ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ-Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Οι εκατοντάδες νεκροί διαδηλωτές από τα πυρά των συριακών δυνάμεων ασφαλείας και του στρατού συνδυαζόμενη με τη σκλήρυνση της στάσης της Γαλλίας, της Βρετανίας και εν τινι μέτρω και των ΗΠΑ δημιουργούν την εντύπωση ότι ίσως και να επίκειται ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ ελ - Ασαντ στη Δαμασκό.

Αν μάλιστα προστεθούν σε αυτό και οι αποκαλύψεις προ εβδομάδων του WikiLeaks για τη χρηματοδότηση από την Ουάσιγκτον των Σύρων αντικαθεστωτικών με 6 εκατομμύρια δολάρια και τη βοήθειά της για την κατασκευή και λειτουργία στο εξωτερικό αντικαθεστωτικού συριακού τηλεοπτικού σταθμού, φαίνεται σαν να έχουν οργανώσει οι Αμερικανοί συνωμοσία ανατροπής του Ασαντ.

Τα φαινόμενα απατούν. 

Οι Αμερικανοί όντως χρηματοδοτούν την υπονόμευση του καθεστώτοςτου συριακού Μπάαθ και επιθυμούν την αποδυνάμωσή του, όχι όμως και την ανατροπή του Μπασάρ ελ - Ασαντ.
 

Δεν έχουν ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να ανατραπεί με εσωτερική εξέγερση και δεν είναι σε καμιά περίπτωση διατεθειμένοι να κάνουν πολεμική επίθεση εναντίον του κατά το πρότυπο του Ιράκ ή της Λιβύης.

Ο αεροπορικός πόλεμος των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας και του ΝΑΤΟ κατά της Λιβύης απέδειξε ότι δεν είναι επαρκής για να ανατρέψει ούτε καν ένα καθεστώς τόσο αδύναμο στρατιωτικά όσο αυτό του Καντάφι, τον οποίον δεν έχουν ακόμη κατορθώσει να δολοφονήσουν παρά τις επανειλημμένες απόπειρές τους.

Ενδέχεται να χρειαστεί ευρύτερης έκτασης χερσαίος πόλεμος από τους Αμερικανονατοϊκούς κατά της Λιβύης από όσο διεξάγουν μέχρι στιγμής μέσω των ανδρεικέλων και των συμμάχων τους για να ανατρέψουν το καθεστώς του Καντάφι, οπότε ένας ανάλογος πόλεμος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να ανατρέψουν το συριακό καθεστώς και να καταλάβουν τη Συρία απαιτεί διαστάσεις πολεμικής κινητοποίησης αντίστοιχες με εκείνη του πολέμου για την υποδούλωση του Ιράκ.

Δεν είναι ώρα για τέτοιους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς εκ μέρους των ΗΠΑ. Πόσω μάλλον που γνωρίζουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι πρέπει να ανατρέψουν το καθεστώς του Μπαάθ, του κυβερνώντος συριακού κόμματος, και όχι μόνο τον Μπασάρ ελ - Ασαντ, γιατί αν ανατραπεί μόνο ο Ασαντ το καθεστώς θα γίνει πολύ σκληρότερο και πιο αντιαμερικανικό, δεδομένου ότι ο Μπασάρ ελ - Ασαντ συγκαταλέγεται στη δεξιά, σαφώς πιο συμβιβαστική πτέρυγα του κόμματος.

Δεύτερον, οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι το συριακό καθεστώς υπό τον Ασαντ διεκδικεί φυσικά από το Ισραήλ τα κατειλημμένα εδώ και μισόν αιώνα συριακά υψώματα του Γκολάν και ενισχύει τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Χαμάς στην Παλαιστίνη, ενώ διατηρεί στενές σχέσεις με το Ιράν, αλλά δεν τηρεί αντιαμερικανική στάση.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ασαντ έχει φτάσει μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 μέχρι του σημείου να... βασανίζει για χάρη των Αμερικανών πολιτικούς κρατουμένους που του παρέδιδε η CIA! Οι ΗΠΑ μετέφεραν μυστικά στη Συρία άτομα που απήγαγαν από αραβικές χώρες, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν ή κράτη της Κεντρικής Ασίας και οι συριακές αρχές τα βασάνιζαν για να τους αποσπάσουν ομολογίες αν συνεργάζονταν με αντιαμερικανικές ισλαμικές οργανώσεις ή απλώς οι Σύροι δολοφονούσαν άτομα που οι Αμερικανοί ήθελαν απλώς να εξοντώσουν χωρίς τον κίνδυνο να βρεθεί ξαφνικά η Ουάσιγκτον μπλεγμένη σε υποθέσεις δολοφονιών κρατουμένων.

Ενα καθεστώς σαν αυτό του Ασαντ είναι πολύ χρήσιμο στις ΗΠΑ. Ενώ η εξαπόλυση ενός πολέμου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον της Συρίας δεν αποκλείεται καθόλου να προκαλούσε γενική στρατιωτική ανάφλεξη σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και μάλιστα σε μια εποχή που οι αραβικές λαϊκές μάζες βρίσκονται σε αναταραχή με απρόβλεπτα αποτελέσματα, ένας αποδυναμωμένος από τις αιματηρές διαδηλώσεις Ασαντ είναι πολύ πιο εύκολα χειρίσιμος προς την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των αμερικανικών συμφερόντων.

ΣΤΟΧΟΣ
Η εγκατάλειψη της συμμαχίας με Ιράν

Αποδυναμωμένος ο Ασαντ μπορεί να πιεστεί να απομακρυνθεί από τη συμμαχία του με το Ιράν και να μειώσει τη συριακή στρατιωτική και πολιτική βοήθεια προς τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ και την παλαιστινιακή Χαμάς, εκτιμούν οι Αμερικανοί. Αν γίνει αυτό, το Ισραήλ διευκολύνεται να επιτεθεί στον Λίβανο για να συντρίψει στρατιωτικά μια αποδυναμωμένη Χεζμπολάχ και να εγκαταστήσει στη Βηρυτό κυβέρνηση ανδρεικέλων του Τελ Αβίβ. Οι Ισραηλινοί μπορεί επίσης να επιτεθούν πάλι στη Λωρίδα της Γάζας και να πλήξουν τη Χαμάς, ώστε να ανακτήσει τον έλεγχο όλης της Παλαιστίνης το πλήρως υποτελές στο Ισραήλ καθεστώς του Παλαιστίνιου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς και του ακόμη χειρότερου πρωθυπουργού Σαλάμ Φαγιάντ.

*Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ, 27.04.2011

ΠΗΓΗ- ISKRA.GR