 |
Στις 4 - 11 Φλεβάρη του 1945 διεξήχθη στο Ανάκτορο Λιβάντια, στη Γιάλτα της Κριμαίας, η συνδιάσκεψη ανάμεσα στις αντιπροσωπείες των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας και της ΕΣΣΔ, με επικεφαλής αντίστοιχα τον Πρόεδρο Ρούζβελτ, τον πρωθυπουργό Τσόρτσιλ και τον πρόεδρο του Συμβουλίου των Επιτρόπων του Λαού της ΕΣΣΔ Ι. Β. Στάλιν. Το αντικείμενο της Διάσκεψης ήταν, κυρίως, η μορφή του μεταπολεμικού κόσμου και, βασικά, η δημιουργία εκείνων των προϋποθέσεων που θα εξασφάλιζαν προϋποθέσεις για την ειρήνη, όσο αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί με δεδομένη την ύπαρξη και δράση του ιμπεριαλισμού και μετά το τέλος του πολέμου που έφτανε. Ο Κόκκινος Στρατός έκανε προέλαση για το Βερολίνο. Η πτώση της Γερμανίας ήταν πλέον ζήτημα χρόνου. Ετσι, το πώς θα είναι ο μεταπολεμικός κόσμος ήταν αυτό που απασχολούσε. Ακριβώς επειδή αυτό ήταν τα βασικό περιεχόμενο της Διάσκεψης, η αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία, εκφράζει την άποψη ότι στη Διάσκεψη της Γιάλτας, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η ΕΣΣΔ μοίρασαν σε σφαίρες επιρροής το μεταπολεμικό κόσμο. Μάλιστα, είναι πολύ γνωστή η ιστορία για τα περίφημα χαρτάκια που αντάλλασσαν - δήθεν - ο Τσόρτσιλ με τον Στάλιν. Η μυθολογία γύρω από αυτή τη Διάσκεψη χρησιμοποιήθηκε από διάφορους αστούς και μικροαστούς, για να τεκμηριωθεί ότι κάθε προσπάθεια αλλαγών σε μια χώρα είναι μάταιη, αφού για το καθεστώς κάθε χώρας είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους οι μεγάλες δυνάμεις, μεταξύ αυτών και η ΕΣΣΔ. Ετσι παρουσίαζαν την ΕΣΣΔ ως προδότη και εξαγοραστή της τύχης των λαών του κόσμου. Αυτή η άποψη έχει μεγάλη σημασία για τη χώρα μας, γιατί γύρω από αυτό το επιχείρημα στοιχειοθετείται το μάταιο της ένοπλης αντιπαράθεσης κατά τον εμφύλιο πόλεμο, παρουσιάζεται σαν μια τυχοδιωκτική τακτική του ΚΚΕ που δεν είχε τη στήριξη της ΕΣΣΔ και κατά συνέπεια ήταν από χέρι χαμένη.
Αντίθετα με αυτά που παρουσιάζουν οι αστοί και μικροαστοί αναλυτές, η Διάσκεψη της Γιάλτας έγινε σε τέτοιες συνθήκες που ο συσχετισμός δύναμης είχε αλλάξει εις βάρος των ιμπεριαλιστών. Τη στιγμή που η παρουσία του Κόκκινου Στρατού σε μια σειρά χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης είχε διευκολύνει την ανάδειξη δημοκρατικών λαϊκών κυβερνήσεων και επιτάχυνση της πάλης για την κατάκτηση της εξουσίας, τη στιγμή που οι ΗΠΑ είχαν την ανάγκη της ΕΣΣΔ για να τελειώσουν τον πόλεμο με την Ιαπωνία. Σε αυτές τις συνθήκες, η Διάσκεψη της Γιάλτας προσπάθησε να βάλει φρένο σε μια σειρά επιδιώξεις και σχέδια των ιμπεριαλιστών, αξιοποιώντας τη θετική για την ΕΣΣΔ και τα αντιστασιακά κινήματα συγκυρία. Ετσι, απορρίφθηκε το σχέδιο διαμελισμού της Γερμανίας, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε σχέση με το Πολωνικό ζήτημα, υιοθετήθηκε «η διακήρυξη για την απελευθερωμένη Ευρώπη», αποφασίστηκε η ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κ.ά.
Η Διάσκεψη δεν ασχολήθηκε με το Ελληνικό ζήτημα. Η αποτυχία των ιμπεριαλιστών να περάσουν τα σχέδιά τους ήταν τέτοια που οδήγησε τρία χρόνια μετά το θάνατο του Ρούζβελτ να ξεσηκωθεί ένα κύμα αυστηρής κριτικής εναντίον του, ότι ήταν διαλλακτικός απέναντι στην ΕΣΣΔ και τον Στάλιν. Ολα αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η ΕΣΣΔ όχι μόνο δε συμμετείχε σε κανένα μοίρασμα του κόσμου, αλλά ότι στη συγκεκριμένη διάσκεψη έβαλε και σοβαρά εμπόδια σε αυτή τη διαδικασία. Οπως σημειώνει ο Β. Μπερεζκόφ, «οι σκοποί όμως που διακήρυξαν στη Γιάλτα οι ηγέτες των τριών δυνάμεων του αντιχιτλερικού συνασπισμού δεν εξυπηρετούσαν τις επιδιώξεις εκείνων που ετοίμαζαν τον Ψυχρό Πόλεμο. Γι' αυτό και άνοιξαν πυρ κατά των αποφάσεων της Γιάλτας». (Βαλεντίν Μπερεζκόφ «Ημουν διερμηνέας του Στάλιν», εκδόσεις «Καστανιώτης» τόμος Β').
Το σημερινό ιστορικό αφιέρωμα αναδημοσιεύεται από την ΚΟΜΕΠ, τεύχος 1/2010 . Είναι εκτενή αποσπάσματα άρθρου του Διονύση Αρβανιτάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλους του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.
Πηγή:www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου