ΞΕΚΙΝΗΜΑ- Συγχωνεύσεις σχολείων: το "νέο" σχολείο του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ παλιό... Η Δημοκρατική Αριστερά στηρίζει την κυβέρνηση.

Προκήρυξη του "Ξ"

To κείμενο σε pdf εδώ

Η απόφαση του υπουργείου παιδείας για συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων στο πλαίσιο ενός «Καλλικράτη για την παιδεία» ήταν γνωστή από καιρό. Η ακριβής ανακοίνωση όμως του κυβερνητικού σχεδίου την περασμένη Δευτέρα ξεπέρασε τη φαντασία και του πιο απαισιόδοξου.

Αλλάζει έτσι ο χάρτης της εκπαίδευσης καθώς κλείνουν 1.056 σχολικές µμονάδες. Σύμφωνα µε το υπουργείο, από τα 16.000 σχολεία σε όλη τη χώρα συνενώνονται 1.933 σε 877, εκ των οποίων τα 1.523 αφορούν την Πρωτοβάθμια και τα 410 τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Υπάρχουν νομοί μάλιστα στη Β. Ελλάδα όπου το υπουργείο προχωρά σε κατάργηση μέχρι και πάνω από 30% των σχολικών μονάδων. Σε αυτά ας προσθέσουμε την κατάργηση των αθλητικών σχολείων και την επικείμενη κατάργηση των μουσικών.

Ποια σχολεία καταργούνται;

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι συγχωνεύσεις εξυπηρετούν τη λειτουργία του «νέου σχολείου». Τα σχολεία που καταργούνται είναι τριών κατηγοριών. Στην επαρχεία καταργούνται πολλά σχολεία σε μικρά χωριά και κωμοπόλεις. Στις μεγάλες πόλεις κλείνουν σχολεία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σχολεία μεγαθήρια - με πολλούς μαθητές - που φτάνουν ακόμα και τους 700 σε κάποιες περιπτώσεις. Τέλος σε μία σειρά περιοχές κλείνουν νυχτερινά γυμνάσια και λύκεια.

Τι θα σημάνει όμως για μαθητές, εκπαιδευτικούς και την κοινωνία γενικότερα ο «εκπαιδευτικός Καλλικράτης»;

Για τους μαθητές

Το κλείσιμο σχολείων στην ύπαιθρο καταρχήν θα σημάνει για τα παιδιά στην επαρχία περεταίρω δυσκολία για την πρόσβαση τους στο σχολείο. Πολλά παιδιά θα αναγκάζονται να ξυπνούν χαράματα και να πηγαίνουν πολλά χιλιόμετρα (ακόμα και πάνω από 10 σε κάποιες περιπτώσεις) με λεωφορεία (ή και ταξί) στο σχολείο. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση περικόπτει τα πάντα και που ήδη σε μία σειρά περιοχές τα ΚΤΕΛ αρνούνται να εκτελούν σχολικά δρομολόγια λόγω μη πληρωμής από το κράτος ανοίγει ο δρόμος για να πληρώνουν οι γονείς τη μετακίνηση μαθητών στο σχολείο.

Στις πόλεις πάλι η δημιουργία σχολικών μονάδων – μεγαθήρια σημαίνει αύξηση των μαθητών μαθητές ανά τάξη με αποτέλεσμα να μην επιτελείται το παιδαγωγικό έργο.

Τέλος για τους μαθητές των νυχτερινών σχολείων, που δουλεύουν, το να μην υπάρχει σχολείο κοντά στο σπίτι τους επί της ουσίας τους οδηγεί στο να παρατήσουν το σχολείο.

Όσο για τους μαθητές των αθλητικών και μουσικών σχολείων η εντολή του υπουργείου είναι σαφής: να πληρώνετε για αθλητισμό, μουσική και ό,τι άλλο έχετε ανάγκη για την ολόπλευρη μόρφωση σας, από την τσέπη σας!!!

Για τους εκπαιδευτικούς

Με τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολικών μονάδων χάνονται πάνω από 2.000 οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών. Μειώνονται δραστικά τα σχολικά τµήµατα µε αποτέλεσμα αρκετοί εκπαιδευτικοί να «περισσεύουν» και να μετακινούνται πολλά χιλιόμετρα μακριά σε σχολεία του ίδιου νομού ή και σε άλλους νομούς (σύμφωνα και με το νέο νόμο για τις μετακινήσεις εκπαιδευτικών). Για μεταθέσεις δε εκπαιδευτικών στους τόπους κατοικίας ή καταγωγής του βέβαια ούτε λόγος.

Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι η κατάσταση στην εκπαίδευση θα επιδεινωθεί και από το κύμα συνταξιοδοτήσεων λόγω των αλλαγών στο ασφαλιστικό. Οι μετακινήσεις μάλιστα εκπαιδευτικών μακριά από τις σημερινές οργανικές τους θέσεις θα εντείνει το κύμα αυτό. Πιο συγκεκριμένα το 2010 συνταξιοδοτήθηκαν περίπου 11.500 εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ενώ την περίοδο 2011 - 2013 εκτιμάται ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί µε αποτέλεσμα την τετραετία 2010 - 2013 να πάρουν σύνταξη περίπου 45.000 εκπαιδευτικοί. Την ίδια στιγμή για τις προσλήψεις ισχύει πλέον ο μνημονιακός κανόνας 5 προς 1. Έτσι για την περίοδο 2010 - 2013 οι προσλήψεις θα είναι 9.000 στην καλύτερη περίπτωση µε αποτέλεσμα ο αριθμός των μόνιμων εκπαιδευτικών να έχει μειωθεί περίπου σε ποσοστό 20% του συνόλου των σημερινών.

Για την κοινωνία

Για την κοινωνία και ιδιαίτερα για τις μικρές πόλεις και κοινότητες της υπαίθρου αλλά και για τις φτωχές περιοχές των μεγαλουπόλεων οι αποφάσεις του υπουργείου σημαίνουν καταδίκη ενός μεγάλου πληθυσμού στην αμάθεια. Κάτω από αυτές τις συνθήκες χιλιάδες παιδιά πετιούνται έξω από την εκπαίδευση. Στην καλύτερη περίπτωση τα παιδιά που δεν θα έχουν εύκολη πρόσβαση στο σχολείο θα τελειώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση (γυμνάσιο) αλλά δεν θα πηγαίνουν στο λύκειο και συνεπώς ούτε στο πανεπιστήμιο.

Τι θέλουν να κάνουν

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί η κυβέρνηση προχωρά σε αυτές τις αποφάσεις – ταφόπλακα για την εκπαίδευση. Η απάντηση είναι απλή. Στόχος αυτής της κυβέρνησης δεν είναι όπως λέει, η αναβάθμιση της εκπαίδευσης αλλά ο μαρασμός της.

Στον καιρό του μνημονίου το δημόσιο και δωρεάν σχολείο στην υπηρεσία της κοινωνίας δεν χωράει. Όπως αποδεικνύεται και από την κρατική χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης στο φετινό προϋπολογισμό (μόλις 2,75%) ο στόχος της κυβέρνησης είναι η πλήρης υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου.

Μπορεί στα λόγια η υπουργός και το επιτελείο της να χρησιμοποιούν ωραίες και βαρύγδουπες εκφράσεις όπως «ψηφιακό σχολείο» ή το περιβόητο πλέον «πρώτα ο μαθητής» αλλά στην πράξη, ο μαθητής, ο δάσκαλός και τελικά η κοινωνία ολόκληρη είναι οι τελευταίοι που ενδιαφέρουν το υπουργείο στο σχεδιασμό του.

Τα σχέδιά τους είναι πολύ παλιά

Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιούν στην κυβέρνηση είναι ότι η οικονομική κρίση μας αναγκάζει να προχωρούμε σε δυσάρεστες πολλές φορές επιλογές. Λένε ψέματα! Τα όσα σήμερα υλοποιεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι σημερινά ούτε έκτακτα. Πρόκειται για τις επιδιώξεις του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου εδώ και καιρό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι συχνά πυκνά η ίδια η υπουργός επικαλείται τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ για την παιδεία αλλά ούτε τυχαίο είναι η όλο και μεγαλύτερη είσοδος στο κομμάτι της χρηματοδότησης τόσο ευρωπαϊκών προγραμμάτων (ΕΣΠΑ) όσο και του ιδιωτικού κεφαλαίου (διαχείριση σχολικών μονάδων, ιδιωτικά ΑΕΙ, χρηματοδότηση σχολείων και πανεπιστημίων κοκ).

Επιπλέον οι συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων έχουν κι ένα ακόμα στόχο: τη σύνδεση του «νέου σχολείου» με τους νέους καλλικρατικούς δήμους και το όραμα της υποτιθέμενης «αποκέντρωσης». Αποτέλεσμα η διάλυση του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, η απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση και το πέρασμα του κόστους στους ήδη καταχρεωμένους δήμους. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ιδιωτική χρηματοδότηση αφού είναι αδύνατο, σήμερα, δήμοι και περιφέρειες να απορροφήσουν το κόστος λειτουργίας των σχολείων.

Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι η κυβέρνηση αλλάζει ριζικά την εκπαίδευση και όχι προς το καλύτερο. Το χειρότερο όμως είναι ότι βαφτίζει τις επιλογές της στις οποίες βασίζονται οι αλλαγές «παιδαγωγικά κριτήρια». Αν δεν τραγική η κατάσταση που διαμορφώνεται για μαθητές, γονείς κι εκπαιδευτικούς οι απόψεις αυτές θα μας προκαλούσαν γέλια. Γιατί, ποιο ακριβώς παιδαγωγικό κριτήριο πληρούν τα 30αρια τμήματα (30 μαθητές ανα τάξη) είναι αδύνατο (επιστημονικά) να μας εξηγήσουν οι φωστήρες του υπουργείου παιδείας.

Οι αντιδράσεις

Από την άλλη είναι σίγουρο ότι η εγκληματική αυτή πολιτική δε θα περάσει έτσι. Ήδη μία σειρά δημοτικά συμβούλια, σύλλογοι γονέων, μαθητές, ΕΛΜΕ και σύλλογοι πρωτοβάθμιας δηλώνουν την αντίθεση τους και προγραμματίζουν κινητοποιήσεις. Ήδη η ΟΛΜΕ προχωρά σε 24ωρη απεργία στις 30/3 ενώ και η ΔΟΕ προσανατολίζεται σε αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια από την άλλη η ηγεσία των ομοσπονδιών φέρει σημαντική ευθύνη γιατί δεν αντέδρασε παρά χλιαρά εδώ και καιρό που ήταν γνωστές οι προθέσεις του υπουργείου.

Μόνος δρόμος ο αγώνας

Απέναντι λοιπόν στα μέτρα του υπουργείου παιδείας δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αντίσταση. Σήμερα έχουμε ανάγκη το χτίσιμο ενός κοινού μετώπου ανάμεσα σε μαθητές, εκπαιδευτικούς γονείς και τις τοπικές κοινωνίες που να υπερασπίζονται το σχολείο στην υπηρεσία της κοινωνίας με γνώμονα την ολόπλευρη γνώση προς τους μαθητές απέναντι στη φτηνή ευέλικτη κατάρτιση και τον αποκλεισμό από την εκπαίδευση που προωθεί η κυβέρνηση.

Παλεύουμε για:

• Να μην εφαρμοστούν οι συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων. Κανένας μαθητής έξω από την εκπαίδευση
• Όχι πάνω από 20 μαθητές ανά τμήμα και 15 στα νηπιαγωγεία και τις 1^ες τάξεις του δημοτικού
• 5% του ΑΕΠ για τη χρηματοδότηση της Παιδείας
• Μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών
• Ενιαίο 12χρονο σχολείο και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή
• Ενίσχυση των δημόσιων δομών της ειδικής αγωγής με την πρόσληψη του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού.

 

Η κατρακύλα του Κουβέλη δεν έχει πάτο Το γνωρίζαμε ότι η Δημοκρατική Αριστερά έχει φορέσει το μανδύα της «υπεύθυνης και σοβαρής αντιπολίτευσης» και στηρίζει επί της ουσίας όλες τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ. Με κάθε νέα ανακοίνωσή τους όμως καταφέρνουν να μας εκπλήξουν. Έτσι και στο θέμα των συγχωνεύσεων –καταργήσεων σχολικών μονάδων. Στην ανακοίνωσή της η ΔΗ.ΑΡ. αναφέρει: «…Με την αναγκαία προϋπόθεση ότι τα κριτήρια των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων δεν θα εξαντλούνται απλώς στην εξοικονόμηση πόρων, αλλά πρωτίστως θα προτάσσουν το στόχο της αναβάθμισης των συνθηκών παροχής των εκπαιδευτικών υπηρεσιών σ’ όλη τη χώρα, η Δημοκρατική Αριστερά αντιμετωπίζει θετικά την αναδιάταξη του εθνικού σχολικού χάρτη…». Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι δήθεν αριστεροί κύριοι της ΔΗ.ΑΡ. πάνω στην πρεμούρα τους να στηρίξουν την κυβέρνηση και να διεκδικήσουν ίσως και κάποιες κυβερνητικές θέσεις εξαργυρώνοντας την υποστήριξη τους αυτή, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Εμείς ένα έχουμε να πούμε: στην εποχή του μνημονίου που όλες οι κατακτήσεις μας χτυπιούνται δεν υπάρχει ενδιάμεσο στρατόπεδο. Είτε είσαι με την κυβέρνηση είτε απέναντι της και οι κύριοι της ΔΗ.ΑΡ διαλέξανε το στρατόπεδο που τους αναλογεί…