Η Κύπρος στο Μνημόνιο – διάγγελμα Χριστόφια για αποποίηση ευθυνών!-

Αθηνά Καρυάτη, Νέα Διεθνιστική Αριστερά (κυπριακό τμήμα CWI)Λευκωσία, Κύπρος

Το Μνημόνιο που υπογράφει η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ θα αποτελέσει την αρχή του τέλους του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως τα ξέρουμε μέχρι τώρα! Με ποιο στόχο; Προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες!

Μια μέρα μετά την παρουσίαση του σχεδόν τελικού προσχεδίου του Μνημονίου στα ΜΜΕ ο πρόεδρος Χριστόφιας αποφάσισε να απευθύνει στον κυπριακό λαό διάγγελμα για να αποποιηθεί αρχικά των ευθυνών του και τελικά να  δηλώσει ότι... στηρίζει τον λαό! Δήλωσε ανάμεσα σ’ άλλα ότι

«θα τα καταφέρουμε με σκληρή εργασία και θυσίες όλων μας να βγούμε από αυτή την κατάσταση όπως το 1974».

Όμως τελικά δεν βλέπουμε καμιά θυσία από τους τραπεζίτες – αυτούς δηλαδή που προκάλεσαν την κρίση! Οι μόνοι που θυσιάζονται είναι οι εργαζόμενοι!

Προσπάθησε να παρουσιάσει το μνημόνιο σαν νίκη!

Καταρχήν κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να είναι νίκη ούτε για την Αριστερά ούτε για τον λαό! Αυτή τη στιγμή ο Χριστόφιας και η κυβέρνησή του υποθηκεύουν το μέλλον του λαού στις τράπεζες και στην Τρόικα!

Κανένα νομοσχέδιο δεν θα μπορεί να περάσει πλέον αν δεν πάρει την έγκριση της Τρόικα. Κι αυτό σημαίνει ότι καμία οικονομική πολιτική δεν θα μπορεί να σχεδιαστεί προς όφελος των εργαζόμενων αλλά με κριτήριο το πώς θα σωθούν οι τράπεζες, οι τραπεζίτες και τα κέρδη τους!

Ο Χριστόφιας ξεχώρισε κάποια σημεία του μνημονίου για να τα παρουσιάσει σαν επιτυχίες όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική!

• Αναφορικά με τους υδρογονάνθρακες είπε ότι δεν θα δοθούν τα έσοδα στις τράπεζες, όμως ο ίδιος παραδέχθηκε ότι θα δοθεί ένα μεγάλο μέρος!
  

• Ανέφερε ότι απέφυγε τις ιδιωτικοποιήσεις! Αυτό όμως θα διαρκέσει όσο «το χρέος θα είναι βιώσιμο». Οι πολιτικές της Τρόικα, όπου εφαρμόστηκαν χειροτέρεψαν δραματικά την κατάσταση επομένως το πιο πιθανό είναι από την αρχή το χρέος να μην είναι βιώσιμο! Ήδη όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ οι τράπεζες θα χρειαστούν 9,3 δις ευρώ, κι άρα το χρέος να φτάσει το 125%-130%, το οποίο είναι οριακά βιώσιμο (αν όχι καθόλου βιώσιμο) σύμφωνα με τα όρια που βάζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τι θα γίνει όμως αν (ή καλύτερα, όταν) δεν εξυπηρετηθούν τα 24 δις δάνεια που έχουν δώσει οι κυπριακές τράπεζες σε ελληνικές επιχειρήσεις; Τότε η κατάσταση θα τεθεί εντελώς εκτός ελέγχου και τις συνέπειες θα καλεστούν να πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι!
  

• Προσπάθησε να παρουσιάσει την διατήρηση της ΑΤΑ και του 13^ου μισθού σαν νίκες! Όμως το ότι θα παγώσει η ΑΤΑ για 3 χρόνια και θα δοθεί μόνο εάν θα υπάρχει ανάπτυξη και τότε μόνο κατά 50%, τότε αυτό την οδηγεί ουσιαστικά στην κατάργηση! Την ίδια στιγμή σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Συντεχνιών, με τις περικοπές που προβλέπονται στον μνημονιακό προϋπολογισμό οι εργαζόμενοι θα χάνουν 2 μισθούς ετησίως!
  

• Όσον αφορά το Συνεργατικό Ταμιευτήριο, την τράπεζα των λαϊκών στρωμάτων με τις ασφαλείς μέχρι σήμερα καταθέσεις, το υπέβαλε σε ένα ιδιαίτερο καθεστώς ελέγχου στην Κεντρική Τράπεζα, την ίδια Κ.Τ. που ευθύνεται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό για τις «επενδύσεις» (φούσκες) που έκαναν οι εμπορικές τράπεζες και τελικά κατέρρευσαν!
  

Στο διάγγελμά του απέφυγε να αναφερθεί σε όλη την υπόλοιπη πολιτική που έχει συμφωνηθεί με την Τρόικα:

• τις περικοπές στα επιδόματα των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας,
  

• την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης από το 63^ο στο 65^ο έτος – παρόλο που η διατήρηση του 63^ου ήταν προεκλογική δέσμευση και διαβεβαίωση του Χριστόφια το 2008
  

• την αύξηση του ΦΠΑ και
  

• την μείωση των θέσεων του δημοσίου κατά 5000, το οποίο θα σημαίνει απολύσεις προσωπικού κι ακόμη περισσότερη ανεργία!
  

Προσπαθεί να μας πείσει ότι έκανε ότι μπορούσε για να έχουμε ένα «υποφερτό» Μνημόνιο όμως δεν αναφέρεται στο ότι σε καμία χώρα που εντάσσεται στο μηχανισμό, το Μνημόνιο δεν θα είναι μόνο ένα. Ήδη στα περισσότερα ΜΜΕ αναφέρεται ότι σύντομα θα πάμε σε ένα δεύτερο μνημόνιο!

Και μετά από όλα αυτά καλεί τον κόσμο σε ενότητα! Να δεχτούμε δηλαδή να αποκοπούν οι μισθοί μας, τα επιδόματα, οι συντάξεις, οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο, να δεχτούμε να ξεκινήσει η εξαθλίωση, χωρίς αντίσταση, «ενωμένοι» – προκειμένου να σωθούν οι τράπεζες και οι τραπεζίτες!

Το μνημόνιο δεν είναι ο μόνος δρόμος!

Στο διάγγελμα ο Χριστόφιας αναφέρει πολλές φορές ότι «υποχρεωθήκαμε» «αναγκαστήκαμε», ότι «δεν υπήρχε άλλη λύση» κλπ!  Η αλήθεια είναι πως το μνημόνιο είναι η μόνη λύση όταν θέλεις να σώσεις τους τραπεζίτες!

Δουλειά της Αριστεράς όμως δεν είναι να σώζει τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο, είναι να σώσει τους εργαζόμενους!

Το Μνημόνιο είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια που εφάρμοσε από τότε που βγήκε στην εξουσία. Είναι ακριβώς αυτό που εννοούσε όταν διαβεβαίωνε την άρχουσα τάξη στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό – το 2008 μετά την εκλογή του – ότι θα διαχειριστεί το σύστημα και δεν θα το αλλάξει.

Το καπιταλιστικό σύστημα όμως, ειδικά σε αυτή τη φάση της κρίσης του, δεν μπορεί να μεταρρυθμισθεί – κάθε προσπάθεια διαχείρισης του από την Αριστερά είναι καταστροφική γιατί κάνει την Αριστερά υπεύθυνη ή συνυπεύθυνη για την κρίση, στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων.

Μια αριστερή κυβέρνηση που δεν κατανοεί ότι η κρίση είναι μέσα στη λογική του καπιταλιστικού συστήματος οδηγείται στο να εφαρμόσει πολιτικές που θα εφάρμοζε οποιαδήποτε δεξιά κυβέρνηση, κι έτσι απογοητεύει τον κόσμο της και τον σπρώχνει στην αγκαλιά των δυνάμεων της συντήρησης και του κατεστημένου. Δημιουργεί την ίδια στιγμή τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση της ακροδεξιάς.

Υπάρχει εναλλακτική!

Υπάρχει εναλλακτική κι αυτό το φωνάζουν οι λαοί όλων των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου και όλα τα κινήματα των εργαζομένων!

Αν ήταν συνεπές σαν αριστερό κόμμα το ΑΚΕΛ και η κυβέρνησή του θα έπρεπε να περάσουν σε μια σειρά μέτρων όπως:

• να αρνηθεί τολμηρά να φορτωθούν οι εργαζόμενοι τα χρέη των τραπεζών και να μην προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και στην Τρόικα.
  

• να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις των τραπεζών που κατέρρευσαν,
  

• να επιβάλει μέτρα πάταξης της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής
  

• να φορολογήσει τον πλούτο, το κεφάλαιο και τις τράπεζες,
  

• να επιβάλει διακοπή αποπληρωμής των δόσεων και των τόκων του χρέους από την στιγμή που δεν μας δανείζουν πλέον οι αγορές, εφόσον η αποπληρωμή είναι πέρα από τα όρια και τις αντοχές των εργαζομένων και της κοινωνίας.
  

• Στο βαθμό που τίθεται δηλαδή το δίλημμα «έχουμε λεφτά είτε για την αποπληρωμή δανείων είτε για μισθούς και συντάξεις, κι αν δεν δανειστούμε θα περάσουμε σε στάση πληρωμών των μισθών» η απάντηση της Αριστεράς οφείλει να είναι: «να μην πληρώσουμε τις δόσεις και τους τόκους των δανείων, για να πληρωθούν οι μισθοί»
  

Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς άξιζε το όνομά της, θα προχωρούσε σε κρατικοποίηση των τραπεζών, κρατικοποίηση όλων των βιομηχανιών που βρίσκονται σε κρίση (κατασκευές, τουρισμός, κλπ) καθώς και του μεγάλου εμπορίου, και θα σχεδίαζε την οικονομία, κάτω από συνθήκες εργατικού και κοινωνικού ελέγχου και διαχείρισης, για τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου κι όχι για τα κέρδη των τραπεζιτών και των πλουσίων.

Αυτές τις ιδέες δυστυχώς ξεπουλά η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό δεν έχουμε άλλη επιλογή από την πάλη για τη δημιουργία μιας εναλλακτικής Αριστεράς, στηριγμένης σε ένα τέτοιο πολιτικό πρόγραμμα, στους μήνες και τα χρόνια που έρχονται.

ΠΗΓΗ -ΞΕΚΙΝΗΜΑ