Τις σημειώσεις του στα ελληνικά μοίρασε ο αμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ Ρόναλντ Χάιφετζ (Ronald Heifetz), όπως αντίστοιχα κάνει και στους μαθητές του στο John F. Kennedy School of Government του Harvard University, και άρχισε το ταχύρρυθμο σεμινάριο στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους.
Ο Γιώργος Παπανδρέου παρακολούθησε το μάθημα σαν καλός μαθητής και όταν φεύγοντας από την αίθουσα τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι πώς τα πήγε, απάντησε: «Πάντα μαθητής».
Ο Γιώργος Παπανδρέου παρακολούθησε το μάθημα σαν καλός μαθητής και όταν φεύγοντας από την αίθουσα τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι πώς τα πήγε, απάντησε: «Πάντα μαθητής».
Πολλοί υπουργοί απουσίαζαν. Κρίμα, γιατί θα είχαν την ευκαιρία να κάνουν και μάθημα ψυχανάλυσης. Λιγοστοί ήταν και οι περιφερειάρχες. Οι περισσότεροι προτίμησαν τον ανοιξιάτικο ήλιο κάνοντας σκασιαρχείο. Πάντως το φροντιστήριο ήταν δωρεά, αφού, σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, δεν δόθηκε αμοιβή στον κ. καθηγητή (αν θέλουμε το πιστεύουμε). Ο τίτλος του ταχύρρυθμου ήταν «Ηγεσία σε περίοδο κρίσης Ελλάδα 2010» και όταν ο κ. Χάιφετζ μπήκε στην αίθουσα της Ιπποκράτους χαιρέτησε όλους τους παρευρισκομένους και ο Παπανδρέου, σαν επιμελητής της τάξης, έκανε τις συστάσεις. Σαν από θαύμα, τα όσα ανέφερε ο αμερικανός καθηγητής ταίριαζαν γάντι στην ελληνική πραγματικότητα. Στις 13 σελίδες του κειμένου καταγράφονται οι τρόποι με τους οποίους μια ηγεσία μπορεί να αντιμετωπίσει συνθήκες κρίσεων και μάλιστα σε δύο φάσεις: οξεία φάση και φάση προσαρμογής. Στην πρώτη επιδιώκεται, σύμφωνα με το σεμινάριο, να σταθεροποιηθεί η κατάσταση ώστε να επιβιώσουμε και να κερδίσουμε χρόνο για προσαρμογές. Έτσι εξασφαλίζουμε σταθερή παρουσία, απευθυνόμαστε στην εμπειρία των ανθρώπων, διατηρούμε την ψυχραιμία μας, προωθούμε την ανταπόκριση του οργανισμού αυτοσχεδιάζουμε στο μέτρο του δυνατού, ορίζουμε τα βασικά δημόσια θέματα για τη φάση της προσαρμογής. Οι στόχοι στη φάση προσαρμογής, γράφει ο καθηγητής, είναι βραχυπρόθεσμοι και μακροχρόνιοι: Ανταποκρινόμαστε στις πρώτες προκλήσεις της προσαρμογής, χτίζουμε μια πιο προσαρμοστική κουλτούρα και οικονομία, με σκοπό να ευημερήσουμε σε έναν μεταβαλλόμενο και γεμάτο προκλήσεις κόσμο.
Το κλασικό λάθος, αναφέρει ο κ. Χάιφετζ, είναι να εντοπίζουμε και να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα σαν τεχνικά, όταν είναι προβλήματα προσαρμογής. Το προσαρμοστικό έργο, εξήγησε, απαιτεί απαντήσεις εκτός του συνήθους ρεπερτορίου, ενεργεί διαδραστικά με το ευρύτερο περιβάλλον, είναι συντηρητικό και ταυτόχρονα προοδευτικό, ενώ οι άνθρωποι με το πρόβλημα είναι η λύση. Οι λύσεις συνεπάγονται άμεση και έμμεση ζημία, καθώς τα άτομα επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις αφοσίωσης και αναπτύσσουν νέες ικανότητες, το προσαρμοστικό έργο απαιτεί περισσότερο χρόνο από το τεχνικό έργο, η διαδικασία εργασίας είναι πειραματική και προκαλεί έλλειψη ισορροπίας και αποφυγή.
Στις ψευδολύσεις έχουμε:
• Ορισμό του προβλήματος έτσι ώστε να ταιριάζει στις αρμοδιότητές σας.
• Κακή χρήση των διαρθρωτικών προσαρμογών, κακή χρήση των συμβουλών και των επιτροπών των ομάδων έργου, άρνηση, αντιπαραγωγική σύγκρουση. Ο μονομάχος παλεύει με τους θεατές.
Όσο για τις υπηρεσίες εξουσίας, αυτές προβλέπουν καθοδήγηση, προστασία, τάξη, καθορισμό ρόλων, έλεγχο συγκρούσεων, τήρηση προτύπων.
Η ηγεσία, για να κινητοποιήσει το έργο προσαρμογής, αναφέρει ο κ. Χάιφετζ στα κείμενά του, που τα πήραν στο σπίτι για διάβασμα οι υπουργοί τώρα τις ημέρες του Πάσχα, πρέπει να αξιολογήσει και να καθορίσει την προτεραιότητα των προκλήσεων της προσαρμογής, την πολιτική της, τη ρύθμιση έλλειψης ισορροπίας, το μοίρασμα της εξουσίας και τις αρμοδιότητες και να εμφυσήσει νόημα στο έργο. Επίσης, να αξιολογήσει και να καθορίσει την προτεραιότητα των προκλήσεων, να ξεχωρίσει τα ώριμα από τα μη ώριμα θέματα, να εντοπίσει τα ενδιαφερόμενα μέρη και τις προοπτικές τους, όχι μόνο τα κίνητρά τους, να προσδιορίσει μέσα από τα πρόσωπα της εξουσίας τα συστατικά τους στοιχεία. Ακόμη, να τοποθετήσει στο επίκεντρο το έργο προσαρμογής που έχει επιλέξει.
Ποια πρέπει να είναι τώρα η πολιτική της ηγεσίας; Σύμφωνα με τις σημειώσεις του κ. καθηγητή, να σκέφτεται πολιτικά, έτσι ώστε να αναζητήσει συμμάχους, να κρατήσει κοντά τους τις αντίπαλες ομάδες, να οικειοποιηθεί το κομμάτι του προβλήματος που της αναλογεί, να παραδεχθεί τις ζημίες, να θέσει ως πρότυπο την αλλαγμένη συμπεριφορά και να δεχτεί τις απώλειες.
Για τη ρύθμιση της έλλειψης ισορροπίας απαιτούνται τα εξής: να δημιουργηθεί υποστηρικτικό περιβάλλον για διατομεακή εργασία, να αποπροσωποποιηθεί και να κατευθυνθούν οι συγκρούσεις, να διατηρηθεί ένα παραγωγικό επίπεδο έλλειψης ισορροπίας, να δοθεί ρυθμός στο έργο, να δεχτεί την πίεση αλλά να παραμείνει ακλόνητη καθώς και να διατηρήσει το έργο στο κέντρο της προσοχής.
Μοιράστε την εξουσία είναι ο τίτλος της σελίδας 27 όπου αναφέρει μεταξύ άλλων: Εντάξτε το έργο της προσαρμογής εκεί που πρέπει να γίνει, ενθαρρύνετε τον εκτεταμένο πειραματισμό, αναμορφώστε τις σχέσεις αφοσίωσης ώστε από την πελατειακή σχέση να περάσετε στην πρωτοβουλία και την υπευθυνότητα των πολιτών (κάτι σε Γιώργο μου ακούγεται αυτό), μεταφέρετε τις ηγετικές αρμοδιότητες στο τοπικό επίπεδο , προστατεύστε φωνές ηγεσίας χωρίς δικαιοδοσία.
Όσον αφορά στην εμφύσηση του έργου, ο καθηγητής προτείνει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που εξασφαλίζει τη συμμετοχή των ατόμων στο έργο της προσαρμογής, συνδέει το έργο με τις κοινές αξίες προσανατολισμού, αξιοποιεί και διατηρεί το παρελθόν, προσδιορίζει τις ζημιές και στηρίζει τα άτομα στην οδυνηρή μεταβατική φάση, βοηθά τα άτομα να κατανοήσουν τις εξελίξεις στη ζωή τους και προσφέρει ελπιδοφόρο μέλλον.
Η τελευταία παράγραφος από το σκονάκι του κ. καθηγητή που έλαβαν οι μαθητές της Ιπποκράτους έχει τίτλο: Το κλασικό λάθος, αναφέρει ο κ. Χάιφετζ, είναι να εντοπίζουμε και να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα σαν τεχνικά, όταν είναι προβλήματα προσαρμογής. Το προσαρμοστικό έργο, εξήγησε, απαιτεί απαντήσεις εκτός του συνήθους ρεπερτορίου, ενεργεί διαδραστικά με το ευρύτερο περιβάλλον, είναι συντηρητικό και ταυτόχρονα προοδευτικό, ενώ οι άνθρωποι με το πρόβλημα είναι η λύση. Οι λύσεις συνεπάγονται άμεση και έμμεση ζημία, καθώς τα άτομα επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις αφοσίωσης και αναπτύσσουν νέες ικανότητες, το προσαρμοστικό έργο απαιτεί περισσότερο χρόνο από το τεχνικό έργο, η διαδικασία εργασίας είναι πειραματική και προκαλεί έλλειψη ισορροπίας και αποφυγή.
Στις ψευδολύσεις έχουμε:
• Ορισμό του προβλήματος έτσι ώστε να ταιριάζει στις αρμοδιότητές σας.
• Κακή χρήση των διαρθρωτικών προσαρμογών, κακή χρήση των συμβουλών και των επιτροπών των ομάδων έργου, άρνηση, αντιπαραγωγική σύγκρουση. Ο μονομάχος παλεύει με τους θεατές.
Όσο για τις υπηρεσίες εξουσίας, αυτές προβλέπουν καθοδήγηση, προστασία, τάξη, καθορισμό ρόλων, έλεγχο συγκρούσεων, τήρηση προτύπων.
Η ηγεσία, για να κινητοποιήσει το έργο προσαρμογής, αναφέρει ο κ. Χάιφετζ στα κείμενά του, που τα πήραν στο σπίτι για διάβασμα οι υπουργοί τώρα τις ημέρες του Πάσχα, πρέπει να αξιολογήσει και να καθορίσει την προτεραιότητα των προκλήσεων της προσαρμογής, την πολιτική της, τη ρύθμιση έλλειψης ισορροπίας, το μοίρασμα της εξουσίας και τις αρμοδιότητες και να εμφυσήσει νόημα στο έργο. Επίσης, να αξιολογήσει και να καθορίσει την προτεραιότητα των προκλήσεων, να ξεχωρίσει τα ώριμα από τα μη ώριμα θέματα, να εντοπίσει τα ενδιαφερόμενα μέρη και τις προοπτικές τους, όχι μόνο τα κίνητρά τους, να προσδιορίσει μέσα από τα πρόσωπα της εξουσίας τα συστατικά τους στοιχεία. Ακόμη, να τοποθετήσει στο επίκεντρο το έργο προσαρμογής που έχει επιλέξει.
Ποια πρέπει να είναι τώρα η πολιτική της ηγεσίας; Σύμφωνα με τις σημειώσεις του κ. καθηγητή, να σκέφτεται πολιτικά, έτσι ώστε να αναζητήσει συμμάχους, να κρατήσει κοντά τους τις αντίπαλες ομάδες, να οικειοποιηθεί το κομμάτι του προβλήματος που της αναλογεί, να παραδεχθεί τις ζημίες, να θέσει ως πρότυπο την αλλαγμένη συμπεριφορά και να δεχτεί τις απώλειες.
Για τη ρύθμιση της έλλειψης ισορροπίας απαιτούνται τα εξής: να δημιουργηθεί υποστηρικτικό περιβάλλον για διατομεακή εργασία, να αποπροσωποποιηθεί και να κατευθυνθούν οι συγκρούσεις, να διατηρηθεί ένα παραγωγικό επίπεδο έλλειψης ισορροπίας, να δοθεί ρυθμός στο έργο, να δεχτεί την πίεση αλλά να παραμείνει ακλόνητη καθώς και να διατηρήσει το έργο στο κέντρο της προσοχής.
Μοιράστε την εξουσία είναι ο τίτλος της σελίδας 27 όπου αναφέρει μεταξύ άλλων: Εντάξτε το έργο της προσαρμογής εκεί που πρέπει να γίνει, ενθαρρύνετε τον εκτεταμένο πειραματισμό, αναμορφώστε τις σχέσεις αφοσίωσης ώστε από την πελατειακή σχέση να περάσετε στην πρωτοβουλία και την υπευθυνότητα των πολιτών (κάτι σε Γιώργο μου ακούγεται αυτό), μεταφέρετε τις ηγετικές αρμοδιότητες στο τοπικό επίπεδο , προστατεύστε φωνές ηγεσίας χωρίς δικαιοδοσία.
Όσον αφορά στην εμφύσηση του έργου, ο καθηγητής προτείνει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που εξασφαλίζει τη συμμετοχή των ατόμων στο έργο της προσαρμογής, συνδέει το έργο με τις κοινές αξίες προσανατολισμού, αξιοποιεί και διατηρεί το παρελθόν, προσδιορίζει τις ζημιές και στηρίζει τα άτομα στην οδυνηρή μεταβατική φάση, βοηθά τα άτομα να κατανοήσουν τις εξελίξεις στη ζωή τους και προσφέρει ελπιδοφόρο μέλλον.
Ηγούμαι και παραμένω ζωντανός. Για να γίνει αυτό αναφέρει: Βγείτε στο μπαλκόνι, αναζητήστε έμπιστους συμβούλους, ξεχωρίστε τον ρόλο από τον εαυτό σας, ακούτε, διαχειριστείτε τις ορέξεις σας, στηρίξτε τον εαυτό σας και σκοποί πέρα από το μέτρο.
Απ’ όσα διαβάσατε κάντε μια σύγκριση και δείτε αυτά που δίδαξε ο κ. Χάιφετζ στους έλληνες πολιτικούς σε ποιους ταιριάζουν. Είναι απίστευτο πόσες αλήθειες υπάρχουν αν το καλοσκεφτούμε για αυτούς που μας κυβερνούν διαχρονικά...
ΠΗΓΗ:www.paron.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου