1842: Επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» από τον Οθωνα!!!

(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 16-08-12)

Νομίζετε ότι κάτι έχει αλλάξει στην Ελλάδα; Ε, λοιπόν, κά­νετε μεγάλο λάθος. Το θέ­μα που δημοσιεύουμε σήμερα στις «Ιστορίες… Ελληνικές» θα μπορούσε άνετα να ’χει τίτλο «Από τον Οθωνα… στον Δένδια» και να είναι μάλιστα και πολύ επίκαιρος.

Είναι ενδεικτικό πως τα προβλήματα ανακυκλώνονται κάτω από άλλες συν­θήκες και είναι χαρακτηριστική η αδυ­ναμία του ελληνικού κράτους να βάλει κανόνες για να αντιμετωπίσει – έστω και στοιχειωδώς – σοβαρά προβλήμα­τα, όπως είναι αυτά των μεταναστών, των αλλοδαπών, αλλά και των κακο­ποιών στοιχείων που κατά καιρούς βρί­σκουν καταφύγιο στη χώρα μας.

Ήταν Φεβρουάριος του 1842, πριν από 170 χρόνια, όταν στις δύο το πρωί τέσσερις κακοποιοί, τρεις με φουστανέλα και ένας με βράκα, μπήκαν στο σπίτι του Παύλου Νεγρε-πόντη και λήστεψαν τα πάντα, αφού έσφαξαν τον ίδιο μπροστά στη γυ­ναίκα και τα τρία παιδιά του.

Ο Παύλος Νεγρεπόντης ήταν από τους αγαπητούς Φαναριώτες, ο οποί­ος ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα μετά την έλευση του Όθωνα. Αφού έχτισε ένα από τα ωραιότε­ρα ακίνητα, συνέχισε τις εμπορικές δραστηριότητές του στην Αγγλία για να επιστρέψει πλέον μόνιμα στην Ελ­λάδα το καλοκαίρι του 1841.

Είχε κάνει επενδύσεις σε γη, ενώ σώζεται μέχρι σήμερα ανακαινισμέ­νο ένα από τα ακίνητα που είχε αγο­ράσει στη συμβολή των οδών Κεραμεικού και Μυλλέρου (επί Οθωνος ονομάζονταν Φειδίου και Πραξιτέ­λους), το οποίο έχει μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο πολλαπλών καλ­λιτεχνικών δραστηριοτήτων.

Στην Αθήνα των λίγων χιλιάδων κα­τοίκων το γεγονός προξένησε αλγει­νή εντύπωση και φυσικά φόβο και κατά πάσα πιθανότητα και την πα­ρέμβαση του παλατιού και του τότε βασιλιά, του Οθωνα.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε στην Αθή­να η μεγαλύτερη επιχείρηση απομά­κρυνσης αλλοδαπών, αέργων και γε­νικότερα «αλητών» από την πόλη με αφορμή τη σφαγή του πάμπλουτου ομογενούς. Μια επιχείρηση από την οποία δεν θα είχε να ζηλέψει τίποτε... ο σημερινός υπουργός Ν. Δένδιας.

«Κακούργοι τινές εμφωλεύουσι προ πολλού εις τας Αθήνας. Δολο­φόνοι σφαγείς των πολιτών, κατασκοπεύοντες την ημέρα τας οικίας, εισέρχονται την νύκτα κρυφίως ή βι­αίως και γυμνόνουσι τους πολίτας εν τω μέσω των τέκνων και των συζύ­γων», έγραφαν οι εφημερίδες.

Μέσα σε λίγες μέρες οι τέσσερις δράστες συνελήφθησαν και αποκα­λύφθηκε ότι ήταν όλοι αλλοδαποί που σύχναζαν στα κακόφημα καπη­λειά της πόλης.

Όμως ο «Ξένιος Δίας» του Όθω­να ήταν σε εξέλιξη. Την εκκαθάριση της κατάστασης ανέλαβε η Δημοτική από Αστυνομία, συνεπικουρούμενη δυνάμεις του στρατού.

Οι ανεπιθύμητοι υποχρεώνονταν να επιστρέψουν στις χώρες τους -ήταν κυρίως από χώρες των Βαλκα­νίων, τη Μάλτα και την Ιταλία. Στο ζήτημα δόθηκε εθνικός χαρακτήρας, λήφθηκαν ιδιαίτερα μέτρα για τους εισερχόμενους και εξερχόμενους στην πόλη και καθιερώθηκαν αυστη­ροί έλεγχοι.

1882: Κύμα κλοπών και ανασφάλεια

Βρισκόμαστε στο 1882, δηλαδή πριν από 130 χρόνια, και στην Αθή­να εκείνης της εποχής οι κλοπές ήταν φαινόμενα που κυριαρχούσαν και δη­μιουργούσαν στους κατοίκους μεγά­λη ανασφάλεια.

Οι εφημερίδες, το μόνο μέσο επι­κοινωνίας της εποχής, καθημερινά δημοσίευαν συμβουλές προς τους κατοίκους ώστε «να γίνωσι πλέον προσεκτικότεροι».

Στην προσπάθεια εκείνη τότε πρω­τοστατούσε ο γνωστός εκδότης και δημοσιογράφος Ιωάννης Καμπούρογλου, επισημαίνοντας κυρίως ότι με­ρικές ελευθε­ρίες που είχαν εξασφαλιστεί σε προηγούμε­νους χρόνους δεν υπήρχαν πλέον και οι κάτοι­κοι ήταν υποχρεωμένοι να προσαρμοστούν στις νέ­ες συνθήκες.

Ταυτόχρονα οι οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουν οι κάτοικοι δεν διέφε­ραν από αυτές που δίνονται σήμερα από τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις.

Τότε οι εφημερίδες έγραφαν: «Κλείετε τας θύρας σας και μην αφήνετε τα επί της οδού παράθυρα ανοικτά, ιδιαίτερα όταν είναι χαμηλά και άνευ κιγκλίδων», συμβούλευαν τους κατοίκους, που είχαν συνηθίσει να αφήνουν τις πόρτες και τα παρά­θυρά τους ολάνοιχτα.

«Μη κοιμάσθε με ανοικτά παρά­θυρα και εγγύς αυτών μη αφήνετε εκτεθειμένα τα ενδύματά σας», ήταν μία ακόμη συμβουλή, προκειμένου να αποφεύγουν τους «κλέπτας με τους γάντζους», οι οποίοι πλησίαζαν και ξάφριζαν όσα ρούχα έπιανε ο γά­ντζος τους κοντά στο παράθυρο!

Δεν έλειπαν και οι ειδικές οδηγίες για τους καταστηματάρχες, όπως να μην αφήνουν τα συρτάρια τους ξεκλείδωτα όταν έβγαιναν για να μιλή­σουν με κάποιον γείτονα. Οι «μπουκαδόροι» καιροφυλακτούσαν για να ξαλαφρώσουν τα ταμεία τους.

Την επομένη της έκδοσης των οδη­γιών αποδείχθηκε πως οι Αθηναίοι δεν λάμβαναν σοβαρά τις προειδο­ποιήσεις: «Πτωχού τινος κηπουρού, Μήτρου καλουμένου και εν Αμπελοκήποις διαμένοντος, έκλεψαν τα ενδύματα, άλλου τας όρ­νιθας και ούτω καθεξής. Τι να σου κάμη και ο μονάκρι­βος χωροφύλαξ, όστις είχε μείνει εις μόνος εκεί; Αφού δεν έκλεψαν και αυτόν ευχαριστημένοι να είμεθα».

Δύο ημέρες αργότερα ως υπεύθυνος των κλο­πών συλλαμβανόταν ένας δημοτικός κλητήρας, τον οποίο επί δέκα ώρες πε­ριέφεραν στους δρόμους της πρωτεύουσας για πα­ραδειγματισμό! Μήπως σας θυμίζουν σημερινές κατα­στάσεις όλα αυτά;

Πηγή:www.topontiki.gr

Οι ιστορίες αυτές προέρχονται από κείμενα του ιστορικού ερευνητή και δημοσιογράφου Λευτέρη Σκιαδά, εκδότη της εφημερίδας «ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ», www.mikros-romios.gr, τηλ.: 210 3426833.