Γράφει η Χριστίνα Μαυροπούλου-ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Μέσα από μεγάλες καταστροφές αναδύονται μεγάλες ευκαιρίες» θα γράψει στο μπλογκ της Παγκόσμιας Τράπεζας, το στέλεχός της Αμπάς Τζας αμέσως μετά τον καταστροφικό σεισμό της 12ης Γενάρη για να συνεχίσει ότι «υπάρχει μία θετική πλευρά σε αυτή την τραγωδία. Αν διατρέξουμε την ιστορία θα δούμε ότι μεγάλες καταστροφές λειτουργούν συχνά ως καταλύτες για μεγάλες θετικές αλλαγές» καλώντας συνάμα για την επέκταση της «βιομηχανίας» που δουλεύει με τις βιοτεχνίες - κάτεργα εκμετάλλευσης των εργατών, τις «μακιλαδόρας», όπως τις λένε οι εργάτες στην Αϊτή, που σημαίνει «μαγαζιά ιδρώτα».
Εξι μήνες μετά και ενόσω η περίοδος των κυκλώνων έχει αρχίσει, η εικόνα που παρουσιάζει η Αϊτή είναι ακόμη πιο τραγική και δυσοίωνη και από τη δαντική κόλαση που ξεδιπλωνόταν στα μάτια της οικουμένης μέσα από τις εικόνες της καταστροφής αμέσως μετά το σεισμό.
Εκατομμύρια παραμένουν άστεγοι σε πρόχειρους καταυλισμούς, έρμαια των καιρικών συνθηκών, των βιασμών, των συμμοριών και των ανθυγιεινών συνθηκών διαβίωσης. Εκατομμύρια εξαρτώνται ακόμη και σήμερα για την καθημερινή τους επιβίωση από το πιάτο φαΐ που παρέχουν οι πολυάριθμες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που κατακλύζουν εδώ και χρόνια τη χώρα.
Στη χώρα που πριν το σεισμό η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού επιβίωνε με 1,25 δολάρια την ημέρα, η ανεργία έχει ξεπεράσει το 80%. Τα σχολεία παραμένουν κλειστά, το ίδιο και οι παιδικοί σταθμοί, ενώ όσα νοσοκομεία παρέμειναν όρθια αλλά και τα πρόχειρα που στήθηκαν, πασχίζουν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες του πληθυσμού. Καμία ευκαιρία δεν έχει αναδυθεί, ούτε μικρή ούτε μεγάλη.
Ο βασικός λόγος μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί στο ρόλο της Βραζιλίας, του μεγαλύτερου «παίκτη» στη Νότιο Αμερική, άρα και στo UNASUR και δεδομένου ότι η Βραζιλία ηγείται της στρατιωτικής Αποστολής των Ηνωμένων Εθνών για τη Σταθεροποίηση της Αϊτής (MINUSTAH). Δηλαδή της δύναμης που επιτηρεί την κατοχή που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Γαλλία αμέσως μετά το πραξικόπημα του Φλεβάρη του 2004 που ανέτρεψε τον Πρόεδρο Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ.
«Νέα Αϊτή», προαιώνια συμφέροντα
Ανάλογοι και οι λόγοι που έχουν μετατρέψει σε «κωφές» τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που έσπευσαν αμέσως μετά το σεισμό ωσάν όρνεα να κατασπαράξουν το λαβωμένο σώμα της Αϊτής.
Ο διαγκωνισμός τους από εκείνη τη στιγμή είναι πρωτοφανής και οι εκβιασμοί προς την κυβέρνηση Ρενέ Πρεβάλ ωμοί, με κορυφαίο την απαίτηση επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης και ειδικό νόμο διάρκειας τουλάχιστον για 18 μήνες - το χρονικό διάστημα που ορίστηκε κατά τη Σύνοδο για την Ανοικοδόμηση - περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση δε θα είχε κανένα δικαίωμα λόγου, πολύ περισσότερο ελέγχου όσον αφορά τη διαδικασία ανοικοδόμησης. Μετά από «σκληρές διαπραγματεύσεις» καθώς η αντίδραση του Αϊτινού Κοινοβουλίου και των αρχών ήταν έντονη - προφανώς γιατί τμήμα της εγχώριας ολιγαρχίας θα έμενε έξω από τη «μοιρασιά» - υπήρξε συμφωνία με την οποία στο 26μελές Συμβούλιο που χειρίζεται την ανοικοδόμηση οι 13 θέσεις «παραχωρήθηκαν» σε στελέχη της κυβέρνησης της Αϊτής. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι όλες οι θέσεις θα καταλαμβάνονταν από απεσταλμένους ξένων κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών ενώ φυσικά η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλα «ευαγή ιδρύματα» εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο λόγο. Πρόεδρος, για τους τύπους περισσότερο, της επιτροπής ο πρωθυπουργός Ζαν-Μαξ Μπελρίβ που θα μοιράζει τη θέση του όμως με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.
Ο ρόλος του συμπροεδρεύοντα ανήκει δικαιωματικά στον Μπιλ Κλίντον, που ορθώς το περιοδικό «Esquire» τον έχει βαπτίσει «διευθύνοντα σύμβουλο ενός κράτους που δεν έχει ηγεσία». Εξάλλου, ο Μπιλ Κλίντον πριν το σεισμό είχε ορισθεί ως «ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ» που επίσης προωθούσε κατ' ουσίαν μία παραλλαγή του σχεδίου «Νέα Αϊτή».
Ενός σχεδίου που προέβλεπε την επέκταση της ζώνης των «μακιλαδόρας» από τα σύνορα που μοιράζεται η Αϊτή με τη Δομινικανή Δημοκρατία και λίγα χιλιόμετρα έξω από το Πορτ ω Πρενς. Πρόκειται για σχέδιο του WIN Group και του Ιδρύματος Σόρος, το οποίο προέβλεπε την επένδυση 45 εκατομμυρίων δολαρίων για τη δημιουργία βιομηχανικού πάρκου, της «Ελεύθερης Ζώνης των Δυτικών Ινδιών», σε έκταση κοντά στο λιμάνι της πρωτεύουσας και τη μεγαλύτερη παραγκούπολη Σιτέ Σολέιγ. Παράλληλα, με το πράσινο φως της κυβέρνησης Ομπάμα, ο Μπιλ Κλίντον προωθούσε σχέδιο για τη μετατροπή του βορρά της Αϊτής σε τουριστική περιοχή, όσο γίνεται πιο μακριά από τις συνεχώς επεκτεινόμενες φτωχογειτονιές του Πορτ-ο-Πρενς και αποκλειστικά με προγράμματα για πλούσιους πελάτες...
Μέχρι στιγμής όλα αυτά τα σχέδια έχουν μείνει σχέδια, καθώς ο σεισμός δεν μπόρεσε να κάνει τους Αϊτινούς να σκύψουν το κεφάλι και συνάμα «άνοιξε» το παιχνίδι και για πολλούς άλλους παίκτες και για το λόγο αυτό ουδεμία «βοήθεια» έστω και με τρομακτικά ανταλλάγματα δεν έχει προωθηθεί. Ενδεχομένως οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σκέφτονται, όσο διαγκωνίζονταν μεταξύ τους, ότι τα σχέδια τους θα προχωρήσουν απρόσκοπτα όταν ο πληθυσμός της Αϊτής θα αποδεκατισθεί κυριολεκτικά έτσι αφημένος στην «καταραμένη τύχη» του. Μία «τύχη» δημιούργημα της αποικιοκρατίας, των συνεχών επεμβάσεων και των πραξικοπημάτων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων...
Πηγή: www.rizospastis.gr -
Χριστίνα ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου