ΞΑΝΑ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ

Ο αγώνας στα χέρια των αγροτών

Καζάνι που βράζει ο αγροτικός κόσμος. Δεν υπάρχει περιοχή ή νομός της Ελλάδας, αγροτικό προϊόν που να μην αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα. Προβλήματα που κάθε χρόνο γίνονται όλο και περισσότερα, όλο και πιο οξυμένα. Από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο και από τον Προμαχώνα μέχρι τη Μυτιλήνη, από το λάδι και τα φρούτα μέχρι το βαμβάκι, το στάρι και το καλαμπόκι, η οργή και η αγανάκτηση των αγροτών έχει ξεχειλίσει.

Τόνοι αγροτικής σοδειάς σαπίζουν απούλητοι στις αποθήκες. Το σύνολο σχεδόν της αγροτικής παραγωγής πουλήθηκε σε εξευτελιστικές τιμές. Από την άλλη, «δίνουν και παίρνουν» οι ανατιμήσεις σε σπόρους, λιπάσματα, αγροτικά μέσα και εφόδια. Υπέρογκο το κόστος παραγωγής, προβληματικές οι περισσότερες καλλιέργειες, χιλιάδες οι αγροτικές οικογένειες που και αυτή τη χρονιά «μπήκαν μέσα». Οι επιδοτήσεις μόνο επιδοτήσεις δεν είναι. Από το 2006 (πρώτη χρονιά εφαρμογής της νέας ΚΑΠ) οι επιδοτήσεις χρόνο με το χρόνο μειώνονται από τις «νόμιμες» παρακρατήσεις και ροκανίζονται από τον πληθωρισμό. Στην πραγματικότητα, για τη μεγάλη μερίδα των αγροτών κατάντησαν «επίδομα απορίας», σαν αυτά τα επιδόματα που μοιράζει ο ΟΑΕΔ. Ειδικά φέτος, εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικές οικογένειες πέρασαν «μαύρα Χριστούγεννα» γιατί δεν καταβλήθηκαν οι επιδοτήσεις πριν από τις γιορτές όπως τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δόθηκε μόνο μια δόση που και από αυτήν έγιναν παρακρατήσεις από την Αγροτική Τράπεζα για τα δάνεια.

Χιονοστιβάδα λοιπόν τα αγροτικά προβλήματα. Και αυτά που έρχονται θα είναι ακόμα χειρότερα, όπως προβλέπεται από τη νέα αναθεώρηση («ενδιάμεσος έλεγχος υγείας» ή «τσεκ-απ») της ΚΑΠ: μεγαλύτερες παρακρατήσεις στις επιδοτήσεις, αποκλεισμός μικροπαραγωγών από τις επιδοτήσεις κ.λπ. ΕΕ, ΚΑΠ και ελληνικές κυβερνήσεις έχουν προγράψει τους αγρότες. Φτώχεια και εξαθλίωση για χιλιάδες αγροτικές οικογένειες, ασύμφορη η αγροτική παραγωγή, μαύρο και άραχλο το παρόν και το μέλλον για τον αγροτόκοσμο.

Η εκρηκτική αυτή κατάσταση είναι που για άλλη μια φορά βγάζει τους αγρότες στα μπλόκα. Όπως πέρσι έτσι και φέτος έχουν ήδη ξεκινήσει ή προγραμματίζονται κινητοποιήσεις και μπλόκα σε όλη την Ελλάδα. Όπως πέρσι έτσι και φέτος δεν υπάρχει ένα ενιαίο και πανελλαδικό πλαίσιο αιτημάτων. Όπως πέρσι έτσι και φέτος υπάρχουν και εμφανίζονται διάφορα «συντονιστικά» και διάφορα «κέντρα αγώνα», πανελλαδικά ή περιφερειακά, ανάλογα με την πολιτική δύναμη που κυριαρχεί. «Πανελλαδικό Συντονιστικό» έστησαν οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, «Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή» έστησαν οι του ΠΑΣΟΚ (συμμετέχουν και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΝ), ΠΑΣΥ από το ΚΚΕ. Και φυσικά υπάρχουν και τα θεσμοθετημένα τριτοβάθμια όργανα (ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ) που είναι έξω από το χορό.

Το ξεδίπλωμα των κινητοποιήσεων και ο πανελλαδικός τους χαρακτήρας οφείλονται όχι στις προσπάθειες αυτών των αγροτοσυνδικαλιστών, αλλά στην όξυνση των προβλημάτων, στην οργή και αγανάκτηση των αγροτών, στη διάθεσή τους για αγώνα. Άλλες ήταν οι προθέσεις και οι σχεδιασμοί των αγροτοπατέρων. Σύρθηκαν όμως στις κινητοποιήσεις για να μην ξεκοπούν από τις διαθέσεις του κόσμου, για να μην ξεπεραστούν από τους αγρότες.

Τα πολλά «συντονιστικά», τα διαφορετικά αιτήματα, η έλλειψη ενιαίου πολιτικού πλαισίου, η κομματική πολυδιάσπαση κ.λπ. σίγουρα δεν βοηθάνε την αγροτική υπόθεση. Υπονομεύουν τον αγροτικό ξεσηκωμό. Αποπροσανατολίζουν τους αγρότες και διασπάνε το μέτωπο του αγώνα. Αυτό όμως που θα καθορίσει την εξέλιξη των κινητοποιήσεων είναι η μαζικότητά τους. Οι αγροτοπατέρες φοβούνται τον κόσμο. Θέλουν άμαζες κινητοποιήσεις για να τις έχουν ελεγχόμενες. Και, φυσικά, πρώτα πρώτα η κυβέρνηση είναι που δεν θέλει μαζικές τις κινητοποιήσεις. Μέσα στον αγώνα θα ξεκαθαρίσουν οι πολιτικές γραμμές, θα αποκαλυφθεί ο ρόλος των αγροτοπατέρων. Θα παραμεριστούν τα λαθεμένα αιτήματα, θα κυριαρχήσουν όχι οι προτάσεις προς το σύστημα και την κυβέρνηση αλλά διεκδικήσεις, αιτήματα και στόχοι πάλης που απαντάνε στα πραγματικά αγροτικά προβλήματα.

Από την άλλη, και οι αγρότες δέχονται την ιδεολογική τρομοκρατία κυβέρνησης και ΜΜΕ για «ελλείμματα» και «χρεοκοπίες». Τα ίδια έλεγε και πέρσι ο Χατζηγάκης, ότι «δεν υπάρχουν λεφτά». Ομως, με τις περσινές μεγάλες κινητοποιήσεις, οι αγρότες ανάγκασαν την κυβέρνηση σε υποχώρηση. Ο Χατζηγάκης βρήκε μέσα σε μια νύχτα τα 500 εκατομμύρια και κερδήθηκε μια αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος, έστω μικρή, έστω κάτω από τις πραγματικές ανάγκες της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Τον ίδιο δρόμο, το μονόδρομο του αγώνα, πρέπει να βαδίσουν και φέτος. Απέναντι στην πολιτική ΕΕ και κυβέρνησης, μόνη διέξοδος είναι οι αγώνες. Για στήριξη του αγροτικού εισοδήματος στα επίπεδα των τελευταίων χρόνων. Για κατώτερες εγγυημένες τιμές. Για μέτρα αντιμετώπισης των αγροτικών χρεών.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες έχουν εμπειρία από πέρσι. Είδαν ότι οι αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι, μπορούν να ’χουν αποτελέσματα. Χρειάζεται γι’ αυτό μαζικότητα, ενότητα, σωστά αιτήματα, σωστός προσανατολισμός. Να μπουν μπροστά οι αγροτικοί σύλλογοι, να γίνουν επιτροπές αγώνα σε κάθε χωριό. Δημοκρατικά, συλλογικά, από τα κάτω, ξεπερνώντας την αδράνεια και την πολυδιάσπαση, μπορούν και φέτος να υπάρξουν κατακτήσεις, μπορούν τα μπλόκα να ’χουν νίκες.

Αναδημοσίευση από την Προλεταριακή Σημαία 633