Όλο και περισσότερο ξεκαθαρίζει το «τοπίο» σχετικά με τις εξελίξεις στη Συρία, αφού εκείνο που τις καθορίζει ακόμη και στις λεπτομέρειές τους, είναι η άμεση ιμπεριαλιστική εμπλοκή, που μετά την «επιχείρηση Λιβύη» οργάνωσε και καθοδηγεί βήμα - βήμα την «επιχείρηση Συρία».
Εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν προς όφελος των σχεδιασμών τους, υπαρκτές εσωτερικές αντιθέσεις και προβλήματα του συριακού λαού καθώς και την εύλογη επιθυμία του για μια καλύτερη ζωή. Oικειοποιούνται πολιτικά τα υπαρκτά εσωτερικά προβλήματα, ενισχύουν πολιτικές παρατάξεις όπως είναι οι Aδελφοι Mουσουλμάνοι και κατασκευάζουν πολιτικούς φορείς, για τη διαδοχή της κυβέρνησης Ασάντ, την οποία έχουν φροντίσει να δαιμονοποιήσουν, όπως είναι το λεγόμενο Εθνικό Συριακό Συμβούλιο, με στόχο την εγκαθίδρυσή τους στην εξουσία και τη μετατροπή της Συρίας σε εξάρτηση της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας.
Ίδρυσαν και εξοπλίζουν το λεγόμενο Eλεύθερο Συριακό Στρατό, που συγκρούεται ένοπλα πλέον με το συριακό στρατό, προετοιμάζοντας το έδαφος για μια ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση «ανθρωπιστικού περιεχομένου» τύπου Λιβύης.Παρά τις αρχικές συγχύσεις και τη θολούρα που έντεχνα δημιούργησαν, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο το πραγματικό περιεχόμενο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, καθώς τα προσχήματα των «δημοκρατικών και ανθρωπιστικών ευαισθησιών» καταρρέουν το ένα μετά το άλλο και αποκαλύπτουν το «χοντρό παιχνίδι» που παίζεται στις πλάτες του δοκιμαζόμενου συριακού λαού. Χαρακτηριστική ήταν η σύγκρουση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του OΗΕ ανάμεσα στις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με επικεφαλής τις ΗΠΑ μαζί με τα τσιράκια τους στις Αραβικές χώρες, και τη Ρωσία και Κίνα από την άλλη που έθεσαν βέτο σε ένα σχέδιο απόφασης που θα άναβε πράσινο φως για επέμβαση και ανατροπή του Άσαντ.
Ρωσία και Κίνα ζήτησαν «ισοσκελισμό των ευθυνών για τη βία που σοβεί στη χώρα», «έναρξη ενδοσυριακού διαλόγου», και υποστήριξαν πως δεν αποσαφηνιζόταν επαρκώς ότι θα πρέπει και η «συριακή αντιπολίτευση να τερματίσει τη βία και να επιλέξει το διάλογο χωρίς να θέτει όρους όπως η αποχώρηση του Άσαντ. O Ρώσος πρωθυπουργός Πούτιν δήλωσε ότι δεν μπορεί να δοθεί έγκριση σε μια απόφαση που θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια ως πρόσχημα για κάποιου είδους επέμβαση στη Συρία ή και για ανοιχτή υποστήριξη της ανατροπής της συριακής ηγεσίας, όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης με το καθεστώς Καντάφι «όπου η όλη επιχείρηση του ΝΑΤO βασίστηκe σε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας που εξουσιοδοτούσε τα μέλη του να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να προστατεύσουν το λιβυκό λαό».
Μόσχα και Πεκίνο λοιπόν, εμφανίζονται αποφασισμένοι να μην διαπράξουν το ίδιο λάθος με τη Λιβύη, στην περίπτωση της Συρίας, πόσο μάλλον που είναι καταφανές ότι οι εξελίξεις στη χώρα αυτή συνδέονται άμεσα και με το Ιράν, καθώς η Συρία αποτελεί σημαντικό σύμμαχο της Τεχεράνης, που αν διαγραφεί ως τέτοια από το χάρτη, θα καταστεί δυνατή η ακόμη πιο στενή περικύκλωση του Ιράν και κατ’ επέκταση της Ρωσίας και της Κίνας. Στην περίπτωση της Συρίας δεν «παίζονται» μόνο οι επενδύσεις και οι συμφωνίες ρωσικών και κινεζικών εταιριών, αλλά η ισορροπία δυνάμεων και ο έλεγχος στην εξαιρετικά πολύτιμη γαιοστρατηγική και ενεργειακή περιοχή του Περσικού Κόλπου, με επίκεντρο το Ιράν που αποτελεί σημαντικό εμπορικό και στρατιωτικό εταίρο για τη Ρωσία και κομβικό ενεργειακό προμηθευτή για την Κίνα.
Όλα αυτά βέβαια δεν ανέστειλαν την «επιχείρηση Συρία» καθώς οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους προσανατολίζονται στην ανάληψη δράσης παρακάμπτοντας τον OΗΕ και σε αντιπαράθεση με Κίνα και Ρωσία, παίζοντας με τη φωτιά.
Στο πλαίσιο αυτό ξεκίνησε μια συντονισμένη εκστρατεία περαιτέρω απομόνωσης αλλά και κλιμάκωσης των πιέσεων σε βάρος της συριακής ηγεσίας. Έτσι οι χώρες - μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Oμάν, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Σαουδική Αραβία), στυγνά, αντιδραστικά, δικτατορικά καθεστώτα, τσιράκια όμως των Αμερικάνων), ανακοίνωσαν την απόσυρση του όποιου διπλωματικού προσωπικού παρέμενε στη Συρία, αλλά και την απέλαση των Σύρων πρέσβεων από το έδαφός τους, αν και είχαν ήδη υποβαθμίσει σημαντικά τις διπλωματικές τους αποστολές στη Δαμασκό. Μάλιστα, προαναγγέλλουν ότι θα πιέσουν τις άλλες χώρες του Αραβικού Συνδέσμου να λάβουν ανάλογα μέτρα. Ταυτόχρονα εκκενώθηκε και έκλεισε η αμερικανική πρεσβεία, ενώ ανακάλεσαν τους πρέσβεις τους οι Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία και Oλλανδία. Πρόκειται για σκηνικό επικείμενου πολέμου.
Παράλληλα η Oυάσιγκτον ανακοίνωσε τη σύσταση ομάδας «Φίλων της Συρίας», η οποία θα λειτουργήσει κατά τα πρότυπα της ομώνυμης ομάδας που στήθηκε στην περίπτωση της Λιβύης, και θα επιδιώξει να συγκεντρώσει στους κόλπους της ευρωπαϊκές και αραβικές χώρες, αλλά και άλλους συμμάχους των ΗΠΑ που θα δουλέψουν από κοινού για την ανατροπή του Άσαντ και την εγκαθίδρυση στη Δαμασκό μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων. Όπως ανακοινώθηκε η πρώτη σύνοδος των «Φίλων της Συρίας» θα πραγματοποιηθεί στις 24 Φλεβάρη στην Τυνησία.
Σε αυτήν τη συντονισμένη εκστρατεία εντάσσεται και η απόφαση του Αραβικού Συνδέσμου στις 12 Φλεβάρη, η οποία τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης «διεθνούς δύναμης από τον OΗΕ και τον Αραβικό Σύνδεσμο» στη Συρία. Η απόφαση υπόσχεται «πολιτική και υλική υποστήριξη προς την αντιπολίτευση», γεγονός που δίνει το σύνθημα για την ανατροπή του Άσαντ, όπως ήδη έχουν ζητήσει πιεστικά οι χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. Κατηγορηματική ήταν η απόρριψη από τη Δαμασκό που χαρακτήρισε την απόφαση «παραβίαση των άρθρων λειτουργίας του Συνδέσμου και εχθρική πράξη προς την ασφάλεια και τη σταθερότητα της Συρίας».
Είναι πλέον φανερό ότι πίσω από τα «κλαψουρίσματα» της Δύσης για το «σφαγιαζόμενο λαό της Συρίας» και το όργιο προπαγάνδας και δαιμονοποίησης του Άσαντ ως σφαγέα του λαού του (βλέπε Καντάφι και Σαντάμ Χουσεΐν) κρύβεται επιμελώς μια επιχείρηση επέμβασης στη Συρία, ανατροπής του Άσαντ, εγκατάστασης κυβέρνησης ανδρεικέλων και μετατροπή της Συρίας σε χώρα χωρίς εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, εξάρτημα της ιμπεριαλιστικής μηχανής (βλέπε Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν).
Πηγή:http://www.m-lkke.gr-Λαϊκός Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου