«Στις 9, 10, 11 Δεκέμβρη, δηλαδή σε λίγες μέρες, ξεκινάει η 13η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων εδώ στην Αθήνα, στην οποία, με βάση τα στοιχεία που έχουμε, θα πάρουν μέρος 83 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από 64 χώρες.
Η συμμετοχή τόσων κομμάτων και, αν δεν κάνω λάθος, είναι η μεγαλύτερη μέχρι τώρα συμμετοχή που έχει σημειωθεί, σε αυτή τη διεθνή συνάντηση δείχνει και την επικαιρότητα του θέματος, το οποίο θα αναφέρω, αλλά και το γεγονός ότι πολλά Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα θεωρούν ότι είναι πολύ χρήσιμη η συζήτηση, η ανταλλαγή απόψεων πάνω σε επίκαιρα και γενικότερης σημασίας ζητήματα και η προσπάθεια, βεβαίως, να μη μείνουμε στη συζήτηση, αλλά να συνεχίζουμε αυτές τις συναντήσεις με τόνωση της κοινής δράσης και των κοινών πρωτοβουλιών.
Αυτές οι διεθνείς συναντήσεις δεν οργανώνονται από ένα κόμμα. Ξεκίνησαν, βέβαια, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και εδώ στην Αθήνα πραγματοποιήθηκαν επτά διαδοχικές συναντήσεις. Στη συνέχεια συγκροτήθηκε ομάδα εργασίας από έναν αριθμό Κομμουνιστικών Κομμάτων, αλλά και από άλλα που έχουν δυνατότητα να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της ομάδας εργασίας και αυτή η διεθνής συνάντηση ταξίδεψε σε όλες τις ηπείρους. Διεθνείς συναντήσεις έγιναν στη Λισαβόνα στην Πορτογαλία, στο Μινσκ της Λευκορωσίας, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, στο Νέο Δελχί της Ινδίας και τελευταία έγινε στη Νότιο Αφρική στο Τσουάνι. Επιστρέφει στην Αθήνα για φέτος και, βέβαια, θα συνεχιστεί αυτό το ταξίδι των διεθνών συναντήσεων και τα επόμενα χρόνια και σε άλλες χώρες.
Η ομάδα εργασίας αποφάσισε να επανέλθει αυτή τη χρονιά η συνάντηση στην Αθήνα παίρνοντας υπόψη τις μεγάλες εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούντα τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, που έχουν διεθνή απήχηση και πέρα από την Ευρώπη και αυτό εκφράζει και μια εκτίμηση για το λαό που κινητοποιείται και την πείρα που αποκτιέται και που μπορεί να μεταδοθεί από την Ελλάδα.
Το θέμα το οποίο επιλέχτηκε γι' αυτή τη Διεθνή Συνάντηση είναι: Ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον. Η διεθνής κατάσταση και η εμπειρία των κομμουνιστών είκοσι χρόνια μετά την αντεπανάσταση στη Σοβιετική Ενωση και σε άλλες, βεβαίως, σοσιαλιστικές χώρες. Τα καθήκοντα για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ιμπεριαλιστικών πολέμων, σε συνθήκες όπου οι λαϊκοί αγώνες και οι εξεγέρσεις για τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα δυναμώνουν, σε συνθήκες που πρέπει να δυναμώσει επίσης ο προλεταριακός διεθνισμός, η λαϊκή, η διεθνιστική αλληλεγγύη.
Αναμφισβήτητα όλες αυτές οι συζητήσεις δε γίνονται μόνο στο φόντο της σημερινής επικαιρότητας, αλλά και γύρω από τους προβληματισμούς για την πρακτική δράση γι' αυτό που λέμε ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον. Επομένως, όλα τα μεγάλα προβλήματα που σήμερα απασχολούν τα Κομμουνιστικά Κόμματα σε όλες τις ηπείρους θα μπουν στη συζήτηση.
Πρέπει να σας πω, αν δεν είναι γνωστό και επειδή και τα τελευταία χρόνια δεν πραγματοποιήθηκαν εδώ οι διεθνείς συναντήσεις, ότι στη βάση αυτών των συναντήσεων έχει καθιερωθεί το Ενημερωτικό Δελτίο των Κομμουνιστικών Κομμάτων, που εκδίδεται στα αγγλικά, υπάρχει σήμερα και λειτουργεί η ιστοσελίδα solidnet, που κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να δημοσιεύει δικά του ντοκουμέντα και εκτιμήσεις και να δίνει και το δελτίο των αγώνων και των κινητοποιήσεων. Εχει οργανωθεί ένα σύστημα ταχείας ενημέρωσης ανάμεσα στα Κομμουνιστικά Κόμματα, ούτως ώστε όταν υπάρχουν οξυμένα προβλήματα, μεγάλοι αγώνες να εκφράζεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η αλληλεγγύη, κάτι που έγινε και το τελευταίο διάστημα και με τον πόλεμο που εξαπολύθηκε στη Λιβύη, αλληλεγγύη για τη σοσιαλιστική Κούβα, αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης - μιλάμε για κοινές ανακοινώσεις και κοινές πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν - υπάρχει επίσης και η εκδήλωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης Κομμουνιστικών Κομμάτων για τον αγώνα του ελληνικού λαού.
Από την άποψη αυτή, θα επαναλάβω, οι διεθνείς συναντήσεις προσφέρουν ευκαιρίες συζήτησης, ανταλλαγής απόψεων, όλων των απόψεων και των κοινών και των διαφορετικών. Η ομάδα εργασίας, η οποία πια έχει διαμορφωθεί, δεν περιορίζεται μόνο στο να προετοιμάσει και να οργανώσει την επόμενη συνάντηση, αλλά έχει αναλάβει και το ρόλο του συντονισμού και των κοινών δράσεων που αποφασίζονται στις διεθνείς συναντήσεις».
-Κυρία Παπαρήγα μιλήσατε για αντεπανάσταση, ανατροπή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Κάνετε μια αρκετά σημαντική προσπάθεια για αποτίμηση της ιστορίας των σοσιαλιστικών χωρών και θα ήθελα να σας ρωτήσω πού τοποθετείτε ιστορικά για τη Σοβιετική Ένωση μιλώντας, το σημείο μη επιστροφής. Είναι στο 20ο Συνέδριο του 1956 ή πιο πριν;
«Αυτό που έχουμε ξεκαθαρίσει και είναι σαφές, είναι ότι το τελικό, αν θέλετε, όχημα και το σημείο μη επιστροφής τοποθετείται την περίοδο της περεστρόικα. Όχι γιατί αποδίδουμε τις αποκλειστικές ευθύνες στην ίδια την περεστρόικα, αλλά γιατί εκείνη την περίοδο χάθηκε η δυνατότητα να παλέψει κανείς για την αναζωογόνηση του σοσιαλισμού και κυρίως για τη διόρθωση σοβαρών λαθών που έγιναν.
Αναμφισβήτητα, οι παράγοντες που οδήγησαν στο αδυνάτισμα του σοσιαλιστικού συστήματος και στην αλλοίωση των βασικών του αρχών, εξελίχθηκαν σταδιακά. Όμως η ταφόπλακα μπήκε στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ενδεχομένως τότε υπήρχαν δυνατότητες διόρθωσης. Αλλά η συνέχεια έκοψε κάθε νήμα προς αυτήν την πορεία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου