Κεντρική Ομιλία Συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στις 10 Μάρτη.

Συναγωνίστριες- συναγωνιστές,

Έχουν περάσει 101 χρόνια από τότε που η επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε να καθιερωθεί η 8^η Μάρτη ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας προς τιμήν του αγώνα των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, οι οποίες το 1857 έσπασαν τη σιωπή τους, ξεπέρασαν αναστολές και φόβους, μετέτρεψαν την οργή τους σε δύναμη αγώνα και μαχητικά ξεχύθηκαν στους δρόμους, ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μείωση του ωραρίου από 16 ώρες σε 10, ίση αμοιβή για ίση εργασία με τους άνδρες συναδέλφους τους.

Όταν το καπιταλιστικό σύστημα χρειάστηκε περισσότερα εργατικά χέρια, για να αναπτύξει τις παραγωγικές δυνάμεις έβαλε την γυναίκα μαζικά στην παραγωγή.

Από την γυναικεία εργατική δύναμη το κεφάλαιο κέρδιζε και συνεχίζει να κερδίζει περισσότερα. Ταυτόχρονα όμως αναγκάστηκε να κάνει και κάποιες παραχωρήσεις, για να πετύχει τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της γυναικείας εργασίας, την κοινωνική και πολιτική χειραγώγησή της στο όνομα της ισοτιμίας.

Σήμερα, σε συνθήκες βαθειάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπου η επίθεση είναι ολομέτωπη σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, η γυναίκα και οι νέοι είναι τα μεγαλύτερα θύματα. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από σκληρούς ταξικούς αγώνες, του εργατικού και γυναικείου κινήματος καταργούνται. Δικαιώματα, πάντα κάτω από τις ανάγκες των γυναικών και κάτω από την πίεση των κατακτήσεων στις σοσιαλιστικές χώρες.

Η Παγκόσμια ημέρα των Γυναικών, είναι καθοριστική για την πορεία του γυναικείου κινήματος, συμβολίζει εκτός από τους αγώνες του παρελθόντος και τους σημερινούς αγώνες των γυναικών της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτισσών, των μεταναστριών.

Οι γυναίκες σε όλη την πορεία και τη διαδρομή του εργατικού κινήματος, έδιναν τη μάχη στο πλευρό των ανδρών μέσα από το ταξικό κίνημα για καλυτέρευση των όρων δουλειάς και ζωής.

Η συμβολή τους σε κάθε μάχη ήταν καθοριστική, καθήκον που παραμένει αναγκαίο στους σύγχρονους αγώνες και τους αγώνες του μέλλοντος.

Οι γυναίκες ήταν, είναι και θα είναι εκμεταλλευόμενες και διπλά καταπιεζόμενες, όσο θα υπάρχουν εκμεταλλευτικές κοινωνίες, όσο υπάρχει το καπιταλιστικό σύστημα. Αποτελούν φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό αφού πρώτες αυτές πλήττονται διαχρονικά από τα αντιλαϊκά μέτρα των κυβερνήσεων σοσιαλδημοκρατικών ή νέο φιλελεύθερων.

Η ΕΕ προκειμένου να ενισχύσει το κεφάλαιο ντύνει με τον μανδύα της ισοτιμίας της γυναίκας μέτρα τα οποία μεγαλώνουν την ανισοτιμία και την εκμετάλλευση. Τέτοια είναι, οι μαζικές απολύσεις, και η ανασφάλεια που πλήττουν ιδιαίτερα τις νέες εργαζόμενες και φέρνουν σε απόγνωση τις εργαζόμενες μεγαλύτερης ηλικίας η παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του τομέα της υγείας – πρόνοιας, της παιδείας, η μερική απασχόληση, η ευελιξία, τα ωράρια λάστιχο στο όνομα της εναρμόνισης του επαγγέλματος με την οικογένεια, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών που βρίσκονται κοντά στην σύνταξη. Στην πραγματικότητα καταργείται το δικαίωμα στην μόνιμη με πλήρη δικαιώματα εργασία.

Τώρα με το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά όσον αφορά την γυναικεία απασχόληση αφού η ανεργία καταγράφει τα υψηλότερα από ποτέ ποσοστά στις γυναίκες.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αλλά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές τους ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, στήριξαν και υλοποίησαν όλα τα αντιδραστικά μέτρα της ΕΕ τάχθηκαν υπέρ τον καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ψήφισαν όλες τις αντεργατικές συνθήκες για την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλείας συνεχώς αυξάνεται, πολλές νέες γυναίκες, κάτω από τους εκβιασμούς της εργοδοσίας αναγκάζονται ακόμη και να υπογράφουν ότι δεν θα κάνουν οικογένεια, συνεχώς πληθαίνουν οι περιπτώσεις απόλυσης εγκύων, ενώ δεν τηρούνται και τα ελάχιστα μέτρα προστασίας της υγείας των γυναικών.

Πριν λίγους μήνες πάνω από 3.000 παιδιά, βρήκαν κλειστή την πόρτα δημοτικών βρεφικών σταθμών, με αποτέλεσμα πολλοί γονείς να αναγκαστούν να στραφούν σε ιδιωτικούς με το ανάλογο πάντα τίμημα. Ακόμα όμως και στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα τροφεία ολοένα και αυξάνονται.

Η ανεργία, η ημιαπασχόληση, οι χαμηλοί μισθοί, η ανασφάλεια, βάζουν εμπόδια στο δικαίωμα των νέων ζευγαριών να ξεκινήσουν τη δική τους οικογένεια. Υποφέρουν βλέποντας τον πενιχρό οικογενειακό προϋπολογισμό να εξανεμίζεται.

Συναγωνίστριες- συναγωνιστές

Η ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου συμβαδίζει με τη χειροτέρευση της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας. Είναι πρόκληση να υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις, ώστε να ικανοποιούνται οι ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, σε στέγαση, ποιοτική διατροφή, υγεία, παιδεία και να ζουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες κάτω από το όριο της φτώχειας. Η υποχώρηση, ο συμβιβασμός και η παραίτηση από τα δικαιώματα μας δεν λύνει κανένα πρόβλημα αντίθετα εντείνει τα αδιέξοδα.

Δεν συμμεριζόμαστε όσους μιλάνε για αποχή από το κίνημα, αυτές οι δυνάμεις εξυπηρετούν το σύστημα, γι’αυτό και σήμερα, οι εργαζόμενες γυναίκες και άνδρες θα πρέπει να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, να καταδικάσουν και με την ψήφο τους τα κόμματα και τις δυνάμεις εκείνες που προβάλλουν ως μονόδρομο τον δρόμο του κεφαλαίου.

Οι γυναίκες σήμερα στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν πρέπει να προσφεύγουν σε ατομικές λύσεις. Χρειάζεται να δώσουν ηχηρό μήνυμα αντίστασης και αντεπίθεσης, να μην νομιμοποιήσουν στην συνείδησή τους τα αντιλαϊκά μέτρα και το μνημόνιο, την εκμετάλλευση και την ανισοτιμία αλλά να παλέψουν για την κατάργησή τους. *Ο δρόμος που μας λένε να βαδίσουμε, τσακίζοντας τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας είναι μονόδρομος για την πλουτοκρατία που θησαυρίζει από τον δικό μας κόπο και ιδρώτα για την ΕΕ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ το ΛΑΟΣ που με την πολιτική τους υπηρετούν τους κεφαλαιοκράτες για να αυξάνουν την εκμετάλλευση και να διογκώνουν τα κέρδη τους.

Εμείς θα τραβήξουμε ακόμη πιο αποφασιστικά το δικό μας δρόμο. Θα δράσουμε ώστε καμία γυναίκα στο εργοστάσιο, στο νοσοκομείο, στο σχολειό, στη γειτονιά να μην είναι ανοργάνωτη. Για να γραφτούν στα συνδικάτα οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι νέες κοπέλες. Για να πρωτοστατήσουν οι γυναίκες στη δημιουργία σωματειακών επιτροπών – επιτροπών του ΠΑΜΕ – λαϊκών επιτροπών σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά.

Από αύριο μπαίνουμε σε νέο κύκλο αγώνων. Για να αποκρούσουμε το σχέδιο κατάργησης των ΣΣΕ και την προώθηση ατομικών συμβάσεων, διεκδικώντας αυξήσεις. Για να σηκώσουμε φραγμό ενάντια στις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, απαιτώντας σταθερή και μόνιμη δουλειά. Να οργανώσουμε την πάλη μας και να αντιταχθούμε στην μαζική εξαθλίωση και τη φτώχεια. Στην αφαίμαξη του εισοδήματος από την ακρίβεια, από την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας την αύξηση των εισιτηρίων, τη φορολογία κλπ, διεκδικώντας τις συνολικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Να ορθώσουμε μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην εμπορευματοποίηση της υγείας, όπου η υγεία και όχι μόνο δεν θα είναι ατομική υπόθεση του καθένα.

Να βρεθούμε κοντά στις εργάτριες και τους εργάτες, στους άνεργους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους νέους και τις νέες για να μην υποκύψει ο κόσμος, να μην γονατίσει, να μείνει όρθιος, να μην υποτιμήσουμε την πίεση που ασκεί η κρίση. Έχει μεγάλη σημασία να έχει κουράγιο η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και να οργανώνεται.

Συζητάμε με σχέδιο και καλή προετοιμασία των δυνάμεων μας εργοστάσιο, το εργοστάσιο, γειτονιά τη γειτονιά, με τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους μαγαζί το μαγαζί, τη νεολαία, όχι τυπικά αλλά παίρνουμε τη γνώμη τους, ακούμε τους προβληματισμούς τους, τους χρεώνουμε ευθύνη, τους βάζουμε στη μάχη.

Ριχνόμαστε στη μάχη με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.

Για να διεκδικήσουμε και να επιβάλλουμε όλοι μαζί – γυναίκες και άντρες -

• Ίση αμοιβή για ίση δουλειά.
• Άδειες μητρότητας για όλες τις γυναίκες, μισθωτές, αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες, δυο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό. Επιπλέον ένα χρόνο γονική άδεια με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Δημόσια δωρεάν Κέντρα Υγείας, με προσανατολισμό στην πρόληψη, με προστασία της γυναίκας και του παιδιού.
• Δημόσιοι δωρεάν βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, παιδικές κατασκηνώσεις.
• Δίχρονη υποχρεωτική δημόσια - δωρεάν προσχολική αγωγή.

Να πούμε όχι στην κοροϊδία των ανέργων με τις «κοινωνικές επιχειρήσεις».

Σήμερα που το δικαίωμα στην μητρότητα, την δουλειά, τον ελεύθερο χρόνο βάλλεται καθημερινά, σήμερα που το σύστημα προσπαθεί να μας αποθαρρύνει από τη συμμετοχή στην δράση στο ταξικό κίνημα, θέλοντας να μας επιβάλλει τη μοιρολατρία και την υποταγή, μπαίνει πιο επιτακτικά η ανάγκη οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, να πιστέψουν στη δύναμή τους, να ενισχύσουν την κοινωνική συμμαχία να μαζικοποιήσουν το ΠΑΜΕ την ΟΓΕ τις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους σπουδαστές και να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Να αντιπαλέψουν την πολιτική εκείνη που θέλει γυναίκες και άνδρες σύγχρονους δούλους των εργοδοτών και της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Να συμβάλλουν αποφασιστικά στην πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και την αποδέσμευση από τους Ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, να παλέψουν για το δικαίωμα τους στη ζωή.