«Είναι γνωστό το κόστος και η δυσκολία των εργαζομένων, και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να συμμετέχουν σε συχνές απεργίες και κινητοποιήσεις. Αυτό όμως δεν μειώνει την ευθύνη των κεντρικών συνδικαλιστικών οργανώσεων οι οποίες τελικά είτε απουσιάζουν είτε ανακοινώνουν πρωτοβουλίες για τα προσχήματα.
Στις 24 Μαρτίου το απόγευμα αρχίζει το Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να επιβεβαιώσει το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας και την χρονική επέκταση της κυριαρχίας της Τρόικα. Εκείνη την ημέρα και ώρα η Αθήνα θα έπρεπε να έχει λαϊκή καταιγίδα που να γίνει αισθητή μέχρι τις Βρυξέλλες. Για την ΓΣΕΕ δεν τρέχει τίποτε. Η ΑΔΕΔΥ επιλέγει την 22η Μαρτίου, παρά το γεγονός ότι στο ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα οριστικοποιηθεί η πώληση 50 δις που θα αφορά σε δημόσιες επιχειρήσεις και δημόσια περιουσία.
Αν δεν δινόταν η ευκαιρία να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους καλέσματα και δυνάμεις αποφασισμένες ενάντια στην Κυβέρνηση, αγωνιστικές και με αισιοδοξία, θα επρόκειτο για εκκλησιαστικές λιτανείες.
Είναι πια κατεπείγον, απέναντι στις επίσημες εργατικές συνομοσπονδίες που καταντούν Γραφεία Τελετών, να διαμορφωθούν εναλλακτικές δικτυώσεις και εστίες συντονισμού, οι οποίες θα είναι γειωμένες με την πραγματική κοινωνία κι ιδιαίτερα με την νέα γενιά.»
Αθήνα, 18/3/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου