Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Λάθος πορεία.Το κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ


 Λάθος πορεία.


1) Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα) :

«Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Οτι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ομως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει».
Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών.

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.

3) Η πολιτική γραμμή των Θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Εχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας «Ρ», επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα. Ας σταθούμε στις εκλογές. Η σ. Παπαρήγα («Ρ», 22/3/2012) έλεγε: «Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική». Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι «επιβεβαιώθηκε» (Θέση 48) μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό; Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί «κοινοβουλευτικών αυταπατών». Οχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές. Δεν σπέρνει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» ο Λένιν όταν ισχυρίζεται («Γράμματα στον Γκόργκι») ότι «απ' τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».

4) Επί κρίσης, θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία, αφήσαμε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους». Π.χ. Το «δεν πληρώνω». Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Οχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ - ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο. Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Ομως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση; Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια - όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε.

5) Η εξάρτηση για την αστική τάξη μιας εξαρτημένης χώρας είναι το πλαίσιο προσαρμογής της στο διεθνή καπιταλισμό. Πολιτικά, η εξάρτηση για την αστική τάξη σημαίνει τη διεθνή της εγγύηση - στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία. Η ταξική ανάδειξη του εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού δεν σημαίνει συσκότιση των ευθυνών της αστικής τάξης για τα δεινά του λαού ή απαλλαγή από αυτές, ή πολύ περισσότερο «παράθυρο» συνεργασίας με τμήματά της. Είναι πολιτική της καταδίκη. Η εξάρτηση συνιστά καταισχύνη του συνόλου της αστικής τάξης και χειροπιαστή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και για το λόγο αυτό, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνει το λαό, σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο. Αυτή η ανάλυση του Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό», στο «Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Μπάτση, στο «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» του Μπελογιάννη, ισχύει ακέραια και σε συνδυασμό με τα σημερινά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, η πραγματικότητα βοά: Η εξάρτηση της Ελλάδας βαθαίνει. Πραγματικότητα που για να έχουμε αποτελεσματική πολιτική γενικά (και ειδικά όσον αφορά τη διασύνδεση του ταξικού με το πατριωτικό) δεν γίνεται να αγνοούμε, να θολώνουμε με σχήματα περί «αλληλεξάρτησης», να μισοδεχόμαστε (ή μισοαρνιόμαστε) με φράσεις όπως «ισχυρές εξαρτήσεις», εισάγοντας έτσι στην επιστήμη του μαρξισμού το «ολίγον έγκυος».

6) «Ριζοσπάστης»: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα «πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ» για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι «το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά», κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί «βελτίωσής του».
ΠΡΟΤΑΣΗ: Επαναφορά - επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. Ενα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, διότι:
Πρώτον, συνδέει τώρα, σήμερα, την πάλη για το καθημερινό πρόβλημα με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
Δεύτερον, είναι πειστικό και το κατορθώνει γιατί λαμβάνει υπόψη, ειδικά στις παρούσες συνθήκες εξαθλίωσης του λαού, ότι πρώτα «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ενγκελς, «Γερμανική ιδεολογία»).
Τρίτον, δεν παραιτείται από κανένα όπλο και από κανένα ενδεχόμενο - έστω και το πιο αμυδρό - στον επαναστατικό αγώνα, μη εξαιρουμένου του ενδεχομένου κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, η οποία θα συνιστούσε διαστρέβλωση αν συσχετιζόταν με «στάδια», με «ενδιάμεσες εξουσίες» ή με την «αριστερή» κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τέταρτον, μιας και εμείς δεν είμαστε Μπλανκιστές ώστε να αδιαφορούμε για τη λαϊκή πλειοψηφία, συνιστά επιτομή του αντικαπιταλιστικού αγώνα γιατί οικοδομεί λαϊκή πλειοψηφία, που δικό της έργο με επικεφαλής την εργατική τάξη είναι η Επανάσταση, καθώς προωθεί τις αναγκαίες συμμαχίες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού.

Νίκος Μπογιόπουλος
μέλος ΚΟΒ «Ριζοσπάστη»

10 σχόλια:

Αντιφών είπε...

Με βρίσκει 100% σύμφωνο.

akrat είπε...

μεταξύ μας εμένα δεν με βρίσκει...

κάτι μου μυρίζει δεξιό κείμενο....

Αντιφών είπε...

Αν ό,τι φέρνει αντίρρηση, πάει κόντρα στον απομονωτισμό είναι «δεξιό», τότε πρόκειται για «ακροδεξιό» κείμενο-κριτική. Συμφωνώ!

Υ.Γ. Αν κάποιος χάσει τα καλύτερα στελέχη του, αν τους διαγράψει ή «διαγράψει» όλους -προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, υποθετικά πάντα!-, τότε ο μόνος που αποχωρεί είναι αυτός που μένει μοναχός!

Σταυρος Τ. είπε...

Δεν διαβάζουμε καλύτερα τις θέσεις του 15ου συνεδρείου για να καταλάβουμε καλύτερα τί θέλει να μας πει ο Μπογιόπουλος. Αν και προσωπικά δεν μου αρέσει η πρόταση του διότι είναι επιστροφή πίσω στα βασικά και επειδή δεν υπάρχει πρόταση λαικής εξουσίας. Ωστόσο ο λαός δεν δείχνει να είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα και έτσι ίσως η πρόταση του Μπογιόπουλου να είναι πιο "κατάληλλη" για την ώρα !! Με άλλα λόγια softness and back to the basics!

Red Star είπε...

Ο Μπογιόπουλος εκφράζει μια άποψη που βρίσκεται καθαρά απέναντι από τις Θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.

Πέρα από συμφωνίες και διαφωνίες, που καλώς υπάρχουν ,λέω να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στο Συνέδριο και τι αποφάσεις θα παρθούν.

Είναι σημαντικό να δούμε τι θέση θα πάρουν οι σύνεδροι πάνω στα ζητήματα που έχουν προκύψει.

ΣΠΥΡΟΣ είπε...

Τί έγινε σύντροφοι,
Για ποιό λόγο διεξάγεται ο προσυνδριακός διάλογος ;;; Δεν έχει ο Μπογιόπουλος,αλλά και ο οποιοσδήποτε να εκφράσει τις απόψεις του ελεύθερα, ακόμη κι όταν αυτές είναι αντίθετες (ναι) προς τις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματος ;;; Αν ήθελαν τη "σιωπή" και την επίπλαστη "ομοφωνία", τότε γιατί δημοσίευσαν τις Θέσεις,για να γίνει "διάλογος" με προεξοφλημένη "κατάφαση" σε όλα "πετάει ο γάϊδαρος, πετάει", ή σε θέματα που δεν "καίνε" και άρα επιτρεπτά... Ετσι αντιλαμβάνονται οι Μεντρέκας, Μαίλης και άλλοι (βλέπω ενορχηστρώνεται το "πράμα"...) την εσωκομματική δημοκρατία και μάλιστα κατά τον προσυνεδριακό διάλογο ;;; Τι διάολο γίνεται εκεί στο Κόμμα, τώρα στοχοποιήσανε και τον Μπογιόπουλο...;;; Τί θέλουν δηλαδή, να κοιτάζονται στον καθρέφτη και να ναρκισσεύονται, πως όλα "βαίνουν καλώς" ;;; Αρχίζω να ανατριχιάζω πραγματικά, να εξοργίζομαι, να στενοχωριέμαι, να λυπάμαι .... Ας περιμένουμε το Συνέδριο και άν παρ'ελπίδα αρχίσουν οι εκκαθαρίσεις, τότε καιρός να του δίνουμε και πολλοί από μας, απλά κάναμε λάθος !!!
Σπύρος

Red Star είπε...

@ ΣΠΥΡΟΣ

Καλώς γίνεται ο προσυνεδριακός διάλογος και καλώς υπάρχουν όσες φωνές (καλόβουλα) είναι αντίθετες με τις θέσεις της ΚΕ του Κ.Κ.Ε. Θέτεις από ότι καταλαβαίνω ένα θέμα για τα 2 μέλη της ΚΕ του Κ.Κ.Ε. που απάντησαν σε όσους διαφωνούν.Δε νομίζω ότι έθεσαν θέμα διαγραφών μέσα από τα κείμενα τους.Επίσης ο Θανάσης Παφίλης στην χτεσινή συνέντευξη του στο 902 πήρε ξεκάθαρη θέση για όσους διαφωνούν.Επίσης δεν κατάλαβα ότι θέλει εκκαθαρίσεις.Τώρα εντάσεις και λεκτικές υπερβολές στο όνομα της υπεράσπισης των θέσεων μπορεί να γράφτηκαν αλλά δε νομίζω ότι θα δυναμιτίσουν το κλίμα στο κόμμα.

Χωρίς να προδικάζουμε την θέση των συνέδρων θέλω να πιστεύω πως όσο και αν διαφωνούν με τις θέσεις ο σ.Ν.Μπογιόπουλος και ο σ.Α.Σκυλλάκος θα σεβαστούν τις αποφάσεις του Συνεδρίου και θα συμβάλλουν στην ανοδική πορεία του Κ.Κ.Ε

Το δε σημερινό άρθρο του Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη που μόλις το ανέβασα στο μπλογκ νομίζω είναι ένα μήνυμα προς όλους μας πως στηρίζει την λαϊκή συμμαχία.

Ας περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί το 19ο Συνέδριο και εδώ θα είμαστε να πούμε την γνώμη μας.

Matrix1917 είπε...

Συμφωνώ με το ΑΑΔΜ και τις θέσεις Μπογιόπουλου

Unknown είπε...

Με τη λογικη μερικων, τα στελεχη της ΚΕ πρεπει να καθονται και να ανεχονται ολη τη σπεκουλα γυρω απο τις θεσεις. Δικαιωμα τους μερικων να εχουν διαφορετικη γνωμη. Αλλα σε αυτους που επιτηδες διαστρεβλωνουν και αλλοιωνουν τις θεσεις για να διαφωνησουν και να πολεμησουν το κκε δεν μπορουμε να φερθουμε με το γαντι.
Ειναι επικινδυνοι και σαν τετοιυς πρεπει να τους απανταμε. Αλιμονο αν τα στελεχη της ΚΕ δεν βγαινουν για να υπερασπιστουν τις θεσεις απεναντι στο ψεμα και στη λασπη

Unknown είπε...

Ο ρόλος των κομμουνιστών δημοσιογράφων στον Ριζοσπάστη είναι να εκλαϊκεύουν την πολιτική και τις θέσεις του ΚΚΕ. Αντίθετα αυτός δίνει δημόσια τροφή στον αντίπαλο για να επιτεθεί στο ΚΚΕ. Η στάση του δε συνάδει με τη στάση που θα έπρεπε να έχει ο κομμουνιστής δημοσιογράφος.Αξιοποιείται και εδώ για να τσακιστεί το κύρος του κόμματος...!!!