Το ετήσιο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΚΕ πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 18 ως τις 20 Ιανουαρίου και, όπως ήταν φυσικό, κυριάρχησε σε αυτό το ζήτημα του σχεδίου «Καλλικράτης». Από το βήμα παρέλασαν Παπανδρέου, Ραγκούσης και Ντόλιος από την κυβέρνηση, όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων, αλλά και Μπακογιάννη και Παυλόπουλος από τη ΝΔ.
Στις τοποθετήσεις, αλλά και στην απόφαση του Συνεδρίου, αποτυπώθηκε η καταρχήν συμφωνία στη Διοικητική Μεταρρύθμιση. Τόσο οι Δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ στήριξαν την ουσία του νέου σχεδίου, παρουσιάζοντάς το ως παλιό αίτημα για το οποίο η Αυτοδιοίκηση έχει δώσει αγώνες. Αυτοί ήταν που ψήφισαν από κοινού το τελικό ψήφισμα-απόφαση. Ο Καρατζαφέρης επίσης συμφώνησε με τις συνενώσεις Δήμων και την κατάργηση των Νομαρχιών, αλλά πρότεινε διαφορετικό μοίρασμά τους και αναβολή του εγχειρήματος για τέσσερα χρόνια.
Ο Τσίπρας δε διαφώνησε πουθενά με την ουσία του σχεδίου, αν και προσπάθησε να παρουσιάσει ότι έχει μια διαφορετική λογική. Μάλιστα όταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε χωριστό ψήφισμα στο τέλος, το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρήθηκε για προσχηματικές διαφωνίες και μάλλον είχε δίκιο!
Μόνο το ΚΚΕ έθεσε τη συνολική του διαφωνία με τον «Καλλικράτη», ξεκαθαρίζοντας, ωστόσο, ότι αυτό το κάνει με αντιπρόταση ενταγμένη σε διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με χαρακτηριστικό της τον έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω. Πρόκειται για το πρόγραμμα της λαϊκής εξουσίας, το οποίο το ΚΚΕ έχει, βέβαια, έτοιμο, ανεξάρτητα αν το κίνημα που θα τη διεκδικήσει δεν υπάρχει!
Ολα, λοιπόν, τα κοινοβουλευτικά κόμματα (πλην ΚΚΕ) συμφωνούν στην ουσία του «Καλλικράτη», δηλαδή στην κατάργηση των Νομαρχιών και τις συνενώσεις των Δήμων. Οι διαφωνίες που εκφράζονται έχουν να κάνουν με δυο βασικά ζητήματα: τον ορισμό των νέων Δήμων και των Περιφερειών και τη χρηματοδότηση του όλου εγχειρήματος, με βάση και τις αυξημένες αρμοδιότητες των νέων θεσμών. Και για τα δύο η βασική κριτική που γίνεται από τη ΝΔ (αλλά και τον ΣΥΝ) προς την κυβέρνηση είναι ότι δεν τα έχει βάλει στη διαβούλευση.
Η απόφαση του Συνεδρίου της ΚΕΔΚΕ θέτει κάποιες γενικόλογες προϋποθέσεις ως προς αυτά, επικαλούμενη και το Συνέδριο του 2007 στην Κυλλήνη (επί κυβέρνησης ΝΔ), στο οποίο συζητήθηκε ο τότε «Καποδίστριας 2». Έγινε, δηλαδή, ένας συμβιβασμός πάνω σε βασικές αρχές στις οποίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν και παρακάμφθηκαν οι διαφωνίες τους πάνω στη συγκεκριμένη εφαρμογή του «Καλλικράτη».
Με τι έχουν να κάνουν αυτές οι διαφωνίες και τι εκφράζουν; Προφανώς με το μοίρασμα της πίτας, δηλαδή της εξουσίας, αλλά και του πλούτου ανάμεσα σε μερίδες που, ενδεχομένως, να ανήκουν και στο ίδιο κόμμα. Είναι βέβαιο ότι ο καθορισμός των ορίων των νέων Δήμων, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, δεν είναι μια εύκολη άσκηση. Εμπλέκονται γενικότερα συμφέροντα των δυο κομμάτων, αλλά και μικρότερα ή μεγαλύτερα συμφέροντα τοπικών παραγόντων, τα οποία δεν αποκλείεται να υπερισχύουν σε μερικές περιπτώσεις. Δεν είναι τυχαία η επιθετική τοποθέτηση του Παπαγεωργόπουλου στο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, ο οποίος κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι δεν έβαλε στη διαβούλευση ούτε καν τον αριθμό των νέων Δήμων.
Τέτοιου είδους πρόβλημα, με τις ιδιαιτερότητές του, είναι και ο καθορισμός των νέων Περιφερειών. Και πάλι δεν είναι τυχαία η παρέμβαση του Πάγκαλου αμέσως μετά την ανακοίνωση του «Καλλικράτη» ότι ίσως η μία Περιφέρεια στην Αττική είναι λάθος και θα πρέπει να σπάσει σε δύο. Εδώ το επιπλέον ζήτημα που καλείται να λύσει το σύστημα είναι οι εξουσίες που θα συγκεντρωθούν στους περιφερειάρχες και η σχέση τους τόσο με την κυβέρνηση, όσο και με τους βουλευτές (που θα εκλέγονται από πολύ μικρότερα σώματα αν προχωρήσει ο νέος εκλογικός νόμος).
Και βέβαια, υπάρχει και η οικονομική βάση όλων αυτών, δηλαδή ο διαγκωνισμός και το παζάρι που παίζεται κάτω από το τραπέζι σε σχέση με τους πόρους των νέων θεσμών (σε περίοδο κρίσης μάλιστα), από την ΕΕ, από τον κρατικό προϋπολογισμό, από την επιχειρηματική και φορομπηχτική τους δραστηριότητα.
Ενώ, λοιπόν, η βασική συμφωνία υπάρχει, αναδεικνύονται σοβαρά προβλήματα στο «δια ταύτα». Δε φαίνεται ότι τα προβλήματα αυτά μπορούν να μπλοκάρουν την υλοποίηση του σχεδίου, το οποίο είναι φανερό ότι αποτελεί προτεραιότητα και αναγκαιότητα για την αστική τάξη συνολικά. Μάλλον θα εξελιχθεί μια σημαντική κόντρα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, θα γίνουν οι αναγκαίοι συμβιβασμοί μπροστά στο …κοινό καλό και, βέβαια, οι ριγμένοι θα μπορούν πάντα να …επανέλθουν δριμύτεροι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου