Συνένοχους στην εξαπάτηση του λαού ότι ένα άλλο μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού αποτελεί φιλολαϊκή διέξοδο, αναζητά η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως προέκυψε και από τις εργασίες της 4ης πανελλαδικής συνδιάσκεψης του σχήματος, που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο. Η επιδιωκόμενη «επανεκκίνηση» του ΣΥΡΙΖΑ έγινε σε χαμηλές «ταχύτητες», μέσα από μια συνδιάσκεψη που ουσιαστικά έθεσε τις δυνάμεις του σχήματος σε ετοιμότητα για το ενδεχόμενο εκλογών. Συγκροτήθηκε συναινετικά η νέα Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, η οποία θα λειτουργεί «με την αρχή της συναίνεσης και θα ορίσει την Εκτελεστική Γραμματεία (...) Οι αποφάσεις σε όλη την κλίμακα του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκεται να λαμβάνονται συναινετικά και με ομοφωνία και, όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται, με αυξημένη πλειοψηφία τουλάχιστον των 2/3».
Κυρίαρχο ήταν το αίτημα - σύνθημα για διενέργεια εκλογών, στο πλαίσιο του οποίου διατυπώθηκε και το κάλεσμα για «ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων της Αριστεράς, των δυνάμεων της ριζοσπαστικής οικολογίας και των δυνάμεων που απομακρύνονται οριστικά από τις επιλογές της κυβέρνησης, από την πολιτική και τα κόμματα του δικομματισμού», σαν το πρόπλασμα του «νέου συνασπισμού εξουσίας».
Οι βερμπαλισμοί και οι ανέξοδες υποσχέσεις στο λαό γύρω απ' τις δυνατότητες αυτού του «συνασπισμού εξουσίας» να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, επιστρατεύτηκαν για να αφήσουν στο απυρόβλητο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βεβαίως την ΕΕ και την αντιδραστική αντιλαϊκή της στρατηγική.
Ο Αλ. Τσίπρας στην ομιλία του κατηγόρησε την κυβέρνηση για «πεισματική άρνηση να υπερασπιστεί το συμφέρον του λαού», αποκρύπτοντας ότι πρόκειται για συνειδητή επιδίωξη να τορπιλιστούν τα λαϊκά συμφέροντα προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου. Εγκάλεσε την ΕΕ όχι για τη συνειδητή της στρατηγική προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων, αλλά για «ανικανότητα να αντιμετωπίσει την κρίση». Κινδυνολόγησε ότι η χώρα θα μετατραπεί «σε προτεκτοράτο των τραπεζών», σαν αυτές να αποτελούν κάτι ξεχωριστό απ' το κεφάλαιο που εξουσιάζει. Κανάκεψε το «αυθόρμητο» και «ακηδεμόνευτο» κίνημα, αντιπαραθέτοντάς το στο συνειδητό και οργανωμένο, με κολακείες όπως ότι «στην πλατεία Συντάγματος γράφονται τούτες τις ώρες οι σελίδες της σύγχρονης αξιοπρέπειας των ευρωπαϊκών λαών». Αθώωσε την ΕΕ, ισχυριζόμενος ότι «το πρόβλημα έχει να κάνει με την ίδια τη δομή της ευρωπαϊκής ενοποίησης (...) με την αρχιτεκτονική του ευρώ»!
Προχώρησε σε απίστευτες διακηρύξεις, όπως «αν είναι να πάρουμε αύριο την εξουσία, δεν είναι για να τη μοιραστούμε μεταξύ μας, αλλά για να τη δώσουμε στον ίδιο τον λαό», κι αυτό όταν ούτε μια αράδα της ομιλίας του δεν άγγιζε αυτούς που πραγματικά εξουσιάζουν έχοντας στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής.
Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε ενότητα απευθυνόμενος στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στη ΔΗΜΑΡ, στους «Οικολόγους - Πράσινους», δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που αποστασιοποιούνται από επιλογές της κυβέρνησης, ώστε όλοι μαζί να ασκήσουν καθήκοντα διαχείρισης του συστήματος, με βασικούς άξονες: Την απεμπλοκή απ' το μνημόνιο, την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, την ακύρωση των μνημονιακών νόμων για την εργασία και τις συντάξεις, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών ώστε «να λειτουργήσουν οι τράπεζες για να ξαναανασάνει η οικονομία», για την αναδιανομή του εισοδήματος!!! «Να κλείσουμε το δρόμο στο μνημόνιο» ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας, σαν αυτό να έπεσε απ' τον ουρανό και να μην είναι γέννημα του υπάρχοντος δρόμου ανάπτυξης στον οποίο υποτάσσονται οι προτάσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ανοίγουν κανέναν άλλο φιλολαϊκό.
Αναπάντητο έμεινε το εύλογο ερώτημα πώς επιτυγχάνονται όλα τα παραπάνω δίχως σύγκρουση, ρήξη και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που τα επέβαλε ακριβώς γιατί ανταποκρίνονται στις σημερινές του ανάγκες. Η οικονομία στην οποία τόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και η απόφαση της Συνδιάσκεψης αναφέρονται - στη δεύτερη μάλιστα γίνεται λόγος για υποδομές και πλουτοπαραγωγικές που «δεν μπορούν παρά να υπηρετούν την πολιτική ανάπτυξης που χρειάζεται η οικονομία και ο λαός» - είναι καπιταλιστική, δεν μπορεί να ωφελεί συγχρόνως και το κεφάλαιο και το λαό.
ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου