M. Koβάνης-http://www.epohi.gr
Δύο στους τρεις γάλλους πολίτες υπέρ των νέων κινητοποιήσεων
Ο Σαρκοζί βρίσκεται υπό την πίεση των συνδικάτων, που συνεχίζουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, με την οποία αυξάνονται τα ηλικιακά όρια για τη συνταξιοδότησης και καταργείται ο αναδιανεμητικός χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος. Από την άλλη όμως, θεωρεί ότι πρέπει να εναρμονιστεί με τις απαιτήσεις των «οίκων αξιολόγησης». Η προσπάθειά του να μεταθέσει το πρόβλημα κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά των «ανθρώπων του δρόμου», των Ρομά, έχει συγκεντρώσει τα πυρά ανθρωπιστικών και διεθνών οργανισμών... Η μόνη του διέξοδος είναι η συμμαχία με τον Μπερλουσκόνι και τη Μέρκελ και οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Ο αγώνας όμως στη χώρα του, στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, δεν του αφήνουν πολλά περιθώρια.
Για μια ακόμα φορά, οι Γάλλοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι συνταξιούχοι και οι νέοι κατεβαίνουν στους δρόμους να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στο νόμο που ψήφισε με συνοπτικές διαδικασίες στις 13 του μήνα η κυβερνητική πλειοψηφία για τη λεγόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, το ζήτημα παραμένει ανοικτό και ο αγώνα συνεχίζεται μέχρι την ανατροπή αυτού του νομοθετικού εκτρώματος, δηλώνουν από την πλευρά τους τα συνδικάτα. Άλλωστε, επίκειται η συζήτηση του στη γερουσία. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας ψήφισαν στις αρχές της εβδομάδας το νομοσχέδιο σε μια επεισοδιακή συνεδρίαση. Η δεξιά, όμως, δεν βγήκε αλώβητη από αυτή την ψηφοφορία. Πάνω από δέκα βουλευτές, που πρόσκεινται στον πρώην πρωθυπουργό Ντομινίκ ντε Βιλπέν απείχαν από την ψηφοφορία, ενώ οι βουλευτές του Κεντροδεξιού Κόμματος του Φρανσουά Μπαϊρού το καταψήφισαν.
Οι βουλευτές της αριστεράς, συμπεριλαμβανομένου και του Σοσιαλιστικού Κόμματος, παρά τους δισταγμούς και τις αντιφάσεις της πολιτικής του, καταψήφισαν το σχέδιο νόμου. Ταυτόχρονα ζήτησαν ονομαστική ψηφοφορία... Ο πρόεδρος της βουλής διέκοψε βίαια τη συνεδρίαση του σώματος. Οι βουλευτές του Μετώπου της Αριστεράς βγήκαν από τη συνεδρίαση κρατώντας πανό με το σύνθημα: «Δεν θα περάσει», για να συναντηθούν με τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που είχαν συγκεντρωθεί και διαδήλωναν έξω από την Βουλή. Η συγκέντρωση αυτή δεν ήταν παρά η προθέρμανση για τις μεγάλες κινητοποιήσεις με απεργίες και διαδηλώσεις, της 23ης του μήνα, σε ολόκληρη τη χώρα.
Οι επτά κεντρικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, δηλαδή το διασυνδικαλιστικό όργανο (την ανακοίνωση δεν υπογράφει η Sub-Solidaires, η οποία όμως μετέχει στον αγώνα) με ανακοίνωσή τους χαρακτηρίζουν τη μεταρρύθμιση Σαρκοζί «άδικη», γιατί διευρύνει τις ανισότητες και «αναποτελεσματική», γιατί δεν δίνει καμία απάντηση στο συνταξιοδοτικό πρόβλημα μακροπρόθεσμα. Γι’ αυτό τονίζουν ότι «θα αγωνιστούν μέχρι να ακουστεί η φωνή των εργαζομένων». Οι μορφές του αγώνα θα καθοριστούν σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες. Σταθερή επιδίωξη είναι η μαζικότερη συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων στις κινητοποιήσεις. Οι προτάσεις για τις μορφές του αγώνα είναι πολλές. Από τις απλές καθημερινές εκδηλώσεις μέχρι την κυλιόμενη απεργία (έτσι όπως την περιέγραψε στο προηγούμενο φύλλο μας ο γάλλος συνδικαλιστής Πιερ Καλφά).
Τα ΜΜΕ κινδυνολογούν
Η κυβέρνηση, για να αντιμετωπίσει αυτή την τεταμένη κατάσταση, καλλιεργεί εκτός από τη ξενοφοβία, το ρατσισμό, το κλίμα της συκοφαντίας του συνδικαλιστικού κινήματος και τον εκφοβισμό των εργαζομένων. Τα ΜΜΕ έχουν αναλάβει το δικό τους ρόλο. Έτσι δημοσιεύματα σαν αυτό δεν αποτελούν εξαίρεση: «Αν τα συνδικάτα ήταν αναγκαία τον 19ο αιώνα, ήταν χρήσιμα αν και έδρασαν περισσότερο καταχρηστικά στον 20ό, είναι άχρηστα και επιζήμια για τον 21ο αιώνα. Θα πρέπει να διαλυθούν». Τα επιχειρήματα για να πειστούν οι εργαζόμενοι για την αναγκαιότητα των μέτρων, αναφέρονται συχνά στην κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, στα μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ, αλλά και στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση Σαρκοζί-Φιγιόν με το «πρόγραμμα σταθερότητας» (αυστηρής λιτότητας), που έχει υποβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ, από το 8% που βρίσκεται σήμερα, σε τρία χρόνια. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός,θα πρέπει να γίνουν δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, ώστε να εξοικονομηθούν 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Συνεπώς η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση (μαζί με τα άλλα επιχειρήματα για το δημογραφικό εξορθολογισμό κ.λπ.) παρουσιάζεται σαν μονόδρομος!
Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα έχουν άλλη άποψη και κάνουν συγκεκριμένες προτάσεις για τους τρόπους και τους πόρους από τους οποίους μπορεί να χρηματοδοτηθεί το ασφαλιστικό σύστημα (έχουμε αναφερθεί στο φύλλο της «Εποχής» 5.9.2010). Επομένως, θεωρούν ότι είναι εντελώς άδικη και αντικοινωνική η μεταρρύθμιση και είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν για να μην περάσει. Αυτό δείχνει και πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου CSA για την «Ουμανιτέ». Το 68% των Γάλλων επιθυμούν «τα συνδικάτα να συνεχίσουν να καλούν τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις». Το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο σε σχέση με τα στοιχεία προηγούμενης δημοσκόπησης, που το ποσοστό υπέρ των κινητοποιήσεων ήταν 61% - 63%. Ένα ακόμα στοιχείο της έρευνας που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι ότι το 83% των φοιτητών-σπουδαστών τάσσονται υπέρ των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Σε σχέση με τη στάση των οπαδών των κομμάτων φαίνεται ότι το 86% των οπαδών της αριστεράς (από άκρα αριστερά μέχρι και το ΣΚ) είναι υπέρ των κινητοποιήσεων, ενώ δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο το 32% των οπαδών της δεξιάς που βλέπει με συμπάθεια τις κινητοποιήσεις.
Το νόημα της 23ης Σεπτεμβρίου
Μετά την άκαμπτη και αντιδημοκρατική στάση της κυβέρνησης ο γραμματέας της CGT Μπερνάρ Ντιμπό θεωρεί ότι «με τη δράση τους τα συνδικάτα έχουν κάνει φύλλο και φτερό την προπαγάνδα της κυβέρνησης». Τώρα δεν απομένει παρά να δημιουργήσουν (τα συνδικάτα) παντού τις δυνατότητες για ευρύτερες κινητοποιήσεις. «Δεν αρκεί να τάσσεται κάποιος υπέρ της απεργίας» κατέληξε «θα πρέπει και να συμμετέχει... Αυτό είναι και το νόημα της 23ης Σεπτεμβρίου».
Οι επόμενες ημέρες θα είναι πολύ κρίσιμες για την τύχη του συνταξιοδοτικού στη Γαλλία. Με την ψήφιση του νόμου από την Βουλή δεν έχει κριθεί ακόμα τίποτα. Αρχές Οκτωβρίου ο νόμος αυτός θα συζητηθεί στη Γερουσία και στη συνέχεια θα επιστραφεί στη Βουλή. Το διάστημα αυτό τα συνδικάτα και τα κόμματα της αριστεράς, τονίζουν ότι είναι ανάγκη να πάρουν ευρύτερες διαστάσεις οι αγώνες, ώστε να αναγκαστεί η κυβέρνηση να εγκαταλείψει τα σχέδιά της.
Πηγή:www.epohi.gr-M. Koβάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου