Ο κύριος Τ. Παππάς και η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Παιχνίδια δημοσιογράφων...

Μερικά άρθρα αστών δημοσιολόγων, που κατηγορούν και κάνουν κριτική στο ΚΚΕ για την πολιτική του πρόταση, δίνουν μια ιδέα για το πώς θα ήθελαν κάποιοι να είναι το ΚΚΕ, ώστε να ανταποκρίνεται σε αυτό που έχουν στο μυαλό τους τα αστικά επιτελεία. Να παίζει παιχνίδια στις πλάτες του λαού και να υπηρετεί το αστικό πολιτικό σύστημα. Ενα τέτοιο είναι και το άρθρο του δημοσιογράφου Τάσου Παππά στην ιστοσελίδα aixmi.gr (6 Ιούνη). Λέει: «Δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, αγωνίζονται για αξιοπρεπείς επιδόσεις. Και τα δύο απειλούνται. Και τα δύο, όμως, προσπαθούν με λανθασμένο τρόπο να αποφύγουν το μοιραίο».

Ποια είναι τα λάθη του ΚΚΕ; Λέει: «... το ΚΚΕ δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα - δεκανίκι του αστικού συστήματος, ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ και σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν έχει νόημα στις παρούσες συνθήκες να περιμένουν τα λαϊκά στρώματα καλύτερες μέρες, ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση ο λαός θα βγει προδομένος και καθημαγμένος, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει αυταπάτες και εμπορεύεται την ελπίδα. Συνεπώς, μην εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ. Μαύρη μαυρίλα, δηλαδή. Δεν πείθει, όμως, η ηγεσία του ΚΚΕ ούτε καν το σκληρό πυρήνα των οπαδών του κόμματος».

-- Το ΚΚΕ σε αντίθεση με άλλα κόμματα δεν έχει το δικαίωμα να κοροϊδεύει τον εργαζόμενο λαό. Ούτε να τρομοκρατεί ούτε να εφησυχάζει. Δεν βάζει μπροστά το εκλογικό όφελος για να εξαπατήσει. Αυτό το ρόλο τον παίζουν μια χαρά άλλα κόμματα που παίζουν το παιχνίδι του αστικού πολιτικού συστήματος. Μαύρη, κατάμαυρη είναι η πραγματικότητα που βιώνουν και θα συνεχίσουν να βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα με δεδομένο το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και το ενδεχόμενο να υπάρξει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Μαύρη μαυρίλα είναι η πολιτική των κομμάτων που είναι προσηλωμένα και πίνουν νερό στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενωσης που οδηγεί τους λαούς στην καταστροφή. Μαύρη είναι η ζωή των αρρώστων που δεν έχουν φάρμακα, των παιδιών που δεν έχουν να φάνε και λιποθυμάνε στα σχολεία, των εργατών που κάνουν ένα μεροκάματο το μήνα και των ανέργων. Ασπρη μέρα θα δει ο λαός αν πιστέψει στο ΚΚΕ, το στηρίξει και παλέψει για να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει ο ίδιος, την εξουσία. Οταν η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ γίνει πράξη. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Συνεχίζει ο Τ. Παππάς: «Το λάθος στην ανάλυση του ΚΚΕ είναι ότι έχει κατασκευάσει μια εικόνα για το λαό που δεν συνάδει με την πραγματικότητα. Είναι μια εικόνα εξιδανικευμένη που υπάρχει μόνο στα επαναστατικά εγχειρίδια. Δεν μπορεί ένα κόμμα να προσδοκά διεύρυνση της επιρροής του, προτείνοντας συνεχώς μια γραμμή αγώνα που απαιτεί από τους πολίτες να επιδεικνύουν αυταπάρνηση, αλτρουισμό, να αντιστέκονται, να πολεμούν, να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκρούσεις, να προσαρμόζουν την προσωπική τους ζωή στις ανάγκες της συλλογικής προσπάθειας. Δεν είναι όλοι "γεννημένοι" αγωνιστές. Οι άνθρωποι έχουν όνειρα, ελπίδες, πάθη, αδυναμίες, μικρότητες, εγωισμούς. Θέλουν να ζήσουν αξιοπρεπώς στο σήμερα, να ευημερήσουν. Δεν είναι δυνατόν να τους ζητάς να θυσιάζουν διαρκώς το παρόν, κυνηγώντας ένα ακτινοβόλο μέλλον. Πολλοί θα προτιμήσουν τη σιγουριά των μικρότερων βημάτων από το να εμπλακούν σε μια περιπέτεια με άγνωστο προορισμό, τις σταδιακές αλλαγές από τις ολικές ρήξεις. Ειδικότερα, μάλιστα, όταν όλες οι προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για να χτιστεί ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση, έφεραν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Αντί για μια πορεία μετάβασης από το Βασίλειο της ανάγκης στο Βασίλειο της ελευθερίας, είχαμε μια οδυνηρή διαδρομή που κατέληξε στη δυστοπία του στρατοπεδικού Κομμουνισμού».

-- Να πώς αποθεώνουν την ηττοπάθεια και την υποταγή. Μόνο που στις σημερινές συνθήκες χιλιάδες εργάτες, μανάδες, συνταξιούχοι, νέα ζευγάρια, ανάπηροι, καρκινοπαθείς, γέροντες παλεύουν κάθε μέρα με ηρωισμό για να επιβιώσουν. Σε αυτή τη θέση τούς οδήγησε η λογική όπως την περιγράφει ο αρθρογράφος. Η λογική που ξορκίζει τους αγώνες, που λέει πως δεν υπάρχει τρόπος να βρεις λύση αν το παλεύεις οργανωμένα και ταξικά, γι' αυτό κάτσε στα αυγά σου, παρακάλα για ρουσφέτι, φίλα κατουρημένες ποδιές για μια δουλειά στο παιδί σου ή για ένα πιάτο φαΐ στο συσσίτιο. Αυτοί που θέλουν να ευημερούν, και στους οποίους αναφέρεται ο δημοσιολόγος, είναι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, οι εφοπλιστές κλπ. Το ΚΚΕ είναι ταγμένο στην εξυπηρέτηση των εργατικών λαϊκών συμφερόντων. Δεν πρόκειται να χαϊδέψει αυτιά για εύκολες λύσεις και μέσα στο σύστημα της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας καλλιεργώντας αυταπάτες. Στις δεδομένες συνθήκες και μπροστά στις εκλογές λένε κάποιοι ότι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος όλος με την «κυβέρνηση της αριστεράς». Χωρίς αγώνες, χωρίς πάλη, χωρίς οργάνωση, χωρίς σύγκρουση, ανατροπή και ρήξη. Τα θεωρούν περιττά. Πράγματι πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους. Που συγκρούονται καθημερινά. Το ΚΚΕ είναι στρατευμένο στο καθήκον για την οργάνωση αυτού του αγώνα για μια τέτοια διακυβέρνηση του ίδιου του λαού. Και θα παλεύουμε, όσα εμπόδια κι αν βάζουν, για να κάνουμε τον εφιάλτη τους πραγματικότητα. Οσο για την άποψη περί «στρατοπεδικού κομμουνισμού», δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που λοιδορεί ένα σύστημα αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό, η ανατροπή του οποίου έφερε πολέμους, εξαθλίωση στους λαούς των χωρών που τον οικοδομούσαν, έκανε ακόμη πιο βάρβαρους τους απανταχού καπιταλιστές. Αλλά o δημοσιολόγος είναι με την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Πηγή:www.rizospastis.gr