Να πάρει μαζικό χαρακτήρα η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών !

Το πλατύ κίνημα για την οργανωμένη άρνηση και ανυπακοή στο χαράτσι της έκτακτης εισφοράς και στο χαράτσι για τα ακίνητα, χτίζεται μέρα με τη μέρα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Δεκάδες σωματεία, μαζικοί φορείς, Λαϊκές Επιτροπές σε γειτονιές έχουν ήδη αναπτύξει μια πλούσια δραστηριότητα, που τραβά όλο και περισσότερους εργαζόμενους, ανθρώπους του μόχθου, εργατικές λαϊκές οικογένειες στη δράση.

Πολλοί άνθρωποι που για πρώτη φορά αποφάσισαν οργανωμένα να αντισταθούν στη φοροεπιδρομή, έκαναν το βήμα μέσα από το σωματείο τους, μέσα από το μαζικό φορέα και δεν πλήρωσαν το χαράτσι της έκτακτης εισφοράς, που, η προθεσμία για την καταβολή μέρους ή όλου του ποσού, έληξε την περασμένη Πέμπτη.

Είναι άνεργοι με επίδομα ανεργίας 400 ευρώ που θα πρέπει να στερηθούν ένα πιάτο φαΐ για να πληρώσουν. Νέα ζευγάρια που το ποσό που καλούνται να πληρώσουν θα πρέπει να το στερήσουν από το παιδί τους που πάει στον παιδικό σταθμό ή από το εμβόλιο που πρέπει να κάνει. Συνταξιούχοι που με το ποσό του χαρατσιού θα αγόραζαν φάρμακα. Αγροτικά νοικοκυριά που θα αγόραζαν πετρέλαιο για το χειμώνα. Νεφροπαθείς με αναπηρία 85% που εάν πληρώσουν δεν θα μπορούν να κάνουν τη θεραπεία τους. Εργαζόμενοι που είναι απλήρωτοι για 7 και 8 μήνες, νέοι εργαζόμενοι που παίρνουν 500 ευρώ το μήνα.

Επιπλέον, υπάρχουν και εκείνοι που με χίλια ζόρια, με στερήσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες από εκείνους και τα παιδιά τους σκέφτονται να πληρώσουν. Δεν πρέπει να το κάνουν. Πρέπει να συνταχτούν με αυτόν που δεν έχει. Πρέπει να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, την ταξική αλληλεγγύη, για να υπονομεύσουν στην πράξη τη φοροεπέλαση της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να πληρώσουν γιατί θα ανοίξουν το δρόμο στην κυβέρνηση για να επιβάλει και νέα μέτρα. Κανένας δε γλιτώνει από τα νύχια του κεφαλαίου και αυτό έχει αποδειχτεί περίτρανα τα τελευταία δύο χρόνια. Κατ' επέκταση η άρνηση πληρωμών από μεριά τους σαν πράξη αλληλεγγύης βάζει εμπόδια στη λεηλασία της ζωής τους στο παρόν και το μέλλον. Δεν αφορά μόνο τους ίδιους, αφορά και τα παιδιά τους.

Να αντισταθεί ο λαός

Ακριβώς επειδή φουντώνει όλο και περισσότερο αυτό το κίνημα οργανωμένης αντίστασης και ανυπακοής στα μέτρα, η κυβέρνηση, η τρόικα, οι μηχανισμοί του αστικού κράτους επιχειρούν να εκβιάσουν, να απειλήσουν, να εκφοβίσουν το λαό με μια σειρά επιχειρήματα. Μιλούν για πτώχευση, για αδυναμία καταβολής συντάξεων και μισθών, για νέες απολύσεις, για καταστροφή της χώρας. Λένε ψέματα. Το κάνουν γιατί βλέπουν ότι η λαϊκή αντίδραση τους δυσκολεύει. Ακριβώς γι' αυτό, η άρνηση πληρωμών των νέων φόρων πρέπει να πάρει μαζικό χαρακτήρα.

Ο λαός πρέπει να αντισταθεί και να μην πληρώσει τα χαράτσια της εφορίας.

• Γιατί η φοροκαταιγίδα έχει στόχο να προστατεύσει και να διευρύνει τα κέρδη των μονοπωλίων.
• Γιατί διοχετεύονται για τη θωράκιση της κερδοφορίας των τραπεζών που έχουν δανείσει το ελληνικό κράτος.
• Γιατί η μεγάλη φοροεπέλαση έχει στόχο τη δημιουργία ευνοϊκών όρων ανάπτυξης της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
• Γιατί στόχος των ελληνικών κυβερνήσεων διαχρονικά είναι ο δανεισμός του ελληνικού κράτους με ευνοϊκότερους όρους για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας.
• Γιατί τα έσοδα από τα φορολογικά μέτρα κατευθύνονται για τη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου και είναι ψέμα ότι το μεγάλο κομμάτι κατευθύνεται για μισθούς και συντάξεις.
• Γιατί τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου φορολογούνται ελάχιστα.

Μερικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν τα παραπάνω

1. Συνολικά 6.000 επιχειρήσεις, σε λειτουργία και μη, οφείλουν στην εφορία 31 δισ. ευρώ.

2. Τα φορολογικά έσοδα για το 2011 υπολογίζονται σε 51 δισ. ευρώ. Στο σύνολο των 51 δισ. ευρώ υπολογίζονται έσοδα 2,8 δισ. ευρώ από το μεγάλο κεφάλαιο.

3. Οι Ελληνες εφοπλιστές πληρώνουν φόρους το 2011 μόλις 12 εκατ. ευρώ. Μόνο οι παραγγελίες τους για την κατασκευή πλοίων στο εξωτερικό ανήλθαν στα 5 δισ. ευρώ.

4. Το 2000 τα φορολογικά έσοδα από το μεγάλο κεφάλαιο ήταν μόλις 5 δισ. ευρώ, το 2007 4,7 δισ. ευρώ και για το 2011 2,8 δισ. ευρώ, ενώ η φορολογία των μισθωτών από 5 δισ. ευρώ το 2000 έφτασε σε περισσότερα από 10 δισ. ευρώ το 2010.

5. Οι δαπάνες των τόκων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, σύμφωνα με τους πιο συντηρηστικούς υπολογισμούς το 2015, θα φτάσουν το 9,3% του ΑΕΠ, έναντι 5,7% που ήταν το 2010.

6. Για το 2009-2010-2011 πληρώθηκαν από τον ελληνικό λαό 42 δισ. για τόκους.

7. Μετά την εφαρμογή του Μνημονίου Ι, το δημόσιο χρέος από 127% του ΑΕΠ το 2009, έφτασε τα 142,8% το 2010.

8. Οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου στις τράπεζες έφτασαν τα 108 δισ. ευρώ.

9. Τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού ήταν 48,5 δισ. ευρώ το 2009 και 51,2 δισ. ευρώ το 2010. Οι δαπάνες για μισθούς, συντάξεις και τα ασφαλιστικά ταμεία 42,2 δισ. ευρώ το 2009 και 37,9 δισ. ευρώ το 2010. Ξεσκεπάζεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το παραμύθι της κυβέρνησης ότι τα έσοδα του κράτους δεν αρκούν για μισθούς και συντάξεις.

ΟΧΙ στις δηλώσεις ρητής επιφύλαξης

Στη λαίλαπα της φοροληστείας που έχει εξαπολυθεί σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, και ενώ όλο και περισσότερες λαϊκές εργατικές οικογένειες ή αντιστέκονται ή σκέφτονται να κάνουν το βήμα, εμφανίζονται κάποιοι που λένε στους εργαζόμενους να πάνε να πληρώσουν ...και μετά να κινηθούν δικαστικά. Τέτοιου τύπου παραινέσεις αυξάνονται στους χώρους δουλειάς από στελέχη της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, κόντρα στις αποφάσεις που παίρνουν οι εργαζόμενοι για οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμής.

Αυτές οι δηλώσεις με τίτλο «Δηλώσεις ρητής επιφύλαξης» κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο, βάσει των οποίων ο πολίτης, αφού πληρώσει τα χαράτσια, θα δηλώνει την πρόθεσή του να διεκδικήσει δικαστικά το ποσό που πλήρωσε. Με άλλα λόγια, λένε στα θύματα των μέτρων: Πληρώστε πρώτα, αποδεχτείτε την κλοπή, υποταχθείτε σ' αυτή και μετά διεκδικήστε το δίκιο σας!

Υπάρχουν όμως, κι άλλες δυνάμεις - κυρίως στους χώρους δουλειάς - που το κάλεσμά τους για άρνηση πληρωμών είναι αποπροσανατολιστικό. Μιλούν για άρνηση συμβολικού χαρακτήρα, ενθαρρύνουν την «επίλυση σε ατομικό επίπεδο». Μιλάνε για νόμιμο και παράνομο χρέος, αρνούνται επί της ουσίας ότι το χρέος είναι όλο της πλουτοκρατίας και ότι του λαού του χρωστάνε και δεν τους χρωστάει.

Συμβιβασμός και υποταγή

Για παράδειγμα, στα δημόσια νοσοκομεία συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, είτε με εκβιασμούς, είτε με εκφοβισμούς, ακόμα και με απειλές, προσπάθησαν και προσπαθούν να βάλουν φρένο στην αγωνιστική διάθεση της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων. Και από την άλλη, συνδικαλιστές που πρόσκεινται σε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΝ και ΚΚΕ (μ-λ) έβαζαν ζητήματα όπως «είναι μια συμβολική κίνηση», «αργά ή γρήγορα θα τα πληρώσουμε», την ώρα που εκατοντάδες εργαζόμενοι είχαν αποφασίσει να μην πληρώσουν οργανωμένα τα χαράτσια...

Το παράδειγμα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Στη Γενική Συνέλευση όταν είδαν ότι η πρόταση του ΠΑΜΕ για οργανωμένη άρνηση πληρωμής του χαρατσιού της έκτακτης εισφοράς υιοθετείται από όλους τους εργαζόμενους, διέδιδαν ότι όποιος δεν πληρώσει το χαράτσι θα μπει στη λίστα της εργασιακής εφεδρείας, δηλαδή οδεύει προς την ανεργία! Στο νοσοκομείο «Χατζηκώστα» στα Γιάννενα, η παράταξη του ΚΚΕ (μ-λ) έκανε λόγο για «κόλπο του ΠΑΜΕ»...

Αυτή η στάση των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστεριστών στους χώρους δουλειάς είναι στάση υποταγής και ηττοπάθειας. Είναι υποταγή που έχει οδηγήσει σε ολέθρια αποτελέσματα για την εργατική τάξη. Για παράδειγμα: Η εργασιακή ειρήνη δεν προφύλαξε κανέναν από απολύσεις, μειώσεις μισθών και αφαίρεση σημαντικών κατακτήσεων των εργαζομένων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι με την ισχνή συμμετοχή τους στους αγώνες το μόνο που κατάφεραν είναι να διευκολύνουν την κυβέρνηση να τους κόψει τρεις μισθούς από το ετήσιο εισόδημά τους (σ.σ. μαζί με την αύξηση της φορολογίας σε είδη πλατιάς κατανάλωσης, πετρέλαιο κ.ά., τη μείωση του αφορολόγητου, θα φτάσουν τους 5 μισθούς) και να ετοιμάζεται να απολύσει χιλιάδες μέσω της εργασιακής εφεδρείας, να συζητά για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Παρ' όλα αυτά τα εμπόδια, που είναι σημαντικά, οι εργαζόμενοι ανταποκρίνονται. Αυτό δείχνει ότι χρειάζεται μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για να αποκρουστούν τα χειρότερα που έρχονται το επόμενο χρονικό διάστημα. Γιατί ο οργανωμένος αγώνας - ακόμα και κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και με πολλά εμπόδια - μπορεί να γίνει πραγματική ασπίδα προστασίας της ζωής και της επιβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών. Αυτός ο αγώνας πρέπει να στεριώσει σε ακόμα περισσότερους τόπους δουλειάς, σε γειτονιές και πόλεις, να κλιμακωθεί με τις κινητοποιήσεις που προγραμματίζονται και κυρίως με τη συμμετοχή στην απεργία στις 19 Οκτώβρη.

Μπροστά στους εργαζόμενους, στο λαό, υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας να υποταχτεί στους εκβιασμούς της κυβέρνησης και στη λογική υπονόμευσης του αγώνα του, όπως θέλουν συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και των «αριστεριστών». Ο άλλος να ακυρώσει με αγωνιστική δράση τα αντιλαϊκά μέτρα σαν τα χαράτσια, και μπορεί να το κάνει. Τα δισεκατομμύρια που «πρέπει να βρεθούν», όπως κάθε μέρα επαναλαμβάνουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης, ας τα βρουν από εκείνους που τα έχουν. Τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες.

ΠΗΓΗ-ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ