Ρωσία-Διεργασίες στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα

 

Από κινητοποιήσεις ενάντια στις αυξήσεις ενοικίων των κατοικιών

Σημαντικές διεργασίες γίνονται το τελευταίο διάστημα στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα της Ρωσίας. Σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, η εργατική τάξη της Ρωσίας βιώνει πιο έντονα την εργοδοτική και κυβερνητική επιθετικότητα, την ανεργία, την εξαθλίωση και γενικότερα τις οδυνηρές συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής. Ταυτόχρονα, σε όλη τη χώρα ξεσπούν εργατικές κινητοποιήσεις, απεργίες, διαδηλώσεις, αλλά και απεγνωσμένες ενέργειες, όπως απεργίες πείνας για την καταβολή δεδουλευμένων.

Τόσο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), όσο και το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ)επιδιώκουν την κινητοποίηση των εργαζομένων και ταυτόχρονα τη διαμόρφωση πολιτικών συμμαχιών. Ωστόσο, τόσο στο ζήτημα των εργατικών κινητοποιήσεων, όσο και σε αυτό των συμμαχιών, η πολιτική γραμμή τους διαφέρει.

Να θυμίσουμε πως το 2009 όλες οι απεργίες που προκηρύχθηκαν στη Ρωσία και έφτασαν στα δικαστήρια κηρύχθηκαν παράνομες. Ακόμη, με απόφασή του, το Συνταγματικό Δικαστήριο επέτρεψε την απόλυση συνδικαλιστών, χωρίς την έγκριση του Συνδικάτου, όπως απαιτούνταν έως τώρα. Επίσης, κατατέθηκε νομοσχέδιο που χαρακτηρίζει «τρομοκρατική ενέργεια» το κλείσιμο των δρόμων και προβλέπει βαρύτατες ποινές φυλάκισης. Σύμφωνα με το ΚΕΚΡ, μόνο το 11% των λαϊκών κινητοποιήσεων το 2009 είχε «νόμιμη κάλυψη», αφού η νομοθεσία έχει γίνει τόσο αυταρχική, που εμποδίζει τη διοργάνωση νόμιμων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας. Είναι χαρακτηριστικό πως η ρωσική νομοθεσία απαγορεύει τόσο τις κλαδικές, όσο και τις περιφερειακές απεργίες.

Το «1ο Πανρωσικό Συνέδριο των αντιπροσώπων των εργατικών κολεκτίβων»

Από παλιότερη διαδήλωση, που διοργάνωσαν οι κομμουνιστές στην πόλη Κίροφ, ενάντια στην αύξηση των δημοτικών τελών

Στα τέλη Γενάρη 2010, το ΚΚΡΟ πραγματοποίησε το«1ο Πανρωσικό Συνέδριο των αντιπροσώπων των εργατικών κολεκτίβων»,στο οποίο συμμετείχαν περίπου 650 εργατικά στελέχη απ' όλη τη χώρα. Αντικείμενο του συνεδρίου ήταν η εξέταση της κατάστασης, η ανταλλαγή εμπειριών και ο συντονισμός των αγώνων.

Την εισήγηση στο συνέδριο έκανε ο Β. Κάσιν, μέλος του Προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΡΟ, ο οποίος έκανε μια αναδρομή στην Ιστορία της χώρας, για να καταλήξει λέγοντας πως στη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία έχει εδραιωθεί η κοινωνική διαστρωμάτωση, αφού ο πλούτος συσσωρεύεται στα λίγα χέρια των «στρατηγικών επενδυτών, που εξαρχής δημιουργήθηκαν από το τραπεζικο-κερδοσκοπικό και εξαγωγικό κεφάλαιο». Ταυτόχρονα, το μέλος του Προεδρείου του ΚΚΡΟ αναφέρθηκε στην πτώση της παραγωγής σε μια σειρά βασικούς κλάδους της οικονομίας και σε δηλώσεις ξένων παραγόντων, π.χ. του γνωστού Μπρεζίνσκι, πως η «Ρωσία καταλαμβάνει πολύ χώρο» και προγνώσεις της CIA για χρεοκοπία της Ρωσίας το 2030. Ο Β. Κάσιν εκτίμησε πως η χώρα βαδίζει στην καταστροφή και πως από αυτόν το δρόμο μπορεί να τη βγάλει μόνον η πρωτοβουλία της συγκρότησης του Πατριωτικού Μετώπου, που προτείνει το ΚΚΡΟ. Επανέλαβε τις θέσεις του 10ου Συνεδρίου του ΚΚΡΟ: «Το πολιτικό καθεστώς με τις ενέργειές του δημιουργεί αντικειμενικά τις προϋποθέσεις για τη νέα σοσιαλιστική επανάσταση στη Ρωσία. Ομως, στις σύγχρονες συνθήκες, αυτή δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα του εθνικο-πατριωτικού αγώνα του ρώσικου λαού, που θα ενώσει γύρω του τους άλλους λαούς της χώρας μας. Αυτός ο εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας, εξαιτίας των ιστορικών και εθνικών χαρακτηριστικών, θα έχει αναπόφευκτα αντι-αστικό, αντι-καπιταλιστικό, αντι-παγκοσμιοποιητικό χαρακτήρα».

Από τη συγκέντρωση του ΚΕΚΡ στο Λένινγκραντ στις 23/2

Το παραπάνω συνέδριο κατέληξε σε αποφάσεις που επικροτούν τις θέσεις και το πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, που προβάλλει το ΚΚΡΟ, μέσω της εθνικοποίησης των στρατηγικών τομέων της ρωσικής οικονομίας.

Συνολικά, πρόκειται για προσανατολισμό και θέσεις που βρίσκονται στο επίκεντρο της διαπάλης μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, κι αυτό γιατί η Ρωσία έχει ιδιαίτερη σημασία, παίρνοντας υπόψη ότι είναι μια ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη, που ελέγχει μεγάλο μέρος των ενεργειακών πηγών, εκπληρώνει ιδιαίτερο ρόλο στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και στην ύπαρξη πολιτικο-στρατιωτικών συμμαχιών και οι υλικές προϋποθέσεις για το σοσιαλισμό είναι υπερώριμες.

Η κριτική του ΚΕΚΡ: «Το βουνό γέννησε ποντίκι»

Από τη μεριά του, το ΚΕΚΡ, αφού χαρακτήρισε «χρήσιμη» αυτήν την εκδήλωση, άσκησε κριτική στον προσανατολισμό της δουλειάς του ΚΚΡΟ στο εργατικό κίνημα. Μάλιστα, σχετικά με το «1ο Συνέδριο», σημείωσε πως «στην ουσία δεν κατακτήθηκαν μέθοδοι για τη δουλειά των στελεχών στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, για τη συγκρότηση ταξικών οργανώσεων, εργατικών συνδικάτων, για την ανταλλαγή πείρας από τους αγώνες και τις αμοιβαίες σχέσεις ανάμεσα στις ενεργείς αγωνιστικές οργανώσεις. Φαίνεται πως οι οργανωτές δεν είχαν τέτοιο σκοπό».

Από τη συγκέντρωση του ΚΚ Ρώσικης Ομοσπονδίας στη Μόσχα στις 23/2

Το ΚΕΚΡ άσκησε ακόμη κριτική στην ερμηνεία διάλυσης της ΕΣΣΔ, που υπήρχε στην εισήγηση του Β. Κάσιν: «Η ηγεσία του ΚΚΡΟ κάθε χρόνο επαναλαμβάνει την εκδοχή πως τα γεγονότα αυτά είναι αποτέλεσμα της προδοσίας της ηγεσίας του κόμματος με επικεφαλής τον Γκορμπατσόφ, καθώς και συνωμοσίας από το εξωτερικό. Μάλιστα δεν υποβάλλονται σε καμιά κριτική τα λάθη του ίδιου του ΚΚΣΕ, η βαθμιαία μεταμόρφωσή του σε μη κομμουνιστική οργάνωση και η κατεύθυνση προς την αγορά, δηλαδή προς τον καπιταλισμό, που πήρε το 28ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Θεωρητικά, η θέση αυτή συνιστάται στη σημερινή αποδοχή από το κόμμα του μοντέλου του «καλού» σοσιαλισμού της αγοράς, δηλαδή του καπιταλισμού, όμως υπό τον όρο ότι θα υπάρχει σωστή κρατική καθοδήγηση».

Το ΚΕΚΡ καταδίκασε το «πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση», που προτείνει το ΚΚΡΟ: «Σαν θετικό, σχεδόν υποδειγματικό παράδειγμα διοίκησης του κράτους και της βιομηχανίας, οι ηγέτες του ΚΚΡΟ ξανά και ξανά φέρνουν την κυβέρνηση της λεγόμενης «λαϊκής εμπιστοσύνης» (Πριμακόφ - Μασλιουκόφ), ισχυριζόμενοι πως ακριβώς αυτή έβγαλε τη χώρα από την κρίση του 1998. Στην πραγματικότητα, μέσω της υποτίμησης του ρουβλίου κατά 4 φορές, υλοποιήθηκε η δεύτερη μεγαλύτερη (μετά το 1991-1992) καταλήστευση του λαού, μειώθηκε το κύμα των εργατικών κινητοποιήσεων, δηλαδή όλο το βάρος της κρίσης φορτώθηκε στους ώμους των εργατών. Φυσικά, αυτή η υποτίμηση του ρουβλίου επέτρεψε κάπως να αναζωογονηθεί η εθνική οικονομία, όμως αυτό έγινε πρώτα απ' όλα σε βάρος των φτωχών εργαζομένων της Ρωσίας. Υστερα από μερικούς μήνες η κυβέρνηση αυτή παραιτήθηκε, μόλις έπαψε η ανάγκη της μεταμφίεσης. Και σήμερα η ηγεσία του ΚΚΡΟ προτείνει διέξοδο από την κρίση σύμφωνα με τις ίδιες τις συνταγές, δηλαδή πρώτα απ' όλα σε βάρος των λαϊκών μαζών. Το πρόγραμμα κατά της κρίσης που προτείνει το ΚΚΡΟ είναι μια συλλογή ευχών και απαιτήσεων προς τη σημερινή εξουσία. Είναι γραμμένο στο στιλ της προεκλογικής πλατφόρμας με τις καλύτερες υποσχέσεις του κόμματος, τις οποίες σκοπεύει να εκπληρώσει, εάν θα το ψηφίσει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας. Οι αντιπρόσωποι του συνεδρίου, και μέσα σ' αυτούς και όλα τα μέλη του ΚΚΡΟ και οι συνεργάτες του, καλούνται να υποστηρίζουν αυτό το πρόγραμμα και να αγωνίζονται για τίμιες εκλογές (κάτι που γίνεται πια βαρετό)».

Το ΚΕΚΡ εκτιμά πως τα παραπάνω καταδεικνύουν τη σημαντική διαφορά προσανατολισμού ανάμεσα στα δύο κόμματα, πως το ΚΚΡΟ επιδιώκει να στρέψει κάθε δραστηριότητα και στο εργατικό κίνημα, στην κατεύθυνση της εκλογικής ανόδου και τελικά στη διαχείριση του συστήματος, και όχι στην πραγματική ανάκαμψη του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση.

Η πρόταση του Πατριωτικού Μετώπου του ΚΚΡΟ

Το ΚΚΡΟ προτείνει τη συγκρότηση του «Πατριωτικού Μετώπου», αφού εκτιμά πως δεν υπάρχει απλώς οικονομική, αλλά και πολιτική κρίση. Την περασμένη βδομάδα, ο Β. Νικίτιν, Πρόεδρος της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής του ΚΚΡΟ και βουλευτής, μιλώντας στην Ολομέλεια της ρωσικής Βουλής κατηγόρησε την «Ενιαία Ρωσία», το κόμμα του οποίου ηγείται ο πρωθυπουργός Βλ. Πούτιν, πως «αποτελεί όργανο και πιστό υπηρέτη του παγκόσμιου κερδοσκοπικού κεφαλαίου στη Ρωσία» και κάλεσε «όλους τους υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους και τους πραγματικούς πατριώτες να ενωθούν στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους σημερινούς κατακτητές για τη σωτηρία και την αναγέννηση της Ρωσίας».

Από τη μεριά του, ο Β. Κάσιν, μιλώντας στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο των αντιπροσώπων των εργατικών κολεκτίβων, έθεσε ως στόχους μιας «Πατριωτικής συμμαχίας» την εθνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας της χώρας. Τον κρατικό έλεγχο των τιμών, την πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας, δωρεάν ή φθηνά φάρμακα, αύξηση της αποτελεσματικότητας της κρατικής διεύθυνσης της οικονομίας. Την εφαρμογή διαφορετικών μορφών αυτο-οργάνωσης του πληθυσμού. Τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού. Την πάλη με τη διαφθορά και την εγκληματικότητα.

Ωστόσο, το ΚΚΡΟ δεν έχει διευκρινίσει μέχρι στιγμής σε ποιες πολιτικές δυνάμεις απευθύνεται αυτό το κάλεσμά του. Σε δήλωσή του, ο Πρόεδρος του ΚΚΡΟ, Γκ. Ζιουγκάνοφ, αναφέρθηκε σε συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Καλίνινγκραντ απ' όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενάντια στην αύξηση των δημοτικών τελών, σημειώνοντας πως «το ΚΚΡΟ είναι έτοιμο σε ισότιμη βάση να συνεργαστεί με όλες τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση και την επιστροφή της Ρωσίας στο δρόμο της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευημερίας του λαού».

Το Εργατικό, Κόκκινο Μέτωπο, του ΚΕΚΡ

Από τη μεριά του, το ΚΕΚΡ συγκρότησε την περασμένη βδομάδα μια νέα συσπείρωση, με τον τίτλο: «Ενιαίο Μέτωπο Εργαζομένων Ρωσίας», που τα αρχικά του παραπέμπουν στο «Κόκκινο Μέτωπο» («ΡΟΤ ΦΡΟΝΤ»).

Ο Β. Τιούλκιν, Α` Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ, μιλώντας για την αναγκαιότητα αυτής της προσπάθειας, σημείωσε πως «αυτή προκύπτει από την ανάγκη χρησιμοποίησης των κοινοβουλευτικών μορφών δουλειάς, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, πρώτα απ' όλα για την οργάνωση του εργατικού κινήματος». Ο Β. Τιούλκιν υπενθύμισε πως το 2007 τόσο το ΚΕΚΡ, όσο και το κόμμα «Ελευθερία και Λαϊκή Εξουσία» στερήθηκαν το χαρακτήρα του «πολιτικού κόμματος» από τις ρωσικές αρχές, με αποτέλεσμα να χάσουν τη δυνατότητα συμμετοχής τόσο στις εθνικές, όσο και στις τοπικές εκλογές. «Ετσι, εμφανίστηκε η ιδέα της διαμόρφωσης ενός νέου νομικού προσώπου: Νομότυπα "πολιτικού κόμματος", επί της ουσίας ενός Μετώπου, ως μορφής κοινής δράσης».

Ο Β. Τιούλκιν σημείωσε πως το νέο αυτό Μέτωπο θα έχει ορισμένες κοινές αρχές, αλλά οι δυνάμεις που θα συμμετέχουν θα διατηρήσουν την ιδεολογική και οργανωτική τους αυτοτέλεια. Τόνισε ακόμη πως η έννοια του «πολιτικού κόμματος», όπως τη θεωρούν οι ρωσικές αρχές, δεν ταυτίζεται με την αντίληψη του κόμματος για το τι είναι στην πραγματικότητα πολιτικό κόμμα. Συμπερασματικά το ΚΕΚΡ - ΕΚΚ θα εξακολουθήσει να έχει την αυτοτελή οργανωτική και πολιτική δράση του. Στο εγχείρημα, εκτός του ΚΕΚΡ, συμμετέχουν το κόμμα «Ελευθερία και Λαϊκή εξουσία», το «Αριστερό Μέτωπο», το ΚΚ Ρωσίας - ΚΚΣΕ, καθώς και ταξικά συνδικάτα, η νεολαία του ΚΕΚΡ, άλλες μικρότερες κοινωνικές οργανώσεις.

Ηδη, έχουν συμφωνηθεί βασικές προγραμματικές αρχές. «Το βάρος δίνεται στην πάλη για τη διεύρυνση των ελευθεριών, για την αντίσταση των εργατικών κολεκτίβων στην οικονομική και συνδικαλιστική πάλη, για τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση στην πολιτική πάλη των οργανώσεων των εργαζομένων». Το κοινό πρόγραμμα θα χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο θα περιλαμβάνει αιτήματα υπεράσπισης των κοινωνικο-οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το δεύτερο, αιτήματα πάλης για τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Στο ιδρυτικό συνέδριο της νέας οργάνωσης εκλέχτηκαν ΚΕ και Πολιτικό Συμβούλιο, στο οποίο το ρόλο του «συντονιστή» ανέλαβαν ο Β. Τιούλκιν από το ΚΕΚΡ-ΕΚΚ και ο Σ. Ουνταλτσόφ, από το «Αριστερό Μέτωπο».

Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις στη Ρωσία έχουν ιδιαίτερη σημασία για το κομμουνιστικό κίνημα, απαιτούν συστηματική παρακολούθηση και συγκέντρωση της προσοχής στα ζητήματα της στρατηγικής και της ανάπτυξης της ταξικής πάλης, παίρνοντας υπόψη τις διαφορετικές προσεγγίσεις, στον ή στον άλλο βαθμό, που υπάρχουν μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα της Ρωσίας. Διαφορετικές προσεγγίσεις, που φαίνονται και στα θέματα που αφορούν την καπιταλιστική κρίση και στα θέματα των συμμαχιών.

Πηγή:ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ