Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Του Νίκου Μπογιόπουλου-Εκροές - εισροές: 5-1!




Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, μέσα στο α' εξάμηνο του 2011 η εισροή ξένων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα ήταν 177 εκατ. ευρώ.
Το ίδιο διάστημα οι Ελληνες κεφαλαιοκράτες εμφανίζονται από την Τράπεζα της Ελλάδας να έχουν επενδύσει σε διάφορα σημεία του πλανήτη 882 εκατ. ευρώ!
*
Σημείωση:
Αθροιστικά οι εκροές κεφαλαίων από την Ελλάδα τα έτη 2009, 2010, α' εξάμηνο 2011,
ξεπερνούν τα 4,2 δισ. ευρώ!
*

α) Τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα που αποτυπώνουν τις εισροές και εκροές κεφαλαίων από τη χώρα:

*
Οτι ενώ ο ελληνικός λαός αφανίζεται,
ότι ενώ στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» κόβονται μισθοί, συντάξεις, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα (κι όλα τούτα για να μειωθεί το κόστος των πλουτοκρατών, ώστε να κάνουν... «επενδύσεις» και να έρθει «ανάπτυξη»),
για κάθε 1 ευρώ που μπαίνει στην Ελλάδα ως υποτιθέμενη «επένδυση», τα ευρώ που βγάζουν από την Ελλάδα οι Ελληνες «πατριώτες» κεφαλαιοκράτες για να απομυζήσουν κέρδος πίνοντας το αίμα των λαών στο εξωτερικό... είναι 5!
*

β) Τι επιβεβαιώνουν αυτά τα νούμερα:

*
Πρώτον, ότι στα θησαυροφυλάκια της εγχώριας πλουτοκρατίας υπάρχει συσσωρευμένος πλούτος. Πλούτος που έχει κλαπεί από την εκμετάλλευση του Ελληνα εργαζόμενου, και που αναζητά κερδοφόρα διέξοδο στην παραγωγή. Και φυσικά η αναζήτηση του κέρδους ουδεμία σχέση έχει για το κεφάλαιο με πατριωτικά... «κουραφέξαλα», αφού ποτέ το ελληνικό και κάθε «εθνικότητας» κεφάλαιο δεν είχε πατρίδα και η μόνη του πατρίδα είναι εκείνη που κάθε φορά του αποφέρει το μεγαλύτερο κέρδος.
*
Δεύτερον, ότι η ελληνική πλουτοκρατία είναι αδυσώπητη μέσα και έξω από την Ελλάδα, είναι ιμπεριαλιστική και επιθετική, όπως κάθε πλουτοκρατία, ότι κερδίζει και κερδοσκοπεί μετατρέποντας την Ελλάδα σε θύμα και θύτη, ταυτόχρονα, στο πλαίσιο των διεθνών συμμαχιών της.
*
Τρίτον, όσα λένε το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι φίλοι τους για «επενδυτικές ευκαιρίες» και «ανάπτυξη» δεν σημαίνουν παρά μετατροπή της Ελλάδας των εργαζομένων, των μισθών και των δικαιωμάτων τους σε Ινδία, σε Κίνα και σε ό,τι υποτίθεται αποτελεί... «κόκκινη γραμμή» για την κυβέρνηση.
*
Στην ουσία, δηλαδή, το εγχώριο κεφάλαιο όσα ζητάει και προωθεί μέσω των εφαρμοζόμενων πολιτικών
(ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη, γενικευμένη εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, χαμηλότερη φορολογία, απελευθέρωση όλων των τομέων της παραγωγής),
δεν τα ζητάει γιατί θέλει να «επενδύσει» στην Ελλάδα ορμώμενο από λόγους... «πατριωτικούς».
Τα προωθεί ώστε μέσα από την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, να μπορεί να «επενδύει» στην Ελλάδα με όρους ακόμα πιο εκμεταλλευτικούς, δηλαδή ακόμα πιο κερδοφόρους, χωρίς την ανάγκη να... μεταναστεύει.
Τόσο εκμεταλλευτικούς, τόσο κερδοφόρους και τόσο «ελκυστικούς» όρους, όσο μπορεί να βρει στην Ασία, στην Αφρική, στη Βουλγαρία...
*
Υπ' αυτό το πρίσμα θα πρέπει να διαβαστεί η δήλωση όπως και ο ντόρος που δημιουργήθηκε κατά την επίσκεψη του αντικαγκελάριου της Γερμανίας απ' αφορμή την τοποθέτηση του τελευταίου, με την οποία καλούσε τους Ελληνες κεφαλαιούχους αντί να επενδύουν στο εξωτερικό να επενδύσουν πρώτα αυτοί στην Ελλάδα και μετά να περιμένουν να έρθουν στην Ελλάδα γερμανικές επενδύσεις.
Στην ουσία, εκείνο που - ως εκπρόσωπος του γερμανικού κεφαλαίου - είπε ο Ρέσλερ στους Ελληνες καπιταλιστές ήταν να συνεχίσουν να είναι
αρπακτικά, αλλά... με μέτρο.
*
Η τοποθέτηση Ρέσλερ δεν έγινε προφανώς διότι ο αντικαγκελάριος θέλησε να φανεί «φιλέλλην» και μάλιστα τόσο ένθερμος «φιλέλλην» ώστε να κάνει δημόσια παραινέσεις... πατριωτισμού στους Ελληνες κεφαλαιοκράτες.
Ούτε διότι ο Ρέσλερ είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύει πως το ελληνικό κεφάλαιο, όπως και κάθε κεφάλαιο, είναι δυνατόν να λειτουργήσει κόντρα στην αρπακτική φύση του.
Ο Ρέσλερ, στο πλαίσιο της αλληλοδιαπλοκής, της αλληλεπίδρασης, της αλληλεξάρτησης και προπαντός του ανταγωνισμού του κεφαλαίου στο πλαίσιο του ιμπεριαλισμού, απευθύνθηκε από τη θέση του ισχυρού, κάνοντας στο ελληνικό κεφάλαιο
την εξής σύσταση:
Αυτή, τουλάχιστον, την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, μην μπλέκετε στα πόδια του γερμανικού κεφαλαίου και στις μπίζνες που εκείνο θέλει να κάνει.
Φροντίστε - είπε ο Ρέσλερ στους φίλους του Ελληνες πλουτοκράτες - να ρημάξετε τον ελληνικό λαό μέχρι τα ακρότατα όρια. Και τότε η ελληνική επικράτεια θα έχει γίνει μια θαυμάσια πηγή «επενδυτικών ευκαιριών». Και για σας και για μας...

ΠΗΓΗ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

3 σχόλια:

katia anastasiou είπε...

"Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε"
Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε", του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων "Λιβάνη". Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του "Ριζοσπάστη" (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την "Σύγχρονη Εποχή", τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως "εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ". Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του "Λιβάνη".

Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα "ξύλινο λόγο" των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.

Πράγματι, σ' αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.

Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να "τεστάρετε" την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους "αναλυτές" των καναλιών και των "έγκυρων" κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως "αλλοιώς μας τα έχουν πει"...
(Από το Cogito ergo sum)

ΕΟΣ είπε...

Επίσης, αν παραμείνουμε στο επίπεδο της “πολιτικής οικονομίας” ξεχνώντας την σημασία της ταξικής πάλης, τότε δεν μπορούμε να απαντήσουμε στο εξής απλό ερώτημα:

Στην Κίνα που οι εκροές – εισροές:δεν είναι 5-1 αλλά ανεστραμμένες, είναι καλύτερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και οι μισθοί τους;

Περισσότερα γι αυτό το ζήτημα εδώ: " Ο αστικός μύθος της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας..."

jorje7 είπε...

@EOΣ
Το ερωτημα σου ειναι ατοπο.
Οι αφετηριες των δυο οικονομιων δεν ειναι στο ιδιο σημειο.Οπως θα λεγαμε στα οικονομικα η Κινα απεχει πολυ περισσοτερο απο το σημειο σταθερης καταστασης, ειτε το ισοροπημενο μονοπατι οικονομικης μεγεθυνσης απο οτι ο Δυτικος κοσμος.
Ειναι λογικο να εχει μεγαλυτερο ρυθμο οικονομικης μεγεθυνσης αλλα και να βρισκεται πισω σε οικονομικο επιπεδο (ακομα).
Η εκροη κεφαλαιων στον βαθμο που οι αποδοσεις τους ΔΕΝ θα επιστρεψουν ως παραγωγικες επενδυσεις εγχωρια ειναι σοβαρη εκροη για την οικονομια.
Δεν μπορω να στο εξηγησω πιο λιανα στα περιθωρια ενος ιστολογιου.

Σκεψου μονο οτι ενα καυτο θεμα στην περιπτωση της υποΣαχαριας Αφρικης ηταν παντα οι χαμηλες επενδυσεις(δημοσιες και ιδιωτικες) για την δημιουργια παραγωγικου κεφαλαιου.

Αυτα απο το πρισμα των αστικων οικονομικων

Ειναι και σημειολογικο ομως αυτο που λεει ο Μπογιοπουλος γιατι αναδυκνειει τον ''πατριωτισμο'' των κεφαλαιοκρατων και το ποσο τεραστιο χαος τον χωριζει απο τον πατριωτισμο των μισθωτων