Από ότι φαίνεται τόσο για την κυβέρνηση και τους βουλευτές της πλειοψηφίας, όσο και για μια μερίδα των ΜΜΕ, η ανθρώπινη ζωή αξίζει πολύ λιγότερο από την διακοπή μιας συνέντευξης ενός βουλευτή σε ένα περιφερειακό κανάλι. Ο χρόνος που έχουν απασχολήσει την δημόσια συζήτηση περιστατικά αποδοκιμασίας βουλευτών είναι αναντίστοιχος με την πραγματική ένταση του φαινομένου.
Εκεί όμως που πλέον η σύγκριση γίνεται εξοργιστική είναι σε σχέση με τα περιστατικά κρατικής βίας απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές.
Εκατοντάδες τραυματίες, περιπτώσεις ακραίας βίας με διαδηλωτή να νοσηλεύεται σε κωματώδη κατάσταση, δημοσιογράφος που έχασε την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου λάμψης ΜΑΤ που ρίχνουν χημικά ακόμα και στο εσωτερικό του μετρό ή που πετάνε πέτρες στο ιατρείο της πλατείας Συντάγματος. Όλα τα παραπάνω έρχονται σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο "ιερό δικαίωμα" μιας τηλεοπτικής συνέντευξης.
Αυτό που πραγματικά φοβάται η κυβέρνηση δεν είναι οι σποραδικές, μειοψηφικές και αναποτελεσματικές εκρήξεις οργής. Η κυβέρνηση ξέρει ότι αποτελεί μια μικρή μειοψηφία που πλέον κρατιέται στην εξουσία κυρίως με όπλα τον εκβιασμό και τη βία. Ξέρει ότι για την πλειοψηφία της κοινωνίας αποτελεί μια εχθρική κυβέρνηση που διεξάγει μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις της. Αυτό που όμως πραγματικά την τρομοκρατεί είναι το ενδεχόμενο έκρηξης οργανωμένων και συλλογικών αγώνων για την ανατροπή τόσο της ίδιας όσο και της πολιτικής της. Τρομάζει μπροστά στο ενδεχόμενο να γίνει η οργή και η αγανάκτηση οργανωμένη συλλογική δράση.
Ακριβώς για αυτό το λόγο προσπαθούν να στοχοποιήσουν το χώρο της αριστεράς. Το πολιτικό χώρο δηλαδή που μπορεί να αποτελέσει τη μαγιά για την ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών. Το πολιτικό χώρο που έχει καταθέσει μια συνολική και τεκμηριωμένη εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση σε βάρος της κερδοφορίας και των προνομίων των τραπεζών, των βιομηχάνων, των εργολάβων και των εφοπλιστών, προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας. Προσπαθούν να χρεώσουν στην αριστερά πρακτικές που είναι εκτός της αντίληψης και της ιστορίας της. Πρακτικές που το αστικό κράτος έχει επιστρατεύσει στο παρελθόν εναντίων της αριστεράς και από τι φαίνεται σχεδιάζει να το ξαναπράξει. Η δύναμη του κινήματος, η δύναμη της αριστεράς βρίσκεται στις ιδέες, στην συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια. Η βία είναι επιλογή μιας εξουσίας που έχει χάσει την συναίνεση της κοινωνίας δεν είναι επιλογή του κόσμου που αγωνίζεται.
Ως νεολαία Συνασπισμού θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την ανατροπή της σημερινής βάρβαρης πολιτικής, για μία κοινωνία που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας, για μια κοινωνία που θα βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τη χειρότερη μορφή βίας που έχει εφεύρει μέχρι σήμερα ο άνθρωπος, αυτή της εκμετάλλευσης.
Υ.Γ. Ο υπουργός κ. Καστανίδης δήλωσε σε συνέντευξη του σε τηλεοπτικό σταθμό ότι η "βία αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων". Δεν θα μπορούσαμε παρά να συμφωνήσουμε με τον κύριο υπουργό στην σύντομη και περιεκτική αυτοκριτική των πεπραγμένων της κυβέρνησης του για τις δύο μέρες της 48ωρης απεργίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου