Η παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συζήτηση στη βουλή για την ψήφιση του "Μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016"
«Είναι γνωστό ότι στην πλατεία Συντάγματος σημειώθηκε επίθεση εναντίον διαδηλωτών. Προσωπικά δεν έχω άμεση εικόνα και γνώση της κατάστασης, θέλω όμως να ξεκαθαρίσω το εξής:
Αυτή η πολιτική που ακολουθείται και αυτά τα μέτρα που έρχονται, είναι αδύνατον να μη συνοδευτούν από κρατική βία, καταστολή, αυταρχισμό.
Και μάλιστα είναι πολύ πιθανόν να ενεργοποιηθεί και νόμος που υπάρχει, αλλά χάρη στη λαϊκή αντίσταση δεν έχει προωθηθεί, που προβλέπει την επέμβαση στρατιωτικών δυνάμεων όταν γίνονται απεργίες, καταλήψεις κ.λπ. Βεβαίως, είναι θέμα, απ' το 2004 υπάρχει.
Η βία είναι ακόμα μεγαλύτερη στους τόπους δουλειάς. Στην πλατεία Συντάγματος τη βλέπουμε και την καταδικάζουμε. Είναι ακόμα μεγαλύτερη στους τόπους δουλειάς.
Εδώ περνάνε αυτά τα πράγματα απαρατήρητα, το ότι η εργοδοσία μεταφέρει υποχρεωτικά με πούλμαν τους εργαζόμενους και με την απειλή της απόλυσης και να πιάνουν δουλειά στις 2 η ώρα τη νύχτα για να μην τους προλάβουν οι απεργιακές επιτροπές, κανένα σχόλιο δεν κάνετε γι' αυτό. Επιλεκτική ευαισθησία υπάρχει δυστυχώς στις περισσότερες πτέρυγες της Βουλής.
Η βία θα δυναμώσει, το ξέρουμε πάρα πολύ καλά. Δεν μπορείτε να πείσετε δίχως τη βία. Κι απ' αυτή την άποψη, τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά. Προσχήματα για να χτυπάτε τις διαδηλώσεις θα βρείτε. Κι αν δε βρείτε, θα δημιουργήσετε, το λέμε με πλήρη συνείδηση.
Καινούργια στοιχεία στην επίθεση
Δε θα ξοδέψω πολύ χρόνο για να περιγράψω τη βαρβαρότητα των μέτρων. Εδώ, στην αίθουσα της Βουλής, χύθηκαν και ειλικρινή δάκρυα και κροκοδείλια. Κι άλλωστε ξέρουμε ότι οι εργαζόμενοι, όταν μιλά ένας βουλευτής, θέλουν να ακούσουν να μεταφέρει την αγανάκτηση στη Βουλή. Εχει περισσέψει η μεταφορά της αγανάκτησης. Το κυριότερο είναι, υπάρχει διέξοδος; 'Η οι διαφορετικές αντιλήψεις για τη διέξοδο τι εκφράζουν; Και πραγματικά αν υπάρχει διέξοδος, αυτό είναι το κυριότερο ζήτημα.
Θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα: Η βαρβαρότητα αυτών των μέτρων έχει κι ορισμένα καινούρια στοιχεία. Π.χ., ένα στοιχείο που δεν υπήρχε προ κρίσης ή δεν ήταν τόσο έντονο τα προηγούμενα χρόνια:
Η ενιαία επίθεση που δέχεται αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος της μισθωτής εργασίας και των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς. Πραγματικά, η επίθεση είναι ενιαία. Οταν φτάνουμε να κόβουμε το δώρο και απ' την αγροτική σύνταξη ε, τι να πει κανείς; Η επίθεση είναι ενιαία και γι' αυτό κανένας κλάδος δε θα μείνει απέξω.
Δεύτερο και σχετικά καινούριο στοιχείο. Οντως, το μνημόνιο, η κυβέρνηση, κι αυτή είναι και μια ελληνική ιδιομορφία, αφαιρεί τώρα - τι να πω, παροχές; - "κατακτήσεις", που είχε παραχωρήσει σε ορισμένα τμήματα των εργαζομένων, στην εργατική αριστοκρατία και σε ορισμένα μεσαία στρώματα, που τους είχε κάνει ορισμένες παραχωρήσεις ή έκλεινε τα μάτια σε φαινόμενα μεσαίας διαφθοράς και φοροδιαφυγής, γιατί αυτό εξυπηρετούσε την πολιτική συμμαχιών. Σπάει τις συμμαχίες.
Κι αυτά τα στρώματα - που στην Ελλάδα είναι πολυάριθμα και γι' αυτό ακριβώς κόβονται οι παροχές τους, για δημοσιονομικούς λόγους, και σπάνε οι συμμαχίες, εδώ προτάσσεται το δημοσιονομικό ταξικό κριτήριο - αυτά τα στρώματα που είναι πολυάριθμα και η εργατική αριστοκρατία είναι πολυάριθμη και τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, μεσαία και ανώτερα, αυτά τα τμήματα αναζήτησαν και βρίσκουν πολιτική στέγη σε διάφορα κόμματα, κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτός, αν θέλετε, είναι ένας παράγοντας που κατά τη γνώμη μου ο ΣΥΡΙΖΑ κυριολεκτικά μέσα στη Βουλή αναπαράγει την αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Αυτό το στιλ που ζήσαμε '89 - '91 ή τις παραμονές που επέκειτο εναλλαγή στη σκυτάλη της διακυβέρνησης και όχι ουσιαστική εναλλαγή πολιτικής.
Καπηλεία με «ρετιρέ» και «υπόγεια»
Εμείς ποτέ δε συμφωνήσαμε στο διαχωρισμό των εργατοϋπαλλήλων και των μισθωτών σε "ρετιρέ" και "υπόγεια". Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν διαφορετικά εισοδήματα, ακόμα και διαφορετικές κοινωνικές παροχές μέσα στους εργαζόμενους. Και δεν το κάναμε ούτε την περίοδο εκείνη που δεν υπήρχε μνημόνιο.
Γιατί; Γιατί ακριβώς αυτή η πολιτική απέβλεπε στη διαίρεση, στην αντιπαράθεση των εργαζομένων στο δημόσιο προς τον ιδιωτικό τομέα, και στην πάλη ενός κλάδου να κερδίσει ό,τι ο άλλος, πέφτοντας, αν θέλετε, πολλές φορές και σε συντεχνιακά αιτήματα.
Επομένως, αφήστε τώρα όποια καπηλεία θέλετε να κάνετε σχετικά με το ζήτημα που δημιουργήθηκε με τους υπαλλήλους της Βουλής. Εμείς θα τοποθετηθούμε, να ξέρετε όμως το εξής πράγμα: Αφαιρείτε από τους υπαλλήλους της Βουλής για να τα ισοπεδώσετε όλα προς τα κάτω και όχι για λόγους ισοτιμίας. Είναι ισοτιμία προς τα κάτω.
Δεύτερον, να σας το θυμίσω κι αυτό, δεν υπάρχει ούτε ένας υπάλληλος της Βουλής - επειδή πολλά ακούστηκαν - που διορίστηκε απ' το ΚΚΕ. Κι αν υπάρχει να μας φέρετε το όνομα. Και σας θυμίζω το εξής πράγμα, έχουμε διαγράψει δύο μέλη του Κόμματος - και καλά μέλη του Κόμματος - τα οποία αξιοποίησαν τις αποφάσεις της Βουλής, όπου αν κάποιος υπηρετεί κάποια χρόνια στην Κοινοβουλευτική Ομάδα μπορεί να γίνει δημόσιος υπάλληλος.
Τα διαγράψαμε. Δύο μέλη του Κόμματος, και θα το ξανακάνουμε για όποιον το χρησιμοποιήσει. Κι ας ήταν καλά μέλη και δραστήρια και πολύτιμοι βοηθοί των βουλευτών. Λοιπόν, μη μας βάζετε όλους στο ίδιο τσουβάλι κι αν υπάρχει ένας και μας έχει ξεφύγει, πολύ ευχαρίστως επώνυμα να μας τον καταγγείλετε.
Επομένως, άλλη είναι η θέση μας. Θα τοποθετηθούμε όταν έρθει το ζήτημα με τους υπαλλήλους της Βουλής, αλλά πολύ καλά έκαναν. Μια αιφνιδιαστική τροπολογία που τη φέρατε εδώ για αποπροσανατολισμό, δεν ξέρω αν ήταν και στημένο το παιχνίδι και έτσι αιφνιδιαστικά και να καπηλευτείτε διαιρώντας τους εργαζόμενους σε "ρετιρέ" και "υπόγεια".
Δύο μείγματα διαχείρισης
Θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Η κυβέρνηση της ΝΔ με τους συμμάχους της φέρνει βάρβαρα μέτρα. Κι εμείς δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτό το διαχωρισμό που κάνει η ΔΗΜΑΡ και ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που λέει "στα εργασιακά διαφωνώ". Μα είναι ενιαίο το πακέτο, είναι συνεκτικό, συνεκτικότατο, τα εργασιακά, δημοσιονομικά, πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, εκεί που δεν ήταν, υπήρχαν κάποια εμπόδια, αποκρατικοποιήσεις κ.λπ. Είναι ενιαίο.
Είναι τυχαίο ότι η τρόικα τα στύλωσε στα εργασιακά; Δε δεχόταν ούτε και την πρόταση για το επίδομα γάμου! Είναι ιδεολογικός δογματισμός της τρόικας; Μα αν πάρουμε αναδρομικά απ' το 1992 - για να μην πάμε πιο πριν - το επίκεντρο της αποφασιστικότητας ήταν οι εργασιακές σχέσεις, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Γιατί εκεί είναι το ψωμί.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, φέρνει ένα νομοσχέδιο πολύ συνεκτικό, έχει μία λογική με την οποία είμαστε ριζικά αντίθετοι, αλλά είναι πολύ λογικό. Τι θέλει να εξασφαλίσει; Την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των επενδύσεων. Σου λέει, εγώ θα βγω και θα πω, "επενδύστε επιχειρηματίες διότι σας έχω εξασφαλίσει μια πάμφθηνη, χειραγωγημένη και διασπασμένη κι απ' τις εργασιακές σχέσεις εργατική δύναμη. Μια ελεύθερη αγορά απ' τους αυτοαπασχολούμενους κι απ' τη φτωχή αγροτιά".
Κι απ' αυτή την άποψη, έχει λογική. Αυτή τη λογική που δεν καταλαβαίνουμε είναι η εξής και θα το πούμε καθαρά: Εκφράζει ένα μείγμα, ναι, εκφράζει το κυρίαρχο μείγμα διαχείρισης της κρίσης υπέρ των μονοπωλίων της ΕΕ. Και αυτή τη στιγμή μέσα στη Βουλή - γιατί στην κοινωνία δεν είναι έτσι τα πράγματα, ανεξαρτήτως των πολιτικών προσανατολισμών του λαού και της εκλογικής του συμπεριφοράς - αντιπαλεύουν δύο μείγματα πολιτικής.
Το ένα, ας πούμε, με κύριο εκπρόσωπο τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει διαφορές με άλλα κόμματα - δεν τα βάζουμε στον ίδιο κουβά - και το άλλο είναι της ΝΔ με τις όποιες διαφορές έχει με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Αυτά τα δύο είναι μείγματα που μπορείς να τα ξεχωρίσεις σε προοδευτικά και συντηρητικά; Σε φως και σκότος; Σε φιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά; Βολεύει αυτός ο διαχωρισμός.
Ο κ. Σαμαράς, όχι τυχαία, μιλάει για τα δύο άκρα, εξισώνει το ναζισμό, το φασισμό με τον κομμουνισμό. Αυτό βολεύει και δεν είναι του κ. Σαμαρά, δεν είναι της κρίσης, που θυμήθηκαν όλοι τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Αυτό υπάρχει απ' τις αρχές της δεκαετίας του 2000 στην ΕΕ, είναι επίσημη κρατική ιδεολογία της ΕΕ.
Ανοίγω μια παρένθεση: Αν διαβάσετε Ιστορία, τα τάγματα εφόδου που αργότερα γίνανε "Ες-Ες", πού δυνάμωσαν; Στο σύστημα της πρόνοιας και της κοινωνικής αλληλεγγύης σε συνθήκες κρίσης. Και το τελευταίο οχυρό που έπεσε ήταν τα εργατικά σωματεία και το εργατικό κίνημα στη Γερμανία. Βεβαίως, στο τέλος έπεσε κι αυτό, αλλά ήταν και το τελευταίο που αντιστάθηκε και το τσάκισε το εργατικό κίνημα με χιλιάδες κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές σκοτωμένους η Δημοκρατία της Βαϊμάρης και τα τάγματα εφόδου.
Μην τα εξισώνουμε έτσι τα πράγματα. Και δίχως εργατικό κίνημα στην Ελλάδα και ταξική πάλη δεν αντιμετωπίζεται η "Χρυσή Αυγή" απ' τη σκοπιά του Συντάγματος και δε συμμαζεύεται και του κοινοβουλίου και της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Δεν αντιμετωπίζεται.
Συγκρούονται συμφέροντα εντός της ΕΕ
Για να δούμε λοιπόν τώρα: Απ' τη μια μεριά, αυτό το μείγμα της πολιτικής, η ΝΔ λέει απελευθέρωση αγοράς, ιδιωτικοποιήσεις, πρόταξη των δημοσιονομικών στόχων. Τι λέει το άλλο μείγμα πολιτικής; Προτάσσουμε την ανάπτυξη, τη δημοσιονομική πειθαρχία κατά δεύτερο λόγο, η ΕΚΤ να κάνει δάνεια με χαμηλούς τόκους και να διαγραφεί ένα μέρος του χρέους, δηλαδή να "κουρευτεί", που "κούρεμα" σημαίνει νέα μνημόνια.
Οντως, γίνεται μια διαμάχη σήμερα στην Ευρώπη. Αλλά πολύ φοβόμαστε ότι η μία άποψη εκφράζει τις απόψεις της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Φινλανδίας. Μια άλλη άποψη, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων δυνάμεων, εκφράζει τις απόψεις της Γαλλίας και της Ιταλίας. Η ΕΕ σήμερα είναι τριχοτομημένη όσον αφορά διαφορετικά συμφέροντα, μείγματος πολιτικής και όχι διαφορές πολιτικής που έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της θέσης των λαών και πολύ περισσότερο με την κοινωνική λαϊκή ευημερία.
Η Γερμανία με τους συμμάχους της προτιμά ή ομοσπονδιοποίηση και εμβάθυνση της ΕΕ, ή εκδίωξη απ' τη ζώνη του ευρώ. Η Γαλλία και η Ιταλία θέλουν χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία τις συμφέρει μια ακόμα πιο χαλαρή πολιτική, αλλά που στην ουσία δεν αλλάζει το αποτέλεσμα.
Αν πάμε να κάνουμε μια σύγκριση ανάμεσα στην "αριστερά" της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Φινλανδίας με αυτά που λέει η αριστερά της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας ή της Ελλάδας, θα δείτε ότι στα σημεία είναι πιο "αριστερή", ας πούμε, η πρόταση των αριστερών κομμάτων του νότου. Γιατί;
Επειδή εκφράζουν - όχι με την έννοια των προσωπικών συμφερόντων ή των διαπλοκών, σε καμία περίπτωση - την πίεση και τα συμφέροντα ενός τμήματος του κεφαλαίου και μεσαίων στρωμάτων, τα οποία ζουν μέσα σε χώρες που βρίσκονται στην τρίτη ταχύτητα της ανάπτυξης και ξέρουν πολύ καλά ότι και ρήτρα ανάπτυξης να γίνει, τα λιγότερα θα πάρουν. Και η διαδικασία συγκέντρωσης του κεφαλαίου, η επιβίωσή τους θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.
Κι αν θέλετε, ο ριζοσπαστισμός ή προοδευτισμός εξαρτάται στα πλαίσια της κυρίαρχης πολιτικής από τη θέση της χώρας. Αρα, έχουμε μείγματα πολιτικής που αν αυτά κυριαρχήσουν και κυριαρχούν σήμερα στο λαό, οδηγούν ένα τμήμα του λαού να είναι με ένα τμήμα της αστικής τάξης και ένα άλλο με ένα ασθενέστερο, αλλά πάλι τμήμα της αστικής τάξης.
Ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων
Εξ ου και η θέση μας απέναντι στην "ενότητα της αριστεράς". Και για να ξεκαθαρίσω, δύο πράγματα κρίνουν σήμερα τα πράγματα: Η στάση απέναντι στα μονοπώλια. Οχι αριστερή, αλλά ακόμα και κυβέρνηση ΚΚΕ μονομπλόκ δεν πρόκειται να κάνει τίποτα, αν δεν καταργήσει τα μονοπώλια στην οικονομία. Τίποτα. Γιατί ενώ η παραγωγή είναι στα χέρια των εργαζομένων, αυτοί παράγουν, η ιδιοκτησία, ο προγραμματισμός, η διεύθυνση είναι στα χέρια των μονοπωλίων. Και δεύτερον, η θέση απέναντι στην ΕΕ.
Επομένως, απ' τα ίδια τα πράγματα διέξοδος απ' την κρίση υπάρχει βεβαίως, η μία είναι αυτή που ζούμε είτε στη Γαλλία, είτε τη λέει ο Μόντι, είτε ο Ολάντ ή ο Ομπάμα - είναι με τη Γαλλία και την Ιταλία ο Ομπάμα και φαντάζομαι σ' αυτή την αίθουσα υπάρχει μεγάλη χαρά για τη νίκη του Ομπάμα. Ενα ζήτημα λοιπόν είναι η κατάργηση των μονοπωλίων και η αποδέσμευση απ' την ΕΕ. Αυτό απ' τα ίδια τα πράγματα σημαίνει ανατροπή της πολιτικής εξουσίας των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχει διέξοδος απ' την κρίση χωρίς αυτό. Τι μπορεί να υπάρξει; Κάτι να κόβει το λαϊκό κίνημα, κάτι να πετυχαίνει, ένα βήμα μπρος και πέντε πίσω θα είναι. Αυτή είναι η θέση μας και αποκλείουμε και τα δύο μείγματα πολιτικής. Το ένα έχει δοκιμαστεί στη βαρβαρότητα, το άλλο έχει δοκιμαστεί ως ένα βαθμό σε ορισμένες χώρες και εμφανίζεται ως εναλλακτική λύση. Σε καμία περίπτωση ο λαός δεν πρέπει να στηρίξει τα συμφέροντα τμήματος των επιχειρηματικών ομίλων εναντίον άλλων. Αυτό θα σημάνει την ήττα του κινήματος για πολλά πολλά χρόνια».
| 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου