Η Σοφία Σακοράφα απαντά τις "7 ερωτήσεις" του KK4ever. Σαφώς και χωρούν το Κ.Κ.Ε και η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α σε έναν συνασπισμό εξουσίας που θα απαλλάξει την Ελλάδα από τα μνημόνια...επιβάλλεται να συγκροτήσουμε το μέτωπο !

Η βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΕΚΜ Σοφία Σακοράφα μας έκανε την τιμή να απαντήσει στις 7 ερωτήσεις των μπλόγκερς του KK4ever .Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη της παρακάτω :

 

1)   Στις 20 Φλεβάρη θα πραγματοποιηθεί Πανελλαδική πανεργατική απεργία σύμφωνα με την απόφαση της ΓΣΕΕ. Οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας δεν είχαν τη μαζική συμμετοχή του κόσμου που θα ανέμενε κανείς. Πιστεύετε θα αλλάξει αυτή η εικόνα στην ερχόμενη απεργία ;

Κοιτάξτε στο βαθμό που οι απεργίες σήμερα, την ώρα που γκρεμίζονται αυτονόητα και κεκτημένα, την ώρα που διαλύεται η κοινωνία, προσλαμβάνουν χαρακτήρα επετειακό, αποκτούν περιεχόμενο εκτόνωσης, επαναστατικής γυμναστικής και άρα αποτελούν τις πλέον ακίνδυνες μορφές πάλης, είναι καταδικασμένες, κατά τη γνώμη μου, σε συμμετοχή πλήρως αναντίστοιχη με το αίσθμημα και τα προβλήματα του λαού μας. Θυμίζω την τρίωρη στάση που κήρυξη η ΑΔΕΔΥ, σα συμπαράσταση στην επίταξη των απεργών του ΜΕΤΡΟ, μία βδομάδα μετά την επίταξη!

Στη βάση αυτής της θέσης μου, η ζωή έχει αποδείξει ότι απεργίες, όπως των ναυτεργατών, του μετρό, κινητοποιήσεις όπως των αγροτών, που έχουν χαρακτήρα σκληρά διεκδικητικό και περιεχόμενο αναμφισβήτητα ανατρεπτικό, έχουν συμμετοχή, διάρκεια και κυρίως έχουν σαν  αποτέλεσμα αφενός το ξεμπρόστασμα της εσωτερικής τρόικα, αφετέρου τη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου.

 

2)     Σε ένα συνασπισμό εξουσίας που θα απαλλάξει την Ελλάδα από τα μνημόνια πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ χωράει το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ;

Σαφώς ! Και μάλιστα όχι απλώς χωρούνε με την έννοια της πολιτικής δυνατότητας, αλλά επιβάλλεται να συγκροτήσουμε το μέτωπο, με την έννοια της ιστορικής και πολιτικής αναγκαιότητας. Το έχω υποστηρίξει πολλές φορές ότι σήμερα το ζήτημα που μπαίνει δεν είναι το ζήτημα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και άρα δεν  τίθενται μπροστά μας οι επιμέρους ή κυρίαρχες διαφωνίες που μπορεί να έχουμε μεταξύ μας. Σήμερα μπαίνει μπροστά μας και μάλιστα με τρόπο επιτακτικό η κατάργηση του μνημονίου, η αποκατάσταση της δημοκρατίας και της ανεξαρτησίας, η προστασία της κοινωνίας.

Θαρρώ ότι σε αυτά τα ζητήματά μπορούμε να αποκτήσουμε έναν κοινό κυβερνητικό βηματισμό. Για το από εκεί και πέρα, για το προς τα που θα πάει δηλαδή το πράγμα, δεν υπογράφονται συμφωνίες και χαρτιά, παρά η κάθε δύναμη δοκιμάζει τις θέσεις της εντός του κινήματος, η κάθε δύναμη ζυμώνει την στρατηγική της πρόταση όχι με θεατή το λαό, αλλά με ενεργητικό συμμέτοχο το λαό. Ο σοσιαλισμός ποτέ δεν υπήρξε διακύβευμα συμφωνιών κορυφής, αλλά αποφάσεων της βάσης.

      

3)      Χιλιάδες συνάνθρωποι μας ανάμεσα τους και παιδιά στοιβάζονται στα τοπικά Γκουαντάναμο:  Αμυγδαλέζα, Κόρινθο κτλ. κάτω από άθλιες συνθήκες, με μοναδικό τους έγκλημα την έλλειψη ταξιδιωτικών εγγράφων, πόσο ψηλά στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι το συγκεκριμένο ζήτημα, πόσο προοδευτικά μπορεί να σταθεί την ίδια στιγμή που το σώμα εκλογέων του μετατοπίζεται προς το συντηρητικότερο, ποια είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει για το ζήτημα εάν εκλεχτεί;

 

Το μεταναστευτικό ζήτημα ακριβώς για τους λόγους που περιγράφετε, αλλά όχι μόνο, είναι ψηλά στην ατζέντα όλων των κομμάτων. Αλλά κόμματα το προτάσουν σαν εργαλείο μίσους, με αποτέλεσμα αφενός την καλλιέργεια ακόμη και εγκληματικών πρακτικών, αφετέρου ένα σκόπιμο αποπροσανατολισμό από τις αιτίες  του πως φτάσαμε έως εδώ.

Άλλα κόμματα, η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ, το προτάσσουν σαν εργαλείο για να χτυπήσουν το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι αυτοί οι ίδιοι που υπέγραψαν το Δουβλίνο και αποδέχτηκαν αυτή τη βαρβαρότητα που περιγράφετε. Για μας το μεταναστευτικό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα με τρεις παραμέτρους. Η πρώτη είναι η ανθρωπιστική κι εδώ είμαι σαφής δεν κάνουμε εκπτώσεις, αφού η ανθρωπιά δεν έχει διαβάθμιση. Η δεύτερη παράμετρος είναι η πολιτική, η ανεύρεση δηλαδή μιας πολιτικής λύσης που θα αφορά συνολικά την Ευρώπη, ώστε η Ελλάδα να αποτελέσει το σταθμό και όχι τον προορισμό, όπως άλλωστε επιθυμεί και η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών που βρίσκονται στην πατρίδα μας.  Η τρίτη παράμετρος είναι η εγκληματικότητα. Κι εδώ δεν κάνουμε εκπτώσεις, καθώς θα χρησιμοποιήσω μια έκφραση της ΄΄ μόδας΄΄ -που μόνο εδώ όμως τη χρησιμοποιώ- ότι θα χτυπήσουμε την εγκληματικότητα από όπου κι αν προέρχεται, είτε δηλαδή από Έλληνες, είτε από μετανάστες. Η βαρβαρότητα της πορνείας, της ναρκεμπορίας, της ληστείας, της δολοφονίας, σε μια κυβέρνηση της αριστεράς δεν έχει θέση.

 

4) Τι απαντάτε σε όσους αντιμετωπίζουν με δυσπιστία την ένταξη στην ανερχόμενη πολιτικά, δύναμη που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ , στελεχών και βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ; Πώς θα πείθατε εσείς έναν πολίτη που σκέφτεται έτσι, ότι δεν αποτελεί μια νέα "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, για όλους αυτούς τους "Πασοκογενείς";

 

Εδώ θα πρέπει να τραβήξω μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή. Ανάμεσα σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ και στη μεγάλη του βάση που εξαρχής και με μεγάλο κόστος ανέλαβαν την ευθύνη της διαφοροποίησης και ανάμεσα σε τυχοδιωκτικές συμπεριφορές, το πρόσημο των οποίων δεν είναι πολιτικό, αλλά προσωπικό. Για αυτή τη δεύτερη κατηγορία δεν μπαίνω στην ανάγκη να πείσω κανέναν, αφού εγώ η ίδια είμαι πεισμένη ότι αποτελούν επικίνδυνα συστατικά σε όποιο χώρο κι αν βρίσκονται, σε όποιο χώρο κι αν μετακινούνται.

Θα μιλήσω όμως για τη μεγάλη βάση του ΠΑΣΟΚ. Η αριστερά λέει ότι θέλει να αλλάξει τον κόσμο, θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Μα ακριβώς για να γίνει κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αλλάζουν οι άνθρωποι και οι πολιτικές τους συνειδήσεις. Αυτή είναι η επαναστατική σκέψη που διατρέχει την αριστερά ότι οι άνθρωποι και οι συνειδήσεις αλλάζουν.

Εάν εγώ θέλω να αλλάξω τον κόσμο και δεν εμπιστεύομαι την αλλαγή των πολιτικών συνειδήσεων ή δε θέλω στην πραγματιτικότητα να αλλάξω τον κόσμο ή πιστεύω ότι θα αλλάξει με τρόπο μεταφυσικό.

5) Κυρία Σακοράφα, πως το ΠΑΣΟΚ από ένα σοσιαλιστικό κίνημα με σύνθημα την "Αλλαγή" κατέληξε να οδηγήσει την χώρα στην οικονομική καταστροφή ;

 

Από την ΄΄Αλλαγή΄΄ έως το ΔΝΤ μεσολαβούν πολλά χρόνια κατά τα οποία με τρόπο σταδιακό η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός, το κίνημα γίνεται μηχανισμός, η εσωκομματική δημοκρατία γίνεται απευθείας ανάθεση, οι πολιτικές διεργασίες γίνονται φέουδα και το ζητούμενο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού γίνεται διαχείριση του συστήματος. Βεβαίως ακόμη και αυτή η πολιτική και ιδεολογική μετατόπιση από μόνη της δε φτάνει ώστε να εξηγήσει την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ.

Ίσως κάποια στιγμή – και θα αγωνισθώ ώστε αυτή η στιγμή να έρθει σύντομα- μάθουμε τους λόγους, τις αιτίες, τις παραλείψεις και τις σκοπιμότητες που καταδίκασαν την πατρίδα μας και το λαό μας σε αυτήν τη λαίλαπα, σε αυτήν τη βαρβαρότητα.

6) Ποιά κατά τη γνώμη σας είναι τα αποτελέσματα της πρόσφατης επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στις Η.Π.Α ;

 

Η διεθνοποίηση του ελληνικού ζητήματος κάποια στιγμή έπρεπε να συμβεί. Συνέβη με πρωτοβουλία της αριστεράς και συνέβη καλώς, αφού παίζουμε πλέον σε μια πολυπολική παγκόσμια κατάσταση. Επίσης συνέβη καλώς, αφού είναι και δική μου πίστη ότι σε περιόδους ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων, εκμεταλλεύεσαι τις αντιθέσεις αυτές, συμμαχείς τακτικά ακόμη και με το διάολο, προκειμένου να κερδίσεις λύσεις συμφέρουσες για το λαό σου.

Από την άλλη στο ταξίδι αυτό και γενικότερα στις συναντήσεις του Αλέξη Τσίπρα στο εξωτερικό παρατηρείται μια εγγενής αδυναμία προβολής με τρόπο σαφή και απόλυτο του πολιτικού μας στίγματος. Θα θυμίσω ότι το ταξίδι αυτό επιτρέψαμε να αποκτήσει πιο πολύ ένα χαρακτήρα ευσήμων κυβερνησιμότητας, παρά ένα χαρακτήρα κατάθεσης και ζύμωσης της πολιτικής μας πρότασης.

Αυτά είναι λάθη που μπερδεύουν, η δε παρέμβασή μου στην Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ακριβώς αυτό το στόχο, να μην τα επαναλάβουμε.

7)      Σε ποιό σημείο κατά την άποψή σας βρίσκεται το παλαιστινιακό ζήτημα σήμερα;

 

To παλαιστινιακό αυτή τη στιγμή εκτιμώ ότι βρίσκεται σε μια δύσκολη και κρίσιμη καμπή. Ενώ από το Νοέμβρη του 2012 ο ΟΗΕ αναγνώρισε την Παλαιστίνη ως κράτος – έστω κράτος  παρατηρητή- δίνοντας μια αποστωμοτική απάντηση τόσο στο Ισραήλ, όσο και στις ΗΠΑ ( θυμίζω ότι τα κράτη που καταψήφισαν την εξέλιξη αυτή ήταν οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, ο Καναδάς, η Τσεχία και ο Παναμάς ), από την άλλη στις πολύ πρόσφατες εκλογές στο Ισραήλ καταγράφηκε μεγάλη αυξηση των φανατικών ισραηλινών κομμάτων, τα οποία σε πλήρη ταύτιση με τον Νετανάχιου, δεν αναγνωρίζουν καν τον παλαιστινιακό λαό, ως λαό!