Ζήτω το εικοσάωρο!

Του Διονύση Συκιώτη*

«Ο καπιταλισμός είναι ο χειρότερος εχθρός της ανθρωπότητος (...)

Αλλάζοντας την οικονομική πολιτική, δίνουμε ένα τέλος στην πολυτέλεια, στον καταναλωτισμό»...

Έβο Μοράλες, πρόεδρος της Βολιβίας

Για χρόνια το «γνώθι σαυτόν» δεν με άφηνε να ξεστομίσω αυτό που ο κοινός μου νους μού έλεγε ότι είναι προφανές.

Η μαύρη αλήθεια είναι ότι δεν τα πάω καλά με τις οικονομικές επιστήμες. Αυτά τα λίγα που ξέρω με μπερδεύουν ακόμα περισσότερο (η ημιμάθεια είναι εντέλει χειρότερη της αμάθειας;).

Για παράδειγμα πώς γίνεται και ένας αεριτζής, ο Σόρος, μαζεύει τα δισ. με το τσουβάλι; Ο άνθρωπος αυτός και οι περί αυτόν δεν παράγουν απολύτως τίποτε. Δεν προσφέρουν τίποτε στην κοινωνία. Είπαμε αεριτζήδες! Οπότε δεν υπάρχει εκμετάλλευση εργατών, υπεραξία. Πώς εξηγούνται λοιπόν τα δισ.; Πώς μια κοινωνία ανέχεται ανθρώπους τέτοιου φυράματος να τα συσσωρεύουν;

Για χρόνια έλεγα στον εαυτό μου: Η παραγωγικότητα αυξάνει αλματωδώς, η ανεργία σηκώνει κεφάλι... Πώς λοιπόν τολμάει ο κάθε Σαρκοζί να μιλάει για αύξηση του ωραρίου, για συνταξιοδότηση σε μεγαλύτερη ηλικία και παρόμοια φαιδρά; Τρίζουν ή όχι τα κόκαλα του πατέρα της λογικής Αριστοτέλη; Σε ένα κοινωνικό κράτος, όπου δεν θα έπρεπε να ενθαρρύνεται ο καταναλωτισμός ούτε για αστείο (το φαινόμενο του θερμοκηπίου «κρέμεται σαν Δαμόκλειος σπάθη» πάνω από την ανθρωπότητα), δεν θα μπορούσαν να ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο του κοσμάκη τριπλασιάζοντας τον ελεύθερό του χρόνο; Φτάνουν οι μπούρδες για το 35ωρο. Γιατί όχι εικοσάωρο από αύριο, έστω μεθαύριο;

Ελεύθερος χρόνος (!!) για να αφιερώσεις στα χόμπι σου, στο χορό και το τραγούδι, στην παρέα των φίλων σου, για να μάθεις το γιο σου κολύμπι, για να κάνεις έρωτα, για να θαυμάσεις μια δύση ηλίου, για να παίξεις θέατρο, να ζωγραφίσεις, να διαβάσεις τους κλασικούς...

Βέβαια έχουμε και τους γιάπηδες, που θα πουν: Αυτά που αραδιάστηκαν στην προηγούμενη παράγραφο είναι για τους λαπάδες, εγώ χρειάζομαι τα λεφτά για να ξεπληρώσω το 4Χ4, τη σπιταρώνα, την πισίνα... Στη μέλλουσα κοινωνία πρέπει να υπάρξουν ειδικά σεμινάρια για τους άπληστους γιάπηδες, κι αν κι αυτά αποτύχουν πρέπει να στέλνονται σε ειδικούς ψυχιάτρους, σε κλινικές όπου θα υπάρχουν τα πάντα, από χοροδιδασκαλεία μέχρι ωραίες πόρνες για να τους μυήσουν στα μυστικά του έρωτα... Η μέλλουσα κοινωνία θα μεταχειρίζεται τα καημένα τα γιαπάκια, όπως η σημερινή μεταχειρίζεται τους πνευματικά καθυστερημένους.

Σήμερα το πρωί οι απόψεις του υπογράφοντος ημιμαθή βρήκαν δικαίωση σε «έκθεση των Γάλλων ειδικών». Το διάβασα στον εξαιρετικά καλογραμμένο πρόλογο του βιβλίου της Έλλης Παππά «Η κομμούνα του 1871. Επανάσταση του εικοστού πρώτου αιώνα;», που μου χάρισε ο γιος της και φίλος μου Νίκος Μπελογιάννης. Παραθέτω το κείμενο αυτούσιο γιατί διακρίνεται για την καθαρότητά του και την ευκρίνειά του:

Ορατές είναι και οι πρώτες αλλαγές που φέρνει η επιστημονικοτεχνική επανάσταση στον τομέα της καθαρά παραγωγικής διαδικασίας. Ορισμένες έχουν επισημανθεί από τους επιστήμονες εδώ και αρκετό καιρό - π.χ., έκθεση Γάλλων ειδικών είχε επισημάνει από τη δεκαετία του ’70 πως η παραγωγικότητα της εργασίας έχει ανέβει τόσο ώστε να καθιστά διεκδικήσιμη την εργάσιμη μέρα των τεσσάρων, αν όχι και των τριών ωρών.

Ένα τόσο «τολμηρό» αίτημα, που μεταξύ των άλλων θα έλυνε και το πρόβλημα της ανεργίας, δεν υιοθετήθηκε, έστω και εν μέρει, ούτε από τα κόμματα της αριστεράς ούτε από τα συνδικάτα - που πολύ δειλά προβάλλουν στις διεκδικήσεις τους την εβδομάδα των 35 ωρών. Έτσι οι εργαζόμενοι μένουν ακόμη στην κατάκτησή τους του περασμένου αιώνα, στο οκτάωρο, με μοναδικό κέρδος την εβδομάδα των πέντε ημερών που, κι αυτή, κατακτήθηκε στις καπιταλιστικές χώρες και όχι στις χώρες του «υπαρκτού».

Ας αρχίσουμε λοιπόν την καμπάνια για το εικοσάωρο. Η αύξηση του ελεύθερου χρόνου θα ανεβάσει την ποιότητα της ζωής και το πολιτιστικό επίπεδο των εργαζομένων. Και ο 21ος αιώνας θα αναφέρεται στην ιστορία ως η μεγάλη ανάκαμψη της ανθρωπότητας.

* Ο Διονύσης Συκιώτης είναι χημικός περιβαλλοντολόγος

Πηγή:www.avgi.gr