Να γίνουν οι εκλογές μάχη κερδισμένη για το λαό
«Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι οι εκλογές στις 7 και 14 του Νοέμβρη δεν έχουν γενικό πολιτικό περιεχόμενο, είναι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και για το κύρος του Καλλικράτη. Τι έγινε τώρα τις τελευταίες μέρες και άλλαξε το βιολί και μάλιστα με δύο πολύ σοβαρές τοποθετήσεις;
Η μια τοποθέτηση ήταν αυτή - και που εδώ που τα λέμε έχει δίκιο γι' αυτήν την τοποθέτηση: Λέει, προσέξτε ελληνικέ λαέ, όλη η Ευρώπη έχει στραμμένα τα μάτια της στην κάλπη στις 7 και 14 του Νοέμβρη, περιμένει το εκλογικό αποτέλεσμα. Οπως βεβαίως όλη η Ευρώπη και δικαιολογημένα, οι λαοί, αλλά και οι ιμπεριαλιστές, και οι κυβερνήσεις, έχουν τα μάτια τους στραμμένα αυτές τις μέρες στη Γαλλία, με τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν. Οπως ήταν στραμμένη η προσοχή τους το καλοκαίρι με τις μεγάλες κινητοποιήσεις των ναυτεργατών και γενικότερα των εργαζομένων.
Εχει δίκιο σ' αυτό. Ξέρουν καλά οι ιμπεριαλιστές, ξέρουν καλά οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματίες, οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια, όπως λέμε εμείς, ξέρουν καλά ότι η κάλπη μπορεί να έχει μια τέτοια έκπληξη που να τους φέρει μεγάλη δυσκολία να αντιμετωπίσουν τα πράγματα από δω και μπρος.
Και ξέρουν επίσης πολύ καλά ότι κάθε πράγμα που γίνεται στην Αθήνα, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στη Λισαβόνα, στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στη Θεσσαλονίκη, στη Μασσαλία, στη Λυών, κάθε τι που γίνεται και αποπνέει χειραφέτηση των λαών, αγωνιστική διάθεση, ξεπέρασμα της μοιρολατρίας, αυτό το πράγμα μεταδίδεται σαν το καλό μικρόβιο σε όλη την Ευρώπη. Αλλωστε, κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος έστω και αν άμεσα δεν φέρει αποτελέσματα.Και μεις απευθυνόμαστε στους εργατοϋπάλληλους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες - υπάρχουν και κάποιοι αγρότες και δω στην Αττική, αλλά υπάρχουν και σε όλη την Ελλάδα και ο αγώνας είναι και τοπικός και πανελλαδικός. Απευθυνόμαστε και τους λέμε: Θα δώσεις απάντηση σε αυτό που λέει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός, που το λέει στην Ουάσιγκτον, το λέει στη Νέα Υόρκη, το λέει στις Βρυξέλλες, ότι ο ελληνικός λαός, ναι μεν έχει δεχτεί στις πλάτες του δύσκολα μέτρα, αλλά κατανοεί απολύτως τον πρωθυπουργό;
Θα διαψεύσουμε τελικά τους Ευρωπαίους, τον κ. Γιούνκερ, που λέει ότι συναντάει στο δρόμο Ελληνες που του λένε μπράβο για τα μέτρα που έχουν παρθεί στην ευρωζώνη; Θα δοθεί απάντηση με την ψήφο, κατηγορηματική, σ' αυτό που λέει ο πρωθυπουργός ότι τον σταματάνε οι εργαζόμενοι στο δρόμο και του λένε πάρε και μένα μπάρμπα το μισθό μου; Δεν είναι απλά πράγματα αυτά και δεν τα λέει για γέλια. Διαμορφώνει κατάσταση και η κάλπη πρέπει να τον διαψεύσει.
Οπως πρέπει να διαψεύσει και τον κ. Σαμαρά, που ζητάει συγχωροχάρτι. Στο όνομα του ότι έκανε κριτική, που κανένα άλλο κόμμα στην Ελλάδα δεν το έχει κάνει. Και ξέρετε, δεν πρέπει να αισθανθούν την ανατριχίλα της ήττας μόνο η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτοί που πρέπει να φοβηθούν - και εκεί οφείλεται και η μεγάλη διαφορά μέσα στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης - είναι η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, οι τραπεζίτες. Πρέπει να φοβηθούν τα μονοπώλια, οι επιχειρηματίες που άδειασαν πραγματικά τα ταμεία και τις τσέπες των εργαζομένων.
Αυτοί που προκάλεσαν από τη μια μεριά τη μεγάλη κερδοφορία τους και από την άλλη δημιούργησαν τις προϋποθέσεις, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων, της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και όχι μόνο. Αν δεν φοβηθούν αυτοί και αν δεν τρομοκρατηθούν ύστερα από μια μεγάλη μάχη, όπως είναι η εκλογική, όπου πια περικλείει την πολιτική επιλογή ενός μεγάλου μέρους του λαού, τότε θα 'χουμε μια μάχη χαμένη, θα 'χουμε ένα πισωγύρισμα προσωρινό, αλλά οπωσδήποτε μια μάχη χαμένη για το λαό. Και δεν έχουμε την πολυτέλεια τώρα που έρχονται καινούρια μέτρα να υπάρχουν χαμένες μάχες.
Ο πρωθυπουργός, αφού πολιτικοποίησε τη μάχη, πρόσθεσε και το άλλο. `Η σώζεται η Ελλάδα, ή χανόμαστε. Ε, σε αυτό το πλαστό τρομοκρατικό δίλημμα πρέπει να απαντήσει ο λαός. Και πριν από όλα, πρέπει να απαντήσει γενικά ο λαός και ιδιαίτερα αυτοί που στήριξαν το ΠΑΣΟΚ πέρυσι, πρέπει να απαντήσουν το εξής πράγμα: Ε, τέρμα πια. Οχι άλλη τρομοκρατία. Δεν θα είμαι συνεχώς ο τρομοκρατημένος, πανικοβλημένος. Εχω αποφασίσει το εξής πράγμα: Ακριβώς επειδή με τρομάζουν τα βάσανα της οικογένειάς μου, του κλάδου, των παιδιών μου, είμαι αποφασισμένος, εγώ θα τρομοκρατήσω εσένα. Και αυτό πρέπει να φανεί στην κάλπη.
Ψέμα πάνω στο ψέμα από το ΠΑΣΟΚ
Δεύτερο μεγάλο ψέμα. Οι 670 χιλιάδες θέσεις εργασίας που υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Αυτό είναι και πρωτοφανές, θα το επαναλάβουμε για άλλη μια φορά. Το 2002, το 2006, το 2007, το 2009, και αναφερόμαστε και σε τοπικές εκλογές και σε εθνικές, υπόσχονταν μεταξύ τους 100-150 χιλιάδες θέσεις εργασίας, το πολύ 200 χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Τώρα, σε συνθήκες κρίσης που οι απολύσεις είναι μαζικές - κλείνουν επιχειρήσεις και κλείνουν και μικρομάγαζα που απασχολούν εργαζόμενους, αλλά κλείνουν και μεγάλες επιχειρήσεις γιατί το μεγαλύτερο μονοπώλιο τρώει το σχετικά μικρότερο - τώρα που οι Ελληνες κεφαλαιοκράτες μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, τώρα υπόσχονται 670 χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Μα, αυτό είναι καραμπινάτο ψέμα, καραμπινάτη κοροϊδία. Και εσείς, αγαπητοί - αν θέλετε - συναγωνιστές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που παλέψαμε μαζί σε κάποιες κινητοποιήσεις και σε κάποιες απεργίες, έστω και αν πήγαμε σε διαφορετικές συγκεντρώσεις, εσείς θα πιστέψετε τις 670 χιλιάδες θέσεις εργασίας;
Τρίτο ψέμα. Χτες ο κ. Παπανδρέου έκανε μία ομιλία και μάλιστα τα παπαγαλάκια στα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να ερμηνεύουν το χρησμό. Τι, άραγε, είπε ο πρωθυπουργός; Είπε, ως εδώ, άλλα μέτρα δε θα πάρουμε. Τα είπε στους αυριανούς ψηφοφόρους, που τους βλέπει σαν επιρρεπείς να πιστεύουν στο ψέμα; `Η τα είπε αυτά στην Κομισιόν και στους άλλους; Κάθονται και ψάχνουν και ψειρίζουν, με συγχωρείτε για την έκφραση, τη μαϊμού, για να δουν αν αυτό που είπε ο πρωθυπουργός το είπε στους έξω ή στους μέσα, ότι δεν θα πάρει άλλα μέτρα. Το είπε στους μέσα, δυστυχώς. Το είπε στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ πριν από όλα αυτό το ψέμα.
Και ας το δούμε και αλλιώς. Δεν χρειάζεται να πει ότι θα πάρει και άλλα μέτρα γιατί το ίδιο το μνημόνιο έχει τέτοιες ελαστικές φράσεις, έχει τέτοια ελαστικότητα, όπου πραγματικά μπορείς να παίρνεις καινούρια και ξανά και άλλα και άλλα και να λες, μα, βρε παιδιά, αυτά είναι εντός του μνημονίου, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ολα μπορεί να γίνουν.
Π.χ. το λιμάνι εδώ, οι ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών, των αεροδρομίων κ.λπ. είναι μέσα στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το προεκλογικό. Τζάμπα κλαίει ο κ. Μητρόπουλος και ο κ. Δημαράς και ο κ. Αλαβάνος και ο κ. Τσίπρας ότι το ΠΑΣΟΚ αθέτησε το πρόγραμμά του. Δεν το αθέτησε καθόλου. Αυτά τα λέει το πρόγραμμά του μέσα. Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης , η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η κατάργηση βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, αυτά είναι στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ. Δεν έχουν σχέση με το μνημόνιο, ένα μεγάλο μέρος των μέτρων που παίρνονται είναι έξω από το μνημόνιο.
Τι είναι το μνημόνιο; Θα 'λεγε κανείς είναι μια περίληψη της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Απλώς, η διαφορά του είναι, σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα παίρνονται τα μέτρα ή αν θέλετε καθορίζεται η ταχύτητα των μέτρων. Ολα αυτά είναι προγραμματισμένα.
Δεν υποτιμούμε το μνημόνιο, αλλά να φτάσουμε στο σημείο να λέμε ότι εκτροχιάστηκε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ εξαιτίας του μνημονίου, ε, τέτοιο ψέμα δεν μπορούμε να το πούμε στον ελληνικό λαό για να γίνουμε συμπαθείς στους συμπαθέστατους σε μας, στο βαθμό που ανήκουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα, ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Να μη σκορπίσει η ψήφος
Αυτός που ψηφίζει αποχή ή αν θέλετε και λευκό τι είναι; Είναι δυσαρεστημένος Νεοδημοκράτης, είναι δυσαρεστημένος ΠΑΣΟΚος; Είναι μηδενιστής; Βρίσκεται σε πλήρη απογοήτευση, είναι αγνωστικιστής; Δεν ξέρει; Τι είναι; Είναι μη πολιτικοποιημένος ή πολύ πολιτικοποιημένος; Ο,τι θέλεις μπορεί να ερμηνευθεί. Και άλλωστε, η πολιτική ζωή ή μάλλον ο συσχετισμός δύναμης καθορίζεται από αυτούς που ψηφίζουν. Εσείς τι νομίζετε, εσείς που λέτε για αποχή, ότι θα τους βάλετε στο φιλότιμο; Δεν είναι θέμα φιλότιμου. Είναι θέμα καθαρής τιμωρίας.
Αλλο θέμα: Να σκορπίσεις την ψήφο σου σε ψηφοδέλτια τα οποία έχουν γίνει είτε σχεδιασμένα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - υπάρχουν και δεύτερα και τρίτα ψηφοδέλτια ιμιτασιόν - είτε εμφανίστηκαν αυθορμήτως, αλλά στην πραγματικότητα τα κόμματα αυτά βολεύονται με το να έχουν περισσότερα ψηφοδέλτια, αφού δεν μπορούν να ενοποιήσουν τις δυνάμεις τους σε ένα.
Και βάζουμε το εξής ερώτημα. Πηγαίνοντας στην περιφέρεια, ψηφοδέλτιο Δημαράς. Καταρχήν, ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φορά μπες βγες από το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Μητρόπουλο. Ενα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚικού Τύπου τον στηρίζει ανοιχτά. Ενα μεγάλο μέρος οργάνων του ΠΑΣΟΚ, όχι απλών ανθρώπων, τον στηρίζει ανοιχτά και τον περιφρουρεί ταυτόχρονα και τον προστατεύει για να μη φθαρεί. Αυτό είναι τυχαίο; Οχι. Λογικά τι έπρεπε να κάνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Να τον καταγγείλει ως διασπαστή. Δεν το κάνει.
Πάρτε τον κ. Μητρόπουλο, στέλεχος του Εθνικού Συμβουλίου. Ορκίζεται όπως και ο κ. Δημαράς ότι παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ. Ακούσατε καμιά κριτική από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ; Αν θέλετε και σαν αυτοσυντήρηση. Τίποτα. Σου λέει, εντάξει. Από το να πάνε οι ψήφοι στη "Λαϊκή Συσπείρωση" και στον Παφίλη, καλύτερα να πάνε εκεί. Θα τους βάλουμε στο χέρι. Τέλος. Και αυτό το ξέρουνε καλά. Αλλωστε, είτε τα συγκροτήματα του Τύπου στηρίζουν Δημαρά είτε τα τμήματα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τον κ. Μητρόπουλο, είναι ένας χώρος που πολύ εύκολα μπορείς να τον βάλεις στο χέρι.
Επομένως, πηγαίνοντας στην κάλπη πρέπει να σκεφτεί κανείς το εξής πράγμα: Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η κοινωνία η ελληνική, η διεθνής κατάσταση και ας αφήσουν αυτά τα πονηρά, ότι ψηφίζουμε τώρα με τοπικά κριτήρια. Σήμερα χρειαζόμαστε έργα που τουλάχιστον αμβλύνουν τη ζωή μας από το δυσβάσταχτο βάρος των αντιδραστικών και βάρβαρων μέτρων που έχουν παρθεί μέχρι τώρα και αντιμετωπίζουν τα καινούρια προβλήματα που γεννά το μνημόνιο.
Σήμερα, η ζωή μας για να αλλάξει σημαίνει σταθερή δουλειά, διά βίου ασφάλιση ότι θα έχω δουλειά, ότι το παιδί μου από τη στιγμή που το έχω μέσα στην κοιλιά μου μέχρι που θα γίνει μεγάλο θα έχει δουλειά, μισθοί και μεροκάματα επαρκή για να ζήσω όπως χρειάζεται την πρώτη 10ετία του 21ου αιώνα και όχι να βρεθώ 50 και 60 χρόνια πίσω. Ε, λοιπόν, δεν μπορεί η συζήτηση να γίνεται τέτοια, όπου πια τα λεγόμενα τοπικά προβλήματα να συρρικνώνονται σε μερικά έργα.
Απάτη τα περί νέου παραγωγικού μοντέλου
Προσέξτε όμως, λένε και κάτι άλλο, ιδιαίτερα οι περιφερειάρχες και μέσα εκεί εντάσσονται και οι δήμαρχοι. Εμείς λέει προωθούμε το νέο παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας. Το μοντέλο της COSCO, το μοντέλο του Αστακού. Τι είναι το νέο παραγωγικό μοντέλο; Θα γίνουν λέει καινούριες επενδύσεις. Πού γίνονται επενδύσεις σήμερα στην Ελλάδα; Και αυτές είναι αμφιλεγόμενες, όπως στον Αστακό. Αν κι εμείς χαρήκαμε που δε γίνονται οι επενδύσεις στον Αστακό, γιατί θα μας γέμιζαν εκεί με αποθήκες υγρού καυσίμου, το οποίο έχουν διώξει από όλες τις χώρες της Ευρώπης ως επικίνδυνο και το έχει δεχτεί μόνο η Μάλτα και η Ελλάδα.
Εν πάση περιπτώσει, πού γίνονται επενδύσεις σήμερα; Σε φωτοβολταϊκά, στον τουρισμό, αλλά στον τουρισμό από τον οποίο θα επωφεληθούν μόνο τα ισχυρά ξενοδοχειακά συγκροτήματα και στους δρόμους και τις μεταφορές για να μεταφέρονται στην Ευρώπη τα εμπορεύματα των Κινέζων, των άλλων κλπ. Σε δύο, τρεις, τέσσερις τομείς γίνονται επενδύσεις.
Σε μια σειρά κλάδους και βιομηχανίες δε γίνονται επενδύσεις. Εκεί που οι βιομηχανικές επιχειρήσεις ενδεχομένως αυξάνουν την παραγωγή τους, είναι για τις εξαγωγές. Και με την ευκαιρία, τα νοσοκομεία χρωστάνε στις πολυεθνικές, τα ασφαλιστικά ταμεία χρωστάνε στα νοσοκομεία, το ΙΚΑ χρωστάει στον ΟΑΕΔ, ο ΟΑΕΔ χρωστάει στους ανέργους και δεν έχει να καλύψει τα προγράμματα της ανεργίας.
Τα ελλείμματα δε βρίσκονται μόνο στις τράπεζες της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ελβετίας, κλπ. Εδώ υπάρχουν ελλείμματα στους οργανισμούς που έχουν άμεση σχέση με την περίθαλψη, με τη συνταξιοδότηση του λαού. Εδώ μετράμε τώρα τι χρωστάμε τώρα στους πιστωτές. Μα ο πιο μεγάλος πιστωτής, ο πιο μεγάλος χαμένος είναι ο λαός. Αυτά που πήραν και λήστεψαν από το λαό, τη νόμιμη κλοπή, αυτά δεν αθροίζονται. Τι χρωστάμε στους Γερμανούς τραπεζίτες, στους Αγγλους τραπεζίτες... Μα δεν τα χρωστάει αυτά ο ελληνικός λαός! Γιατί τα δάνεια που έγιναν - και όντως έγιναν και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ - ήταν δάνεια για να αβγατίσει η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Να πάνε να τα πληρώσουν οι επιχειρηματίες, εμείς δεν πληρώνουμε ούτε δεκάρα. Βεβαίως, μας τα παίρνουν. Να πει ο λαός δεν πληρώνω, αφού μας τα παίρνουν, αφού έχουν κάνει στάση πληρωμών. Το ΦΠΑ δεν το επιστρέφουν, τα φάρμακα τα έχουν κόψει, το εφάπαξ στους δημοσίους υπαλλήλους δεν το δίνουν. Ηδη έχουν κάνει στάση πληρωμών. Τι φοβόμαστε παραπάνω; Αν θέλουμε λοιπόν, αυτό που λέμε δεν πληρώνω για την πλουτοκρατία και απαιτώ να πληρώσουν αυτοί που φταίνε, δεν μπορεί να μη βγει από την κάλπη στις 7 του Νοέμβρη. Από κει και πέρα, όλα τα άλλα είναι μια φιλολογία.
Να εμπνεύσουμε ένα μεγάλο κοινωνικό λαϊκό μέτωπο
Θα μου πείτε, τι θα προσδώσει η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ; Θα τους τρομοκρατήσει. Κι έχει δυναμική στο κίνημα αλλά και μέσα στα όργανα - αυτά τα συντηρητικά όργανα των δήμων, ως θεσμούς και της περιφέρειας.
Θέλουμε να εμπνεύσουμε ένα μεγάλο κοινωνικό λαϊκό μέτωπο που θα γίνει η ηγετική δύναμη της πάλης για τη λαϊκή εξουσία. Της πάλης για το σοσιαλισμό, δεν το κρύβουμε. Ταυτόχρονα όμως, είμαστε σε θέση αμετακίνητη σε αυτό το σκοπό που συμφέρει την πλειοψηφία του λαού. Ξέρουμε πολύ καλά να αποσπούμε μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες στο σήμερα. Ξέρουμε πολύ καλά να ενώνουμε το σήμερα με το αύριο.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά να βάζουμε εμπόδια, να βάζουμε φρένο, να κερδίζουμε μάχες μικρές και να σιγουρεύουμε αυτή τη μάχη τραβώντας μπροστά μέχρι την ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας. Και δε θέλουμε αυτή η μάχη στις 7 του Νοέμβρη να είναι μια μάχη χαμένη. Μια μάχη που νομιμοποιεί την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του μνημονίου, το δίδυμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δε θέλουμε σε καμιά περίπτωση η λαϊκή δυσαρέσκεια να πάει σε λάθος δρόμο.
Σκεφτείτε λοιπόν το μνημόνιο, τη συνδιαχείριση του Αιγαίου, τι έχει γίνει την τελευταία 20ετία. Σκεφτείτε τα διάφορα νεωτεριστικά και αριστερά αναχώματα σε όλη την Ευρώπη και σκεφτείτε ένα πράγμα: Οτι στις 7 του μήνα πρέπει να διαφοροποιήσουμε, δυστυχώς δεν μπορούμε να ανατρέψουμε, το συσχετισμό δύναμης. Και ο συσχετισμός δύναμης έχει δύο πόλους σύγκρισης μεταξύ τους. Ο ένας είναι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ με τα αναχώματα και ο άλλος είναι ΚΚΕ με όσους συνεργάζονται μαζί του στα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου