Κρίσιμο ζήτημα η αγωνιστική οργάνωση και συσπείρωση μέσα στους τόπους δουλειάς
Ανοιχτή επιστολή - κάλεσμα απηύθυνε το ΠΑΜΕ προς όλες τις οργανώσεις της εργατικής τάξης, για νέα πανελλαδική απεργία το τρίτο δεκαήμερο του Ιούνη, για νέο κύκλο ακόμα πιο μαζικών πανελλαδικών κινητοποιήσεων, απαιτώντας την πλήρη απόσυρση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, την άμεση υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης και κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις, την προστασία των ανέργων με επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ και επιδότηση έως την εξεύρεση εργασίας. Το μνημόνιο που συνυπέγραψε η κυβέρνηση με ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ προεξοφλεί μείωση μισθών. Με πρόσχημα τη μαθητεία, θεσμοθετούνται μισθοί πείνας για τους νέους εργαζόμενους. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ υποσκάπτει τις συλλογικές συμβάσεις όπως και όλες τις κατακτήσεις. Στα σκαριά και άλλα μέτρα όπως απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των αποζημιώσεων.Ωθηση στους αγώνες των εργαζομένων δίνει η πρόταση που απηύθυνε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο για την προκήρυξη απεργιακής πανελλαδικής κινητοποίησης το τρίτο δεκαήμερο του Ιούνη, η Εκτελεστική Γραμματεία του οποίου συνεδριάζει αύριο με κύριο θέμα την οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης. Σημειώνεται ότι την περασμένη Πέμπτη το ΠΑΜΕ, με ανοιχτή επιστολή προς όλες τις οργανώσεις της εργατικής τάξης τις κάλεσε «να μπούμε τώρα σε νέο κύκλο ακόμα πιο μαζικών πανελλαδικών κινητοποιήσεων», απαιτώντας:Την πλήρη απόσυρση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος.
Την άμεση υπογραφή εθνικής συλλογικής σύμβασης και κλαδικών συλλογικών συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις.
Την προστασία των ανέργων με επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ και επιδότηση έως την εξεύρεση εργασίας.
Στο ίδιο κάλεσμα το ΠΑΜΕ υπογράμμιζε ότι «οι ώρες είναι κρίσιμες. Ο κόμπος έχει φτάσει πια στο χτένι». Πράγματι, οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνονται κάθε μέρα με τον πιο δραματικό τρόπο. Ειδικά το πρόβλημα της ανεργίας και η απαίτηση για προστασία των ανέργων είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης για την εργατική τάξη, που κάθε μέρα μετράει και νέους ανέργους.
Ιερό χρέος η προστασία των ανέργων
Την εξέλιξη αυτή αποτυπώνουν και τα ίδια τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με τα οποία τον προηγούμενο Μάρτη κατέγραψαν πάνω από 120.000 νέους ανέργους σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009, ανεβάζοντας έτσι το ποσοστό ανεργίας στο 11,6% από το 9,2% πέρσι. Εξίσου σημαντικό ότι αυτό το ποσοστό αποτελεί και «ρεκόρ» για την τελευταία πενταετία, συγκρίνοντας πάντα τον ίδιο μήνα. Και, βέβαια, η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη απ' αυτή που καταγράφει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, αν αναλογιστεί κανείς ότι τον ίδιο μήνα στις καταστάσεις του ΟΑΕΔ είχαν δηλωθεί 734.509 άνεργοι!
Να, γιατί η προστασία των ανέργων, η παροχή επιδομάτων σε όλους και στο ύψος της αποζημίωσης που θέτει το ΠΑΜΕ, είναι ζήτημα που αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη και πριν απ' όλα τα ίδια τα συνδικάτα. Ο αγώνας για τους ανέργους είναι αγώνας χρέους και πρώτο καθήκον για όσους σήμερα εργάζονται. Πολύ περισσότερο, που το βάθεμα της κρίσης, σε συνδυασμό με την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων με τα οποία θα αυξάνει τα όρια των ομαδικών απολύσεων και θα μειώνει το κόστος τους - μειώνοντας τις αποζημιώσεις - δίνει το πράσινο φως στους εργοδότες για μπαράζ και νέων απολύσεων προκειμένου να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους.
Μάχη για συμβάσεις με αυξήσεις
Εξίσου σημαντική όμως είναι και η μάχη των συλλογικών συμβάσεων. Το μνημόνιο, που συνέταξε και συνυπέγραψε η κυβέρνηση, προεξοφλεί το πάγωμα των μισθών τουλάχιστον για μια τριετία. Την ίδια στιγμή οι συλλογικές συμβάσεις υπονομεύονται ανοιχτά, θεσμοθετούνται με το πρόσχημα της μαθητείας μισθοί για τους νέους κάτω και από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ενώ στην ίδια λογική τινάζονται στον αέρα και οι κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις. Το μνημόνιο έχει γίνει η σημαία του ΣΕΒ και της εργοδοσίας να «καθαρίσουν» με τις συλλογικές συμβάσεις, να συρρικνώσουν το εργατικό εισόδημα στο κατώτερο δυνατό σημείο, να εξαθλιώσουν την εργατική τάξη για πολλά χρόνια στο μέλλον. Και αυτόν το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου υπηρετεί όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που υποστηρίζει τη θέση να υπογραφεί σύμβαση και ό,τι να 'ναι... Η πλειοψηφία, δηλαδή, καλεί τους εργάτες να στηρίξουν την «ταμπέλα» των συμβάσεων, όταν το κτίριο από μέσα θα έχει καταρρεύσει. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν στους εκβιασμούς και τις πιέσεις. Πρέπει πιο αποφασιστικά να αντιμετωπίσουν και την επιθετικότητα του κεφαλαίου και τον ύπουλο ρόλο της ΓΣΕΕ, διεκδικώντας την υπογραφή συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις, προβάλλοντας το σύνολο των απαιτήσεών τους.
Να αποτρέψουμε τον ενταφιασμό της Ασφάλισης
Την ίδια σταθερότητα χρειάζεται να επιδείξουν και στον αγώνα για να αποτρέψουν την ψήφιση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος. Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι η κυβέρνηση προωθεί την κατάργηση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Οι ελιγμοί της, οι διαπραγματεύσεις δήθεν που διεξάγει με την Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι στάχτη στα μάτια. Σε όλη αυτή την κυβερνητική παραφιλολογία και τις σκόπιμες διαρροές δεν υπάρχει ο παραμικρός κόκκος αλήθειας. Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εφαρμόσει το μνημόνιο και αυτό σημαίνει: Αύξηση του χρόνου εργασίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη στα 40 χρόνια. Σύνταξη μετά το 65ο έτος της ηλικίας για όλους, γυναίκες και άνδρες, «παλιούς» και «νέους». Δραστική συρρίκνωση όλων των συντάξεων και μετατροπή τους σε προνοιακά επιδόματα. Μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και ανάληψη της ευθύνης αποκλειστικά από τους εργαζόμενους. Κατάργηση επί της ουσίας των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων κλπ.
Αυτή την εξέλιξη πρέπει να αποτρέψουν με κάθε τρόπο, με κάθε θυσία οι εργαζόμενοι. Γιατί το κόστος, αν σήμερα δεν αποτραπεί, θα είναι τεράστιο. Θα είναι ένα κόστος που με οδυνηρό τρόπο θα το πληρώσουν ιδιαίτερα οι νέες γενιές, οι σημερινοί έφηβοι και νέοι, οι οποίοι θα μπούνε στο στίβο της ζωής «γυμνοί» από κάθε δικαίωμα, από κάθε προστασία. Θα είναι κόστος, το οποίο δεν μπορεί να συγκριθεί με όποια θυσία απαιτείται σήμερα για να μη γίνουν πράξη τα αντιασφαλιστικά μέτρα.
Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ «Να σταματήσουμε το έγκλημα, μπορούμε» μπορεί και πρέπει να συνενώσει όλους τους εργαζόμενους. Είναι μήνυμα αντίστασης και αισιοδοξίας. Είναι κάλεσμα για καθημερινή δράση και οργάνωση της πάλης μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την οργάνωση του αγώνα από τα κάτω, μέσα στα εργοστάσια, στις γειτονιές, παντού. Αυτό είναι σήμερα το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν οι ταξικές δυνάμεις. Τίποτα δεν έχει κριθεί. Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Οι κρίσιμες αναμετρήσεις είναι μπροστά. Με τα ταξικά συνδικάτα στην πρώτη γραμμή, με το ΠΑΜΕ οργανωτή, η εργατική τάξη μπορεί να βγει στο προσκήνιο, να βάλει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις.
Πηγή:www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου