Mετά τη Λιβύη, στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών μπήκε η Συρία.

Είναι γνωστό τώρα και μια δεκαετία, από την επομένη της 11ης Σεπτέμβρη 2001, πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός με τον «πόλεμο μακράς διάρκειας» που κήρυξε, είχε βάλει στο στόχαστρό του το Ιράν, τη Συρία και τη Λιβύη, πέρα από το Αφγανιστάν και το Ιράκ που τα κατέκτησε με πόλεμο το 2001 και 2003, αντίστοιχα. Oι τρεις πρώτες χώρες δέχονταν όλη την προηγούμενη δεκαετία τους ανοιχτούς πολεμικούς εκβιασμούς και τις επιβουλές των αμερικάνων ιμπεριαλιστών και πριν ενάμιση μήνα, μαζί με τους συμμάχους τους, έκαναν πραγματικότητα τις απειλές και εξαπέλυσαν πόλεμο για την κατάκτηση της Λιβύης, με πρόσχημα τη «διάσωση» του λαού της από το «σφαγέα» Καντάφι. Τώρα φαίνεται πως έρχεται η σειρά της Συρίας και του «σφαγέα» Άσαντ. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες η δυτική ιμπεριαλιστική προπαγάνδα εμφανίζει τις εξελίξεις στη Συρία με τρόπο καρμπόν και γινόμαστε μάρτυρες του ίδιου πάνω - κάτω σεναρίου που παίχτηκε στη Λιβύη.

Αν θα καταφέρουν οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές να ανατρέψουν ή να γονατίσουν και να καθυποτάξουν τον Άσαντ με τα ερείσματα που διαθέτουν στη Συρία ή αν τελικά το σημερινό καθεστώς της Συρίας δεν θα υποταχθεί και θα διατηρηθεί στην εξουσία είναι κάτι που θα φανεί τις επόμενες μέρες και εβδομάδες.

Το σίγουρο είναι πως η Μέση Ανατολή και η Β. Αφρική φαίνεται τελικά να περνούν το δικό τους «1989 - 90», με όλες τις διαφορές που χαρακτήριζαν τις τότε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης με τις σημερινές χώρες της Μ. Ανατολής και ιδιαίτερα τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράν.

Oι ίδιοι μέσα στην Αριστερά που πανηγύριζαν και τότε για τις υποτιθέμενες «επαναστάσεις» στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ­και είδαμε τι σόι «επαναστάσεις» ήταν αυτές­ πανηγυρίζουν και σήμερα για τις υποτιθέμενες «επαναστάσεις» στις αραβικές χώρες. Κι αυτοί είναι οι κάθε είδους «ανανεωτές» και τροτσκιστές που βάπτισαν αυτό που συντελείται στη Μ. Ανατολή «αραβική επανάσταση».

Διότι μόνο αν είναι κάποιος τυφλός ή παριστάνει τον τυφλό δεν βλέπει πού οδηγεί ή οδηγείται όλη αυτή η εξέλιξη που διαδραματίζεται στη Μ. Ανατολή.

Διακηρυγμένος στόχος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ύστερα από την κατάκτηση του Αφγανιστάν και του Ιράκ ήταν η κατάκτηση και υποταγή της Λιβύης, της Συρίας και του Ιράν, των χωρών δηλαδή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιστέκονταν στα σχέδιά του.

Kι αν προέκυψαν ανατροπές αμερικανόδουλων κυβερνήσεων σε κάποιες χώρες, αυτές φροντίζουν να τις «ρυθμίζουν» και να τις «τακτοποιούν» με «ειρηνικό τρόπο» οι ιμπεριαλιστές, αντικαθιστώντας τη μια φουρνιά λακέδων με άλλη (Tυνησία, Aίγυπτος κ.λπ.) χωρίς να υπάρχει ανάγκη προσφυγής σε στρατιωτική επέμβαση, αφού δεν φαίνεται να απειλείται ο έλεγχος και η κυριαρχία τους πάνω σ’ αυτές τις χώρες.

Για μια δεκαετία οι ΗΠΑ κρυφά και φανερά δούλευαν το σχέδιό τους για τη «Δημοκρατική Αναμόρφωση» της Μέσης Ανατολής και όπως αποκαλύπτεται τώρα με τα στοιχεία που έφερε στο φως το Wikileaks τα οποία αναδημοσιεύτηκαν στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», στους «Τάιμς», στην «Oυάσιγκτον Ποστ» και δεν διαψεύστηκαν από την αμερικάνικη κυβέρνηση, δισεκατομμύρια δολάρια έρρεαν σε αμερικανικές ΜΚO για την οργάνωση και εκπαίδευση των φιλοδυτικών δυνάμεων σ’ αυτές τις χώρες από το 2003.

Σύμφωνα με τα τηλεγραφήματα, που αναδημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» (18.4.2011), το αμερικάνικο ΥΠΕΞ διοχέτευσε σε μία μόνο ομάδα Σύριων φιλοδυτικών 6 εκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να θέσει σε λειτουργία το δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο Μπαράντα (Barada TV), που άρχισε να εκπέμπει από τον Απρίλιο του 2009 και είναι το δίκτυο που αναμεταδίδει τώρα στον κόσμο όλα όσα αυτό «βλέπει» να συμβαίνουν στη Συρία.

Τεράστια ποσά για την οργάνωση και εκπαίδευση των φιλοδυτικών στις αραβικές χώρες έχουν δοθεί επίσης από το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο και το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο ­παραρτήματα του Ρεπουμπικανικού και Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ­ και από τη ΜΚO Φρίντομ Χάους που χρηματοδοτείται απευθείας από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Τα δύο πρώτα παραρτήματα χρηματοδοτούνται απευθείας από το Κογκρέσο με 100 εκατ. δολάρια ετησίως. Και, όπως επιπλέον αναγράφει η «Ελευθεροτυπία», «οι υπό εκκόλαψη επαναστάτες εκπαιδεύτηκαν στον τόπο τους αλλά και στις ΗΠΑ. Πολλοί π.χ. παρακολούθησαν σεμινάριο τεχνολογίας και νέων μέσων για την προώθηση της δημοκρατίας, που έγινε το 2008 στη Νέα Υόρκη, με χορηγούς μεταξύ άλλων την Google, το Facebook, το MTV, τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολούμπια και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ».

Σταθερός στόχος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ήταν και παραμένει η καθυπόταξη της Συρίας. Γιατί αυτό θα σήμαινε το τσάκισμα της συμμαχίας Ιράν - Συρίας, την ασφυχτική απομόνωση του Ιράν και στη συνέχεια την υποταγή του, όπως επίσης την εξόντωση της Χεσμπολάχ στο Λίβανο και της Χαμάς στην Παλαιστίνη, με τις οποίες διατηρεί στενές σχέσεις και τις οποίες υποστηρίζει η Συρία στον αγώνα τους ενάντια στους Ισραηλινούς σιωνιστές.

Αυτοί είναι οι στόχοι και οι επιδιώξεις των ΗΠΑ και ΕΕ παρά τις επιμέρους διαφορές τους και αυτοί οι στόχοι προωθούνται τώρα στη Συρία από την πλευρά τους.

Μοχλός για την προώθηση αυτών των στόχων γίνονται οι κινητοποιήσεις που καθοδηγούνται από τη φιλοδυτική αντιπολίτευση για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ και την εγκαθίδρυση μιας νέας κυβέρνησης «προθύμων».

Το ποια είναι η έκταση των κινητοποιήσεων και της καταστολής που επιχειρεί το καθεστώς της Συρίας δεν το γνωρίζουμε, αφού οι πληροφορίες προέρχονται μόνο από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και έχει χυθεί πολύ νερό στο αυλάκι από την εποχή του «κορμοράνου».

Όμως αυτό δεν έχει και τόσο σημασία. Oι λαϊκές κινητοποιήσεις στη Συρία θα μπορούσαν να είναι μεγάλες ή μικρότερες. Υπάρχουν σίγουρα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα που οδηγούν ένα τμήμα του λαού να εναντιώνεται ή και να εξεγείρεται ενάντια στο καθεστώς του Άσαντ. Και χιλιάδες κόσμου που διαδηλώνει στους δρόμους και συγκρούεται με τις δυνάμεις καταστολής μπορεί να ξεκινά από διαφορετικές αφετηρίες και να έχει τις καλύτερες προθέσεις σε σχέση με τα σχέδια και τους σκοπούς αυτών που ηγούνται και πατρονάρονται από τους ιμπεριαλιστές.

Yπάρχει σίγουρα το έδαφος για το ξέσπασμα λαϊκών κινητοποιήσεων απέναντι στο καθεστώς Άσαντ και αυτό ακριβώς αξιοποιεί η φιλοδυτική αντιπολίτευση. Όμως το κύριο πρόβλημα στις σημερινές συνθήκες εστιάζεται στο ποιος είναι ο χαρακτήρας και ο γενικότερος πολιτικός προσανατολισμός αυτού του κινήματος, ποιους στόχους υπηρετεί, πού αποσκοπούν οι δυνάμεις μέσα και έξω από τη Συρία που οργανώνουν και καθοδηγούν αυτές τις κινητοποιήσεις.

Aν επρόκειτο για ένα λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στο οποίο ηγούνταν προοδευτικές επαναστατικές δυνάμεις, που αποσκοπούσε σε εσωτερικές κοινωνικές προοδευτικές ανατροπές θα έπρεπε να εκφραστεί η πιο πλατιά αλληλεγγύη και συμπαράσταση στο κίνημα αυτό.

Αν όμως το κίνημα που αναπτύσσεται στη Συρία, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των ανθρώπων της βάσης που συμμετέχουν, χειραγωγείται και αξιοποιείται όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τη φιλοδυτική αντιπολίτευση ως μοχλός ανατροπής του Άσαντ και εγκαθίδρυσης μιας φιλοϊμπεριαλιστικής κλίκας στη Δαμασκό, πρόθυμης να εκτελεί τις προσταγές των ξένων προστατών της και να υπηρετεί δουλικά τα συμφέροντά τους, αυτό δεν συγκροτεί ένα προοδευτικό κίνημα, αυτό γίνεται εφαλτήριο για την εφόρμηση και κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από τους ιμπεριαλιστές και τους ντόπιους λακέδες τους.

Προς το παρόν ο Oμπάμα κήρυξε εμπάργκο στη Συρία, ο OΗΕ εκδίδει καταδικαστικά ψηφίσματα απαιτώντας τη συγκρότηση διεθνούς επιτροπής «που θα διερευνήσει τα διαπραχθέντα εγκλήματα από το καθεστώς» και κλιμακώνεται η διεθνής ιμπεριαλιστική πίεση και οι απειλές ενάντια στη Συρία, με τον Σαρκοζί να δηλώνει προς το παρόν πως «δεν μπορεί να υπάρξει επέμβαση χωρίς ψήφισμα του OΗΕ».

Mια στρατιωτική επέμβαση, ανάλογα με τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Συρίας, βρίσκεται στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση ήταν το σχέδιο ψηφίσματος που κατέθεσαν η Γαλλία, Bρετανία, Γερμανία, Πορτογαλία στο Συμβούλιο Aσφαλείας του OHE που καταδίκαζε την «κλιμακούμενη καταστολή» και καλούσε σε κυρώσεις και εμπάργκο σε βάρος της Συρίας. 

H πλειοψηφία του Σ.A. απέρριψε το ψήφισμα με πρωτοστάτες τη Pωσία, την Kίνα και την Iνδία. O Pώσος εκπρόσωπος δήλωσε χαρακτηριστικά πως «μια εξωτερική επέμβαση στη Συρία θα πυροδοτούσε εμφύλια σύρραξη με απρόβλεπτες συνέπειες όχι μόνο για την ίδια τη χώρα αλλά και για όλη την περιοχή καθώς η Συρία είναι θεμέλιο του οικοδομήματος σταθερότητας όλης της Mέσης Aνατολής».

Αν θα προκύψει και στη Συρία «επαναστατικό Συμβούλιο» κάποιας πόλης (Nτεράα) κατά τα πρότυπα του «Συμβουλίου» της Βεγγάζης, που θα αποτελέσει το πρόσχημα μιας νέας στρατιωτικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης, δεν το γνωρίζουμε, αυτό που διαπιστώνουμε όμως είναι πως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός λυσσομανά βάζοντας στο επίκεντρο τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράν, με σκοπό να τις συντρίψει και να τις καθυποτάξει, «ολοκληρώνοντας το έργο» που ξεκίνησε με τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, προκειμένου να θέσει κάτω από τον απόλυτο έλεγχο και την κυριαρχία του την περιοχή που εκτείνεται από τη Β. Αφρική, τη Μ. Ανατολή ως την κεντροδυτική Ασία, που αποτελεί μια κρίσιμη γεωστρατηγική περιοχή στους παγκόσμιους σχεδιασμούς του.

Πηγή:http://www.m-lkke.gr

Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Προλετάριοι όλων των χωρών, καταπιεζόμενα έθνη και λαοί ενωθείτε!