Με αφορμή τη δολοφονία του παιδιού στο Μενίδι

Χθες το απόγευμα πραγματοποιήθηκε πορεία, με αφορμή το θανάσιμο τραυματισμό της μικρής Έρρικας,  καλεσμένη από τοπικές κινήσεις των γύρω περιοχών, οργανώσεων της αριστεράς και σχημάτων της αυτονομίας και αναρχίας στο Μενίδι. Στη πορεία συμμετείχαν γύρω στα 200 - 250 άτομα (εκφράστηκε και εδώ το φαινόμενο κάποιοι να βάζουν τις υπογραφές τους, να καλούν σε συγκεντρώσεις και πορείες αλλά να μην τις στηρίζουν στη πράξη) που ξεκίνησαν από τον Κάραβο και προχώρησαν προς το σημείο της δολοφονίας για να καταλήξουν στο κέντρο του Μενιδίου. 

Παρά τα αναγραφόμενα αλλού, το κλίμα από τη πλευρά του κόσμου της περιοχής δεν ήταν ούτε αρνητικό ούτε φαινόταν να είναι ...τρομοκρατημένοι. Τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, αρκετός κόσμος έβγαινε έξω από αυτά και από τα μπαλκόνια, κάποιοι χειροκροτούσαν κιόλας. Όχι ότι δεν υπήρχαν και οι "δυσαρεστημένοι" αλλά δεν ήταν αυτοί που έδιναν τον τόνο. 

Στη πορεία συμμετείχαν και αρκετοί νεολαίοι τσιγγάνοι. Αρκετοί περίμεναν στο σημείο και όταν έφτασε η πορεία χειροκρότησαν και φώναξαν συνθήματα μαζί με τους διαδηλωτές. 

Η αστυνομία ήταν άφαντη, μόνο προς το τέλος εμφανίστηκαν κάποιες διμοιρίες ΜΑΤ αλλά και αυτές κρυμμένες στα στενά σχετικά μακρυά από την πορεία. 

Εντύπωση προκάλεσαν οι αντιδράσεις κάποιων διαδηλωτών που ανέβηκαν για πρώτη φορά στο Μενίδι. Σου έδιναν την εντύπωση ότι περίμεναν να δουν μια περιοχή πολύ υποβαθμισμένη, χωμένη στο ...βούρκο και το περιθώριο! Οι αντιδράσεις αυτές είναι χαρακτηριστικές του πως μπορεί να επιρρεάσει το σύστημα που λαϊκές συνοικίες τις χαρακτηρίζει ως επικίνδυνες και απροσπέλαστες για τον κοινό άνθρωπο. Συνοικίες όπου δήθεν επικρατεί το έγκλημα και οι συμμορίες. 

Το Μενίδι δεν είναι τίποτ' άλλο από μια περιοχή λίγο πολύ σαν όλες τις άλλες όπου κατά βάση ζει λαϊκός κόσμος, είναι μια εργατογειτονιά σαν όλες τις άλλες. Βέβαια λόγω της τεράστιας γεωγραφικής του έκτασης συγκεντρώνει περισσότερο από άλλους δήμους τις αντιθέσεις της ελληνικής κοινωνίας. Στα όριά του βρίσκονται η  Βαρυμπόπη και οι Θρακομακεδόνες που είναι περιοχές κατοικίας μικροαστικών και αστικών στρωμάτων, έχει συγκεντρωμένες πάρα πολλές βιομηχανίες και μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις. Μια ιδιαιτερότητα του Μενιδίου είναι ότι ενώ οι ντόπιοι είναι αρβανίτικης καταγωγής τις τελευταίες δεκαετίες, από τα τέλη του '60 κυρίως, ζουν στη περιοχή πολλοί Πόντιοι παλιννοστούντες από την ΕΣΣΔ αρχικά και αρκετοί που ήρθαν μετά την κατάρρευσή της. Επίσης υπάρχει και το κομάτι όπου ζουν τσιγγάνοι. Μεταξύ όλων αυτών υπάρχουν "αντιθέσεις" τις οποίες το σύστημα και διάφοροι τοπικοί παράγοντες φροντίζουν να τις οξύνουν μια χαρά και, δυστυχώς κάποιες φορές φτάνουν και στα άκρα. 

Είναι λοιπόν μια περιοχή όπου κατά βάση συγκεντρώνει εργατόκοσμο είτε σαν τόπος κατοικίας είτε σαν τόπος δουλειάς. Κόσμος που στη καθημερνότητά βιώνει την επίθεση του συστήματος στο πετσί του. Η συμπεριφορά του αστικού κράτους στη περιοχή είναι ανάλογη.  Απαξίωση, αστυνομοκρατία, ρατσισμός. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που η καταστολή και η αστυνομοκρατία στις γειτονιές εντείνεται. 

Τα φαινόμενα των μηχανοκίνητων καβαλάρηδων που τρέχουν στις συνοικίες με μεγάλη ταχύτητα, κατά ομάδες και με τους φανούς αναμένους, με συμπεριφορές προκλητικές και προσβλητικές απέναντι στους κατοίκους και στους περαστικούς, με ρατσιστική διάθεση απέναντι σε μετανάστες και τσιγγάνους, με τρομοκρατική στάση απέναντι στους νεολαίους, ιδιαίτερα τους πιτσιρικάδες, υπάρχουν και στο Μενίδι. Φαινόμενα που στη συγκεκριμένη περιοχή μπορεί να είναι πιο έντονα από άλλες πιο "ομογενοποιημένες" της Αθήνας. Η στάση των αστυνομικών, ιδιαίτερα των ομάδων Δίας και Δέλτα, δεν είναι τυχαία. Εκπορεύεται από το ρόλο της τρομοκράτησης και της καταστολής που τους έχει αναθέσει το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. 

Γι' αυτό και είναι αδικαιολόγητη η άποψη και η στάση αριστερών, αναρχικών, δημοκρατικών, προοδευτικών και άλλων, που λένε ότι η αντίδραση για ένα τροχαίο ατύχημα είναι υπερβολή. Το ατύχημα μπορεί να ήταν τροχαίο αλλά το όλο πλαίσιο που το περιβάλει είναι πολιτικότατο. Δε μιλάμε για ένα τυχαίο ατύχημα. Μιλάμε για ένα ατύχημα που το προκάλεσε ένα όργανο τρομοκράτησης του λαού που βιαζόταν να αναλάβει υπηρεσία. Για ένα ατύχημα που ο υπαίτειός του, σε αντίθεση με το αν ήταν τσιγγάνος για παράδειγμα, αφέθηκε ελεύθερος και το όλο σύστημα προσπάθησε να το υποβαθμίσει χρησιμοποιώντας ακόμη και την καταγωγή του παιδιού. Για ένα ατύχημα που αργά ή γρήγορα θα γινόταν, το τυχαίο ήταν μόνο το ότι "έσκασε" στο Μενίδι. Ήταν τόσο τυχαίο όσο τυχαία ήταν και η δολοφονία του μετανάστη στο Βύρωνα. Και σε καμιά περίπτωση δε συγκρίνεται με "αντικοινωνικές" συμπεριφορές Ελλήνων, μεταναστών, τσιγγάνων και άλλων που κάποιοι τις εξισώνουν με αυτές των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και των "εργαζόμενων" σε αυτούς για να δικαιολογήσουν καταστάσεις και την άποψή τους. 

Κλείνουμε το άρθρο αυτό με τη φράση μια ηλικιωμένης γυναίκας που μένει στο σημείο που δολοφονήθηκε  το παιδί. Να σημειώσουμε μόνο πως ο δρόμος αυτός είναι πέρασμα προς την περιοχή που ζουν οι τσιγγάνοι. "Και μένα με κλέψανε κάποια στιγμή, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να κυνηγάνε έτσι ακόμη και τα μικρά παιδιά μόνο και μόνο επειδή είναι τσιγγάνοι!" 

Γι' αυτό λοιπόν το "τροχαίο ατύχημα" δεν ήταν καθόλου τυχαίο! 

πηγή: antigeitonies