολιτική που είναι λανθασμένη, κραυγαλέα κοινωνικά άδικη και, ταυτόχρονα, χοντρά αναποτελεσματική. Η κυβέρνηση, πέρα από νεοφιλελεύθερη, δείχνει και μια τραγική ανεπάρκεια. Μπορεί με την αλλαγή του επικεφαλής στο οικονομικό επιτελείο να έχουμε αποκτήσει έναν Βενιζέλο ο οποίος είναι πολύ πιο καλός ρήτορας και πολύ πιο ικανός διαχειριστής της πολιτικής αυτής , τη σερβίρει δηλαδή καλύτερα απ ότι ο προκάτοχός του, αλλά το περιεχόμενο είναι ολοένα και προς το χειρότερο. Αυτό που με εκπλήσσει με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι ότι, ενώ είχαν στη μπούκα τον Παπακωνσταντίνου, ο Βενιζέλος τους φέρνει σκληρότερα ακόμα μέτρα τα οποία τα ψηφίζουν χειροκροτώντας.

Η ρητορική ότι τα μέτρα που παίρνονται είναι άδικα, παράλογα αλλά αναγκαία, όπως η αύξηση του φόρου στα είδη εστίασης, γεννά το ερώτημα: Πότε θα μπορέσει το υπουργείο οικονομικών να μην εισηγείται διαρκώς άδικα και παράλογα μέτρα, αλλά να προσπαθήσει να εισάγει αποτελεσματικά και δίκαια μέτρα; Υπάρχει και η Ελλάδα που πληρώνει, η οποία πια δεν έχει και δεν αντέχει, υπάρχει και η Ελλάδα που, όχι μόνο δεν πληρώνει, αλλά προετοιμάζεται για να αγοράσει κοψοχρονιά, σε συνεργασία με το κεφάλαιο του εξωτερικού, φιλέτα της ακίνητης περιουσίας, επιχειρήσεις μικρές, μεσαίες, μεγάλες  που πάνε στα βράχια κυριολεκτικά με αυτή την ύφεση και αυτή την κρίση ρευστότητας.

Μπαίνουμε σε ένα Φθινόπωρο πολύ σκληρό κοινωνικά, πολύ θερμό πολιτικά και γι αυτό η κυβέρνηση πρέπει να δει ότι απέτυχε παταγωδώς και, αν δεν θέλει να πάει σε εκλογές, να αλλάξει πολιτική. Στα ευρωπαϊκά, η κυβέρνηση ζητούσε ευρωομόλογο και αρνιόταν τις εγγυήσεις. Οι χθεσινές ειδήσεις είναι ότι εγγυήσεις υπογράφονται με τη Φινλανδία και βγήκε όχι στο ευρωομόλογο από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί. Οι πανηγυρισμοί που πήγαν;