ΙΝΔΙΑ: Έκκληση για διεθνή αλληλεγγύη *

Προδημοσίευση από Προλεταριακή Σημαία:

Η επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι και η λαϊκή πάλη

Σ’ όλον τον κόσμο πολλοί άνθρωποι ρωτούν για το χαρακτήρα της ινδικής κοινωνίας και της κυβέρνησης αλλά και για τον πόλεμο ενάντια στους Αντιβάσι που ξεκίνησε πρόσφατα η κυβέρνηση με τη στρατηγική βοήθεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Πολλοί σχολιαστές παραδέχονται ότι ο ινδικός λαός υπέφερε πολύ κάτω από το  βρετανικό ζυγό. Σήμερα ισχυρίζονται ότι η Ινδία βρίσκεται στο δρόμο της γρήγορης τεχνολογικής προόδου και ανάπτυξης. Νέος πλούτος  παράγεται με γρήγορους ρυθμούς, μια μεγάλη μεσαία τάξη αναπτύσσεται που της αρέσει να ξοδεύει, ενώ μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου πηγαίνει και στα χωριά και στις παραγκουπόλεις.

Η μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου;

Ο πιο συνηθισμένος ισχυρισμός είναι ότι η Ινδία είναι «η μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου». Λέγεται ότι η εκλεγμένη κυβέρνηση έχει καταργήσει το καταπιεστικό σύστημα των καστών, το οποίο ανέθετε τον καθένα σε συγκεκριμένη κάστα και είδος δουλειάς για όλη του τη ζωή. Παρ’ όλο που η κυβέρνηση λέει ότι λύνει το πρόβλημα με την κράτηση θέσεων για δουλειές ή το σχολείο για τους νταλίτ και άλλες κατώτερες κάστες, η καταπίεση της κάστας σήμερα εξακολουθεί να καθορίζει την κοινωνική πραγματικότητα στην Ινδία, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές.

Η τεράστια πλειονότητα των 1,2 δισεκατομμυρίων κατοίκων της Ινδίας δεν έχουν κανένα έλεγχο πάνω στη ζωή τους. Οι συνθήκες ζωής και εργασίας δεν έχουν αλλάξει προς το καλύτερο από την εποχή της αποικιοκρατίας. Σύμφωνα με μελέτη του 2008 της αμερικάνικης Υπηρεσίας για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID) τα τρία τέταρτα των κατοίκων ζουν με λιγότερο από 2 δολάρια τη μέρα.

Ο αναλφαβητισμός είναι διαδεδομένος στην ύπαιθρο, όπου περισσότερες από τις μισές γυναίκες δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση και πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο για να βοηθήσουν τις οικογένειες τους. Παρά τις «σοσιαλιστικές» προφάσεις διαδοχικών κυβερνήσεων από την ανεξαρτησία του 1947, όλες έχουν αναβάλει ή ματαιώσει τη δωρεάν και υποχρεωτική φοίτηση των παιδιών.

Η απειλή της πείνας κρέμεται πάνω από τα κεφάλια εκατομμυρίων. Τα τελευταία 10 χρόνια πάνω από 200.000 αγρότες αυτοκτόνησαν πίνοντας παρασιτοκτόνα επειδή δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα δάνεια τους.  Στην Άντρα Πραντές και την Καρνατάκα, περιοχές που πρωτοστάτησαν στον «εκσυγχρονισμό» της αγροτικής καλλιέργειας, οι αγρότες πίστεψαν ότι θα κέρδιζαν περισσότερα αν προσανατολιζόταν περισσότερο προς τις αγορές. Η εντατική καλλιέργεια, η οποία απαιτούσε δανειοδοτήσεις για λιπάσματα, ζιζανιοκτόνα, και η στροφή προς προϊόντα που απαιτούσαν πολύ νερό, υποσχόταν υψηλές τιμές και κέρδη. Όμως η πολιτική του ΠΟΕ για ανοιχτές αγορές οδήγησε στην συμπίεση των τιμών των προϊόντων με αποτέλεσμα να μην καλυφτούν τα έξοδα.

Νταλίτ

Η Ινδία είναι μια αχανής, πολυποίκιλη και άκρως καταπιεστική κοινωνία. Το 30% των κατοίκων της είναι Νταλίτ, οι οποίοι περιορίζονται σε εργασίες όπως η συλλογή σκουπιδιών στις πόλεις και η αποκομιδή περιττωμάτων στα χωριά. Το σύστημα κράτησης κάποιων θέσεων γι’ αυτούς δημιούργησε μια ελίτ στους Νταλίτ όμως για την τεράστια πλειονότητα τους η ζωή τους εξακολουθεί να είναι κόλαση.

Οι Νταλίτ είναι οι πιο καταπεσμένοι αγρότες και χωρικοί, η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού της Ινδίας. Οι αγρότες προσπαθούν να ζήσουν με κλήρους που κυμαίνονται από μισό μέχρι 5 στρέμματα ανάλογα με την περιοχή, κομμάτια γης που δεν επαρκούν για να ζήσει μια οικογένεια όμως αρκούν για να θρέψουν ένα στρώμα εκμεταλλευτών τοκογλύφων και τραπεζιτών. Το ένα τρίτο των εργατών στην ύπαιθρο, περίπου 80 εκατομμύρια άνθρωποι, είναι εργάτες χωρίς γη.

Χωρικοί/αγρότες

Μερικοί από τους πιο έντονους αγώνες τα τελευταία χρόνια, όπως τα επιτυχημένα λαϊκά κινήματα στη Σινγκούρ και τη Ναντιγκράμ της Δ. Βεγγάλης - τα οποία σταμάτησαν την κατασκευή του εργοστασίου αυτοκινήτων Τάτα αλλά και ενός μεγάλου πετροχημικού συγκροτήματος – αναπτύχτηκαν από αγρότες και Αντιβάσι οι οποίοι απειλούνται με εκτόπιση από τις εξορυκτικές εταιρίες ή από εταιρίες που λειτουργούν στις 500 Ειδικές Οικονομικές Ζώνες.

Αυτές οι περιοχές αποκαλούνται πιο σωστά Ειδικές  Ζώνες Εκμετάλλευσης , στις οποίες απαγορεύονται οι απεργίες και τα συνδικάτα, και οι οποίες διοικούνται από αναπτυξιακές εταιρίες που δεν υπόκεινται στους ινδικούς νόμους. Δεκάδες χιλιάδες χωρικοί στην Ορίσα αγωνίζονται ενάντια στα καπιταλιστικά «αναπτυξιακά» σχέδια της POSCO, μια αμερικανο-κορεάτικης χαλυβουργικής εταιρίας και της Vedanta μιας βρετανικής εταιρίας, σχέδια που θα έχουν καταστροφικές οικονομικές και οικολογικές συνέπειες για τους αυτόχθονες Γκόντ.

Αντιβάσι

Σχεδόν 100 εκατομμύρια Αντιβάσι ζουν στα δάση της κεντρικής και ανατολικής Ινδίας. Δεν καταχτήθηκαν ποτέ από τους βρετανούς αλλά ούτε από τους άρειους ή τους μουσουλμάνους παλιότερα. Οι Αντιβάσι δεν ανήκουν στο σύστημα των καστών και έχουν συλλογικά έθιμα που περιλαμβάνουν την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην εργασία και την πολιτική ζωή. Η Ινδία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό ιθαγενών μετά το Μεξικό, οι οποίοι καλύπτονται από συνθήκες του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των αυτόχθονων λαών.

Οι Αντιβάσι ζουν σε περιοχές όπου υπάρχουν οι πλουσιότεροι φυσικοί πόροι της Ινδίας. Τα μεγαλύτερα κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος, βωξίτη και άνθρακα βρίσκονται στην Τσατισγκάρ, την Ορίσα, την Τζαρκάντ και την Άντρα Πραντές. Παραφράζοντας την Αρουντάτι Ρόι, οι ινδοί και οι πολυεθνικοί καπιταλιστές θεωρούν ότι οι Αντιβάσι κάθονται πάνω στα δικά τους (των καπιταλιστών) ορυκτά και στερούν (από τους καπιταλιστές) τα πλούτη που δικαιούνται. Αυτές οι εθισμένες στο κέρδος εταιρίες έχουν υπογράψει ήδη εκατοντάδες συμφωνίες με τις πολιτειακές κυβερνήσεις για εξόρυξη και κατασκευές εργοστασίων χάλυβα, αλουμινίου κλπ.

Οι Αντιβάσι – και οι προοδευτικές και δημοκρατικές οργανώσεις που δουλεύουν μαζί τους για δεκαετίες σε ορισμένες περιπτώσεις – στέκονται εμπόδιο στα σχέδια εκμετάλλευσης αυτών των πλούσιων πόρων. Μια απ’ αυτές τις ομάδες είναι το ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκό), το οποίο έχει στήσει παράλληλες κυβερνήσεις σε πολλές περιοχές Αντιβάσι όπου οργανώνει συλλογικές καλλιέργειες και αγροτική ανάπτυξη, προωθεί σχέδια άρδευσης, χτίζει σχολεία, κέντρα υγείας και δρόμους με ντόπια υλικά. Η ινδική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να καταστρέψει αυτές τις προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές δραστηριότητες στις περιοχές των Αντιβάσι με σκοπό να αποκτήσει πρόσβαση στα ορυκτά που αξίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια σε δολάρια.

Σάλβα Τζουντούμ

Η αμέσως προηγούμενη από το Πράσινο Κυνήγι μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση ήταν η Σάλβα Τζουντούμ (Επιχείρηση Κάθαρσης) το 2005. Η Σάλβα Τζουντούμ, ήταν ένα είδος εθνοφυλακής, εξοπλισμένης από την κυβέρνηση, η οποία άδειασε 644 χωριά της Τσατισγκάρ (όλοι υποτίθεται υποστηρικτές των μαοϊκών) και μετάτρεψε τα χωριά των αντιβάσι σε ερείπια. Αυτή η άγρια στρατιωτική επιχείρηση είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο χιλιάδων χωρικών και τον διωγμό 300.000 κατοίκων. Η Σάλβα Τζουντούμ ανάγκασε 50.000 Αντιβάσι να ζήσουν σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης παρόμοια με τα χωριά που έστησαν οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να διαχωρίσουν το βιετναμέζικο λαό από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.

Μετά από πέντε χρόνια πολιτικών κινητοποιήσεων σε όλη την Ινδία – όπου έγιναν και σφοδρές μάχες ανάμεσα στις Ειδικές Δυνάμεις της αστυνομίας και τους μαοϊκούς – η Σάλβα Τζουντούμ αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Αυτή η κυβερνητική εκστρατεία προκάλεσε γενικευμένη οργή και αποτέλεσε το καλύτερο εργαλείο στρατολόγησης για τους μαοϊκούς.

Το Κίνημα της Λαλγκάρ

Η επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι είναι η αντίδραση της ινδικής κυβέρνησης – και των ινδών καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών που βρίσκονται πίσω της – στην ήττα της Σάλβα Τζουντούμ στην Τσατισγκάρ αλλά και ανάλογων κινήσεων στη Μπιχάρ και αλλού. Είναι όμως και μια αντίδραση στα εκπληκτικά γεγονότα που συνέβησαν στη Λαλγκάρ της Δ. Βεγγάλης.

Το Νοέμβρη του 2008 δεκάδες χιλιάδες Αντιβάσι οργανώθηκαν γύρω από τη Λαϊκή Επιτροπή ενάντια στην Αστυνομική Βαρβαρότητα και ξεσηκώθηκαν ενάντια στο ΚΚΙ (μαρξιστικό),το ψευδεπίγραφο καπιταλιστικό κόμμα που είναι επικεφαλής της κυβέρνησης του «Αριστερού Μετώπου» που κυβερνά τη Δ. Βεγγάλη για δεκαετίες. Αυτό το κόμμα, γνωστό σαν ΚΚΜ, ανέβηκε στην εξουσία αφού δολοφόνησε 18.000 μέλη του ΚΚΙ (ΜΛ) στα τέλη της δεκαετίας του 60 και τις αρχές της δεκαετίας του 70.

Μετά από χρόνια συστηματικής αστυνομικής αγριότητας και μη απορρόφησης αναπτυξιακών κονδυλίων που προορίζονταν για τους αντιβάσι, τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΜ διώχτηκαν από την περιοχή του Λαλγκάρ. Απαντώντας το ινδικό κράτος γέμισε την περιοχή με παραστρατιωτικούς και αστυνομία, οι οποίοι υπέστησαν σοβαρές απώλειες αλλά δεν κατάφεραν να βρουν τους μαοϊκούς που αναμείχτηκαν με το λαό με μεγάλη ευκολία επειδή είναι κατά βάση και οι ίδιοι Αντιβάσι και έχουν πλατιά πολιτική στήριξη.

Πολιτική καταπίεση

Συμπληρώνοντας τη στρατιωτική καταστολή στην περιοχή του Λαλγκάρ και αλλού, η «κομμουνιστική» κυβερνηση της Δ. Βεγγάλης αποφάσισε να θεωρείται έγκλημα (πολιτικό έγκλημα) που τιμωρείται με βαριές ποινές φυλάκισης το να είναι κάποιος μέλος του ΚΚΙ (Μαοϊκού). Η κεντρική κυβέρνηση και πολλές πολιτειακές κυβερνήσεις πέρασαν νόμους, όπως ο δρακόντειος Νόμος για την Πρόληψη των Παράνομων Ενεργειών του 2008, σύμφωνα με τον οποίο όποιος κατηγορηθεί ότι έρχεται σε επαφή με μαοϊκούς μπορεί να κρατηθεί για 180 μέρες χωρίς δίκη και χωρίς αποφυλάκιση με εγγύηση. Όταν γίνονται δίκες, αυτές διεξάγονται εν κρυπτώ και οι μάρτυρες παραμένουν ανώνυμοι. Τέτοιοι φασιστικοί νόμοι είναι πλέον κοινός τόπος στην «ινδική δημοκρατία» σε όλη την περίοδο μετά την ανεξαρτησία.

Μετά από δεκαετίες εφαρμογής τέτοιων «αντιτρομοκρατικών» νόμων οι ινδικές φυλακές είναι γεμάτες με πάνω από 100.000 πολιτικούς κρατούμενους, συμπεριλαμβανομένων Κασμίρων, μουσουλμάνων, λαών της βορειοανατολικής Ινδίας και μαοϊκών οι οποίοι κρατούνται υπό άθλιες συνθήκες που οδηγούν σε πρόωρο θάνατο. Αυτές οι συνθήκες και η άρνηση σωστής ιατρικής περίθαλψης οδήγησαν πρόσφατα στο θάνατο στην Καλκούτα  του Ντεσουάν Ντασγκούπτα, εκδότη της βεγγαλικής έκδοσης του περιοδικού «Λαϊκή Πορεία».

Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί

Η Ινδία έχει τον τρίτο μεγαλύτερο πληθυσμό μουσουλμάνων στον κόσμο, πάνω από 160 εκατομμύρια. Οι μουσουλμάνοι είναι αρκετά φτωχότεροι από τους Χιντού. Οι ινδοί μουσουλμάνοι ζουν στα αστικά γκέτο και σε ξεχωριστά χωριά όπου κατά διαστήματα υφίστανται τις επιθέσεις συμμοριών Χιντού που εμπνέονται από την σοβινιστική ιδεολογία της Χιντούτβα. Η μικρή χριστιανική μειονότητα της Ινδίας (οι περισσότεροι από τους οποίους είναι κατώτερων καστών που αλλαξοπίστησαν για να γλυτώσουν από το σύστημα των καστών) αντιμετωπίζουν επίσης σοβαρές θρησκευτικές διώξεις μετά την άνοδο της επιρροής των φονταμενταλιστικών οργανώσεων των Χιντού.

Οι γυναίκες στην Ινδία εξακολουθούν να παντρεύονται με εντολή των οικογενειών τους ανεξάρτητα από τη θέληση τους, ενώ οι γάμοι απαιτούν συχνά μεγάλες προίκες. Αν και οι προίκες έχουν απαγορευτεί από το 1961, η πληρωμή σε μετρητά ή σε είδος στην οικογένεια του γαμπρού εξακολουθεί να ισχύει στις πιο εύπορες οικογένειες. Η κακοποίηση γυναικών, ακόμη και το κάψιμο τους, είναι σε ανοδική τάση σε περιπτώσεις όπου η προίκα δεν θεωρείται επαρκής από τους συζύγους ή τους συγγενείς του.

Η ενδοοικογενειακή βία και ο βιασμός είναι ενδημικά φαινόμενα  και σπάνια τιμωρούνται από την αστυνομία και τα δικαστήρια που κυριαρχούνται από άνδρες. Οι γυναίκες αποκλείονται από πολλά επαγγέλματα και εργασίες που πληρώνονται καλύτερα.

Κασμίρ και Βορειοανατολικές πολιτείες

Τέλος, η Ινδία είναι μια φυλακή εθνοτήτων. Σχεδόν 2 εκατομμύρια στρατιώτες του ινδικού στρατού κατέχουν το βόρειο μουσουλμανικό Κασμίρ όπου μάχονται εναντίον κομάντος του Πακιστάν, το οποίο επίσης διεκδικεί την περιοχή, και αρνούνται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στο λαό του. Στις μικρές βορειοανατολικές πολιτείες (Ασάμ, Αρουνατσάλ Πραντές, Μανιπούρ, Μεγκαλάγια, Μιζοράμ, Νάγκαλαντ και Τριπούρα) ο ινδικός στρατός διεξάγει αντι-αντάρτικες επιχειρήσεις με σκοπό την κατάπνιξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Πάνω από το 1/3 της χώρας βρίσκεται υπό στρατιωτικό νόμο όπου δεν έχουν ισχύ οι συνταγματικές προστασίες.

Όπως εύστοχα τέθηκε από κάποιον, αντίθετα από τις ΗΠΑ και άλλες μεγάλες δυνάμεις που ασκούν όλη τη στρατιωτική τους ισχύ σε ξένες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, «ο ινδικός στρατός χρησιμοποιείται κύρια ενάντια στον ινδικό λαό, ενάντια στους Κασμίρι, τους Νάγκα, τους Ασαμέζους, τους μουσουλμάνους, τους Νταλίτ, τους Αντιβάσι ή τους… μαοϊκούς»

Πολιτικοί αγωνιστές – όχι θύματα

Ένας άλλος καλά προπαγανδισμένος μύθος είναι ότι ο λαός της Ινδίας είναι θύματα που δεν μπορούν να αντισταθούν και να αγωνιστούν για τα συμφέροντα τους. Η Ινδία παρουσιάζεται στα δυτικά Μέσα σαν τουριστικός προορισμός με πεντάστερα ξενοδοχεία ή σαν αντικείμενο φιλανθρωπικών εκδηλώσεων.

Ο ινδικός λαός έχει μια μακρά και υπερήφανη ιστορία αγώνων και μάλιστα επαναστατικών. Τα τελευταία χρόνια αγρότες, εργάτες, Νταλίτ και Αντιβάσι έχουν σχηματίσει κοινότητες και οργανώσεις ενώ επεξεργάζονται τις απαραίτητες πολιτικές ιδέες για να μπορέσουν να αντισταθούν στο πανίσχυρο ινδικό κράτος, που ο στρατός του είναι τρίτος σε μέγεθος μετά της Κίνας και των ΗΠΑ.

Αυτές οι λαϊκές κοινότητες και οργανώσεις χρειάζονται την πολιτική μας κατανόηση και στήριξη και όχι τη φιλανθρωπία ή ακόμη χειρότερα τον οίκτο. Για την χωρίς προηγούμενο εσωτερική στρατιωτική επίθεση, γνωστή σαν Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι, η ινδική κυβέρνηση έχει κινητοποιήσει πάνω από 100.000 στρατιώτες με ελικόπτερα, τηλεχειριζόμενα αεροπλάνα παρακολούθησης και βετεράνους του Κασμίρ και της Νάγκαλαντ με σκοπό να επιτεθεί σε περιοχές της κεντρικής και ανατολικής Ινδίας όπου οι Αντιβάσι είναι καλύτερα οργανωμένοι και οι μαοϊκοί είναι ισχυρότεροι.

Οι μάχες συνεχίζονται με αυξανόμενη ένταση από το Νοέμβρη, κύρια στην Τσατισγκάρ, όμως ο στρατός δυσκολεύεται να βρει τους μαοϊκούς οι οποίοι δεν ξεχωρίζουν από το λαό και οι οποίοι εξαπολύουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις στις δυνάμεις κατοχής.

Εδώ υπεισέρχεται η Διεθνής Καμπάνια ενάντια στον Πόλεμο κατά του Λαού της Ινδίας. Η καμπάνια ξεκίνησε το Γενάρη του 2010 από ακτιβιστές της Ινδίας, της Ευρώπης και των ΗΠΑ για να στηριχτεί ο αγώνας των αντιβάσι ενάντια στην Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι. Κάνουμε δουλειά σε διάφορους τομείς:

(1) Ενημέρωση. Εκδίδουμε μια σειρά ενημερωτικών υλικών σχετικά με τις συνθήκες στην Ινδία, την Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι και τους λαϊκούς αγώνες στην Ινδία. Η ιστοσελίδα της Καμπάνιας (www.icawpi.org) έχει ήδη πάνω από 200 άρθρα κατηγοριοποιημένα σε Νέα, Αντίσταση, Ανάλυση/Γνώμες. Είναι ανεκτίμητη πηγή ενημέρωσης για ακτιβιστές, εκπαιδευτικούς και σπουδαστές. Οι οργανωτές της Καμπάνιας σε πολλές χώρες κάνουν περιοδείες και ομιλίες, στήνουν ενημερωτικά φόρουμ, προβάλουν ταινίες και συμμετέχουν σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης.

(2) Πολιτική Κινητοποίηση. Ακτιβιστές στο Δελχί έχουν οργανώσει πορείες, συνεντεύξεις τύπου και φόρουμ ενάντια στην Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι (ΕΠΚ). Ακτιβιστές στην Ευρώπη, με μπροστάρηδες τούρκους και κούρδους μετανάστες, οργάνωσαν μισή ντουζίνα διαδηλώσεις μπροστά από ινδικές πρεσβείες και προξενεία στις 5 Φλεβάρη 2010. Περισσότερες εκδηλώσεις προγραμματίζονται σε μεγάλες ινδικές πόλεις αυτήν την άνοιξη.

Στα τέλη Φλεβάρη, όταν η ινδική κυβέρνηση ισχυριζόταν ότι η ΕΠΚ συνεχιζόταν επειδή οι μαοϊκοί επέμεναν να μάχονται, ο Κισέντζι, ένας ορατός (και δυσεύρετος) ηγέτης του ΚΚΙ (μαοϊκού) έκανε μια θαρραλέα πρόταση προς την ινδική κυβέρνηση: Να κηρυχτεί ανακωχή για 72 μέρες, να ακυρωθούν όλες οι συμφωνίες ανάμεσα στις πολιτείες και τους καπιταλιστές, να σταματήσουν οι μαζικές δολοφονίες Αντιβάσι και να αρχίσουν συνομιλίες για θέματα όπως το σταμάτημα των «σκοτωμών σε συμπλοκές», (δολοφονίες μαοϊκών και υπόπτων συμπαθούντων), η απελευθέρωση των δεκάδων χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων και η αποχώρηση των στρατιωτικών και παραστρατιωτικών δυνάμεων από τις επτά πολιτείες Τσατιγκάρ, Ορίσα, Δ. Βεγγάλη, Τζαρκάντ, Μπιχάρ, Μαχαράστρα και Άντρα Πραντές όπου διεξάγεται ή ετοιμάζεται η ΕΠΚ.

Πολλοί διανοούμενοι, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οργανώσεις έχουν ήδη τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ αυτής της πρότασης και προσπαθούν να σπάσουν τον τοίχο σιωπής των αστικών Μέσων σχετικά με τους πραγματικούς όρους της μαοϊκής πρότασης.

Ο υπουργός Εσωτερικών Π.Σ. Τσινταμπαράμ, ο βασικός αρχιτέκτονας της ΕΠΚ (και πρώην νομικός σύμβουλος της Ένρον) πήρε τη μόνη θέση που θα μπορούσε να πάρει, δεδομένου ότι είναι πολιτικός εκπρόσωπος της ινδικής άρχουσας τάξης και αυτών που βρίσκονται από πίσω, δηλαδή ΗΠΑ και ΕΕ. Ο Τσινταμπαράμ λέει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν ειρηνευτικές συνομιλίες με τους μαοϊκούς «αν αυτοί δεν αποκηρύξουν τη βία», δηλαδή να αφοπλιστούν ενώ η κυβέρνηση επιτίθεται σ’ αυτούς, στους Αντιβάσι και σε άλλα τμήματα του πληθυσμού. Και δεν λέει τίποτε για την αναστολή των συνταγματικών ελευθεριών στο 1/3 της χώρας, τη διαδεδομένη χρήση των «σκοτωμών σε συμπλοκές» (πολιτικών δολοφονιών) και των βασανιστηρίων σε περιοχές συγκρούσεων.

Αυτό δεν γίνεται δεκτό από την Καμπάνια μας και από πολλές πολιτικές δυνάμεις στην Ινδία, αντίθετα θέλουμε να δεχτούμε την μαοϊκή προσφορά ως έχει. Η Καμπάνια θα κάνει ότι μπορεί, και στην Ινδία και σε άλλες χώρες, για να υποχρεώσει την ινδική κυβέρνηση να δεχτεί την ανακωχή των 2 ½ μηνών, στη διάρκεια των οποίων μπορούν να ξεκινήσουν συνομιλίες για τα θέματα που προκάλεσαν την ΕΠΚ και ανάμεσα στις δυο πλευρές αλλά και ευρύτερα.

(3) Δουλειά στα Μέσα. Χρειάζεται να σπάσουμε τη σιωπή των Μέσων σχετικά με την ΕΠΚ και τους λαϊκούς αγώνες στην Ινδία ενάντια της και να καταπολεμήσουμε τα ψέματα σχετικά με το μαοϊκό κίνημα – ότι δηλαδή είναι απερίσκεπτα βίαιο και ότι αντιτίθεται χωρίς λόγο ενάντια στις εκλογές. Αυτή η δουλειά μπορεί να περιλαμβάνει γράμματα στον εκδότη, σχόλια, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για αποπροσανατολιστικά άρθρα και διανομή υλικών στα προοδευτικά Μέσα, ιδιαίτερα στο διαδίκτυο.

(4) Καμπάνια ενάντια στο Στρατό. Ελπίζουμε να οργανώσουμε μια καμπάνια διακοπής των πωλήσεων όπλων, των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων και της αντι-αντάρτικης εκπαίδευσης από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και άλλους ιμπεριαλιστές, όσο τα όπλα του ινδικού κράτους στρέφονται ενάντια στους φτωχότερους της Ινδίας.

Διεθνής καμπάνια ενάντια στον πόλεμο κατά του λαού της Ινδίας

* Το κείμενο, με ημερομηνία 15 του Μάρτη 2010,  δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της καμπάνιας http://www.icawpi.org/. Την μετάφραση για λογαριασμό της Προλεταριακής Σημαίας έκανε ο Άρης Λάμπρου.