Συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινή ενημέρωση» της ΝΕΤ παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινή ενημέρωση» της ΝΕΤ και στους δημοσιογράφους Κ. Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο «Ριζοσπάστης» αναδημοσιεύει παρακάτω τη συζήτηση της Αλέκας Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους.
***
-- Κάθε μέρα - αυτά είναι τα θέματά μας -, κάθε μέρα πολίτες, εργαζόμενοι, άνεργοι, διαμαρτύρονται για τα αυτονόητα και τα δεδομένα της προηγούμενης πενταετίας, δεν έχει σύνταξη, δεν έχει ασφάλιση, δεν έχει φάρμακο, δεν έχει δουλειά...
-- Κι ακόμα δεν έχουν εφαρμοστεί όλα τα μέτρα, έχουμε κι άλλα που θα παρθούν στην πορεία.
-- Εφαρμόζονται και κάποια πριν ψηφιστούν π.χ. μείωση μισθών...
-- Εχει δρόμο μπροστά το πράγμα. Κι αν το λέμε αυτό, δεν το λέμε μοιρολατρικά, απλώς επειδή ξέρουμε. Γίνεται μια προσπάθεια ένα μεγάλο μέρος του λαού, ενώ ξέρει ότι του λένε ψέματα, ξέρει ότι τον άλλο μήνα θα παρθούν κι άλλα μέτρα, του δημιουργούν όμως μια εντύπωση ότι υπάρχει κι ένα παραθυράκι, μια χαραμάδα ότι μπορεί να μη γίνει. Το θέμα είναι να προλάβουμε να μην έρθουν και τα άλλα, γιατί όταν θα αποφασιστούν, θα έχουν ήδη δρομολογηθεί.
-- Πριν είχαμε ανοίξει ένα θέμα εδώ στη ΝΕΤ με αφορμή την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Ερχονται μέτρα δηλαδή ουσιαστικά με ιδιάζουσες κοινοβουλευτικές διαδικασίες της αστικής δημοκρατίας και θυμάμαι και την περασμένη βδομάδα υπήρχε μια διένεξη στη Βουλή για τη διαδικασία του κατεπείγοντος...
-- Μη στάξει η ουρά του όνου, με συγχωρείτε δηλαδή.
-- Βάζουμε ζητήματα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας τελικά και νομιμότητας και συνταγματικότητας των διαδικασιών...
-- Κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν υπάρχει και όταν τηρούνται όλοι οι κανονισμοί της Βουλής και παίρνονται αποφάσεις βάρβαρες και αντιλαϊκές. Το κατεπείγον ξέρετε γιατί έρχεται. Γιατί είναι οι ημερομηνίες...
-- Το ίδιο και το Υπουργικό Συμβούλιο....
-- Πράξη Νομοθετικού Περιεχόμενου και στη δεκαετία του '80 είχαμε και στην περίοδο του κ. Σημίτη. Οταν θέλουν να προλάβουν, να μην ετοιμαστεί ο λαός να αντιδράσει και να αντισταθεί, φέρνουν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Αν θέλετε, τώρα που το συζητάμε, φυσικά και δεν είναι νόμιμα. Ούτε λέγοντας αυτά, σημαίνει ότι εμείς αδιαφορούμε για τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και αλίμονο αν δεχτούμε να μην τηρείται και αυτός ο κανονισμός. Μας ενδιαφέρουν κι εμάς οι διαδικασίες.
-- Θυμόμαστε την παρέμβασή σας, γι' αυτό σας θέτουμε το θέμα.
-- Φυσικά, όταν είπα μη στάξει η ουρά του όνου, δεν είναι ότι για μας είναι δευτερεύον ζήτημα η διαδικασία, αλίμονο. Αλλά αυτό που τώρα θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι με τι ταχύτητα θα τρέξει ο λαός. Γιατί αν αναλωθούμε - βεβαίως στη Βουλή θα κάνουμε την υποχρέωσή μας, είμαστε υποχρεωμένοι, άλλοτε ζητούσαμε 180 ψήφους, άλλοτε εκείνο, άλλοτε το άλλο, ό,τι μπορείς να παρεμποδίσεις οφείλεις να το κάνεις ακόμα κι όταν είσαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία είναι δεδομένη, αλλά πρέπει να παλεύεις, αλίμονο, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Αλλά δεν προλαβαίνουμε πια. Διότι τον Ιούνη θα έρθουν καινούργια μέτρα, η άτακτη πτώχευση είναι μέσα στην ατζέντα, ούτε την επιθυμούμε εμείς, ούτε την προκαλούμε, ούτε τη θέλουμε. Αλλά όλοι οι αρμόδιοι και οι διάφορες πηγές, τα «think tanks» και από δω και από εκεί τα λένε. Επομένως; Βεβαίως, η άτακτη πτώχευση για το λαό θα είναι στην ατζέντα και φέτος και του χρόνου και του παραχρόνου, ανεξαρτήτως αν είναι συμφωνημένη σε κάποιο ποσοστό η πτώχευση για τους επιχειρηματίες, για τις τράπεζες κ.λπ.
Αρα, έχουν αξία όλα αυτά και η διαφάνεια, η διαύγεια που έλεγε ο κ. Παπανδρέου, όλα αυτά έχουν την αξία τους. Αλλά φτάνεις σε ένα σημείο που ο χρόνος είναι στο και πέντε, στο και δέκα, στο και μισή. Και πρέπει να τρέξει ο λαός τώρα.
-- Τώρα που λέτε για διαφάνεια, γιατί δεν θα πάρετε μέρος στην εξεταστική για το έλλειμμα;
-- Από καταβολής εξεταστικών επιτροπών, σε όλες πήραμε μέρος. Εχουμε τώρα πια και μία εμπειρία. Και θα σας πω τώρα για το συγκεκριμένο, γιατί έχει να κάνει με το συγκεκριμένο, δε σημαίνει ότι ποτέ δε θα ξαναπάρουμε μέρος, αλλά αρχίζουμε να εξετάζουμε καλύτερα τα πράγματα. Γιατί ξέρετε τι σημαίνει; Ενας βουλευτής από το πρωί μέχρι το βράδυ θα ασχολείται με ένα τέτοιο θέμα. Εδώ τώρα έχουμε να κάνουμε με τη μεθοδολογία που ακολουθούσε κάθε κυβέρνηση, με βάση, αν θέλετε, και τη μεθοδολογία της ΕΕ, της αρμόδιας υπηρεσίας της ΕΕ, πώς υπολογίζεις τα έσοδα και τα έξοδα. Πότε σου λένε βγάλε τους εξοπλισμούς έξω, πότε βάλτους μέσα, πότε βγάλε τις ΔΕΚΟ έξω, πότε βάλτες μέσα.
Λοιπόν, και η μεθοδολογία επί ΝΔ δικαιώθηκε και επί ΠΑΣΟΚ δικαιώνεται. Τώρα, μιλάμε δηλαδή για τη λογιστική μεθοδολογία. Γιατί να πάρουμε μέρος; Δεν έχει νόημα. Δεν είναι, ας πούμε, κάποιες προμήθειες, τέτοια πράγματα, που ανεξάρτητα αν πιστεύουμε ότι δε θα δοθεί λύση, είσαι υποχρεωμένος να πάρεις μέρος στη διαδικασία. Τι θα συζητάμε τώρα, τα λογιστικά πρότυπα της ΕΕ; Πρόκειται για αποπροσανατολισμό, είναι κοροϊδία. Και δε διαθέτουμε, δεν έχουμε την πολυτέλεια να στείλουμε έναν βουλευτή να πονοκεφαλιάζει απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για τα λογιστικά της ΕΕ. Δεν ξέρουμε εμείς τώρα τα λογιστικά του λαού; Αυτά πρέπει να συζητήσουμε.
Ανάπτυξη κερδών, όχι για το λαό
-- Σήμερα στον Τύπο, κεντρική είδηση είναι η συνάντηση του κ. Παπαδήμου με τον κ. Μπαρόζο για την ανάπτυξη και παίζει πάρα πολύ και ειδικά στις οικονομικές εφημερίδες ότι έρχεται η ανάπτυξη, θα πέσουν χρήματα, θα αλλάξουν τα πράγματα. Μπορείτε να μου προσδιορίσετε ακριβώς πώς σε εσάς φαντάζει η ανάπτυξη;
-- Πριν κάνω το πολιτικό σχόλιο, το συγκεκριμένο: Για τριάντα χρόνια είναι υποθηκευμένα τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Βεβαίως, δε θα είναι για τριάντα χρόνια, γιατί ο λαός θα αντιδράσει, δε θα αφήσει αυτήν την κατάσταση, θα την ανατρέψει. Αλλά εν πάση περιπτώσει, με βάση τις συμβάσεις είναι για τριάντα χρόνια και έρχεται καινούργια τριακονταετία. Δάνεια επί δανείων. Ερχεται, λοιπόν, η ΕΕ και λέει το εξής πράγμα: Θα σου δώσω 30 δισ. για να κάνεις ανάπτυξη.
Ποια είναι η ανάπτυξη; Οι οδικοί άξονες που δεν ολοκληρώθηκαν, ο δρόμος που είναι στη Βορειοδυτική Ελλάδα κ.λπ. Δηλαδή, οι οδικοί άξονες που δεν ολοκληρώθηκαν και που υπάρχουν και κάποιες κατασκευαστικές εταιρείες που είχαν προγραμματίσει την κατασκευή τους, αυτές σταμάτησαν τα έργα, έδιωξαν τους εργαζόμενους και θα συνεχιστούν αυτά τα έργα. Αυτό είναι ανάπτυξη; Και κοιτάξτε να δείτε, ανάπτυξη για μας είναι να αναπτύσσεις όλες τις δυνατότητες της χώρας και όχι μόνο τους οδικούς άξονες. Θα μας βάλουν και διόδια, ποιος ξέρει τι, και σε λίγο δε θα περνάνε και πολλά αυτοκίνητα, θα ανακαλύψουν ότι δε θα έχουν έσοδα απ' τα διόδια. Αλλά ανάπτυξη είναι ποιος αποφασίζει τι θα αναπτυχθεί και ποιος καρπώνεται την ανάπτυξη. Οδικοί άξονες θα γίνουν.
-- Δημόσια έργα, αλλά μέσα απ' αυτά έρχονται δουλειές ....
-- Με συγχωρείτε, ξέρετε πόσα δημόσια έργα πρέπει να γίνουν; Υποδομές, αντισεισμική θωράκιση, διαχείριση του νερού. Εδώ αξιοποιούμε μόνο το 10% της δυνατότητας του νερού να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια. Μόνο το 10%. Αλίμονο εμείς να είμαστε αντίθετοι σε τέτοια έργα, αλλά αυτά τα έργα δεν προγραμματίζονται. Προγραμματίζονται έργα που έχουν άμεσο κέρδος και να περνάνε τα φορτηγά με τα εμπορεύματα, να διακινούνται δεξιά αριστερά. Το τι έργα χρειάζεται να γίνουν...
Υπάρχουν παιδικοί σταθμοί αυτή τη στιγμή σε μια σειρά δήμους της Αθήνας και άλλων πόλεων που θέλουν επισκευές και χρήματα δε δίνονται, που θα καταρρεύσουν τα κτίρια. Εδώ στο σπίτι μας, άμα αφήσεις ένα σπίτι παλιό και δεν το επισκευάσεις γίνεται και ακατοίκητο. Και μιλάμε για δημόσια κτίρια, υπάρχουν σχολικά κτίρια, παιδικοί σταθμοί, συγκεκριμένα ξέρω σε αρκετές περιοχές της Αθήνας που δεν υπάρχουν κτίρια, χρήματα να επισκευαστούν οι παιδικοί σταθμοί. Θα ζητήσουν λεφτά απ' τους γονείς για να τους επισκευάσουν, θα πέσει και κανένας σοβάς στο κεφάλι κανενός παιδιού. Και συζητάμε τώρα ότι θα δώσουν τριάντα δισ. για να κάνουν πέντε οδικούς άξονες κι αυτό είναι ανάπτυξη; Ανάπτυξη κερδών είναι. Ανάπτυξη για το λαό, τι σχέση έχει;
-- Να δούμε λίγο το λαό; Δηλαδή, οι άνθρωποι σήμερα έρχονται αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα, η οποία είναι: Η κατάργηση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η κατάργηση των κλαδικών Συμβάσεων, η προώθηση ατομικών συμβάσεων, ο υπουργός να αποφασίζει ποιος θα είναι ο κατώτατος μισθός έξω από κάθε διαδικασία, ήττες. Το σπίτι του καθενός έχει μόνο ήττες και ένα νέο πλαίσιο, το οποίο τον φέρνει ακόμα δύσκολα.
-- Τώρα αν οι γονείς μας μας άφησαν ένα σπίτι, πρέπει να τους βλαστημάμε, με συγχωρείτε για την έκφραση, γιατί μας το άφησαν...
-- Και δεν θα το πάρετε εσείς τελικά το σπίτι. Φοβόντουσαν μην το πάρουν οι κομμουνιστές, αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
-- Σας λέω τώρα, αφήνει ο πατέρας στο παιδί και σκέφτεται μετά το παιδί, πληρώνει και λέει αμάν. Εχουμε σωρεία περιπτώσεων, τα διαβάζω στις εφημερίδες, μη αποδοχής κληρονομιάς. Αν είναι και κανένα παλιό σπίτι σου λέει να πληρώνω και χαράτσια από πάνω;
Ο λαός μπορεί δίχως καπιταλιστές
-- Θέλω να βάλω το ερώτημα για τον άνθρωπο. Ενας εργατολόγος το πρωί είπε ας προσφύγουν οι εργαζόμενοι στα δικαστήρια. Οτι αυτές οι αποφάσεις δεν είναι συνταγματικές. Υπάρχει άλλη πρόταση;
-- Ξέρετε είναι εύκολος στόχος αυτός, να πεις είναι αντισυνταγματικό. Καταρχήν, το Σύνταγμα τα χωράει όλα. Κοιτάξτε, εμείς δε λέμε δεν μπορεί να χρησιμοποιήσεις και αυτό το μέσο, αλλά αν πας να λύσεις το θέμα δικαστικά, ζήτω που καήκαμε, θα φας πάρα πολλά χρόνια...
-- Και τι μπορείς να κάνεις;
-- Αυτό που λέει το ΚΚΕ. Αυτό που έχει σημασία, είναι να ξεκαθαρίσει ο λαός πρώτον πού οφείλεται η κρίση. Γιατί, αν δεν έχεις καθαρή αντίληψη πού οφείλεται και αισθάνεσαι και εσύ συνένοχος, του «μαζί τα φάγαμε», και αισθάνεσαι λίγο συνένοχος όχι πολύ, αν δεν έχεις λοιπόν καθαρό πού οφείλεται η κρίση, δε θα μπορέσεις να αντιδράσεις. Δεύτερον, αν δε συνειδητοποιήσει ο λαός τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, πάλι δε θα αντιδράσει. Τρίτον, αυτό που πια πρέπει να συνειδητοποιήσει ο λαός, είναι ότι μπορεί να ζήσει δίχως κεφαλαιοκράτες που λέμε εμείς, δίχως καπιταλιστές. Πρέπει να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου.
Ολα τα άλλα τώρα για τη δημοκρατία και τη διαφάνεια... Εγώ σας λέω ότι η καλύτερη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος να υπάρχει, η αστική δημοκρατία έχει και στιγμές που, ας πούμε, είναι πιο θετικές, έχει και στιγμές που γεννάει τον ναζισμό. Παρακολούθησα την προηγούμενη συζήτηση, ο Χίτλερ δεν ήρθε απ' τα σύννεφα, εν πάση περιπτώσει. Αλλά ακόμα και στις καλύτερες στιγμές της αστικής δημοκρατίας, τις καλύτερες στιγμές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο λαός δεν κουμαντάρει τον πλούτο που παράγει, δεν αποφασίζει. Ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια.
Θα μου πείτε τώρα, μα βάζεις τέτοια μεγάλα ζητήματα; Δεν είναι θεωρητικά, είναι εντελώς πρακτικά. Αν δε συνειδητοποιήσει ο λαός πού οφείλεται η κρίση, η κρίση έχει να κάνει με αυτό που εμείς λέμε, και επιμένουμε, είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, δεν είναι οι ανέντιμοι πολιτικοί, οι ηλίθιοι. Βεβαίως, όλοι μας ανεξαρτήτως σε ποιον πολιτικό χώρο είμαστε, μπορεί να είμαστε περισσότερο ικανοί, λιγότερο ικανοί, όχι τόσο έξυπνοι όσο χρειάζεται, δεν είναι όμως αυτό που καθορίζει την κίνηση των εξελίξεων. Βλέπετε τώρα η κρίση αγκαλιάζει μια σειρά χώρες. Η πιο χρεωμένη χώρα στον κόσμο είναι οι ΗΠΑ, δεν είναι η Ελλάδα που τα φάγαμε όλοι, η Ελλάδα του Παπανδρέου και του Καραμανλή.
Δε γίνεται και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή
-- Η αντίδραση του κόσμου όπως φαίνεται είναι να πηγαίνει προς τα κόμματα της αριστεράς. Και είδαμε και τον κ. Σαμαρά, ο οποίος έκανε μια σφοδρή επίθεση προς την αριστερά και στο ότι η ελπίδα του κόσμου είναι πως μπορεί να μας σώσει η αριστερά. Φοβάται η Ευρώπη την αριστερά; Εσείς τι λέτε;
-- Κοιτάξτε να δείτε, δεν είναι η πρώτη φορά ούτε και η τελευταία που καλλιεργούνται στους εργαζόμενους χίμαιρες και αυταπάτες. Και μάλιστα σήμερα ο λαός δέχεται πλύση εγκεφάλου δύο ειδών: Κινδυνολογία και απ' την άλλη μεριά είναι σαν το νερό του Καματερού, ή εκείνο το δηλητήριο του σκορπιού που λέγανε πριν λίγα χρόνια, τρέχανε όλοι στην Κούβα να το πιούνε, για να τους περάσει ο καρκίνος. Αλίμονο αν αντιμετωπίζεται η κρίση του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, η βαθιά κρίση που βρίσκεται η Ελλάδα κι ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης, αν αντιμετωπίζεται είτε με ευχέλαια είτε με κάποιες έξυπνες προτάσεις και σωτήρες πολιτικούς.
Ούτε εμείς εμφανιζόμαστε σαν το Κόμμα - σωτήρας. Εμείς λέμε στο λαό ότι, κοίταξε να δεις, εσύ θα φέρεις την αλλαγή. Κι απ' αυτήν την άποψη, η κάλπη που θα στηθεί τους επόμενους μήνες, δεν πρόκειται να ανατρέψει εκ βάθρων τα πράγματα ακόμα κι αν έχουμε μία αλλαγμένη κυβέρνηση κι αν έχουμε κάποιους πολιτικούς που εμφανίζονται να χτυπάνε πολύ γερά τη γροθιά στο τραπέζι. Αυτό που έχει σημασία και αυτό που πρέπει να περιμένουμε είναι να υπάρχει ένα ρήγμα σ' αυτό το σύστημα, γερό ρήγμα.
-- Μετά το ρήγμα τι;
-- Ακριβώς, μετά το ρήγμα, έχει το λόγο ο λαός. Στη συνέχεια, τι θα κάνει... Κοιτάξτε να δείτε, ποια είναι αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς και πώς εμφανίζεται; Μια κυβέρνηση - εγώ θα πω αυτά που λένε οι ίδιοι, που υποστηρίζουν την κυβέρνηση της αριστεράς - που θα πάει στην Κομισιόν και θα της πει, κοιτάξτε να δείτε, εγώ έχω εναλλακτική λύση στα πλαίσια της ΕΕ και στα πλαίσια του ελληνικού αστικού πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχει τέτοια εναλλακτική λύση.
Να σας πω κάτι; Αυτά που λέει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ή οι φτερούγες τους, δεν ξέρω πώς θα είναι, έχουν μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα, από ποια άποψη; Λέει, κύριε εγώ θα υπηρετήσω τα επιχειρηματικά κέρδη, δεν το λένε, αλλά εκεί οδηγεί η πολιτική τους. Με ποια πραγματικότητα έχει σχέση; Καπιταλισμό έχουμε, θα υποστηρίξω την καπιταλιστική οικονομία, έτσι νομίζω ότι αύριο μεθαύριο θα δώσει και κάνα ψίχουλο στο λαό. Γιατί ξέρετε, η εξαθλίωση οδηγεί και σε μειωμένες απαιτήσεις. Κι αυτό είναι που δεν πρέπει να κερδίσουν, τη μείωση των απαιτήσεων.
Και έρχεται μια κυβέρνηση της αριστεράς και λέει κοιτάξτε να δείτε, εγώ έχω εναλλακτική λύση και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή. Τέτοια εναλλακτική λύση δεν υπάρχει. Δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. 'Η θα είσαι με το κεφάλαιο ή με τους εργαζόμενους. Τέλος. Απ' αυτήν την άποψη, εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να καλλιεργούμε στο λαό χίμαιρες και να υποτάσσουμε την πραγματικότητα στην κάλπη. Μας ενδιαφέρει η κάλπη, βεβαίως και το ρήγμα έχει άμεση σχέση και με την εκλογική πολιτική δύναμη του ΚΚΕ, έχει πολύ άμεση σχέση.
Αλλά δε λέμε στο λαό ότι, ξέρεις άμα απ' την κάλπη βγει ισχυρό το ΚΚΕ τότε την άλλη μέρα υπάρχει εναλλακτική λύση, και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα γερή. Του λέμε θα είναι το κίνημα δυνατό, ένα ρήγμα που έκανε να το διευρύνει. Και να οδηγήσει τα πράγματα στη ριζική εναλλακτική λύση που έχει ανάγκη ο τόπος. Δεν μπορεί να λέμε ψέματα στον κόσμο, χίμαιρες για να αρέσουμε. Γιατί ξέρετε, ο καθένας θέλει μια εύκολη λύση, γιατί να μην τη θέλουμε;
-- Οχι, μία ελπίδα θέλουμε κ. Παπαρήγα...
-- Ξέρετε κάτι, η φτώχεια, η ανεργία δεν αντέχονται. Αλλά και η διάψευση της ελπίδας στο πολιτικό πεδίο θα οδηγήσει στην αντιδραστικοποίηση. Δεν το δέχομαι εγώ ότι ο άνεργος θέλει ελπίδα. Ο άνεργος θέλει δουλειά και με καλό μισθό, όχι 400 ευρώ και όχι 9 μήνες το χρόνο. Ο άνεργος θέλει δουλειά, η οικογένεια θέλει να μεγαλώσει τα παιδιά της και να αισθάνεται ότι τα παιδιά της θα βρουν δουλειά αύριο, θα αισθάνεται μια ασφάλεια. Εχεις ανάγκη από διακοπές, δε λέω τη στρεβλή κατανάλωση, από ένα σπίτι που να έχει τις σύγχρονες ανέσεις, δεν εννοώ πολυτέλειες.
Ο άνθρωπος πρέπει να έχει αυξημένες απαιτήσεις στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, δεν μπορούμε να ζήσουμε πενήντα χρόνια πίσω. Επομένως, εμείς τι θα κάνουμε; Εμπόριο ελπίδων; Εμείς, αυτό που ως ελπίδα θέλουμε να μεταδώσουμε στο λαό, είναι να του δείξουμε ότι έχει τη δύναμη. Σήμερα τι του λείπει, η οργάνωση και σε ένα μεγάλο μέρος η αφοβία απέναντι στη ριζική εναλλακτική λύση που αρχίζει και καταλαβαίνει ότι χρειάζεται, ανεξάρτητα αν συμφωνεί σε όλα μαζί μας.
Η σημασία του πανεθνικού σχεδιασμού
-- Επιμένουμε λίγο σ' αυτό. Το ΚΚΕ σε όλη τη διαδρομή του ήταν πρωτοπορία στα πράγματα. Στην προκειμένη αυτή περίπτωση, δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες πρωτοπορίας - εκεί έβαλα το θέμα της ελπίδας, μας δώσατε απάντηση - ώστε να δημιουργηθούν αυτές οι νέες συνθήκες; Ακόμα και με τους ενδεχόμενους συμμάχους. Διότι λέει κάποιος, θα περιμένω να γίνει το 30% του ελληνικού λαού κομμουνιστές και ένα 40% επιρροές αυτού, για να πάμε σε κοινωνικές ανατροπές και σε άλλη φάση; Είναι στα όρια της ουτοπίας.
-- Το πρώτο είναι: Εμείς λέμε στο λαό, ένα μεγάλο μέρος του λαού, δεν είναι εύκολο να είναι όλος ο λαός, μέσα από την εμπειρία που έχει, ακούγοντας όλα τα κόμματα, δε λέω να βάλει βουλοκέρι στα αυτιά του, να διαμορφώσει άποψη. Και έχει δικαίωμα να διαμορφώσει, δεν αντιμετωπίζουμε το λαό σαν κάποιον που δεν μπορεί να διαμορφώσει άποψη, να διαμορφώσει άποψη τι εννοεί αλλαγή κατάστασης. Από κει και πέρα, αν θα ταυτιστεί με το ΚΚΕ, ή θα μισοταυτιστεί, αυτό είναι ένα δεύτερο θέμα. Δεν του λέμε έλα με το ΚΚΕ.
Εμείς του λέμε αυτά λέει το ΚΚΕ, βεβαίως, αλλά πρέπει να δεις. Αυτή είναι η εναλλακτική λύση, σκέψου: Δεν υπάρχει άλλη λύση; Σκέψου μία άλλη κοινωνία, η οποία είναι διαφορετικά οργανωμένη επί της ουσίας. Εκ των υστέρων σήμερα μας λένε, «κάποτε ήσασταν πρωτοπορία». Οταν λέγαμε ότι η ΕΕ, ή η ΕΟΚ τότε, είναι λυκοσυμμαχία, εννοώντας ότι είναι μία συμμαχία λύκων, δεν μας έλεγαν πρωτοπορία. Σήμερα πολλοί αναγνωρίζουν ότι ναι, το είπατε πριν 30 χρόνια. Οταν μιλήσαμε για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μάς έλεγαν δογματικούς και ξεπερασμένους. Τώρα μας λένε ότι έχετε δίκιο.
Κοιτάξτε να δείτε. Πρωτοπορία είναι, θα έλεγα, και κάτι σχετικό για τον κάθε άνθρωπο και υποκειμενικό. Πρωτοπορία είναι να μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει μεθαύριο από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού. Οι άλλοι πρέπει να απαντήσουν γι' αυτά που ζούμε σήμερα. Οταν τα λέγαμε αυτά δεν μας θεωρούσαν πρωτοπορία. Επομένως, δεν μπορεί αναδρομικά - δεν το λέω για εσάς τώρα - να μας αναγνωρίζουν ότι «κάποτε ήσασταν...». Και σήμερα πρωτοπορία είμαστε και επιμένουμε σε αυτό όταν λέμε ότι η πάλη του λαού πρέπει να κατευθυνθεί στην εργατική - λαϊκή εξουσία. Οταν λέμε ότι πρέπει να υπάρξει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Οταν λέμε ότι κι εκεί που δεν μπορεί να γίνει γενική κοινωνικοποίηση πρέπει να δημιουργηθούν λαϊκοί συνεταιρισμοί.
Ενα παράδειγμα: Προβάλλεται αυτό το πείραμα, εν πάση περιπτώσει, των πατατοπαραγωγών του Νευροκοπίου και μιας ομάδας εθελοντών στην Ημαθία, που μέσω του διαδικτύου αγόρασε τόσους τόνους πατάτας και τις πούλησε 35 λεπτά. Αυτό το παράδειγμα θα μείνει μεμονωμένο και θα έχουμε πολλά μεμονωμένα παραδείγματα, γιατί καμία κοινωνία, καμία σύγχρονη οικονομία δεν μπορεί να διαμορφωθεί σε αυτή τη βάση. Δεν μπορούμε να πάμε 1.000 και 2.000 χρόνια πίσω. Αλλά αυτό το παράδειγμα, από την άλλη, έχει κι ένα θετικό, πέρα από την αλληλεγγύη κ.λπ., αυτά δεν τα υποτιμούμε. Ποιο είναι το θετικό: Δείχνει τη μεγάλη σημασία του πανεθνικού σχεδιασμού, της συγκέντρωσης δηλαδή.
Καλλιεργείς π.χ. την πατάτα και δεν εισάγεις εφόσον έχεις επάρκεια. Αν δεν έχεις επάρκεια θα εισαγάγεις. Προγραμματίζεις την καλλιέργεια όλων των προϊόντων που μπορεί να λύσουν το διατροφικό πρόβλημα, συγκεντρώνεις και δεν έχει σημασία αν θα είναι συγκεντρωμένα στην Αθήνα και θα ξαναπηγαίνουν π.χ. στην Ημαθία. Συγκεντρώνεις και από την παραγωγή πάει απευθείας στην κατανάλωση, χωρίς κανέναν ενδιάμεσο, μέσω του συνεταιρισμού, της κοινωνικοποιημένης αγροτικής επιχείρησης και του δημόσιου εμπορίου. Αλλωστε, στην Ελλάδα δεν έχουμε και τις μεγάλες αποστάσεις. Για να πας τις πατάτες από το Νευροκόπι στη Βέροια, δε χρειάζονται και 40 χιλιάδες μεσάζοντες.
Να σας πω κι ένα αποσπασματικό παράδειγμα. Εγώ δεν θα το χαρακτηρίσω αρνητικό, περιέχει και θετικά στοιχεία. Αύριο θα πάει ένας έμπορος και θα δώσει του πατατοπαραγωγού μισό λεπτό παραπάνω. Ετσι δεν έγινε με τους συνεταιρισμούς; Πήγαιναν οι έμποροι και έδιναν κάτι παραπάνω στον μεμονωμένο παραγωγό κι έφευγε ο παραγωγός από το συνεταιρισμό, γιατί σου λέει εμένα με ενδιαφέρει πόσο θα αγοράζεις και δεν έβλεπε - όχι ότι οι συνεταιρισμοί ήταν αγγελούδια, ένα χάλι μαύρο ήταν, εν πάση περιπτώσει ήταν ένας αμυντικός μηχανισμός σε κάποια φάση.
Αρα, λοιπόν, αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν την ανάγκη του κεντρικού σχεδιασμού. Το κεντρικό δε σημαίνει υδροκέφαλο κέντρο. Εννοούμε να ξέρουμε ότι στην Ελλάδα παράγω π.χ. αυτές τις πατάτες και διανέμονται από την παραγωγή στην κατανάλωση χωρίς κανέναν ενδιάμεσο.
Συμμαχία με ποιο σκοπό και ποια κατεύθυνση
-- Πάντως η ιστορία έχει δείξει ότι καμία χώρα δεν μπόρεσε μόνη της να αλλάξει το σύστημα. Δηλαδή χρειάζεται συμμάχους. Και επειδή στέλνουν τόσο πολλά μηνύματα και όλοι λένε γιατί προχωράτε μόνοι σας και δεν κάνετε συμμαχίες...
-- Δεν είμαστε καθόλου μόνοι μας.
-- Δηλαδή να περάσει ένα μεταβατικό στάδιο και μετά βλέπουμε.
-- Σύμμαχοι πρέπει να γίνονται αυτοί που συμφωνούν.
-- Ποιοι είναι δηλαδή σύμμαχοι της Ελλάδας...
-- Δηλαδή η Ελλάδα είναι μόνο κάποια κόμματα; Είναι το ΚΚΕ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ; Ολος ο ελληνικός λαός πρέπει να χωρέσει σε σωστές ή λάθος συμμαχίες που αποφασίζουν οι από πάνω; Και μετά θα έρθει ο λαός και θα πει: Ναι, αλλά εγώ πίστευα ότι αυτή η συμμαχία θα μου λύσει τα προβλήματα. Θα κάνουμε δηλαδή μία συμμαχία και την άλλη μέρα θα παίζουμε ξύλο μεταξύ μας γιατί δεν συμφωνούμε. Εμείς είμαστε υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Για να αλλάξει λέει ένα σύστημα θέλει συμμαχία. Στην Ελλάδα για να βγούμε από την κρίση θέλουμε τη Γερμανία, τη Γαλλία, όχι τους λαούς, εννοώ τις κυβερνήσεις.
-- Συμμαχίες με άλλες χώρες;
-- Μα βεβαίως. Αλλά με συγχωρείτε, αν είναι να έχω συμμάχους που μου κόβουν το κεφάλι και με στραγγαλίζουν, ένας λαός στη χώρα του που δε θέλει τέτοιους συμμάχους μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα από το να είχε αυτούς τους συμμάχους. Και δεύτερον, αυτή η συμμαχία σε λίγα χρόνια δε θα είναι των 28 κρατών, τώρα μπήκε και η Κροατία. Οι διασπαστικές κινήσεις ήδη ετοιμάζονται. Που σημαίνει ότι με τις φυγόκεντρες δυνάμεις, δημιουργούνται προϋποθέσεις να αξιοποιήσεις αυτές τις αντιθέσεις.
Για δείτε τώρα. Παίρνουμε πετρέλαιο από το Ιράν. Το Ιράν έχει αντίθεση με τις ΗΠΑ, κι εμείς είμαστε σύμμαχοι των ΗΠΑ. Εχει αντιθέσεις και με ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ και λέει κόβω την κάνουλα στην Ευρώπη. Και βρισκόμαστε εμείς τώρα να οδηγηθούμε, γιατί οι σύμμαχοί μας τα έσπασαν με το Ιράν, να πληρώνουμε το πετρέλαιο 3 ευρώ το λίτρο για να έχουμε καύσιμο. Δεν ξέρω βέβαια, γιατί δεν έχω αυτοκίνητο και δεν ξέρω πόσο πάει τώρα.
-- Δύο ευρώ έχει φτάσει η αμόλυβδη...
-- Φοβερό, γιατί το αυτοκίνητο είναι είδος πρώτης ανάγκης δεν είναι πολυτέλεια. Επομένως, οι εχθροί των συμμάχων μας, είναι εχθροί δικοί μου. Καταλήγουν να είναι. Επομένως, για να μιλήσουμε για τις συμμαχίες πρέπει να πούμε σε ποια κατεύθυνση και με ποιο σκοπό. Υστερα, το ΚΚΕ δεν έχει μία πρόταση αποκλειστικά ελληνοκεντρική. Πού τη βλέπουμε την Ελλάδα; Βεβαίως εδώ στην Ελλάδα δρούμε, εδώ λογοδοτούμε, εδώ μας κρίνουν, εδώ μας επικρίνουν, εδώ μας χειροκροτούν. Ομως αυτή η κατεύθυνση αφορά κι άλλους λαούς της Ευρώπης. Δεν αφορά τον γερμανικό, τον ισπανικό, τον πορτογαλικό λαό; Βεβαίως, αν όλοι οι λαοί καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια και περιμένουν αν θα γίνει συνάντηση του κυρίου και της κυρίας τάδε, να συμφωνήσουν διαφωνούντες, για να καλλιεργηθούν ελπίδες...
Εμείς δεν μπορούμε να πουλήσουμε ελπίδες στο λαό. Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να λέμε: Εχεις το δίκιο. Να μετατρέψεις το δίκιο σου σε δύναμη. Δεν προτείνουμε έναν δρόμο που θα είναι στρωμένος με ρόδα. Αυτό που λέμε χαρακτηριστικά είναι βάλε τα πράγματα σε μία πλάστιγγα. Βάλε στη μια μεριά την εμπειρία σου 30, 40, 50 χρόνων, για να μιλήσουμε πιο σύγχρονα, και βάλε από την άλλη αυτόν τον άλλο δρόμο που σου προτείνουμε εμείς ή όπως τον φαντάζεσαι εσύ. Βεβαίως, θα είναι δρόμος ρήξης και σύγκρουσης. Πού βαραίνει η πλάστιγγα; Η μια μεριά έχει πια πατώσει. Δεν μπορείς να τη σηκώσεις, έχει πατώσει κάτω. Γιατί να μην δοκιμάσεις την άλλη; Κι αυτό πρέπει να το κάνει ο κάθε λαός.
Ο σοσιαλισμός ανατράπηκε απ' τα πάνω
-- Λοιπόν, να κλείσουμε με αυτό. Οσες φορές ανοίγουμε τέτοιες κουβέντες, οι αναγωγές είναι στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού. Και βάζουν ζητήματα δημοκρατίας. Η εμπειρία αυτή στις σύγχρονες μέρες ποια είναι; Μου λένε φίλοι για την πρόταση του ΚΚΕ: Δε θέλω να γίνω Βουλγαρία. Σε επίπεδο δημοκρατίας ή σε άλλα ζητήματα. 'Η δε θέλω να γίνω Σοβιετική Ενωση.
-- Κοιτάξτε. Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία. Ο άνεργος ζει στη δημοκρατία! Οχι, να μη γίνουμε Βουλγαρία του σήμερα με 200 ευρώ. Εσείς τι λέτε, το πρόβλημα στο σοσιαλισμό, αυτοί που επικρίνουν το σοσιαλισμό, γιατί μιλάνε με βάση αυτά που έχουν ακούσει, ο σοσιαλισμός σταμάτησε να υπάρχει και ανατράπηκε από καμιά κοινωνική λαϊκή επανάσταση; Σας διαβεβαιώ, αν είχαν βγει οι εργάτες, οι αγρότες, ο απλός λαός στο δρόμο και έκανε επανάσταση, θα ήμασταν υποχρεωμένοι και εμείς - και αν δε γινόταν και σε καμία χώρα που θα μπορούσες να πεις ξέρεις, σε αυτή τη χώρα μπορεί να λάθεψε ο λαός -, θα έπρεπε κι εμείς να προβληματιστούμε.
Είδατε καμιά κοινωνική λαϊκή επανάσταση, καμιά λαϊκή εξέγερση; Επειδή βγήκαν 20.000 στο δρόμο και μάλιστα είπαν πολλοί ότι δεν τους άρεσε το γερμανικό τζιν, της ΓΛΔ και ήθελαν το αμερικάνικο, είδατε καμιά επανάσταση; Γιατί ένα μη δημοκρατικό σύστημα, ένα αντιδραστικό, μόνο με επανάσταση ανατρέπεται. Εδώ ανατράπηκε από τα πάνω. Και πώς ανατράπηκε; Βεβαίως από ένα σημείο και μετά, τα κόμματα εξουσίας, τα κομμουνιστικά κόμματα, είτε γιατί ήταν ένα καινούργιο πείραμα, όπου δεν υπήρχε πείρα, είτε γιατί θαμπώθηκαν και ήθελαν να μιμηθούν ορισμένα πράγματα από την αγορά του καπιταλισμού, για διάφορους λόγους - δεν πρόκειται τώρα να μιλήσω με όρους ηθικής και τα λοιπά - υποχώρησαν από την παραπέρα ανάπτυξη των σοσιαλιστικών σχέσεων.
Κι αν θέλετε, το ζήτημα της δημοκρατίας είναι εντελώς διαφορετικό. Εμείς με αυτό που απασχολούμαστε σήμερα και μελετάμε πάρα πολύ είναι πώς λειτουργούσε η σοβιετική εξουσία, πώς ασκούνταν ο εργατικός έλεγχος. Εκεί που οι διευθυντές εκλέγονταν από τους εργάτες και ανακαλούνταν από τους εργάτες, οι διευθυντές έγιναν κράτος εν κράτει από ένα σημείο και μετά. Επομένως, θέλουμε να μιλήσουμε για θέματα δημοκρατίας, να μιλήσουμε, αλλά όχι με μέτρο τη δημοκρατία στην καπιταλιστική Ευρώπη, αλλά με τις απαιτήσεις της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Βεβαίως. Δεν έχουμε αντίρρηση να τα δούμε κι αυτά, αλλά δεν ξεκινάμε από τη δημοκρατία του ελληνικού κοινοβουλίου. Θα ξεκινήσουμε από τη δημοκρατία τη σοσιαλιστική.
Πηγή:www.rizospastis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου